Ο Τζόι Μπάρτον μόλις κέρδισε (και) το φετινό Όσκαρ αλητείας

Κανείς δεν ξέρει γιατί ο Τζόι Μπάρτον παίζει ακόμα ποδόσφαιρο. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν ξέρει γιατί κυκλοφορεί ακόμα ανάμεσά μας, ελεύθερος. Απ’ την άλλη, όλοι ξέρουν τον Τζόι Μπάρτον.

(Αν εσύ δεν τον ξέρεις, δεν έχει νόημα να συνεχίσεις να διαβάζεις αυτό το κείμενο, είναι 98% αφιερωμένο στον Τζόι Μπάρτον).

Όλοι ξέρουν, επίσης, ότι το ρεπερτόριο της αλητείας του είναι ανεξάντλητο, αλλά ότι η εξειδίκευσή του είναι το ξύλο σε διάφορες εκδοχές και διάφορα τερέν.

Ο Τζόι Μπάρτον έχει ρίξει άπειρο ξύλο σε προπονήσεις (τον Ουσμάν Νταμπό, συμπαίκτη του στη Σίτι τον είχε αφήσει αναίσθητο και με ξεχαρβαλωμένο το ένα μάτι), στους δρόμους διάφορων πόλεων (τον Μάιο του 2008 μπήκε για 2.5 μήνες στη φυλακή γιατί γρονθοκόπησε αλύπητα έναν ενήλικο και έσπασε τα δόντια ενός εφήβου έξω από ένα κλαμπ στο Λίβερπουλ) και στους αγωνιστικούς χώρους. Ειδικά εκεί, τα έχει δώσει όλα σε όλους. Αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα περιστατικό που συνοψίζει την παράνοιά του, είναι αυτό:

Ο Τζόι εδώ φοράει τη φανέλα της QPR, η οποία χρειάζεται έναν βαθμό με τη Μάντσεστερ Σίτι για να παραμείνει στην Πρέμιερ Λιγκ και να μην υποβιβαστεί. Τι κάνει για να τη βοηθήσει; Ρίχνει μια αγκωνιά στο πρόσωπο Κάρλος Τέβες, δέχεται κόκκινη από τον διαιτητή και καθ’ οδόν προς τη φυσούνα επιχειρεί να σκοτώσει τον Σέρχιο Αγουέρο, να κουτουλήσει τον Βενσάν Κομπανί και να μουντάρει τον Μάριο Μπαλοτέλι.

Το Σάββατο που μας πέρασε, ο Τζόι Μπάρτον πέρασε στη άλλη όχθη του ξύλου. Δεν έδειρε κανέναν, δεν τις έφαγε από κανένα, αλλά προσποιήθηκε ότι τις έφαγε.

Ο Μπάρτον, λοιπόν, με τη φανέλα της Μπέρνλι, βλέπει την ομάδα του να αποκλείεται από την ερασιτεχνική Λίνκολν στα προημιτελικά του FA Cup. Τι κάνει για να την βοηθήσει; Χώνεται κάτω από το απλωμένο χέρι ενός ευτραφούς αντιπάλου και προσποιείται ότι ο αντίπαλος τον χτύπησε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η πιο ντροπιαστική κίνηση στην καριέρα του, αλλά αμέσως μετά το ματς έκανε κι αυτό:

Μας εξήγησε, δηλαδή, ότι δεν προσπαθούσε να πάρει την αποβολή του ‘Big Man’.

Απίθανος τύπος.

Ο μόνος που τον συναγωνίζεται αυτές τις μέρες σε γραφικότητα είναι ο Χαβιέ Γκουέμεζ της Κλαμπ Αμέρικα: