Όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα τα έβαλε με τον Πάπα
Σε μια επίσκεψή του στο Βατικανό, το 2000, ο Μαραντόνα στράφηκε εναντιόν του Πάπα Ιωάννη Παύλου του Β' και ζήτησε από το Βατικανό να πουλήσει το χρυσό του.
- 26 ΝΟΕ 2020
Χθες ήταν ημέρα θρήνου για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ο αποκαλούμενος ‘Θεός του ποδοσφαίρου’ Μαραντόνα έφυγε από τη ζωή γεμίζοντας με θλίψη τις ζωές εκατομμυρίων οπαδών του ανά τον κόσμο. Ο θρήνος δεν έχει να κάνει μόνο με την απώλεια ενός τεράστιου ποδοσφαιριστή που πήγε και σήκωσε μόνος του ένα Παγκόσμιο Κύπελλο. Έχει να κάνει με την απώλεια ενός ‘βρόμικου Θεού’ ο οποίος παρουσιάστηκε σε όλη τη Χάρη του στον ημιτελικό του Μουντιάλ του ’86 κόντρα στην Αγγλία. Εκεί που πρώτα εξαπάτησε τους πάντες σκοράροντας στα κρυφά. Και μετά πέρασε μια ολόκληρη ομάδα κορυφαίων ποδοσφαιριστών και έβαλε το γκολ του αιώνα. Στα πολύ φανερά. Αυτός ο δισυπόστατος Θεός έφτασε κάποια στιγμή σε ρήξη με τους αποκαλούμενους εκπροσώπους ενός άλλου Θεού. Toυ χριστιανικού.
Ο Μαραντόνα είχε επισκεφτεί το Βατικανο, όταν πια ήταν παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, το 2000. Αυτή η συνάντηση σίγουρα δεν πήγε όπως θα την περίμεναν εκείνοι που την κανόνισαν. Ο Μαραντόνα φαίνεται να εκνευρίστηκε από την πλήρη έλειψη σεβασμού προς το πρόσωπό του. Ταυτόχρονα δήλωνε εξοργισμένος από την αντίφαση του να παριστάνει κάποιος τον ανήσυχο για την παγκόσμια φτώχεια, τη στιγμή που ο ίδιος περιστοιχίζεται από χλιδή και χρυσό. Μια δήλωση που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν συνυπολογίσει κανείς πως ο Μαραντόνα καταγόταν από μια χώρα με καθολική παράδοση και εκατομμύρια πιστούς Καθολικούς.
Αργότερα δήλωνε στους ρεπόρτερ για τον Ιωάννη Παύλο τον Β’. “Έχω πάει στο Βατικανό και έχω δει τις χρυσές οροφές και τις χρυσές πόρτες. Αργότερα ακόμα τον Πάπα να λέει ότι είναι πολύ προβληματισμένος για τα φτωχά παιδιά του πλανήτη. Λοιπόν; Πούλα το χρυσό, φίλε μου”. Αυτή η κόντρα του με το Βατικανό δεν τελείωσε βέβαια εκεί. Ο Μαραντόνα θυμήθηκε και επανέλαβε εκείνες τις δηλώσεις του, όταν ξαναεπισκέφτηκε το Βατικανό, το 2016, στο πλαίσιο ενός φιλανθρωπικού παιχνιδιού που θα γινόταν. Δήλωσε αργότερα, σύμφωνα με την El Pais.
“Πήγα στο Βατικανό και είδα τη χρυσή οροφή. Και είπα στον εαυτό ότι πώς είναι δυνατόν κάποιος να είναι τόσο καθίκι, ώστε να ζει κάτω από μια χρυσή οροφή και μετά να πηγαίνει σε φτωχές χώρες και να φιλάει πεινασμένα παιδάκια με γεμάτο το στομάχι; Έχω σταματήσει να πιστεύω!”.
Αργότερα, βέβαια, ο Μαραντόνα τόνιζε ότι στο πρόσωπο του Πάπα Φραγκίσκου -ενός Πάπα που πράγματι πολλές φορές υπερβαίνει τον ρόλο του και μιλάει για τους αδύναμους- ο ίδιος ξαναβρήκε την πίστη του στον Θεό. “Είχα απομακρυνθεί από την Εκκλησία αλλά ο Φραγκίσκος με επανέφερε σε αυτή”.
