Οι 12,508 μέρες αναμονής της Νάπολι μέχρι το τρίτο πρωτάθλημα

Ο προπονητής της ομάδας, όμως, Luciano Spalletti, είχε στο μυαλό του ακριβώς τι ήθελε να κάνει. Και τι ήταν αυτό; Να δημιουργήσει μια εξαιρετικά γρήγορη και εκρηκτική ομάδα που θα πνίγει κάθε αντίπαλό της από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό. Κι όπως αποδείχθηκε, το σχέδιο του απέδωσε και με το παραπάνω.

Ο Khvicha Kvaratskhelia,  Ο Victor Osimhen και τα λαχεία της Νάπολι

Εμείς στην Ελλάδα ήμασταν τυχεροί γιατί είχαμε προλάβει να δούμε και να καταλάβουμε το μεγάλο ποδοσφαιρικό ταλέντο του Khvicha Kvaratskhelia πριν ακόμη γίνει τόσο μαζικά γνωστό στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ήταν 31 Μαρτίου 2021 και η Ελλάδα αντιμετώπιζε την εθνική Γεωργίας στο γήπεδο της Τούμπας. Η ισοπαλία κόντρα στην Ισπανία στην πρώτη αγωνιστική των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ δημιούργησε μεγάλες προσδοκίες και η αισιοδοξία για τη νίκη κόντρα στους Γεωργιανούς ήταν εμφανής.

Μόνο που πέσαμε πάνω σε έναν ποδοσφαιριστή που λίγους μήνες αργότερα θα παραμιλούσε για εκείνον ολόκληρος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης. Ο Khvicha Kvaratskhelia, ο οποίος αγωνιζόταν ακόμη στη Ρουμπίν Καζάν της Ρωσίας, έκανε ό,τι ήθελε στην αριστερή πλευρά του γηπέδου. Στο 76ο λεπτό, μάλιστα, έτρεξε μια μεγάλη κούρσα και αφού προσπέρασε τον Χάρη Μαυρία, που σε εκείνο το παιχνίδι έπαιζε δεξί μπακ, σκόραρε και χάλασε το ελληνικό πανηγύρι στη Θεσσαλονίκη. Τότε όλοι δυσκολευόμασταν να πούμε το όνομά του. Σήμερα, το ξέρουμε απ’ έξω κι ανακατωτά.

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία οδήγησε τον Γεωργιανό πίσω στην πατρίδα του. Η επιστροφή του, όμως, δεν κράτησε πολύ καθώς η Νάπολι κατάλαβε πολύ γρήγορα τι λαχείο είχε μπροστά της και τον έκανε δικό της με μόλις 15 εκατομμύρια ευρώ. Η συνεισφορά του στη φετινή μαγική πορεία της ιταλικής ομάδας είναι πολύ σημαντική: 14 γκολ σε Serie A και Champions League και 12 ασίστ σε 38 αναμετρήσεις.

Σε όλο αυτό, όμως, δεν ήταν μόνος του, καθώς στο πλευρό του ήταν ο Victor Osimhen. Ο Νιγηριανός μπορεί να έφτασε στη Νάπολι το καλοκαίρι του 2020, ωστόσο, κανείς δεν περίμενε πως θα έκανε αυτό το ξεπέταγμα τη φετινή σεζόν. Τα νούμερα και για εκείνον μιλούν από μόνα τους: 27 γκολ και 5 ασίστ σε 33 ματς. Πρώτος σκόρερ της λίγκας με διαφορά. Το ποσό που έδωσε στη Λιλ για να τον κάνει δικό της, 40 εκατομμύρια ευρώ. Καμία σχέση με τα ακραία ποσά που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στην Premier League, την Παρί Σεν Ζερμέν και τον υπόλοιπο κόσμο.

Μια μαγική πορεία ως την κατάκτηση του τρίτου scudetto της Νάπολι

Από τους πρώτους κιόλας αγώνες της ομάδας στην Ιταλία, φάνηκε η δυναμική της. Την ίδια ώρα, καμία από τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις της Serie Α και του ιταλικού βορρά δεν έδειχνε να είναι στην καλύτερη κατάσταση. Η Μίλαν είχε αδειάσει ψυχολογικά από την κατάκτηση του περσινού scudetto, η Ίντερ το πάλευε, ενώ η Γιουβέντους είχε να αντιμετωπίσει και αρκετά εξωαγωνιστικά ζητήματα που την ταλάνιζαν.

Το πρώτο βράδυ που η Νάπολι έδειξε σε όλη την Ευρώπη τι μπορεί να κάνει, ήταν η εντός έδρας αναμέτρηση κόντρα στη Λίβερπουλ για το Champions League. Οι Ναπολιτάνοι κατάφεραν να υποτάξουν τους περσινούς φιναλίστ της διοργάνωσης, βάζοντάς τους τέσσερα γκολ. Η νίκη πανηγυρίστηκε όπως καμία άλλη τα τελευταία χρόνια στην πόλη. Ήταν ακόμη, όμως, 8 Σεπτεμβρίου.

Οι αγωνιστικές περνούσαν και η ομάδα του Luciano Spalletti έδειχνε πως δεν μπορεί να χάσει. Όλοι, όμως, τόσο στην πόλη όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη ήταν υποψιασμένοι. Υπήρχαν κι άλλες φουρνιές παικτών και ομάδων που έκαναν το μεγάλο μπαμ στην αρχή της σεζόν. Ποιος μπορεί να ξεχάσει, άλλωστε, την ομαδάρα με Lavezzi, Hamsik, Cavanni, Higuan. Ο πιο μισητός αντίπαλος, όμως, η Γιουβέντους κατάφερε να τους πάρει και τότε το πρωτάθλημα.

Κι όταν έγινε γνωστό πως η Γιουβέντους έμεινε εκτός μάχης του τίτλου, ύστερα από την αφαίρεση 15 βαθμών για την εμπλοκή της σε σκάνδαλο συμβολαίων ποδοσφαιριστών της, ήταν λες κι όλα είχαν τελειώσει. Ο αιώνιος εχθρός είχε παροπλιστεί. Κι άντε τώρα να της έπαιρνε τον τίτλο η Λάτσιο. Όσο τα ματς περνούσαν οι βαθμοί της διαφοράς του πρώτου με τον δεύτερο αυξάνονταν προοδευτικά, φτάνοντας ακόμη και τους 19.

Η κοιλιά τελικά ήρθε τον περασμένο Απρίλιο. Και ήταν αυτή που της στέρησε και τον τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Champions League. Η Μίλαν, όμως, η οποία ξέρει πολύ καλά πώς είναι να παίζεις για έναν ευρωπαϊκό τίτλο, επικράτησε και πια διεκδικεί στα ίσια με την Ίντερ την πρόκριση στον τελικό της Κωνσταντινούπολης. Κανείς, όμως, στη Νάπολη δεν έδειξε να στεναχωρείται τόσο πολύ. Άλλωστε ο μεγάλος πόθος ήταν ένας: το scudetto.

Το πρώτο match ball χάθηκε κάπως άδοξα στην έδρα της κόντρα στη Σαλερνιτάνα. Δεύτερο δε θα μπορούσε να χαθεί όμως. Έτσι, λοιπόν, χιλιάδες Ναπολιτάνοι ταξίδεψαν ως το Ούντινε για να δουν την ομάδα τους να κατακτά το ιταλικό πρωτάθλημα μετά από 33 χρόνια. Κι έτσι έγινε. Και το γεγονός ότι συνέβη εκεί, στον ιταλικό βορρά, που με κάθε ευκαιρία επικρίνει τους Ναπολιτάνους για τη συμπεριφορά και την τρέλα τους, κάνει ακόμη πιο σπουδαίο το επίτευγμα.

Όλοι έχουμε δει τα videos που έχουν κυκλοφορήσει στο διαδίκτυο από τα πανηγύρια μετά τη λήξη του ματς. Τόσο στο γήπεδο της Ουντινέζε, όσο και στη Νάπολη. Είναι από εκείνες τις φορές που είναι καλύτερο να αφήσεις τις εικόνες να μιλήσουν από μόνες τους. Μεσήλικες άνθρωποι έκλαιγαν σαν μικρά παιδιά, μια πόλη να καίγεται από τα πυροτεχνήματα.

Η Νάπολη γιορτάζει και ο θεός της, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, τους βλέπει από ψηλά. Πώς τα φέρνει η μοίρα, όμως. Έπρεπε πρώτα να πεθάνει για να καταφέρει η Αργεντινή να κατακτήσει το Μουντιάλ και η Νάπολι το scudetto. Είμαστε σίγουροι πως θα έβαλε κι εκείνος το χέρι του για να γίνουν όλα. Το Χέρι του Θεού.