Οι Αυστραλοί φοβήθηκαν ότι θα κατέβουμε στους δρόμους για τον Τσιτσιπά

Μπορεί η φανταστική πορεία του Στέφανου Τσιτσιπά στο Australian Open να σταμάτησε πάνω στον εξωγήινο Ράφα Ναδάλ, όμως ήταν μια πραγματικά απολαυστική διαδρομή. Κι αν την χαρήκαμε και την απολαύσαμε εμείς από τις τηλεοράσεις μας και τους υπολογιστές μας, όπου ζήσαμε την απόλυτη παράνοια του να γίνεται ξαφνικά παντού το τένις πρώτο θέμα, σκέψου πόσο έντονα το έζησαν οι Έλληνες που μένουν και εργάζονται εκεί όπου συνέβησαν όλα, στην Μελβούρνη.

Για τον λόγο αυτό, επικοινωνήσαμε με τον συνάδελφο Αλέξανδρο Ανυφαντή, αθλητικό συντάκτη της τοπικής εφημερίδας ‘Νέος Κόσμος‘, για να μας μεταφέρει το κλίμα που επικρατεί down under για τον Έλληνα τενίστα. Από την χαρά και την περηφάνια, μέχρι τις γραφικές υπερβολές των συμπατριωτών μας στις εξέδρες και τις αντιδράσεις των Αυστραλών στις επιτυχίες του Στέφανου.

Όπως παραδέχτηκε στην συνομιλία μας, οι πανηγυρισμοί του ίδιου και των συναδέλφων του στα γραφεία της εφημερίδας βλέποντας τον αγώνα για τα προημιτελικά απέναντι στον Μπαουτίστα ήταν έντονοι, ενώ ο Αλέξανδρος έζησε για πρώτη φορά από κοντά αναμέτρηση του Στέφανου στον ημιτελικό με τον Ναδάλ. Μπορεί να μην έφερε γούρι, αλλά μια μικρή ζήλια την αισθανόμαστε.

Το κλίμα φυσικά είναι γιορτινό σε κάθε αγώνα του Στέφανου. Όχι μόνο μέσα στο γήπεδο και τους γύρω χώρους, αλλά και σε ορισμένες περιοχές όπου συγκεντρώνονται οι Έλληνες στις καφετέριες και περιμένουν με ανυπομονησία να δουν τον Τσιτσιπά να φτάνει σε μια ακόμη νίκη. Μετά το ματς με τον Φέντερερ έγινε χαμός στην περιοχή του Όκλι όπου είναι η ‘εστία’ ας το πούμε έτσι των Ελλήνων εδώ στη Μελβούρνη. Να φανταστείτε ότι για τον αγώνα με τον Ναδάλ οργανώθηκαν μέσω του Facebook γκρουπ ατόμων που συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της Μελβούρνης (πως λέμε Σύνταγμα ένα πράγμα) και πήγανε μαζί μέχρι το γήπεδο για να παρακολουθήσουν το ματς στις γιγαντοοθόνες που βρίσκονται έξω από αυτό. Ούτε καν είχαν εισιτήρια για να μπούνε μέσα. Για τέτοια αφοσίωση (για να μην το πω τρέλα) μιλάμε.

Όλοι εμείς οι Έλληνες της Αυστραλίας αισθανόμαστε μόνο υπερηφάνεια. Ατελείωτη υπερηφάνεια που ένα παιδί το οποίο ουσιαστικά μεγάλωσε δίπλα μας (κι εγώ από τις γύρω περιοχές είμαι, στη Γλυφάδα μεγάλωσα) βρίσκεται τώρα εδώ με όλα τα βλέμματα του κόσμου καρφωμένα επάνω του. Παράλληλα σου δίνει την ελπίδα πως ο καθένας από εμάς μπορεί να κάνει κάτι μεγάλο παρά την τωρινή κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η χώρα μας, μέσω της σκληρής δουλειάς και της επιμονής, αφού τόσο ο Τσιτσιπάς, όσο και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, και άλλα παιδιά με αυτόν τον τρόπο έχουν καταφέρει να φτάσουν στην κορυφή του κόσμου.

Μέχρι στιγμής δεν είχα καταφέρει να παραβρεθώ εντός του γηπέδου γιατί ομολογουμένως δεν πιστεύαμε πως κάτι τέτοιο μπορούσε να συμβεί. Πρώτη φορά θα βρεθώ εκεί για τον αγώνα με τον Ραφαέλ Ναδάλ. Ωστόσο έχω εικόνα από το κλίμα που επικρατεί καθώς συνεργάτες μου που πήγαν σε προηγούμενους αγώνες του και τους έζησαν από κοντά μας έδωσαν εικόνα. Φανταστείτε το κάπως έτσι: όλος ο κόσμος γύρω-γύρω να κάθεται και να χειροκροτεί ή να αποδοκιμάζει τις ενέργειες των αθλητών και 50-60 άτομα στην κερκίδα να τραγουδούν συνθήματα που ακούγονται στα ελληνικά γήπεδα (“όπου πας εσύ, θα’μαι πάντα εγώ, να σου τραγουδώ”, και άλλα παρόμοια). Κάποιοι έχουν παραπονεθεί αλλά ο ίδιος ο Φέντερερ είπε πως του άρεσε η αλλαγή.

Σήμερα όπως ερχόμουν με το τρένο στη δουλειά ‘κλεφτοκοιτούσα’ το κινητό μιας γυναίκας που ήταν δίπλα μου και ήταν γεμάτο με άρθρα αφιερωμένα στον Τσιτσιπά, ενώ ένας άνδρας μεγαλύτερης ηλικίας διάβαζε μια από τις σπουδαιότερες εφημερίδες στην Αυστραλία (‘The Age’) που είχε εξώφυλλο τους Έλληνες φιλάθλους. Σίγουρα έχει επηρεάσει, θυμούνται κι εκείνοι τις εποχές του Euro, τότε που είχε γίνει κοσμοσυρροή στους δρόμους της Μελβούρνης, και πιθανή κατάκτηση του Australian Open από τον Τσιτσιπά θα μπορούσε να οδηγήσει σε παρόμοιου είδους εκδηλώσεις. Μπορεί και να ανησυχούσαν, δε ξέρω. Σε ότι αφορά τα άρθρα συγκεκριμένα, κάνουν λόγο για ‘αλλαγή φρουράς’ και μιλούν με διθυραμβικά σχόλια για το σπουδαίο τένις που παίζει ο Στέφανος, ειδικά κόντρα στον Φέντερερ, μιας και ο Ελβετός είναι ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό εδώ. Έκανε μεγάλη αίσθηση η νίκη του Τσιτσιπά.

Σε ό,τι αφορά τον πανικό που γίνεται με την ελληνική κοινότητα, θα ήταν εύκολο να συγκρίνω τον Στέφανο με τον Μάρκο Παγδατή. Ωστόσο, χωρίς να θέλω να τον μεγαλοποιήσω, θα δανειστώ τα λόγια του Ματς Βιλάντερ και θα πω ότι μοιάζει με τον σημερινό αντίπαλό του, Ραφαέλ Ναδάλ, όταν ο Ισπανός ήταν ακόμα στις αρχές του. Μακάρι να έχει και ανάλογη συνέχεια

Αποφασιστικότητα, προσήλωση, σοβαρότητα. Αυτά είναι τα στοιχεία που βλέπει κάποιος στον Στέφανο Τσιτσιπά και καταλαβαίνει ότι ανήκει μεταξύ των κορυφαίων. Όπως μου είπε και ο ίδιος στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης στην οποία είχα την ευκαιρία να του μιλήσω, αντιμετωπίζει τον κάθε αντίπαλο με τον ίδιο τρόπο, είτε αυτός ονομάζεται Μπερετίνι, είτε Φέντερερ και δίνει πάντα το 100 τοις εκατό των δυνατοτήτων του. Έχει σχέδιο, έχει στόχο, ενώ δεν αισθάνεται μειονεκτικά απέναντι σε κανέναν. Μπορεί εμείς να ακούμε Ναδάλ και Φέντερερ και να λέμε ‘πωπω, τι θηρία είναι αυτά!’, αλλά για τον Στέφανο είναι απλά οι επόμενοι αντίπαλοι. Τίποτα παραπάνω. Ακόμα ένα γεγονός που θεωρώ τον έχει βοηθήσει είναι και το περιβάλλον του. Οι γονείς του προέρχονται από τον χώρο του αθλητισμού και κατανοούν απόλυτα την πίεση που μπορεί να υφίσταται, οπότε ξέρουν τι χρειάζεται για να αποφορτιστεί. Με βάση λοιπόν τους ανθρώπους αυτούς, μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι θα παραμείνει σε πορεία πρωταθλητισμού και σε λίγο καιρό θα τον δούμε να κερδίζει και το πρώτο του Grand Slam. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά έχει όλα τα φόντα για να το καταφέρει.

Έχοντας δει τον Στέφανο από κοντά, έχω να πω ότι είναι υπερβολικά ψηλός για 20χρονο! Πέρα από την πλάκα, δεν νομίζω ότι διαφέρει από κάποιο παιδί που θα βλέπατε να τριγυρνάει στις πλατείες της Γλυφάδας ή της Βούλας. Απλό παιδί είναι, έχει τα χόμπι του, κάνει τα αστεία του, τρώει τα σουβλάκια του, χαζεύει στο ίντερνετ και τα σόσιαλ μίντια, ότι δηλαδή θα έκανε ο μέσος 20χρονος. Απλά έχει μεγαλώσει με το τένις και πλέον έχει φτάσει να θεωρεί φυσιολογικό όλο αυτό που συμβαίνει. Μοναδική ευχή είναι να μην παρασυρθεί με την όλη δημοσιότητα που αναμφίβολα θα πάρει τώρα που θα επιστρέψει στην Ελλάδα και να παραμείνει έτσι προσγειωμένος. Επίσης να αναφέρω ότι και ο αδερφός του, ο Πέτρος, παίζει τένις (οδεύει προς το επαγγελματικό κι αυτός) και είναι εξίσου καλός χαρακτήρας.

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Mark Schiefelbein