Ο Χρήστος και ο Ζαφείρης Βολικάκης κυνηγούν από μικροί το αδύνατο

Συνάντησα τον Χρήστο και τον Ζαφείρη Βολικάκη, λίγες ημέρες πριν ταξιδέψουν για το Τόκιο, εκεί όπου ο Χρήστος δίνει στις 05 Αυγούστου τις δικές του μάχες για μια διάκριση. Αγώνας Σκρατς, Αγώνας ρυθμού, Κούρσα αποκλεισμού και Αγώνας πόντων. Τέσσερα ακόμα ραντεβού με την ιστορία. Από τα πολλά που έχει δώσει και εκείνος και ο αδερφός του τα τελευταία 15 χρόνια.

Στο ταξίδι τους στην Ιαπωνία δεν θα έχουν μαζί όσους θα ήθελαν. Ταξιδεύουν οι δυο τους, ο προπονητής τους και ένας φυσιοθεραπευτής. Σε αυτό το ταξίδι θα είναι έστω νοερά μαζί τους οι δικοί τους άνθρωποι, όλοι εμείς που ανυπομονούμε να δούμε τους αθλητές μας να αγωνίζονται και φυσικά η ΤΟΥΟΤΑ, Worldwide Olympic Partner αλλά και χορηγός των δύο αθλητών. Θα είναι μαζί τους όπως είναι εδώ και τόσα χρόνια στηρίζοντας τους κόπους, τις προσπάθειες και τις επιτυχίες τους, όπως θα μας πουν αργότερα και οι ίδιοι.

Οι δύο αθλητές έχουν δώσει αρκετές συνεντεύξεις στο παρελθόν. Γι’ αυτό και η δική μας κουβέντα στάθηκε όχι μόνο στους αγώνες που έρχονται αλλά κυρίως στη σχέση των δύο αδελφών μεταξύ τους, στα πρώτα χρόνια των προπονήσεων, στη διάδραση που έχουν ο ένας με τον άλλον αλλά και στα εμπόδια που στάθηκαν μπροστά τους.

Δες την συνέντευξη των δύο αθλητών και αμέσως μετά θα επικεντρωθούμε στα βασικά σημεία αυτής, στο κείμενό μας.

Η κουβέντα ξεκίνησε φυσικά από το επερχόμενο ταξίδι. Πριν ανοίξει η κάμερα συζητούσαμε για το πώς αυτή η κενή χρονιά επηρέασε διαφορετικά τους διάφορους αθλητές. Για το Χρήστο που είχε πάρει την πρόκριση από νωρίς, το να μην έχει αγώνες ήταν φυσικά εμπόδιο. “Έχουμε μεγάλη αποχή από αγώνες. Η προετοιμασία πήγε πολύ καλά. Αναχωρούμε για Τόκιο και ελπίζουμε να πάνε όλα καλά”. Ο Ζαφείρης κάνει μαζί με τον αδερφό του προπόνηση τον τελευταίο καιρό για να βοηθήσει και αυτός με τη σειρά του. “Έχουμε κάνει πολύ καλή προετοιμασία, έχει αυξήσει πολύ την αντοχή του, που ήταν το μειονέκτημά του σε σχέση με τα υπόλοιπα στοιχεία. Πιστεύω ότι θα είναι έτοιμος και θα πάνε όλα καλά”.

Δεν συνηθίζεις να ακούς εύκολα τη λέξη μειονέκτημα σε δηλώσεις αθλητών. Αλλά αυτή είναι η ουσία του να μιλάς με δύο αδέρφια. Να δεις πώς συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Ρωτάω το Χρήστο αν του λέει πάντα ο Ζαφείρης τα μειονεκτήματά του. “Είναι αυστηρός κριτής. Πλέον είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι των οποίων παίρνω τη συμβουλή για να βελτιωθώ. Έχω επιλέξει κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους που κερδίζω από αυτούς και με έχουν κάνει καλύτερο. Ένας από αυτούς είναι ο αδερφός μου”. Ο Ζαφείρης χαμογελάει και περιμένω να μάθω κι εκείνος πώς αντιδρά στις συμβουλές του Χρήστου. “Κι εγώ τον ακούω. Είναι λίγο υπερβολικός σε θέματα προπόνησης. Έχουμε λίγο τις συγκρούσεις μας εκεί αλλά είναι ένας αθλητής που έκανε σπριντ, είχε διακρίσεις, το γύρισε στην αντοχή, έχει εξίσου, μπορεί και καλύτερες διακρίσεις εκεί. Σίγουρα κάτι κάνει σωστά οπότε είναι φυσιολογικό να τον ακούσω κι εγώ σε αυτό το πράγμα”.

Υπάρχει μια μικρή γραμμή που συνδέει τον έναν με τον άλλο. Κι ας μην είναι ορατή. Με ενδιαφέρει να μάθω περισσότερα για το κοινά τους χρόνια στην ποδηλασία, για αυτές τις συγκρούσεις που αναφέρει ο Ζαφείρης. Ο Χρήστος το πιάνει από την αρχή. “Μεγαλώσαμε από μικροί μαζί με τα ποδηλατάκια μας στην παραλία του Βόλου. Ξεκινήσαμε σαν παιχνίδι εκεί στις γειτονιές με τους φίλους μας, από τότε πορευόμαστε όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Μία χρονιά που σταμάτησε ο Ζαφείρης την ποδηλασία για βιοποριστικούς λόγους, ήταν η πιο δύσκολη χρονιά μου. Έχουμε συγκρούσεις, υγιή ανταγωνισμό, ο ένας βελτιώνει τον άλλο και γι’ αυτό έχουμε φτάσει σε αυτό το επίπεδο και έχουμε φέρει αυτές τις διακρίσεις”.

Οι διακρίσεις είναι πράγματι πολλές. Ο Χρήστος έχει κερδίσει πάνω από 80 χρυσά μετάλλια σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα, 4 μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 9 μετάλλια σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και 30 μετάλλια σε Παγκόσμια Κύπελλα, ενώ έχει στην κατοχή του 11 εθνικά ρεκόρ. Αυτή είναι η 4η Ολυμπιάδα στην οποία συμμετέχει. Την ίδια στιγμή ο Ζαφείρης έχει 10 χρυσά μετάλλια σε Πανελλήνια Πρωταθλήματα, 3 μετάλλια στο Βαλκανικό Open, αργυρό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Juniors, χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Grand Prix και χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Juniors. Ενώ εκπροσώπησε τη χώρα μας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012.

Ο Ζαφείρης όμως όπως μας λέει έχει και άλλον έναν ρόλο στους αγώνες. “Ο ένας τραβάει τον άλλον. Εγώ τον Χρήστο δεν μπορώ να τον δω ανταγωνιστικά σε έναν αγώνα. Όταν τρέχουμε μαζί, ειδικά στο εξωτερικό που είναι πιο δύσκολα σε σχέση με την Ελλάδα, πάντα έχω το νου μου να τον καλύψω ή να τον βοηθήσω σε κάτι. Του δίνω λίγο την προτεραιότητα. Εντάξει, είναι και καλύτερος. Προσπαθώ να τη φέρουμε μαζί τη νίκη, να βάλω το λιθαράκι μου σε αυτό που θα φέρει. Ούτε εκείνος με βλέπει ανταγωνιστικά. Κανονικά θα έπρεπε για να μπορέσουμε να εξελιχθούμε καλύτερα αλλά είναι δύσκολο αυτό”.

Μικρή παύση.

Το να λες σε μία συνέντευξη ότι ο αδερφός σου είναι καλύτερος δεν είναι άλλη μία δήλωση. Είναι αυτό που σε ξεχωρίζει από τους άλλους γύρω σου, είναι αυτό που σε ανεβάζει στο βάθρο και σε κάνει να έχεις την αγάπη και το χειροκρότημα όλων μας. Γιατί ναι, σε αυτά τα αγωνίσματα πρέπει πολλές φορές κάποιος να κάνει τη βρωμοδουλειά, κάποιος να δώσει τη βοήθεια. Και αυτός είναι ο Ζαφείρης.

Ο οποίος, όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι γεννήθηκε με ένα πρόβλημα στα ισχία του. Κάτι που τον έκανε να μην μπορεί να περπατάει καλά καλά μέχρι τα 9 του χρόνια. Ο Χρήστος μας περιγράφει μια παιδική ηλικία γεμάτη χειρουργεία, μια παιδική ηλικία στο γύψο για τον αδερφό του. Ο οποίος όχι απλά περπάτησε αλλά έφτασε στα 23 του να φορά το εθνόσημο σε Ολυμπιακούς Αγώνες και να έχει τόσες διακρίσεις και τόσα μετάλλια από τόσο νεαρή ηλικία. Μου έρχεται στο μυαλό το moto της TOYOTA, το Start Your Impossible. Οι δύο αθλητές άλλωστε ανήκουν σε μία ομάδα ανθρώπων που στηρίζει η TOYOTA παγκοσμίως στο δικό τους ταξίδι για να κυνηγήσουν το αδύνατο. Μεταξύ αυτών και άλλους Έλληνες αθλητές με μοναδικές προσωπικές ιστορίες όπως η Κατερίνα Στεφανίδη, ο Αντώνης Τσαπατάκης, η Μαρία Πρεβολαράκη, και η Κέλλυ Λουφάκη.

Ο Ζαφείρης έκανε από πολύ μικρός πράξη το Start Your Impossible. “Εγώ γεννήθηκα με το αδύνατο. Γεννήθηκα με ένα πρόβλημα στα ισχία μου και όταν το λέω σε γιατρούς και άλλους αθλητές, δεν το πιστεύουν. Γιατί αν δεν έκανα την εγχείρηση που έκανα στην ηλικία που έπρεπε, μπορεί αυτή τη στιγμή να μην περπατούσα. Για μένα είναι κατόρθωμα όχι μόνο που κάνω ποδήλατο και έχω φέρει και διακρίσεις στο ποδήλατο, αλλά ότι μπορώ και ζω μια κανονική ζωή. Από εκείνη την περίοδο μου μένει σίγουρα το πείσμα. Είναι το παρελθόν μου και πορεύομαι με αυτό. Θυμάμαι τον αδερφό μου να με κυνηγάει να περπατήσω ενώ δεν έπρεπε να το κάνουμε αυτό. Μου τραβούσε τα πόδια”. Ο Χρήστος γελάει και εξηγεί πόσο παράξενο του φαινόταν όλο αυτό.”Τον θυμάμαι να είναι από τη μέση και κάτω σε ένα γύψο. Μικρό παιδάκι ήμουν κι εγώ, ένα χρόνο μεγαλύτερος και μου φαινόταν κάπως παράξενο όλο αυτό. Θυμάμαι τα απανωτά χειρουργεία και τις πολλές ώρες των χειρουργείων. Κι από εκεί που συζητάγαμε με τους γιατρούς αν θα καταφέρει να περπατήσει, κατάφερε να φέρει μετάλλια σε παγκόσμια και ευρωπαϊκά. Είναι ένα ζωντανό παράδειγμα που μπορεί να δώσει δύναμη και στο κάθε παιδί που μπορεί να έχει το ίδιο πρόβλημα και στον κάθε άνθρωπο”.

Ο Χρήστος έχει κάνει άλλωστε κι εκείνος το δικό του ταξίδι προς το αδύνατο. “Πιστεύω ότι όλα είναι δυνατά. Αν έχεις στόχους, αν πιστεύεις σε αυτό, αν κάνεις όνειρα, κάποια στιγμή θα δικαιωθείς. Εγώ πιστεύω στο Θεό, με έχει βοηθήσει πάρα πολύ και ακόμα όταν κάποιες φορές νόμιζα ότι έχασα, μετά καταλάβαινα από αυτή την ήττα ότι δεν ήμουν χαμένος αλλά κερδισμένος”.

Στην συνέντευξή τους όπως θα δείτε και στο βίντεο, ο Χρήστος και ο Ζαφείρης μιλούν ακόμα για εκείνα τα στοιχεία που τους κάνουν να ξεχωρίζουν, για τον “ακούραστο” που έχει ο Χρήστος και για την εκρηκτικότητα του Ζαφείρη. Μιλούν ακόμα για το όνειρο να γίνει το ποδηλατοδρόμιο στο Βόλο, για την ανάγκη να έρθουν κι άλλα παιδιά στην ποδηλασία. Με τη βοήθεια φυσικά της ομοσπονδίας και του κράτους.

Κάπου εκεί, με την αναφορά στην ομοσπονδία και την πολιτεία, συζητάμε για το διαχρονικό πρόβλημα στη χώρα μας, το γεγονός ότι οι αθλητές σπάνια έχουν τα εφόδια να προετοιμαστούν σωστά και να μπορέσουν να ταξιδέψουν για όλους τους αγώνες τους, εξαιτίας της έλλειψης πόρων. Η TOYOTA στέκεται δίπλα στα δύο αδέρφια και ο Χρήστος μάς έδωσε μία εικόνα του τι σημαίνει για τους δυο τους η στήριξη αυτή.

“Η TOYOTA ήταν απ’ την πρώτη στιγμή δίπλα μας με τη βοήθεια της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής στο πρόγραμμα Υιοθετήστε, μαζί με τον Πρόεδρο τον κύριο Σπύρο Καπράλο, μας αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή, πίστεψαν σε εμάς, πιστεύω τους έχουμε κάνει περήφανους και θα συνεχίσουμε να τους κάνουμε. Είναι χαρά μας που είμαστε μαζί σε αυτό το όμορφο ταξίδι. Εννοείται ότι θέλουμε μετάλλια και διακρίσεις αλλά το πιο όμορφο είναι ο αγώνας και όλο αυτό το ταξίδι. Είμαστε χαρούμενοι που έχουμε υπερήφανο χορηγό μαζί μας την TOYOTA”.

Δεν μπορώ να μην τους ρωτήσω αν αγαπούν την οδήγηση. Το πρόσωπο και τον δύο φωτίστηκε αλλά ο Ζαφείρης πήρα άμεσα το λόγο. “Σκέψου παλιότερα, όσο ήμασταν πιο πιτσιρικάδες, με το που είχαμε βγάλει τα διπλώματα οδήγησης, για να έρθουμε Αθήνα από Βόλο φεύγαμε πάντα με διαφορετικά αυτοκίνητα. Τόσο πολύ μας άρεσε να οδηγούμε”. Για να συμπληρώσει ο Χρήστος. “Κάναμε και αγωνιστικό καρτ χρόνια. Οπότε είμαστε λάτρεις των αυτοκινήτων. Ειδικά τα νέα μοντέλα που έχει βγάλει η TOYOTA είναι το κάτι άλλο“.

Τους άφησα με μια ευχή να περάσουν όμορφα στο Τόκιο και να το ευχαριστηθούν. Βλέπεις, αυτό που ζητάει συνήθως κάποιος από έναν αθλητή είναι ένα μετάλλιο. Σαν να είναι τα μετάλλια σοκολατάκια που τα παίρνεις στο αεροδρόμιο με την επιστροφή. Ας είναι όμορφο το ταξίδι των δύο παιδιών και ας επιστρέψουν υγιείς πίσω στους δικούς τους ανθρώπους.

Όλοι εμείς θα είμαστε δίπλα τους και στο ταξίδι αυτό.