Olivier Giroud: Ο αντι-σταρ που νίκησε τον χρόνο
Από απόλυτος ήρωας της Μονπελιέ και κάτοχος Μουντιάλ με τη Γαλλία μέχρι το πρωτάθλημα με τη Μίλαν, ο Γάλλος επιθετικός ωριμάζει σαν το παλιό καλό κρασί.
- 29 ΣΕΠ 2022
Στις 21 Μαΐου του 2012, ένας 69χρονος ευτραφής τύπος εμφανίζεται στο πάρτι τίτλου της πρωταθλήτριας Γαλλίας με μαλλί μοϊκάνα, βαμμένο στα χρώματα του συλλόγου (πορτοκαλί-μπλε).
Δεν είναι ένας απλός fan της ομάδας, αλλά ο πιο διάσημος αυτής, ο ίδιος ο – cult – πρόεδρος της Μονπελιέ, Louis Nicollin, ο οποίος κάνει πράξη την υπόσχεσή του σε περίπτωση ολοκλήρωσης του απόλυτου ποδοσφαιρικού «θαύματος».
Η Μονπελιέ, την οποία είχε αγοράσει το 1974 και κατάφερε να την ανεβάσει τρεις κατηγορίες, «σόκαρε» την ποδοσφαιρικό κόσμο, σε αυτήν που αναγνωρίζεται έως και σήμερα η μεγαλύτερη έκπληξη όλων των εποχών σε ευρωπαϊκή λίγκα.
Το καλοκαίρι του 2011, η Μονπελιέ είχε δαπανήσει 2 εκατομμύρια ευρώ για μεταγραφές και η νεόκοπη αραβική διοίκηση της Παρί Σεν Σερμέν περισσότερα από 100 Η αξία του ρόστερ των πρωτευουσιάνων άγγιζε τα 900 εκατομμύρια ευρώ, περίπου 9 φορές πάνω από αυτό της Μονπελιέ. Στο κενό που έχασκε ανάμεσα τους, συνωστίζονταν καμιά δεκαριά ομάδες.
Πετυχημένο «αγροτικό»
AP Photo/David Vincent
Ο Nicollin όμως είχε κάνει ένα καλοκαίρι νωρίτερα την κίνηση που αποδείχτηκε «ματ». Ήταν η απόκτηση ενός επιθετικού, που έως τα 23 χρόνια του πάσχιζε να καθιερωθεί στη Β’ Κατηγορία του γαλλικού πρωταθλήματος.
Το όνομα αυτού, Olivier Giroud. Έως τα 19 του έπαιζε στη β’ ομάδα της Γκρενόμπλ (σαν να λέμε 5η κατηγορία) και στα 21 του δόθηκε δανεικός στην Ιστρ (Γ’ Κατηγορίας τότε) για να ψηθεί. Το «αγροτικό» πήγε καλά. Ύστερα από 24 συμμετοχές και 14 γκολ ο Giroud επέστρεψε, με τη λήξη του δανεισμού του, στην Γκρενόμπλ, η οποία όμως στο μεταξύ είχε ανέβει στο Σαμπιονά.
Ο τεχνικός Mehmed Baždarević έκρινε ότι ο 22χρονος επιθετικός δεν ήταν ικανός για αυτό το επίπεδο και τον έθεσε στη λίστα των υπό παραχώρηση παικτών. Δεν είχε τόσο άδικο. Ο υψηλόσωμος φορ υστερούσε σε ταχύτητα, τεχνικά δεν είχε κάποια ιδιαίτερα χαρίσματα, ενώ και στο κομμάτι της τακτικής χρειαζόταν δουλειά. Ο Βόσνιος προπονητής όμως δεν είχε ούτε υπομονή.
Η μεγάλη κατηγορία του γαλλικού ποδοσφαίρου παρέμεινε άπιαστο όνειρο για τον Giroud. Θα επέστρεφε στη Β’ για λογαριασμό της Τουρ, η οποία τον έκανε δικό της με μόλις 150.000 ευρώ.
Από την πίκρα στη γλύκα
Η μεγάλη απογοήτευση για την εκδίωξη του από το σύλλογο όπου ανδρώθηκε – «δεν είμαι αγανακτισμένος, ούτε θυμωμένος, είμαι όμως πολύ πικραμένος γιατί χωρούσα στο ρόστερ», είχε δηλώσει σχετικά – μετατράπηκε σε πείσμα και παροιμιώδη θέληση για να συστηθεί πια με τους δικούς του όρους στο γαλλικό ποδόσφαιρο.
Οι δύο χρονιές στην Τουρ ήταν το «κουκούλι» της ποδοσφαιρικής ωρίμανσής του. Πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά, ο Giroud βελτιώθηκε σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού, εξωραΐζοντας τις αδυναμίες του και επενδύοντας σε αυτό που θα του επέτρεπε τελικά να ανταγωνιστεί με τη φανέλα της Εθνικής ακόμα και τον ανυπέρβλητο Thierry Henry: την αίσθηση του γκολ, την ικανότητα να βρίσκεται στη σωστή θέση τη σωστή στιγμή.
Την πρώτη σεζόν στην Τουρ τα νούμερα του ήταν απλώς συμπαθητικά (9 γκολ / 2 ασίστ), τη δεύτερη ήταν όμως άλλος παίκτης. Σκοράρει 21 γκολ και μοιράζει 7 ασίστ, παίρνοντας τον τίτλο του MVP της Ligue 2 και μπαίνοντας συνεπώς στο ραντάρ συλλόγων της μεγάλης κατηγορίας. Νικήτρια στο παζάρι απόκτησής του βγαίνει η Μονπελιέ, που με 2 εκατομμύρια ευρώ τον προσελκύει στο γαλλικό νότο. Αυτό το ποσό ήταν τότε ρεκόρ μεταγραφής για το σύλλογο.
Η απελπισία της Παρί
Εκεί ο Giroud επαναλαμβάνει την ίδια ακολουθία. Μετά από μια πρώτη σεζόν, στην οποία είναι απλώς χρήσιμος (12 γκολ / 5 ασίστ), εξελίσσεται σε killer τη δεύτερη. Βέβαια, ακόμα και έχοντας μείνει για δύο μήνες χωρίς γκολ, δείχνει τι πρόκειται να ακολουθήσει μετά από το διάστημα προσαρμογής του. Διότι το τελευταίο του πριν από εκείνη την περίοδο αφλογιστίας ήταν το νικηφόρο στον ημιτελικό του Λιγκ Καπ με την Παρί (08/01/2011) και το επόμενο τα δύο που σημείωσε στο 2-2 ξανά με την Παρί εκτός έδρας για το πρωτάθλημα (13/03).
Η Παρί θα βυθιστεί τελικά σε πλήρη απελπισία με τα καμώματα του Giroud τη σεζόν 2011/12. Τότε που με τον τίτλο του απόλυτου ηγέτη θα οδηγήσει τη Μονπελιέ στο αδιανόητο επίτευγμα της κατάκτησης του πρωταθλήματος, μοναδικού (της) έως σήμερα. Τέσσερα χρόνια μετά την εκτίμηση του Baždarević ότι «δεν κάνει για την κατηγορία» αναδεικνύεται στον απόλυτο σταρ του Σαμπιονά, ολοκληρώνοντας μια μυθική σεζόν με 21 γκολ και 12 ασίστ.
Η Αγγλία και το βραβείο Puskás
Η συνέχεια είναι λίγο, πολύ γνωστή. Επόμενος σταθμός στην καριέρα του είναι η Άρσεναλ, με το κόστος απόκτησης του να φτάνει στα 12,5 εκατ. ευρώ. Ο Ζιρού βάζει συνολικά 105 γκολ στα 5,5 χρόνια θητείας του στο βόρειο Λονδίνο και τον Ιανουάριο του 2018 μετακομίζει στην Τσέλσι. Λίγους μήνες πριν ήταν αυτός που ερχόμενος από τον πάγκο, χρειάστηκε μόλις ένα λεπτό στο τερέν για να σερβίρει το νικητήριο γκολ στον Aaron Ramsey, στον τελικό κυπέλλου με την Τσέλσι (2-1).
Ειδικότητά του τα εντυπωσιακά γκολ και η τάση του να αλλάζει τη ροή του αγώνα παίζοντας ως αλλαγή (εξού και έχει χαρακτηριστεί ως “super sub” από τα αγγλικά media). Έχει σκοράρει με ασύλληπτες κεφαλιές, τακουνάκι, «φωτοβολίδες» εκτός περιοχής, αλλά έχει πετύχει και ένα από τα ωραιότερα γκολ που μπήκαν ποτέ, το απίθανο “scorpion kick”, ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 2017, σε ματς με την Κρίσταλ Πάλας (του απονεμήθηκε το βραβείο Puskás για το καλύτερο τέρμα της σεζόν).
Χαρακτηριστικά ο διάσημος Γάλλος αθλητικογράφος Matt Spiro έχει πει ότι «όταν ο Ζιρού θα δείχνει στα εγγόνια του τα καλύτερά του γκολ, θα νομίζουν ότι ήταν καλύτερος από τον Πελέ». Στην Τσέλσι το status του ως ο βασικός φορ της ομάδας αμφισβητείται, με τη φήμη του εργάτη – επιθετικού όμως να τον συνοδεύει σταθερά, είναι βασικός στα 6/7 παιχνίδια της Εθνικής Γαλλίας στο Μουντιάλ του 2018, οπότε και αναδεικνύεται παγκόσμιος πρωταθλητής.
Ακολουθούν οι τίτλοι του Europa League (2019) και Champions League (2021) με τους «μπλε», έστω και αν ο ίδιος περνάει σχεδόν απαρατήρητος τα τελευταία δύο χρόνια της τετραετούς θητείας του. Είναι όμως μόνο οφθαλμαπάτη, τη δουλειά του εξακολουθεί να την κάνει, χωρίς την παραμικρή γκρίνια για το δεύτερο ρόλο που του έχει πια αποδοθεί.
Αντί για συνταξιοδότηση, μάχη στη Serie A
Απλώς δε θέλει να συμβιβαστεί με αυτόν, ακόμα και στα 35 του. Σε ηλικία δηλαδή που οι περισσότεροι είτε σταματούν, είτε επιλέγουν τα πετροδόλαρα της Μέσης Ανατολής για μια καλή αρπαχτή συνταξιοδότησης, εκείνος επιλέγει να παλέψει για τη θέση του βασικού επιθετικού στη Μίλαν. Και όχι μόνο την κερδίζει με το σπαθί του, αλλά βάζει και φαρδιά – πλατιά την υπογραφή του στην επιστροφή των «ροσονέρι» στον ιταλικό θρόνο ύστερα από 11 χρόνια.
Το τετράλεπτο 74’-78 στο ντέρμπι με την Ίντερ το Φεβρουάριο του 2022 θα μπορούσε να αποτελεί και τον πρόλογο σε ένα βιβλίο που θα υμνεί το πάθος, την αφοσίωση και εκτελεστική του δεινότητα.
Αρχικά κλέβει σχεδόν στο κέντρο την μπάλα από τον Alexis Sanchez και τρέχει το μισό γήπεδο για να σκοράρει με προβολή και ακολούθως με μια ενέργεια – επιτομή σέντερ φορ παγκόσμιας κλάσης μετατρέπει μόνος του το 1-0 σε 1-2. Με αυτή τη νίκη η Μίλαν μείωσε στο -1 από την κορυφή, πίστεψε στον τίτλο και εν τέλει τον κατέκτησε.
Τον ένιωσε ο Henry
AP Photo/Daniel Cole
Στο φετινό πρωτάθλημα ο Giroud έχει ήδη τέσσερα γκολ σε εφτά αγωνιστικές, σκοράροντας και τις τρεις τελευταίες με Ίντερ, Σαμπντόρια και Νάπολι. Στις 30 Σεπτέμβρη κλείνει 36 χρόνια ζωής, αλλά δε δείχνει καμία διάθεση να υποβαθμίσει βλέμμα και στόχους, πόσο μάλλον από τη στιγμή που απέχει τρία γκολ από τον τίτλο του κορυφαίου σκόρερ όλων των εποχών στην Εθνική Γαλλίας. Έχοντας πετύχει τρία στις τέσσερις τελευταίες συμμετοχές του με τους «τρικολόρ», έφτασε τα 49 σε 114 συμμετοχές, πλησιάζοντας σε απόσταση αναπνοής τον Henry (51 σε 123).
Ακόμα και σε μέσο όρο γκολ ανά παιχνίδι δηλαδή πλεονεκτεί του θρυλικού “Titi” (!), επίτευγμα που μόνο για έναν τόσο υποτιμημένο επιθετικό όσο αυτός δε θα είχε αναδειχθεί όπως του έπρεπε.
Ο Olivier Giroud δεν έχει όμως κανένα πρόβλημα με την ιδιότητα του αντι-σταρ. Σε πείσμα του αποκλεισμού του από μια κουβέντα για τους κορυφαίους φορ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου στον 21ο αιώνα, εκείνος απαντά με τίτλους στη (για μια δεκαετία ανυπόληπτη) Μίλαν και γκολ στην Εθνική Γαλλίας, σε ηλικία «απόσυρσης». Και όλα αυτά τη στιγμή που η «οφθαλμαπάτη» δε φαίνεται να έχει κοντόθωρο ορίζοντα…
Για αλλόκοτες ιστορίες στοιχήματος, ψαγμένα προγνωστικά, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων και τα πάντα όλα για το στοίχημα μπείτε στο www.matchmoney.com.gr
