Palestino, η ομάδα της Χιλής με τα παλαιστινιακά μαντήλια
Οι παίκτες της εμφανίστηκαν στο γήπεδο με το σύμβολο του παλαιστινιακού αγώνα αδιαφορώντας για τις no politica λογικές του σύγχρονου ποδοσφαίρου.
- 14 ΜΑΙ 2021
«Αυτό που καταλαβαίνει κανείς από τον αέρα, είναι πως μυρίζουν χειρότερα και από τα σκυλιά της Κωνσταντινούπολης» έγραφε το 1911 η εφημερίδα El Mercurio. Στο στόχαστρό της ήταν κάποιοι νεόφερτοι άνθρωποι από την άλλη πλευρά της Γης. Επειδή ο ρατσισμός δε γνωρίζει σύνορα, η παλαιστινιακή κοινότητα της χώρας περιπλανήθηκε πολύ: ξεριζώθηκε από τα πατρογονικά εδάφη λόγω πολέμου, βρέθηκε στην Κριμαία της Ρωσίας, εκδιώχθηκε και από εκεί, ταξίδεψε μέσα σε αμπάρια για να φτάσει στα λιμάνια της Αργεντινής, μετακινήθηκε με όποιον τρόπο μπορούσε μέχρι τη στενή λωρίδα γης που ονομάζεται Χιλή. Οι ντόπιοι τους φώναζαν «Τούρκους».
Σήμερα, η κοινότητα -η οποία αποτελείται κυρίως από Χριστιανούς- αριθμεί περίπου 500 χιλιάδες μέλη, και έτσι είναι η μεγαλύτερη παλαιστινιακή κοινότητα έξω από τον αραβικό κόσμο. Μακριά από τη Χιλή σχεδόν κανείς δεν γνωρίζει κάτι για αυτούς τους ανθρώπους, πέρα ίσως από μία ποδοσφαιρική ομάδα με τα κλασικά μαύρα, άσπρα, πράσινα και κόκκινα χρώματα: την Palestino.
Είναι η χαρά και η τιμή μίας κοινότητας που ένιωσε στο πετσί της τον ρατσισμό αλλά κατάφερε να προκόψει. Μία ομάδα-σύμβολο που με τις πράξεις της δεν αφήνει να ξεχαστεί ο αγώνας ο αγώνας των Παλαιστινίων. Ιδιαίτερα τώρα που η κλιμάκωση της βίας στη Γάζα μοιάζει να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.
Μία ιστορική αναδρομή
10 Μαίου 2018: Ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης Mahmoud Abbas επισκέπτεται το 8 χιλιάδων θέσεων γήπεδο "La Cisterna" της Palestino και φωτογραφίζεται με τους παίκτες. / © 2018 / Esteban Felix / Associated Press
Το ποδοσφαιρικό club ιδρύθηκε το 1920, λίγα χρόνια δηλαδή αφού εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι Παλαιστίνιοι μετανάστες και πρόσφυγες στη χώρα, αλλά μέχρι το 1950 δεν είχε τίποτα σημαντικό να επιδείξει. Όταν όμως το πρωτάθλημα έγινε επαγγελματικό, η Palestino κατάφερε μέσε σε ελάχιστο χρόνο να σηκώσει την κούπα του 1955 και μάλιστα με δέκα βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο. Εκείνη την εποχή οι οπαδοί της απέκτησαν το παρατσούκλι «εκατομμυριούχοι», καθώς η ομάδα κατάφερνε να προσκαλεί μεγάλα και ακριβοπληρωμένα αστέρια στις τάξεις της.
Θα ακολουθούσε άλλο ένα πρωτάθλημα το 1978 με βασικό αρωγό τον Elias Figueroa, θρυλικό μπακ της Palestino αλλά και της Εθνικής Ομάδας. Από τότε μέχρι σήμερα, αν εξαιρέσει κανείς τα τρία κύπελλα, οι μεγάλες επιτυχίες έχουν λείψει. Αυτό όμως που δε λείπει είναι η περηφάνια που δίνει στην κοινότητα η ομάδα.
Όπως για παράδειγμα το 2018, όταν, δηλαδή, ο Πρόεδρος της Παλαιστίνης Mahmoud Abbas επισκέφτηκε το 8 χιλιάδων θέσεων “La Cisterna” για να παρακολουθήσει έναν αγώνα και να φωτογραφηθεί με τους παίκτης της ομάδας.
Ή αντίστοιχα, όταν το 2014 η ομάδα έφαγε πρόστιμο από τη χιλιανή ομοσπονδία ποδοσφαίρου επειδή στις φανέλες των παικτών εμφανιζόταν ένας χάρτης της Παλαιστίνης, όπως ήταν πριν τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948.
Πολλές δεκαετίες μετά τη μετανάστευσή τους, οι Παλαιστίνιοι της Χιλής συνεχίζουν να νιώθουν μία σύνδεση με την πατρογονική γη – μία μητέρα πατρίδα που συνήθως γίνεται πρώτη είδηση για όλους τους λάθους λόγους.
Η Palestino δεν ξεχνά ποτέ την Παλαιστίνη
Πόσο στενούς δεσμούς έχει τελικά η ποδοσφαιρική ομάδα με τον αγώνα για την ελευθερία της Παλαιστίνης; Το Σάββατο που μας πέρασε και καθώς οι συγκρούσεις στη Γάζα μετατρέπονταν σε πολεμικό τοπίο, η Palestino έδωσε ένα ματς με αντίπαλο την Colo-Colo.
Οι παίκτες της εμφανίστηκαν φορώντας το παραδοσιακό παλαιστινιακό μαντήλι, την καφίγια – ένα σύμβολο, δηλαδή, ενάντια στον ιμπεριαλισμό του Ισραήλ. Κέρδισαν τον αγώνα, αφιέρωσαν τη νίκη εκεί που έπρεπε και, γενικά, πήγαν κόντρα στις no politica λογικές που κυριαρχούν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Γιατί εκτός από κλειστές λίγκες, πακτωλό χρημάτων, και κακομαθημένους superstars, το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι και κάτι άλλο.
Στα social media της Palestino γράφτηκε μετά το τέλος του αγώνα: «Κάτι περισσότερο από μία ομάδα, ένας ολόκληρος λαός».
