Όλοι οι τελικοί του Παναθηναϊκού στα Final 4 της EuroLeague

Ο Παναθηναϊκός έπειτα από συνεχόμενες χρονιές ευρωπαϊκής αφάνειας επέστρεψε φέτος στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ και μετά την άνετη νίκη επί της Φενέρμπαχτσε είναι στον δρόμο για να κατακτήσει την 7η EuroLeague της ιστορίας του. Ο Ergin Ataman πήρε μια ομάδα που πέρυσι είχε τερματίσει στην 17η θέση της κατάταξης και την έστειλε στον τελικό, παίζοντας κατά διαστήματα εξαιρετικό μπάσκετ και φέρνοντας πίσω στο ΟΑΚΑ τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Στο Βερολίνο ο Παναθηναϊκός επιστρέφει σε Final 4 μετά από 12 χρόνια και μπορεί να μην είναι το πρώτο φαβορί για τον τίτλο, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι δεν ταξιδεύει εκεί για πλάκα. Άλλωστε και τις έξι φορές που οι Πράσινοι προκρίθηκαν στον τελικό, έφυγαν από το Final 4 με την κούπα και αυτό από μόνο του, κάτι λέει.

13 χρόνια μετά τη Βαρκελώνη και την τελευταία κατάκτηση του τροπαίου από τον Παναθηναϊκό του Δημήτρη Διαμαντίδη και του Zeljko Obradovic, εμείς γυρίζουμε τον χρόνο πίσω και θυμόμαστε όλους τους -κερδισμένους- τελικούς του Τριφυλλιού.

Το 1996 στο Παρίσι ξόρκισε τα φαντάσματα

Είχαν προηγηθεί 8 ελληνικές συμμετοχές στη νεότερη ιστορία των Final 4 μέχρι να καταφέρει κάποιος σύλλογος από τη χώρα μας να κατακτήσει την EuroLeague και ο Παναθηναϊκός έπειτα από δύο συνεχόμενες ήττες του από τον Ολυμπιακό σε Τελ Αβίβ και Σαραγόσα, έφτασε για πρώτη φορά σε τελικό.

Με τον Božidar Maljković στον πάγκο οι Πράσινοι είχαν επιβληθεί αρχικά της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 81-71 και τον Dominque Wilkins να σκοράρει 35 πόντους και στον τελικό θα αντιμετώπιζαν την Μπαρτσελόνα του Arturas Karnisovas. Ο τελικός ήταν μια πραγματική σκυλομαχία και οι 10.000 Έλληνες φίλαθλοι λίγο έλειψε να ζήσουν έναν εφιάλτη.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να ήταν ανώτερος αλλά δεν κατάφερε να καθαρίσει νωρίς το παιχνίδι, παρά τις διψήφιες διαφορές που είχε. Στην τελευταία κατοχή, με το παιχνίδι στα χέρια του, ο Παναγιώτης Γιαννάκης γλίστρησε και ο Jose Antonio Montero έφυγε στον αιφνιδιασμό για να χαρίσει το τρόπαιο στην Μπάρτσα, αλλά υπολόγιζε χωρίς τον Stojan Vrankovic. Ο θηριώδης σέντερ του Παναθηναϊκού ξεχύθηκε για να τον σταματήσει και τον φιλοδώρησε με μια τάπα, λίγο πριν ο χρόνος εκπνεύσει.

Το καλάθι σύμφωνα με τον κανονισμό έπρεπε να μετρήσει, αλλά και το χρονόμετρο είχε λανθασμένα κολλήσει νωρίτερα, όμως αυτά έχουν πια μικρή σημασία. Ο Παναθηναϊκός κατακτούσε το πρώτο του ευρωπαϊκό.

Το ξεκίνημα της εποχής Obradovic γράφτηκε στη Θεσσαλονίκη

Τέσσερα χρόνια μετά το Παρίσι, ο Παναθηναϊκός στην πρώτη χρονιά του Zeljko Obradovic στον πάγκο του, θα έφτανε ξανά στο Final 4, όμως εκείνη τη φορά θα ήταν το φαβορί. Στη Θεσσαλονίκη έπαιζε ουσιαστικά εντός έδρας και απέκλεισε πρώτα την Εφές των Ibrahim Kutluay και Hedo Turkoglu και στη συνέχεια είχε έρθει η ώρα της Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Εκεί, ο νυν προπονητής των Ισραηλινών, Oded Kattash, έκανε απίθανο παιχνίδι πετυχαίνοντας 17 πόντους κόντρα στην παλιά του ομάδα και μπορεί να τα άκουσε από τους συμπατριώτες του, αλλά έφερε μαζί με τον Zeljko Rebraca (20 π.) και τον 19χρονο Αντώνη Φώτση το δεύτερο ευρωπαϊκό στον Παναθηναϊκό.

Στην Μπολόνια για το πιο δύσκολο ευρωπαϊκό της ιστορίας του

Σε αντίθεση με ό,τι έγινε στη Θεσσαλονίκη, το 2002 ο Παναθηναϊκός που μόλις επέστρεφε στην EuroLeague μετά από ένα διάλειμμα στην SuproLeague, δεν ήταν το φαβορί στην Μπολόνια. Αντιθέτως, πολλοί πίστευαν ότι δεν θα κατάφερνε καν να προκριθεί στην τετράδα. Στον ημιτελικό οι Πράσινοι κέρδισαν και πάλι την Μακάμπι, αλλά στον τελικό αυτή τη φορά είχαν να παίξουν εκτός έδρας, αφού αντίπαλος ήταν η σπουδαία Κίντερ Μπολόνια.

Με τον Ettore Messina στον πάγκο και τους Manu Ginobili και Antoine Rigaudeau να ξεχωρίζουν στο παρκέ, αλλά και χιλιάδες οπαδούς στο πλευρό της, η Μπολόνια ήταν ένα πραγματικό μεγαθήριο εκείνη την εποχή. Ο Ginobili λίγο πριν ξεκινήσει τη μεγαλειώδη του πορεία στους Σπερς, έκανε ό,τι ήθελε στην EuroLeague και στον τελικό ήταν επίσης μοναδικός πετυχαίνοντας 27 πόντους, όμως δεν ήταν αρκετοί για να σταματήσουν τον Παναθηναϊκό.

Το Τριφύλλι είχε σε μαγική ημέρα τον Ibrahim Kutluay (22π.), ο οποίος μαζί με τον MVP του Παναθηναϊκού, Dejan Bodiroga και X-Factor τον Λάζαρο Παπαδόπουλο χάρισαν στον Obradovic την 5η του EuroLeague.

Και από φιλοξενούμενος, ξανά γηπεδούχος

Το 2007 ο Παναθηναϊκός δημιουργήθηκε από την αρχή για να φτάσει ως το τέλος. Πέντε χρόνια χωρίς Final 4 ήταν πολλά για τον Obradovic και τη δυναστεία των Γιαννακόπουλων και με τη διοργάνωση να επιστρέφει στην Ελλάδα και στην έδρα του Τριφυλλιού, η ευκαιρία ήταν τεράστια.

Σε αντίθεση με την Μπολόνια, ο Sani Becirovic ήταν αυτή τη φορά παίκτης του Παναθηναϊκού και όχι αντίπαλός του και ξεχώρισε στον ημιτελικό κόντρα στην Ταού Κεράμικα, ενώ στον τελικό οι γηπεδούχοι θα έβρισκαν την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μπορεί ο Παναθηναϊκός να κατέκτησε το τρόπαιο, αλλά το Final 4 εκείνο έμεινε στην ιστορία ως το Final 4 του Θοδωρή Παπαλουκά.

Ο Έλληνας άσος είχε 23 πόντους και 8 ασίστ στον τελικό και λίγο έλειψε να κερδίσει μόνος του τον Παναθηναϊκό, αλλά το Τριφύλλι με πρωταγωνιστές τους Ramunas Siskauskas, Δημήτρη Διαμαντίδη και Dejan Tomasevic πήρε τη νίκη με 93-91. Ήταν το 4ο Ευρωπαϊκό και η αρχή μιας νέας δυναστείας πάλι υπό τον Zeljko Obradovic.

Στο Βερολίνο με την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του

Η ομάδα του Παναθηναϊκού δύο χρόνια αργότερα, μνημονεύεται μέχρι σήμερα ως μία από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία της διοργάνωσης, και όχι άδικα. Με τους Σπανούλη, Διαμαντίδη, Jasikevicius στα γκαρντ και τους Batiste και Pekovic στο 5, ο Παναθηναϊκός ήταν ασταμάτητος και αφού κέρδισε για πρώτη φορά τον Ολυμπιακό σε ημιτελικό Final 4, βρήκε και πάλι την ΤΣΣΚΑ Μόσχας απέναντί του.

Στο πρώτο ημίχρονο παρακολουθήσαμε μία από τις πιο επιβλητικές εμφανίσεις που έχουμε δει ποτέ σε Final 4 με τον Παναθηναϊκό να βρίσκεται μπροστά με 20 πόντους (48-28), όμως στην επανάληψη οι Ρώσοι κυριάρχησαν, είχαν και τη διαιτησία με το μέρος τους και λίγο έλειψε να κάνουν μια αδιανόητη επιστροφή.

Ο Siskauskas αυτή τη φορά αγωνιζόταν με τη φανέλα της ΤΣΣΚΑ και αστόχησε από την κορυφή σε ένα σουτ που θα χάριζε τη νίκη στην ομάδα του και έτσι ο Παναθηναϊκός πήρε τη νίκη με 73-71 και ο Βασίλης Σπανούλης αναδείχθηκε MVP του Final 4.

Το 6ο στη Βαρκελώνη ήταν και το πιο γλυκό

Με τον Βασίλη Σπανούλη να αποχωρεί από τον Παναθηναϊκό για τον Ολυμπιακό το προηγούμενο καλοκαίρι, η σεζόν 2010-11 είχε από μόνη της μπόλικο σασπένς. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης κλήθηκε να βγει μπροστά και το έκανε, έχοντας την κορυφαία ίσως χρονιά της καριέρας του και ήταν εκείνος που έστειλε τον Παναθηναϊκό στη Βαρκελώνη με ένα σουτ στη… Βαρκελώνη. Στη σειρά κόντρα στην πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα ήταν επικός και ο Παναθηναϊκός ήξερε τι να κάνει στο Final 4.

Στα ημιτελικά ήταν η ώρα της Σιένα, που στο μεταξύ είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό και στον τελικό ο Παναθηναϊκός βρήκε απέναντί του την αγαπημένη του αντίπαλο. Στον τελικό με την Μακάμπι Τελ Αβίβ, ο Δημήτρης Διαμαντίδης έκανε τα πάντα, ολοκληρώνοντας την αναμέτρηση με 16 πόντους, 5 ριμπάουντ και 9 ασίστ και ο Παναθηναϊκός δεν έδωσε δικαίωμα στους Ισραηλινούς να κάνουν την έκπληξη, κερδίζοντάς τους με 78-70.

Ο Διαμαντίδης αναδείχθηκε MVP του Final 4 και ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το 6ο του Ευρωπαϊκό σε ισάριθμους τελικούς. Έκτοτε το Τριφύλλι έφτασε σε Final 4 μόλις μία φορά, την επόμενη κιόλας σεζόν. Από τότε μέχρι σήμερα, πέρασαν 12 χρόνια και αυτές τις ημέρες οι μνήμες από το ένδοξο παρελθόν μοιάζουν να ζωντανεύουν.