Οι 575 ημέρες του Sebastien Haller

Τον Ιούλιο του 2022, ο Sebastien Haller εντάχθηκε στην Μπορούσια Ντόρτμουντ από τον Άγιαξ έναντι 31 εκατομμυρίων ευρώ. Δύο εβδομάδες αργότερα, στην προετοιμασία της γερμανικής ομάδας στην Ελβετία, ο επιθετικός αισθάνθηκε μερικές ενοχλήσεις στην κοιλιά. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τις ένιωθε. Στις αρχές του καλοκαιριού που πήρε τη μεταγραφή, είχε αισθανθεί και πάλι πόνους, λίγο πιο ήπιους.

Στις 19 Ιουλίου, οι γιατροί της Ντόρτμουντ τον έστειλαν για ουρολογική εξέταση. «Του πήρε περίπου δέκα δευτερόλεπτα για να επιβεβαιώσει ότι επρόκειτο για όγκο. Έπιασε την τομογραφία, την τοποθέτησε στους όρχεις μου και είχαμε τελική διάγνωση. Έπειτα, όλα έγιναν πολύ γρήγορα: έπρεπε να μάθουμε τι είδους όγκος και πόσο μεγάλος ήταν, αν οι μεταστάσεις είχαν εξαπλωθεί οπουδήποτε αλλού και αν ναι, πού» έλεγε για εκείνη τη μέρα ο επιθετικός της Ντόρτμουντ.

575 ημέρες αργότερα ο Haller είναι ο βασιλιάς του αφρικανικού ποδοσφαίρου, πετυχαίνοντας ένα αξιομνημόνευτο comeback στη ζωή, το ποδόσφαιρο και τον πρωταθλητισμό.

19 Ιουλίου 2022, ώρα 0

Στην τελευταία του σεζόν με τον Άγιαξ, ο Sebastien Haller έγινε γνωστός σε όλη την Ευρώπη, καθώς σκόραρε 11 φορές στο Champions League, ενώ στην πρεμιέρα φιλοδώρησε με 4 γκολ την Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Η μισή Ευρώπη πάλευε για την μεταγραφή του και η μετακίνησή του στην Ντόρτμουντ ήταν statement για τη γερμανική ομάδα, ωστόσο το ντεμπούτο του με αυτή θα αργούσε αρκετά. Το άκουσμα της είδησης της ασθένειας του επιθετικού από την Ακτή Ελεφαντοστού, τον Ιούλιο του 2022, συνοδεύτηκε από μηνύματα συμπαράστασης από τους πάντες.

Ο σπουδαιότερος αγώνας του Haller είχε μόλις ξεκινήσει αλλά ούτε οι πιο αισιόδοξοι δεν περίμεναν ότι θα βγει νικητής τόσο γρήγορα. Η σύζυγός του, Priscilla Haller ανέφερε για εκείνη τη μέρα: «Όταν μου το είπε στο τηλέφωνο, δεν το πίστευα. Κατάλαβα τι σημαίνει να φοβάσαι πραγματικά».

Στις 21 Ιουλίου υποβλήθηκε σε επέμβαση για την αφαίρεση ολόκληρου του καρκινικού όρχεως. Έξι ημέρες αργότερα, άρχισε τις χημειοθεραπείες. Ένας καθετήρας ήταν συνδεδεμένος στο σώμα του για πέντε ημέρες και δεν του επιτρεπόταν να φύγει από το κρεβάτι του νοσοκομείου.

Ο Haller πέρασε τους επόμενους δύο μήνες επισκεπτόμενος τακτικά το νοσοκομείο για να υποβληθεί σε θεραπείες, ελπίζοντας να αναρρώσει πλήρως και, αν καταστεί δυνατόν, να επιστρέψει στα γήπεδα.

Σε συνέντευξη που έδωσε στην ιστοσελίδα της UEFA, o Sebastien Haller περιέγραψε όσα περνούσαν από το μυαλό του τότε: «Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν ότι η θεραπεία και η αποκατάσταση θα πάρει λίγο χρόνο. Υπάρχουν επίσης πράγματα στα οποία θα πρέπει να είμαι καλός και τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσω με τον σωστό τρόπο. Νομίζω ότι η διατροφή και η προπόνηση είναι πολύ σημαντικά για να παραμείνουμε υγιείς σωματικά και ψυχικά.

Έκανα πλάκα με τη γυναίκα μου, της είπα ότι είναι ενοχλητικό που έπρεπε να αρρωστήσω για να γίνω ειδικός στον καρκίνο. Ξέρω τα πάντα γι’ αυτό, σε ποιο στάδιο βρίσκεται, τα πάντα. Φυσικά, όταν σε επηρεάζει προσωπικά καταλήγεις να προσπαθείς να μάθεις περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο, ξοδεύεις όλο τον χρόνο σου προσπαθώντας να μάθεις περισσότερα για αυτήν την ασθένεια.

Περνάω πέντε ημέρες τη φορά στο νοσοκομείο, όπου είμαι καθηλωμένος 24 ώρες το 24ωρο, δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι, και η θεραπεία είναι ενέσιμη. Μετά, ξεκουράζομαι για δύο εβδομάδες. Είναι κάτι που πρέπει να το κάνω τέσσερις φορές. Τέσσερις φάσεις χημειοθεραπείας που διαρκούν περίπου τρεις εβδομάδες η καθεμία».

Ο Haller ήταν αποφασισμένος να παίξει ξανά ποδόσφαιρο

Ο προσωπικός του γυμναστής, Tanguy Fleury, του έδωσε ασκήσεις που μπορούσε να κάνει όσο ήταν κλεισμένος στο νοσοκομείο. Όταν πήρε εξιτήριο, πήγαιναν μαζί για τρέξιμο στο πάρκο προσπαθώντας να ωθήσουν το σώμα του να ξεπεράσει την κούραση. Αμέσως μετά ο Haller επισκέφθηκε τις Κάννες στη νότια Γαλλία μαζί με καλούς του φίλους, για να συνεχίσει να ενεργοποιεί τον οργανισμό του. Εκεί έπαιζαν όλη μέρα γκολφ και έκαναν ποδήλατο στην πόλη.

Στα τέλη Αυγούστου εμφανίζεται στη βράβευσή του για τα επιτεύγματά του στο ολλανδικό πρωτάθλημα. «Σίγουρα, οι δύο-τρεις πρώτες μέρες στο νοσοκομείο και άλλες δυο-τρεις μετά δεν ήταν οι καλύτερες στιγμές. Όλοι ήταν εκεί. Η γυναίκα μου, ο φυσικοθεραπευτής μου, με βοηθούσαν να είμαι εντάξει. Οι άνθρωποι του Άγιαξ, οι άνθρωποι της Ντόρτμουντ. Σίγουρα, δεν είναι κάθε μέρα εύκολη. Με συγχωρείτε. Τώρα νιώθω καλά. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί στον καθένα».

Μαζί με το πρώτο στάδιο της αποθεραπείας του έρχονται και οι πρώτες σκέψεις για επιστροφή, όπως περιέγραψε στη συνέντευξή του στην UEFA. «Είμαι αρκετά τυχερός που νιώθω καλά. Είμαι σωματικά ικανός να εργαστώ, αισθάνομαι καλά τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, κάτι που φυσικά βοηθάει στην καταπολέμηση της ασθένειας. Ένα από τα πρώτα πράγματα που είπα στον εαυτό μου ήταν: “Εντάξει, μου συνέβη. Θα κάνω τα πάντα για να είμαι καλά από ψυχική και σωματική άποψη”. Ήμουν ένα κακομαθημένο παιδί. Δεν είχα ποτέ καμία ανησυχία. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη δοκιμασία που έπρεπε να αντιμετωπίσω. Κάποιοι ξεκινούν τη ζωή τους έτσι. Ήμουν τυχερός που ήρθε αργότερα στη ζωή μου, οπότε δεν μπορώ να παραπονεθώ».

Στις 17 Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς, παρακολούθησε την τελετή απονομής της Χρυσής Μπάλας στο Παρίσι μαζί με την σύντροφό του, Priscilla και τα δυο του αδέρφια. Ο Haller ψηφίστηκε ως ο 13ος καλύτερος παίκτης στον κόσμο για τα επιτεύγματά του με τον Άγιαξ, ενώ ανέβηκε και στη σκηνή για να παραδώσει ένα βραβείο.

Οι μπούκλες του είχαν εξαφανιστεί, λόγω των παρενεργειών της θεραπείας του, αλλά το χαμόγελό του ήταν εκεί. Το είδωλό του, ο πρώην αρχηγός της Ακτής Ελεφαντοστού Didier Drogba, τον ενθάρρυνε να ενημερώσει για την κατάστασή του. «Όλα είναι μια χαρά», δήλωσε τότε ο Haller. «Είμαι εδώ επειδή όλα πάνε όσο καλύτερα γίνεται. Είναι σημαντικό να συμμετέχεις σε τέτοια γεγονότα για να δείξεις ότι είσαι δυνατός».

Συνολικά, υποβλήθηκε σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις και πολλούς γύρους χημειοθεραπείας. Η δεύτερη επέμβαση, η οποία έγινε ένα μήνα μετά από εκείνη την εμφάνιση στη Χρυσή Μπάλα, ήταν πιο επικίνδυνη. Ο Dr. Groticke και η καθηγήτρια Laura-Maria Krabbe αφαίρεσαν τα υπολειπόμενα ευρήματα από τον όγκο. Τους πήρε τέσσερις ώρες.

Στις 20 Δεκεμβρίου έκανε εξετάσεις στο νοσοκομείο και οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι ήταν υγιής και σε καλή κατάσταση. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Haller πέταξε με τους συμπαίκτες του για τη χειμερινή προετοιμασία της Ντόρτμουντ στην Μαρμπέλα της Ισπανίας. Στην αρχή του ταξιδιού δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «η απόσυρση δεν ήταν ποτέ στο μυαλό μου».

Το πρότυπο του αθλητή

Οι συμπαίκτες του τον υποδέχθηκαν με σεβασμό και δυνατό χειροκρότημα, αλλά ο Haller δεν χαρίστηκε σε κανέναν. Ήταν έτοιμος από καιρό όταν γύρισε στις προπονήσεις, ενώ στις 10 Ιανουαρίου πάτησε για πρώτη φορά γήπεδο σε φιλικό αγώνα με αντίπαλο τη Φορτούνα Ντίσελντορφ. Συμπαίκτες, προσωπικό, αντίπαλοι και φίλαθλοι του χάρισαν ένα standing ovation. «Ήταν ένα όνειρο να παίζω με τους συμπαίκτες μου, σίγουρα πιο διασκεδαστικό από το να τρέχουμε μέσα στα δάση», δήλωσε στη συνέχεια. Τρεις ημέρες αργότερα, μπήκε ως αλλαγή και πέτυχε χατ-τρικ μέσα σε επτά λεπτά στη φιλική νίκη με 6-0 επί της ελβετικής Βασιλείας. Όσο απίθανο και αν φαίνεται ο Haller, 6 μήνες μετά την επέμβαση στους όρχεις, δεν έπαιζε απλά ποδόσφαιρο, αλλά ήταν έτοιμος να πρωταγωνιστήσει και πάλι.

Ο Haller έκανε τελικά το επίσημο ντεμπούτο του με τη Ντόρτμουντ, και την πρώτη του αγωνιστική εμφάνιση μετά την αποθεραπεία του από τον καρκίνο, στη νίκη με 4-3 επί της Άουγκσμπουργκ στις 22 Ιανουαρίου του περασμένου έτους. Το πρώτο του γκολ στην Μπουντεσλίγκα, το πέτυχε κόντρα στην Φράιμπουργκ, στις 4 Φεβρουαρίου. Τα παπούτσια του έγραφαν ένα λιτό, αλλά πολύ δυνατό μήνυμα. «Fuck Cancer».

Υπάρχει όμως και καλύτερο: Η 4η Φεβρουαρίου είναι η παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου. «Το να σκοράρω σήμερα ήταν ένα σπουδαίο μήνυμα προς όλους όσοι αγωνίζονται σήμερα ή θα αγωνιστούν αργότερα. Δίνει λίγη ελπίδα, λίγο κουράγιο. Οι επόμενες ημέρες θα είναι πάντα καλύτερες».

Ο 29χρονος σήμερα επιθετικός σκόραρε άλλες οκτώ φορές στην Μπουντεσλίγκα εκείνη τη σεζόν, αλλά ήταν ο μοιραίος παίκτης για την Ντόρτμουντ, καθώς στην τελευταία αγωνιστική έχασε πέναλτι και η Μπάγερν Μονάχου κατέκτησε τελικά το πρωτάθλημα.

Το τρελό comeback στον δρόμο για το Κόπα Άφρικα

Φέτος, τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά για τον ίδιο και την ομάδα του. Η Ντόρτμουντ μπορεί να προκρίθηκε στους «16» του Champions League αλλά έμεινε σχεδόν 15 βαθμούς πίσω από την κορυφή του γερμανικού πρωταθλήματος, ενώ ο Haller σε 13 συμμετοχές δεν είχε πετύχει ούτε ένα γκολ. Στα τέλη Δεκέμβρη μάλιστα, αντιμετώπισε προβλήματα και στον αστράγαλο που λίγο έλειψαν να τον αφήσουν εκτός του Κόπα Άφρικα, που θα διεξαγόταν στη χώρα του.

Δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον τραυματισμό του στα τρία παιχνίδια της Ακτής Ελεφαντοστού στη φάση των ομίλων και μετά την ήττα με 4-0 από την Ισημερινή Γουινέα στο τελευταίο από αυτά, φάνηκε ότι δεν θα έπαιζε καθόλου. Η Ομοσπονδία της Ακτής Ελεφαντοστού απέλυσε μάλιστα τον προπονητή του Jean-Louis Gasset αμέσως μετά την ήττα αυτή. Ένας συνδυασμός αποτελεσμάτων ωστόσο, έδωσε την πρόκριση στην Ακτή Ελεφαντοστού, ως μια από τις καλύτερες τρίτες ομάδες. Για τα νοκάουτ ο Haller ήταν πια έτοιμος.

Οι Ιβοριανοί προκρίθηκαν κυριολεκτικά από το πουθενά, έχοντας τρεις βαθμούς μόλις στον όμιλο και με τον ηγέτη τους και αγαπημένο παίκτη της εξέδρας στη σύνθεσή τους, βρήκαν ξανά το κουράγιο τους. Στην πόλη Αμπιτζάν, όπου έγινε ο μεγάλος τελικός, ο Haller βρίσκεται σε δεκάδες τοιχογραφίες και είναι λαϊκός ήρωας. Η Ακτή Ελεφαντοστού απέκλεισε στα πέναλτι τη Σενεγάλη και στην παράταση το Μάλι και ετοιμαζόταν για τον ημιτελικό με το Κονγκό. Στο 65ο λεπτό της αναμέτρησης, ο σέντερ φορ της ομάδας πέτυχε ένα μνημειώδες γκολ και έστειλε την ομάδα του στον τελικό.

Στο Palace of Culture στο Αμπιτζάν μία ημέρα πριν τον τελικό, ο Haller κάθισε δίπλα στον υπηρεσιακό προπονητή της Ακτής Ελεφαντοστού, Emerse Fae μπροστά στα ΜΜΕ για να συζητήσουν για τον τελικό. Ντυμένος με ένα λευκό πουκάμισο πόλο και τα μαλλιά του κομψά πλεγμένα σε κότσο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, χαμογέλασε όταν μίλησε για την ευθύνη και την πίεση του να είναι η κύρια πηγή τερμάτων της ομάδας, αλλά η έκφρασή του άλλαξε όταν του ζητήθηκε να μιλήσει για όσα βίωσε εκτός γηπέδου.

«Οι τελευταίοι 18 μήνες ήταν αρκετά δύσκολοι για μένα και την οικογένεια. Παίρνω τα πάντα βήμα προς βήμα και προσπαθώ να απολαμβάνω τη στιγμή. Είναι μεγάλη στιγμή να βρίσκομαι εδώ μπροστά σας και να μιλάω για τον τελικό του AFCON στην πατρίδα μου. Θα χρειαστούν μερικοί μήνες ή μερικά χρόνια για να συνειδητοποιήσω πραγματικά τι συνέβη σε μένα».

Την επόμενη ημέρα ο Sebastian Haller πετυχαίνει το μεγαλύτερο γκολ της καριέρας του και υπογράφει τη νίκη της Ακτής Ελαφαντοστού κόντρα στη Νιγηρία. Στο 81ο λεπτό θα νικήσει την άμυνα της Νιγηρίας και με ένα τελείωμα α λα Zlatan θα χαρίσει το τρόπαιο στους γηπεδούχους.

Μπροστά στους συμπατριώτες του, με την πλούσια χαίτη του να έχει επιστρέψει, ο Haller ολοκλήρωσε ένα από τα πιο συγκλονιστικά comeback στην ιστορία του ποδοσφαίρου. 18 μήνες πριν έμπαινε στο χειρουργείο για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Τώρα είναι Βασιλιάς του αφρικανικού ποδοσφαίρου.