Όταν τα ρολά θέλουν να κατέβουν: Η ιστορία του Ανδρέα Γιαννιώτη

Τα ΤΕΙ Μηχανολογίας δεν ήταν ποτέ το όνειρό του. Ίσα-ίσα, τον έκαναν να ασφυκτιά και δυσκόλευαν τις ανάσες του. Κι όταν βρέθηκε να φοιτά, εκεί στις Σέρρες, ένιωθε τα πόδια του να βουλιάζουν στο έδαφος. Κι όταν βρέθηκε, ίσως και τυχαία, κάτω από τα δοκάρια του Εθνικού Γαζώρου στην περιφέρεια των Σερρών, αισθανόταν στα 20 χρόνια του ότι αυτή η ‘δεύτερη ζωή’ τον ανεβάζει στα ουράνια.

Μόλις πέντε χρόνια πίσω – ένα μουντιάλ και κάτι – ο Ανδρέας Γιαννιώτης, ο φοιτητής της Μηχανολογίας, ήταν χαμένος στην ανωνυμία του και τα όνειρά του, αυτά που ντρεπόταν να εκμυστηρευτεί ακόμα και στον εαυτό του. Σήμερα μπορεί να χαμογελάει που τον ανακάλυψαν και που όλος ο κόσμος του ποδοσφαίρου ασχολείται μαζί του.

Γιατί είναι τεράστιο πράγμα να μπαίνει στο ίδιο κάδρο με γιγάντιες μορφές τερματοφυλάκων όπως ο Τάκης Οικονομόπουλος, ο Γιόζεφ Βάντσικ και ο Βασίλης Κωνσταντίνου, έχοντας ήδη εξοστρακίσει πολύ σπουδαίους γκολκίπερ όπως ο Νίκος Σαργκάνης και ο Αντώνης Μανίκας αλλά και παλιότερους πολύ σημαντικούς όπως ο Γιώργος Σιδηρόπουλος και ο Αντώνης Τζανετουλάκος.

Στα 25 του χρόνια, λοιπόν, ο Γιαννιώτης καμαρώνει για ένα σπουδαίο ρεκόρ που τον έβαλε σε μια σπουδαία λίστα. Έχοντας διατηρήσει ανέπαφη την εστία του για 729 λεπτά, έγινε ‘Spiderman’! Καλύτερη επίδοση έχουν μόνο ο Οικονομόπουλος (με 1088 λεπτά ανέπαφης εστίας από το μακρινό 1965), ο Βάντσικ (τα 908 από το 1993), ο Κωνσταντίνου (τα 847 από το 1980) και ο Χαλκιάς (από το 2010).

Άντεξε, λοιπόν, σε οκτώ παιχνίδια με τον Ατρόμητο (μηδέν στα ματς με Γιάννινα, Λάρισα, Λαμία, Ολυμπιακό, Αστέρα, ΑΕΚ, Ξάνθη και Πανιώνιο), ενώ ο τελευταίος που του έβαλε γκολ ήταν ο Αραούχο στις 31 Μαΐου 2017, στο 81 λεπτό του αγώνα Πανιωνίου-ΑΕΚ για τα πλέι οφ!

Για να βγάλει την ‘πανοπλία’ του, ο Γιαννιώτης χρειάστηκε να δείξει σιδερένια υπομονή, κάνοντας ένα ατέλειωτο ‘αγροτικό’.

Από τον Εθνικό Γαζώρου κιόλας τον εντόπισε ο Ολυμπιακός, που έσπευσε να τον αποκτήσει και να τον ανακοινώσει στις 22 Ιουνίου 2012 – μεγάλη Παρασκευή για τον ίδιο – σκοπεύοντας να τον έχει πίσω από τον Μέγερι και τον Κάρολ!

Αλλά ήθελε να τον ‘ψήσει’ οπότε από εκεί αρχίζει ένα μεγάλο οδοιπορικό που έμοιαζε με τριπλή στρατιωτική θητεία: οι ερυθρόλευκοι τον έστειλαν στον Φωστήρα, μετά στον ΠΑΣ Γιάννινα κι ύστερα στον Πανιώνιο, όπου άνθισε σαν λουλούδι!

Στην πλατεία λοιπόν βρήκε καλό χώμα κι έπαιξε 36 εξαιρετικά παιχνίδια.

“Να ένας πιτσιρίκος με εξαιρετικά προσόντα και με τεράστια περιθώρια βελτίωσης”, έλεγαν οι ειδικοί, που έβλεπαν έναν τερματοφύλακα να μην υστερεί σε τίποτα απέναντι σε αναγνωρισμένους συναδέλφους του!

Το καλοκαίρι, λοιπόν, τον πήρε πίσω στο λιμάνι, θεωρώντας ότι μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Στέφανο Καπίνο.

Κανείς, όμως, δεν ήξερε τις βουλές του Χάσι, που έχασε πολλαπλά. Ο τότε προπονητής του Ολυμπιακού θεωρούσε ότι ο Γιαννιώτης δεν είναι ακόμα έτοιμος για καριέρα στον Ολυμπιακό κι έτσι αποκτήθηκε ο 34χρονος Σίλβιο Προτό.

Ο Γιαννιώτης κατάλαβε. Κι η ψυχή του αντέδρασε. Ήξερε πια τι είναι και δεν είχε σκοπό να καθίσει στον ίσκιο κι ούτε να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Στα 25 του πλέον, ήθελε δράση κι όχι θητεία προπονήσεων Δευτέρα με Παρασκευή. Ήξερε ότι δεν χωρούσε πια στο Ρέντη. Κι όταν ο Ατρόμητος του άνοιξε την πόρτα, ήξερε καλά ότι μπορεί να ανταποδώσει την εμπιστοσύνη.

Τώρα, λίγους μήνες μετά, όχι μόνο είναι ο βασικός τερματοφύλακας (παίρνοντας τη θέση του Μίρκοβιτς από την τρίτη αγωνιστική), αλλά καμαρώνει για την πρώτη θέση του Ατρομήτου και το σπουδαίο προσωπικό του ρεκόρ.

Η ζωή πάντα επιφυλάσσει εκπλήξεις. Ή, όπως λέει κι η Χαρούλα, τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή. Ακόμα και το δύσκολο αγροτικό.

Bonus: Μια ιστορία από τον Γιόσεφ Βάντσικ

Τα ρεκόρ, κάθε είδους ρεκόρ, είναι βέβαια για να σπάνε, κι αυτό το ξέρει καλά ο Γιόζεφ Βάντσικ, όπως ξέρει και της μοίρας τα γυρίσματα.

Γιατί βλέποντας την εξέλιξη της ιστορίας του Ανδρέα Γιαννιώτη, θυμήθηκε μια δική του ιστορία, σχεδόν 25 χρόνια πριν, τότε που το μουστάκι του ήταν παχύ, το σώμα σκληρό και η καρδιά πάντα μαλακή. Μια τεράστια κι αθώα καρδιά στο κορμί ενός αγαθού γίγαντα.

“Ήταν το 1992, εποχή Ίβιτσα Όσιμ, γίνονταν πολλά. Υπήρχε ένταση. Κάποιοι θεωρούσαν ότι δεν είμαι σε καλή κατάσταση. Είχα φάει ένα γκολ στην Τούμπα (25 Οκτωβρίου 1992, Χιονάς) και ορισμένοι είπα στον Όσιμ να με βγάλει από την ενδεκάδα. Με φώναξε στο γραφείο και με ρώτησε αν είναι καλύτερα να βγω για λίγο. Του είπα ότι πιστεύω στον εαυτό μου και δεν έχω πρόβλημα. Τότε έκανε κάτι που τόνωσε πολύ το ηθικό μου. Μου είπε ότι πιστεύει κι εκείνος σε μένα κι ότι είμαι ο καλύτερος. Ε, μετά από ένα γκολ από τον Προτάσοφ στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (23 λεπτό, 13 Δεκεμβρίου 1992), πέρασαν εννέα παιχνίδια χωρίς γκολ (Άρη, Αθηναϊκό, Δόξα Δράμας, Παναχαϊκή, ΟΦΗ, Πιερικό, Λάρισα, Ξάνθη, Ιωνικό). Ούτε στις προπονήσεις δεν μου έβαζαν γκολ κι έπεφταν βροχή τα στοιχήματα. Δούλευα και μετά την προπόνηση, ένιωθα φανταστικά. Προφανώς παίζει ρόλο η ψυχολογία και το ήξερα, το έβλεπα”.

Αυτή η αθώα καρδιά, το ‘βουνό’, όπως τον είχα βαφτίσει τότε, θυμάται ότι εκείνη την περίοδο και μετά από εννέα παιχνίδια με απαραβίαστη εστία, όλοι άρχισαν να μιλάνε για το ρεκόρ.

Είχε φτάσει τα 908 λεπτά χωρίς γκολ και μπροστά του ήταν μόνο το ασύλληπτο ρεκόρ του Τάκη Οικονομόπουλου, τα 1088 λεπτά, αυτό που έσπασε ο Καραμυτηλιός της Καλαμαριάς στις 9 Μαΐου 1965.

“Παίζαμε κι εμείς με την Καλαμαριά την Κυριακή, και τότε στην προπόνηση της Παρασκευής ήρθαν στην Παιανία τηλεοπτικά συνεργεία. Ήσουν κι εσύ! Αμέσως σκέφτηκα ότι ήρθαν οι μαυρόγατες και ότι πάει το ρεκόρ! Κι έτσι έγινε… Μου έβαλε γκολ ο Βασίλης Μπορμπόκης (στο 31 λεπτό του αγώνα Καλαμαριά-Παναθηναϊκός 2-2, στις 28 Φεβρουαρίου 1993) κι έτσι σταμάτησα στο 908. Σαν την χρονιά ίδρυσης του Παναθηναϊκού. 1908! Ε, κάποτε θα γινόταν. Δεν τρέχει και τίποτα. Τα ρεκόρ είναι για να σπάνε”.

Ο ίδιος έκανε και δεύτερο ατομικό ρεκόρ, τη σεζόν 1994-95, όταν κράτησε το μηδέν για 872 λεπτά. Δύο δικά του ρεκόρ στην πρώτη τετράδα. Ε, ψιλοκαλός ήταν!

Ο Βάντσικ, μ’ αυτήν την αλα Παβαρότι φωνή, έχει άποψη για τον Γιαννιώτη, ο οποίος γεννήθηκε τη χρονιά που εκείνος έκανε το μεγάλο ρεκόρ!

“Είναι καλός, με καλά ρεφλέξ, γρήγορος, μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο αν δουλέψει μερικά πράγματα. Είναι και σε εξαιρετική ηλικία, έχει δρόμο. Αλλά πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει, ακόμα και εξτρά. Αυτό να μην το ξεχάσει ποτέ. Φυσικά θα κάνει και λάθη, αλίμονο. Αλλά αν πιστεύει στον εαυτό του και δουλεύει, δεν έχει μα ανησυχεί”.

Αυτός ο σπουδαίος σε όλα Γιόζεφ Βάντσικ -που πρόσφατα έγινε παππούς!- έχει και μια άποψη που καλό θα είναι να της δώσουν βάση οι προπονητές.

“Ο τερματοφύλακας είναι ειδική θέση και επομένως θέλει ειδικό χειρισμό. Δεν γίνεται να παίζει τρία ματς, μετά έξω, μετά πάλι μέσα. Έτσι χάνουν και οι δύο τερματοφύλακες και βέβαια η ομάδα”.

Κάτι μπορεί να ξέρει αυτός ο γίγαντας των 198 εκατοστών με τα 476 παιχνίδια σε πρωταθλήματα και τα 52 στην Εθνική Πολωνίας, σύνολο 528. Κι όπως λένε κι οι πιτσιρικάδες, κάτσε καλά!

> Φωτογραφίες Ανδρέα Γιαννιώτη: Eurokinnisi / Lato Klodian, φωτογραφία Γιόσεφ Βάντσικ: Action Images.

> Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο ‘Έθνος’ του Σαββάτου, 11 Νοεμβρίου.