ΑΘΛΗΤΙΚΑ

Οδηγός επιβίωσης στην καζούρα

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σου δείχνει τον δρόμο της επιβίωσης όταν η ομάδα σου έχει χάσει και είσαι άοπλος απέναντι στην καζούρα των φίλων σου.

Ένα από τα πιο ανυπόφορα πράγματα είναι η καζούρα, που μπορεί να σου κάνουν υποστηρικτές άλλων ομάδων μετά από ήττα ή ήττες της ομάδας σου στην Ευρώπη. Επειδή θεωρώ τη συγκεκριμένη συμπεριφορά τουλάχιστον ανάρμοστη,  θα ήθελα να σας παραθέσω μια σειρά από οδηγίες, ώστε να γλυτώνετε από τη συγκεκριμένη επίθεση φίλων και γνωστών που άκαρδοι και σκληροί, όπως είναι, δεν περιμένουν άλλο από το να σας κάνουν πλάκα. Εχουμε και λέμε:

Μελετήστε. Η μελέτη είναι πάντα μια χρήσιμη άμυνα. Μελετήστε όλα τα προηγούμενα των ελληνικών ομάδων με αντιπάλους ομάδες του εξωτερικού και – δεν μπορεί – θα βρείτε κάθε φορά βολικότατα παραδείγματα που να καταδεικνύουν ότι μια νίκη του αντιπάλου δεν είναι τίποτα σημαντικό γιατί την έχει πετύχει και άλλη ελληνική ομάδα, οπότε δεν μπορεί να είναι λόγος πανηγυρισμού. Π.χ ποια Ατλέτικο Μαδρίτης; Αυτή που έχει αποκλείσει ο ΟΦΗ και ο Αρης;

Να είσαστε έτοιμοι να στοιχειοθετήσετε την διαχρονική άποψη ότι οι αντίπαλοι είναι «καφενεία». Ψάξτε γενικά όλα τα προηγούμενα των αντιπάλων των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και σίγουρα θα βρείτε μεγάλες ήττες τους και αποκλεισμούς από ομάδες μικρότερες, γεγονός που τις κάνει βολικές στο να . Π.χ σιγά τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Ποια Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αυτή που κάποτε δεν κέρδισε τον Αθηναϊκό; Η «σιγά τη Μίλαν! Μέχρι και η Ρόζενμποργκ κατάφερε κάποτε να την αποκλείσει».

 

Να επιμείνετε στην άποψή σας ότι ο αντίπαλος όποιος κι αν είναι «έχει ταβάνι». Πρόκειται για μια πολύ βολική θέση που είναι κάτι σαν τα ομόλογα: οι προηγούμενες αποδώσεις δεν εξασφαλίζουν τις μελλοντικές. Ο,τι κι αν έχει κάνει ο αιώνιος αντίπαλος οφείλεται να θυμίζετε πως «έχει ταβάνι», δηλαδή δεν θα καταφέρει τελικά να ξεπεράσει κάποιο συγκεκριμένο εμπόδιο. Μην κάνετε το λάθος να ορίσετε ως ταβάνι την πρόκριση στο δεύτερο γύρο γιατί αυτή δεν είναι απίθανη και θα σας τρελάνουν στην πλάκα. Μπορείτε εύκολα να ορίσετε ως ταβάνι τους 8 ή και τους 4, προεξοφλώντας μια μελλοντική αποτυχία. Π.χ «εντάξει κερδίσατε, αλλά που θα πάτε μωρέ; Το πολύ πολύ μέχρι τους 8». Να δίνετε έμφαση στο «πολύ πολύ», ώστε αυτό να φαίνεται εκ των πραγμάτων λίγο.

Να θυμόσαστε κάθε ρεζιλίκι του αιώνιου αντιπάλου στην Ευρώπη, ακόμα κι αν αυτό έχει συμβεί πριν από μια δεκαετία. Το ποιος είναι ο χρόνος που διανύουμε μικρή σημασία έχει – άλλωστε, όπως έχει πει και ο Αϊνστάιν, ο χρόνος είναι κάτι σχετικό. Το «μιλάς εσύ που έχεις φάει τόσα από την τάδε» είναι ένα εξαιρετικό επιχείρημα που βοηθά κάθε πίκρα να μοιάζει μικρή.

Να δηλώνετε ότι έχετε σιχαθεί τα πάντα. Τίποτα δεν φρενάρει περισσότερο κάποιον που θέλει να σας κάνει πλάκα από το να σας δει αληθινά απογοητευμένος με όσα συμβαίνουν. Η σωστή συμπεριφορά στην προκειμένη περίπτωση είναι η πλέον γενική – δεν χρειάζονται εξηγήσεις. Π.χ η φράση «φίλε έχω σιχαθεί τα πάντα και δεν μπορώ να παρακολουθώ πια» δημιουργεί στον αντίπαλο την απορία τι ακριβώς έχετε σιχαθεί και τον οδηγεί στο να ψάχνει να καταλάβει τι εννοείτε. Δεν αποκλείετε στο τέλος να σας συμπονέσει.

 

Πολύ χρήσιμη είναι η αναφορά στην κρίση και στη γενικότερη οικονομική κατάσταση της χώρας. Το «λυπάμαι, αλλά με αυτά που συμβαίνουν έχω χάσει το κέφι μου» είναι μια φράση που κολλάει παντού και μπορεί να είναι αποστομωτική απάντηση σε οτιδήποτε σας λένε. Ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια εκείνης της παλιάς αριστερής καταγγελίας ότι «το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού». Τώρα, επειδή αν το πείτε, μπορεί ο άλλος να πεθάνει στα γέλια, να χρησιμοποιείτε φράσεις πιο γενικές όπως «έχω πάψει να ασχολούμαι», «δεν μπορώ δυστυχώς να παρακολουθήσω τίποτα με αυτά που συμβαίνουν» κτλ.

Να δηλώνετε πάντα την υποψία (ή και τη βεβαιότητα) ότι όλα γίνονται για το στοίχημα. Πάντα θα υπάρξει ένας φίλος που θα τσιμπήσει με την ιδέα ότι υπάρχει κάποιος που στήνει τα πάντα και ότι το αποτέλεσμα ήταν προκαθορισμένο και άρα δεν πρέπει να χαίρεται. Στην περίπτωση αυτή για να γίνει το πράγμα περισσότερο πιστευτό επικαλεσθείτε την μαρτυρία ενός πράκτορα του ΟΠΑΠ και φίλου σας που είναι πρόθυμος να βεβαιώσει ότι παίχτηκαν χοντρά λεφτά κόντρα π.χ στην Ατλέτικο. Ακόμα καλύτερα παίξτε ένα κουπόνι όπου να φαίνεται ότι έχετε ποντάρει υπέρ της μισητής σε εσας ελληνικής ομάδας γιατί είχατε κάποια πληροφορία. Σε αυτή την περίπτωση και θα πάρετε κάτι της και θα πείσετε το φίλο σας ότι όλα είναι στημένα κι απλά εσείς το χετε καταλάβει, ενώ εκείνος όχι.

 

Πριν αρχίσει η σεζόν ασχοληθείτε μανιακά με κάποια ομάδα του εξωτερικού και αφιερώστε της όλη την προσοχή σας. Διαλέξτε μια ομάδα που δεν έχει αντίπαλους στην Ελλάδα – αποφύγετε πχ τις διάφορες Μάν Γιου, Λίβερπουλ, Γιουβέντους, Μίλαν, Ιντερ κτλ και προτιμείστε ομάδες όπως η Αλμποργκ, η Κοπεγχάγη, η Μάριμπορ, η Αρτμίντια κτλ. Μπορείτε σε αυτή την περίπτωση να πανηγυρίζετε για τις ήττες ομάδων που δεν υποστηρίζει κανένας στην Ελλάδα και που είναι οι δικοί σας αποκλειστικοί αντίπαλοι και που μπορεί να λέγονται Οντένσε, Τρέλεμποργκ, Σπάρτακ Τρνάβα, κτλ. Ακόμα καλύτερα είναι να μην διστάζετε να πανηγυρίσετε καλοκαιριάτικα και πριν αρχίσουν οι υποχρεώσεις των ελληνικών ομάδων για τις ήττες συλλόγων που δεν ξέρει σχεδόν κανένας με φράσεις σκληρές όπως «ρούφα το μωρή βρώμα Τζουγκάρντεν», «άτιμη Σαντερίσκε ήθελες και πρόκριση», «δεν έχεις ούτε φανέλα, ούτε σώβρακο μωρή Μλάντα Μπόλεσλαβ» ή «να δω τι θα κάνουν τα πελατάκια της Ραντόμλιγιε» ή «Ντομζάλε καριόλα, η Μάριμπορ πάνω από όλα», ή «ντροπή της Σλοβακίας Βιόν Ζλάτε Μοράβτσιε» κτλ.

Δηλώστε εντυπωσιασμένος από αυτό που είδατε και αφήστε μια υπόνοια ότι έχετε ακούσει από τον κουμπάρο μιας δεύτερης ξαδέρφης σας ότι όλοι οι παίκτες του αντιπάλου παίρνουν αναβολικά. Μπορεί αυτό να ακούγεται γελοίο όταν η ομάδα του αιώνιου αντιπάλου χάσει το επόμενο ματς, αλλά είναι μια χαρά ντρίπλα τη δεδομένη στιγμή.

Να δηλώνετε ότι υποστηρίζετε όλες τις ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη. Δεν θα σας πιστέψει κανείς αλλά είναι μια λύση…