Οι ποδοσφαιριστές One Season Wonders που απλά εξαφανίστηκαν

Δύσκολο πράγμα η επιτυχία κι ακόμα πιο δύσκολο η διαχείρισή της. Θα έχεις ακούσει άλλωστε φαντάζομαι και το αιώνιο κλισέ των αθλητών. Όχι αυτό που κοιτάνε το κάθε ματς ξεχωριστά, ούτε εκείνο που μιλάνε για σκληρή δουλειά στην προπόνηση με το κεφάλι χαμηλά.

Το άλλο, αυτό που λέει ότι “το δυσκολότερο πράγμα δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να παραμείνεις εκεί”. Όσο κι αν σιχαίνεσαι τα κλισέ, πρέπει να παραδεχθείς ότι περιέχουν μια μεγάλη δόση αλήθειας. Γι’ αυτό άλλωστε έχουν γίνει και κλισέ.

 

Αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν άλλωστε κι εκτός αθλητισμού. Μια μουσική μπάντα που κυκλοφορεί έναν σούπερ δίσκο δεν θα γίνει ποτέ μεγάλη αν δεν δείξει συνέπεια (καλησπέρα Coldplay). Ένας ηθοποιός που σηκώνει το Όσκαρ δεν θα μπει στον πάνθεον της ιστορίας αν μετά αρχίσει να πρωταγωνιστεί σε αποτυχίες (Ρομπέρτο Μπενίνι, τι λέει, όλα καλά;). Κι ένας συγγραφέας που έγραψε ένα best seller γρήγορα θα ξεχαστεί αν μετά το ρίξει στα άρλεκιν.

Το έπιασες νομίζω το νόημα κι η αλήθεια είναι ότι αξίζει (και θα γίνει) μια λίστα για όλες αυτές τις περιπτώσεις. Όμως το θέμα μας σήμερα είναι οι ποδοσφαιριστές που για μια μαγική σεζόν έδειξαν ότι θα γίνουν σταρ και τώρα όταν ακούμε το όνομά τους αναρωτιόμαστε πού διάολο χάθηκαν και τι πήγε στραβά. Περιπτώσεις που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε απλά ως σύγχρονοι Τότο Σκιλάτσι.

Εύφημος μνεία στον ήρωα Τότο  Σκιλάτσι

 

Η χρονιά του θαύματος: 1989-1990.

Τι κατάφερε: Το καλοκαίρι του 1989, ο άσημος Σαλβατόρε πήρε μεταγραφή απ’ την Μεσίνα της Serie B στην Γιουβέντους. Έπαιξε 30 φορές στη Γιούβε και σκόραρε 15 γκολ, κερδίζοντας απ’ το πουθενά μια θέση στην Εθνική Ιταλίας για το Μουντιάλ που διεξήχθη στην μαμά πατρίδα. Μπήκε αλλαγή στο πρώτο παιχνίδι με την Αυστρία, σκόραρε και τελικά ολοκλήρωσε τη διοργάνωση ως πρώτος σκόρερ, με 6 γκολ σε 7 παιχνίδια, φτάνοντας με τους ατζούρι μέχρι τον ημιτελικό σε ηλικία 25 ετών.

 

Η εξαφάνιση: Μετά το μαγικό 1990, ο Τότο δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει τα 6 γκολ σε μια σεζόν, ούτε στη Γιούβε, ούτε στην Ίντερ στην οποία πήρε μεταγραφή. Στην Εθνική Ιταλίας κατάφερε να βάλει μόνο ένα γκολ ακόμα και τελικά κατέληξε να παίζει στο πάντα ποιοτικό πρωτάθλημα της Ιαπωνίας.

Πού βρίσκεται τώρα: Έκλεισε την καριέρα του το 1997 στην τιμημένη Jubilo Iwata της Ιαπωνίας.

Ντάνιελ Γκουίθα

 

Η χρονιά του θαύματος: 2007-2008.

Τι κατάφερε: Αγωνιζόμενος στη Μαγιόρκα, στην μόλις δεύτερη σεζόν του στην Primera σε ηλικία ήδη 27 ετών, έβαλε 27 γκολ σε 37 εμφανίσεις, κερδίζοντας τη θέση του στην εθνική Ισπανίας για το Euro του 2008. Και μιλάμε για μια εθνική Ισπανίας με τρομερό ταλέντο, όχι αστεία, η οποία άλλωστε σήκωσε και την κούπα, με τον Γκουίθα να αγωνίζεται μάλιστα κι ως αλλαγή στον τελικό και να σκοράρει συνολικά 2 φορές στο τουρνουά, την μια ενάντια στην εθνική μας ομάδα (προφανώς).

Η εξαφάνιση: Αντί να εξαργυρώσει τη χρυσή του χρονιά με μια μεταγραφή σε μια απ΄τις μεγάλες ομάδες της χώρας του ή έστω με ένα νέο συμβόλαιο στη Μαγιόρκα, προτίμησε τα εκατομμύρια της Φενέρ και το τούρκικο πρωτάθλημα, στην ηλικία των 28 ετών. Τις δυο πρώτες σεζόν σκόραρε από 11 φορές και την τρίτη μόλις 1, για να γυρίσει στην Primera και την Χετάφε με το πουλάκι της σπουδαίας καριέρας να έχει πετάξει οριστικά. Θα έχουμε πάντα το Euro Ντάνι.

Πού βρίσκεται τώρα: Μετά από ένα πέρασμα στην Darul Takzim της Μαλαισίας(!), τον βρίσκουμε στην Κάντιθ της Segunda, όπου σε 16 εμφανίσεις έχει πετύχει 5 γκολ.

Άντι Κάρολ

 

Η χρονιά του θαύματος: 2009-2010 (και το πρώτο μισό της σεζόν 2010-2011).

Τι κατάφερε: Ανέβασε την Newcastle ξανά στην Premier, σκοράροντας 17 φορές σε 39 εμφανίσεις. Με τη φόρα που είχε, ξεκίνησε φουριόζος και στο πρώτο μισό της επόμενης σεζόν, με άλλα 11 γκολ σε 19 εμφανίσεις. Εκεί τον τσίμπησε κι η Λίβερπουλ, ξοδεύοντας το εξωφρενικά υπερβολικό ποσό των 35 εκατομμυρίων λιρών, ψάχνοντας στο μακρύ του μαλλί τον αντικαταστάτη του Τόρες που έφυγε για την Τσέλσι.

Η εξαφάνιση: Στη Λίβερπουλ αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του Τόρες και σε 58 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις σκόραρε 11 φορές, δηλαδή περίπου 3 εκατομμύρια λίρες για κάθε γκολ, αποτελώντας ακόμη ένα ιστορικό παράδειγμα αποτυχημένης μεταγραφής της Λίβερπουλ. Πεταμένα λεφτά, για ακόμη μια φορά (άσε με να βγάλω λίγο το άχτι μου ως οπαδός της Λίβερπουλ). Μετά το παταγώδες φιάσκο της Λίβερπουλ βρήκε καταφύγιο στη Γουέστ Χαμ, χωρίς να λάμπει ακριβώς με τις επιδόσεις του.

Πού βρίσκεται τώρα: Ακόμα στη Γουέστ Χαμ, όπου φέτος μετράει 12 εμφανίσεις και 3 γκολ.

Μίλος Κράσιτς

 

Η χρονιά του θαύματος: Η αλήθεια είναι ότι δεν έκανε μόνο μια αξιόλογη χρονιά, όμως έλαμψε τη σεζόν 2009-2010.

Τι κατάφερε: Με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας έκανε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη (λατρεμένο κλισέ) να ασχοληθεί μαζί του, όταν σε 40 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις έβαλε 13 γκολ, μοίρασε ασίστ, έκανε παιχνίδι και γενικά υπήρξε μακράν ο κορυφαίος των Ρώσων, με εξαιρετικές εμφανίσεις και στην εθνική Σερβίας. Αποτέλεσε το μήλον της έριδος (κάποιος να με σταματήσει, έχει μπει μέσα μου ο αθλητικός συντάκτης) για μεγάλες ομάδες του εξωτερικού και τελικά επέλεξε τη Γιουβέντους. Σε ηλικία 26 ετών, κάποιοι έλεγαν ότι η Γιούβε βρήκε το νέο Νέντβεντ.

Η εξαφάνιση: Παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημα στη Γιουβέντους δεν κατάφερε ποτέ να δικαιώσει τις προσδοκίες που δημιούργησε. Ο Νέντβεντ φαντάζομαι ακόμα γελάει με τις συγκρίσεις. Βρήκε καταφύγιο στην πάντα πρόθυμη να φιλοξενήσει πρώην αστέρες Φενέρμπαχτσε, χωρίς να καταφέρει ούτε εκεί να θυμίσει τον επί ΤΣΣΚΑ Μόσχας εαυτό του και κατέληξε δανεικός στη Μπαστιά.

Πού βρίσκεται τώρα: Στην πολωνική Λέχια Γκντανσκ. Ούτε καν στη Λέγκια δηλαδή.

Χάβι Μορένο

 

Η χρονιά του θαύματος: 2000-2001.

Τι κατάφερε: Οδήγησε την άσημη Αλαβές στον τελικό του Uefa, σε εκείνο το θρυλικό 5-4 υπέρ της Λίβερπουλ. Εκείνος πάντως έκανε ό,τι μπορούσε, βάζοντας δυο γκολ μέσα σε τρία λεπτά. Σκόραρε άλλα 22 γκολ στο πρωτάθλημα και βρήκε θέση και στην εθνική Ισπανίας, με 5 συμμετοχές και 1 γκολ, ενώ ανταμείφθηκε και με μεταγραφή στη Μίλαν. Fun fact που οφείλω να μοιραστώ μαζί σου: Εκείνη την Αλαβές (εντάξει, με μερικές μεταγραφές), την οδήγησα στην κατάκτηση του Champions League στο Manager. Τεράστιες στιγμές και για τον Χάβι και για μένα.

 

Η εξαφάνιση: Η σπουδαία του σεζόν με την Αλαβές ήταν δεδομένο ότι θα οδηγήσει στην πρώτη του μεγάλη μεταγραφή. Πριν την Αλαβές άλλωστε είχε αγωνιστεί σε κάτι Κόρδοβα και Γιεκλάνο. Σε μια σεζόν στην Ιταλία σκόραρε μόλις 3 φορές, συνέχισε με ανάλογη αποτυχία στην Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Μπόλτον του Στέλιου Γιαννακόπουλου (θα τη λέμε έτσι για πάντα). Γύρισε πάντως στην Κόρδοβα και πέρασε μια δεύτερη νιότη με 58 γκολ σε 94 εμφανίσεις.

Πού βρίσκεται τώρα: Κρέμασε τα παπούτσια του το 2009 στη Λουσένα, σε ηλικία 35 ετών.

Μάικλ Ρίκετς

 

Η χρονιά του θαύματος: 2001-2002.

Τι κατάφερε: Μετά από μια σπουδαία χρονιά στην Championship με την Μπόλτον του Στέλιου Γιαννακόπουλου (κι ας μην έπαιζε τότε), είχε έρθει η ώρα να δοκιμαστεί στο κορυφαίο επίπεδο. Ο Ρίκετς ανταποκρίθηκε, σκοράροντας 12 φορές σε 37 εμφανίσεις κι οι πάντα υπερβολικοί Άγγλοι σκεφτόντουσαν ότι βρήκαν έναν σπουδαίο επιθετικό.

Η εξαφάνιση: Απ’ το 2002 μέχρι και το 2010, ο Ρίκετς σκόραρε συνολικά 34 γκολ, με τις φήμες να λένε ότι ορισμένα απ’ αυτά τα σκόραρε στην προπόνηση. Μετά τη Μπόλτον του Στέλιου Γιαννακόπουλου, έπαιξε μεταξύ άλλων σε Μίντλεσμπρο, Λιντς, Όλνταμ και Γουόλσολ και πολύ αμφιβάλλω αν τον θυμούνται ακόμα κι όσοι το 2001 έλεγαν “να το θυμάστε αυτό το όνομα”.

Πού βρίσκεται τώρα: Εγκατέλειψε τα γήπεδα και άφησε επιτέλους τα δίχτυα να αναπνεύσουν το 2010, μετά από μια σεζόν στην Τρανμίρ.

Αφόνσο Άλβες

 

Η χρονιά του θαύματος: 2006-2007.

Τι κατάφερε: Προφανώς κάποιος πείραξε τα στατιστικά του εκείνη τη χρονιά, όπως όταν κάναμε custom έναν παίκτη στο Fifa, και του έβαλε το finishing στο 99. Δεν εξηγούνται αλλιώς τα 34 γκολ σε 31 παιχνίδια που έβαλε με τη φανέλα της Χέρενφεν, που τον έφεραν με τη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας στο Κόπα Αμέρικα. Εξαργύρωσε την εξωπραγματική του σεζόν με μια μεταγραφή στην Μίντλεσμπρο και την Premier League.

Η εξαφάνιση: Σε δυο σεζόν στην Μίντλεσμπρο, σκόραρε συνολικά 13 γκολ. Ο άνθρωπος τα έβαλε όλα μαζεμένα στην Χέρενφεν, τι θέλετε; Μέτα την αποτυχία της Αγγλίας συνέχισε στον Ολυμπιακό σε διάφορες Αλ (Σαγιάν, Σαντ και Χαράφα).

Πού βρίσκεται τώρα: Σταμάτησε το 2013 στην Αλ Χαράφα.

Ρίκι Λάμπερτ

 

Η χρονιά του θαύματος: 2012-2013.

Τι κατάφερε: Η αλήθεια είναι ότι ο Λάμπερτ έκανε όργια σε όλη του την παρουσία στην Σαουθάμπτον, με 106 γκολ σε 207 εμφανίσεις συνολικά. Ξεκίνησε απ’ την League One σκοράροντας 30 γκολ και έφτασε μέχρι την Premier League, σκοράροντας 15 και 13 γκολ τις δυο πρώτες σεζόν της ομάδας στην κατηγορία. Όπως γίνεται με κάθε μέτριο επιθετικό στο Νησί, επιβραβεύτηκε με κλήση στην Εθνική και μεταγραφή στη Λίβερπουλ.

Η εξαφάνιση: Η Λίβερπουλ πλήρωσε ευτυχώς μόλις 4 εκατομμύρια λίρες, όμως η επιτυχία του Λάμπερτ ήταν αντίστοιχη με αυτή του Κάρολ: 3 γκολ σε 36 εμφανίσεις και μεταγραφή στη Γουέστ Μπρομ άρον-άρον. Αγγλία, δεν ήταν ούτε ο Λάμπερτ ο επιθετικός που έψαχνες.

 

Πού βρίσκεται τώρα: Έχει ματώσει τα δίχτυα μια (1) ολόκληρη φορά σε 13 εμφανίσεις με τη Γουέστ Μπρομ.

Μιγκέλ Πέρεζ Κουέστα (Michu)

 

Η χρονιά του θαύματος: 2012-2013.

Τι κατάφερε: Μετά από κάποιες αξιοπρεπείς σεζόν στη Θέλτα στη Segunda, κέρδισε τη μεταγραφή του στη Ράγιο Βαγεκάνο, όπου σε 37 παιχνίδια πρωταθλήματος στην Primera, σκόραρε 15 φορές. Αυτό ήταν αρκετό για να μετακομίσει στη Σουόνσι και την Premier League, όπου στην πρώτη του σεζόν σκόραρε 18 φορές, μπλέκοντας σε μεταγραφικά σενάρια με τις μεγάλες ομάδες της χώρας. Το 2013 φόρεσε για μια και μοναδική φορά τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας.

Η εξαφάνιση: Κι ενώ όλα έδειχναν ότι ο 27χρονος τότε Michu θα είναι το next big thing του ισπανικού ποδοσφαίρου, τη δεύτερη χρονιά του στη Σουόνσι έμοιαζε με άλλο παίκτη και η κατάσταση δεν βελτιώθηκε ούτε στη Νάπολι, όπου σε μόλις 3 συμμετοχές δεν σκόραρε καθόλου.

Πού βρίσκεται τώρα: Στην Λανγκρέο, στην τέταρτη(!) κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, ολοκληρώνοντας θεαματικά μια απίστευτα γρήγορη πτώση.

Οι Έλληνες

Δεν θα μπορούσε από μια τέτοια λίστα να λείπουν και περιπτώσεις απ’ την Ελλάδα, σε μια ειδική υπό-λίστα με τον τίτλο οι “Έλληνες Μέσι”. Ακολουθούν δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Βασίλης Κουτσιανικούλης

 

Η χρονιά του θαύματος: 2008-2009.

Τι κατάφερε: Να γίνει ο χιλιοστός Έλληνας ποδοσφαιριστής που κερδίζει τον χαρακτηρισμό “Έλληνας Μέσι”, χάρη στις εμφανίσεις του με τον Εργοτέλη, όπου σε 28 εμφανίσεις σκόραρε 4 γκολ, μοίρασε 6 ασίστ και ταλαιπώρησε με την ταχύτητά του τις αντίπαλες άμυνες. Αυτόματα έγινε στόχος όλων των μεγάλων ομάδων, ανακηρύχθηκε καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής και έγινε διεθνής. Το καλοκαίρι του 2009 κατέληξε στον ΠΑΟΚ και στην Θεσσαλονίκη νόμιζαν ότι βρήκαν τον νέο τους ηγέτη.

Η εξαφάνιση: Στον ΠΑΟΚ δεν έπιασε ποτέ, παρά το γεγονός ότι την πρώτη χρονιά αγωνίστηκε αρκετά. Μετά από δυο κακές σεζόν επέστρεψε στην Κρήτη, αρχικά και πάλι για τον Εργοτέλη κι έπειτα για τον ΟΦΗ, με το τρένο της μεγάλης καριέρας να μοιάζει πια να έχει χαθεί για πάντα.

Πού βρίσκεται τώρα: Στην Football League και την ΑΕΛ, έχοντας φτάσει πια τα 27.

Χάρης Παππάς

 

Η χρονιά του θαύματος: 2004-2005.

Τι κατάφερε: O Παππάς -επίσης με προσόν την ταχύτητα- έλαμψε στον νεανικό Απόλλωνα Καλαμαριάς που εκείνα τα χρόνια μας χάριζε καλές παρουσίες στην Super League. Σκόραρε τακτικά, μοίραζε ασίστ, έτρεχε σαν τον άνεμο και όλα έδειχναν ότι θα κάνει λαμπρή καριέρα. Κλασικά, οι μεγάλοι μάλωσαν για αυτόν και τελικά κατέληξε στον Ολυμπιακό.

Η εξαφάνιση: Στον Ολυμπιακό πήρε ελάχιστες ευκαιρίες (17 συμμετοχές σε 2 σεζόν), γύρισε δανεικός στον Απόλλωνα και δεν κατάφερε να δείξει κάτι ούτε στην ΑΕΚ. Δοκίμασε στο εξωτερικό και τη Μόναχο 1860, περιπλανήθηκε στις χαμηλότερες κατηγορίες της χώρας και τίποτα δεν θυμίζει πια τον παίκτη που τράβηξε πάνω του τα βλέμματα πριν από σχεδόν μια δεκαετία.

Πού βρίσκεται τώρα: Στη γερμανική ΚΦΚ Ίρντιγκεν (η ώρα). Είναι πια 32 ετών, αλλά μοιάζει ακόμα με 18χρονο.

Με την ευχή του χρόνου τέτοια μέρα να μην έχουν προστεθεί στη λίστα Vardy και Mahrez (ο Kane τη γλίτωσε), περιμένω τις δικές σου προσθήκες και προτάσεις στα σχόλια.