Πώς η Μπενφίκα έβγαλε 1 δισ. ευρώ σε λίγα χρόνια από πωλήσεις ποδοσφαιριστών
- 3 ΦΕΒ 2023
Κακά τα ψέματα. Κανείς οπαδός δε θα βρει ποτέ χαρά στο να βλέπει την ομάδα του να πουλάει τους καλύτερους παίκτες της. Αλλά είναι και ο ρεαλισμός στη μέση. Ή πιο σωστά, εν αρχή. Η ωμή πραγματικότητα την οποία δεν μπορείς να αγνοήσεις, μήτε να αντιταχθείς. Μόνο να προσαρμοστείς. Αν θες να επιβιώσεις. Κλαμπ όπως η Μπενφίκα, για να παραμένουν σε τόσο υψηλό επίπεδο τη στιγμή που δεν αποτελούν μέλος μιας μεγάλης Λίγκας (χώρας) ή/και ιδιοκτησία βαθύπλουτων επιχειρηματιών, πρέπει να παίξουν «μπαλίτσα» με άλλον τρόπο.
Τουτέστιν, αγοράζω «φτηνά», εξελίσσω και πουλάω ακριβά. Φτιάχνω αξία, αντλώ υπεραξία. Έτσι και μόνο έτσι, μπορώ να ζω άνετα με αυτά που βγάζω, χωρίς εξαρτήσεις, χωρίς δημιουργία χρεών και να κοιτάω για το «ό,τι περισσότερο», το «ό,τι καλύτερο» μου αναλογεί ως μέγεθος.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι «αετοί» έχουν παγιωθεί ως το κορυφαίο selling club αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Mega deal όπως του Darwin Nunez στη Λίβερπουλ και το πλέον πρόσφατο, του Enzo Fernandez στην Τσέλσι, δεν έρχονται από τη μία στιγμή στην άλλη. Είναι αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης διαδικασίας κατά την οποία η ομάδα της Λισαβόνας έχει γίνει συνώνυμο ISO ποιότητας της υψηλότερης δυνατής κατηγορίας.
Και μόνο που ένας ποδοσφαιριστής φοράει τη φανέλα της, ανεβαίνει η αξία του. O καρπός εκλεκτής και σε βάθος δουλειάς ώστε να βρεθούν αυτοί που εξυπηρετούν το project, σε όλες τις κλίμακες της ιεραρχίας. Και μετά, υπάρχει η τεχνογνωσία, υλικοτεχνική και ανθρώπινη, ώστε να καλλιεργηθεί και να αξιοποιηθεί το ταλέντο, η ικανότητα στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Οι φημισμένες Ακαδημίες και το απαράμιλλο παγκόσμιο δίκτυο scouting
Δεν μπορεί βέβαια όλοι και όλα πάντα να «αξίζουν τα λεφτά τους». Αλλά η Μπενφίκα έχει κερδίσει αυτό την πολυτέλεια. Ακόμα και να μη βγει ένας παίκτης που πούλησε, κάτι πάντως που συμβαίνει σπάνια, δε χαλάει το όνομά της. Είναι η εξαίρεση που θα επιβεβαιώσει τον κανόνα. Επαναλαμβάνουμε, αυτό είναι ένα πολύ, μα πολύ σπάνιο προνόμιο. Δε χαρίζεται, κατακτιέται. Αυτό στην πράξη λειτουργεί με διάφορους τρόπους.
Είτε μέσω των ακαδημιών (από τις καλύτερες στον κόσμο), είτε μέσω ενός αξιοθαύμαστου παγκόσμιου δικτύου scouting που επιτρέπει στο πορτογαλικό κλαμπ να εντοπίζει τα ταλέντα πιο γρήγορα από τους άλλους και να τα κάνει δικά του. Και να ανανεώνεται βεβαίως, καταφέρνοντας έτσι να ξεπερνάει τη μία απώλεια μετά την άλλη. Υπάρχει τέτοια γνώση και «χρήση» της αγοράς ώστε πάντα υπάρχει ο «επόμενος», έτοιμος και «γυαλισμένος». Δε θα βγουν προφανώς όλοι, όμως η βάση και η τάση είναι προς το να καλύπτονται ιδανικά τα κενά.
Στην κατηγορία των παικτών που βγήκαν από τα σπλάχνα του συλλόγου, ξεχωρίζει το παράδειγμα του Joao Felix. Με 43 συνολικά συμμετοχές την περίοδο 2018-19 και 20 γκολ-11 ασίστ ως απολογισμό, έκανε την Ατλέτικο Μαδρίτης να δώσει 127 εκατ. ευρώ για να τον αποκτήσει. Μόνο οι Neymar, Kylian Mbappé, Ousmane Dembélé και Philippe Coutinho έχουν κοστίσει περισσότερα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Στο 100% προϊόν της Μπενφίκα ήταν και ο Ruben Dias, που έφερε στα ταμεία 71 εκατ. ευρώ, μέσω της Μάντσεστερ Σίτι. Δηλαδή με 0 ευρώ κόστος (αγοράς), η Μπενφίκα «τσέπωσε» κοντά στα 200. Φοβερό.
Εξίσου εντυπωσιακό είναι και το φαινόμενο των καναλιών επικοινωνίας που έχει δημιουργήσει η ομάδα ώστε να βρίσκει και αλλού το ταλέντο. Ο Enzo Fernandez, χαρακτηριστικά, αποκτήθηκε αντί 15 εκατ. ευρώ και πουλήθηκε με 121. Ακόμα κι αν σε αυτά τα λεφτά θα πρέπει να αφαιρέσουμε το 25% που – σοφά – είχε βάλει ως ποσοστό μεταπώλησης η Ρίβερ Πλέιτ, μαζί και τα τροφεία που δικαιούται η αργεντίνικη ομάδα (κοντά στα 10 εκατ. ευρώ), το κέρδος για τους «αετούς» είναι πολύ γενναίο. Ο Darwin Nunez επίσης, ήταν (είναι) η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του πορτογαλικού συλλόγου, κόστισε κάτι παραπάνω από 30 εκατ. ευρώ. Αλλά το ποσό αυτό καλύφτηκε και με το παραπάνω, με τη Λίβερπουλ να δίνει 80 για να τον αποκτήσει το περασμένο καλοκαίρι.
Της πήρε χρόνο, αλλά έφτασε εκεί που στόχευε
Θα πρέπει να τονίσουμε ξανά σε αυτό το σημείο ότι όλο αυτό το προφίλ selling club δε φτιάχτηκε από τη μία μέρα στην άλλη. Επί σειρά ετών ήταν η Πόρτο αυτή που θαυμαζόταν για το πώς λειτουργούσε σε αυτού του είδους τις μπίζνες, οι «δράκοι» ήταν το πρότυπο των 00s (μαζί με τη Λιόν, στη Γαλλία). Η Μπενφίκα δεν άφησε να την ξεγελάσει το σνομπ πνεύμα που θα μπορούσε να τη διακατέχει ως (πιο) παραδοσιακή δύναμη της χώρας, αλλά κοίταξε πώς θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και καλύτερα. Της πήρε χρόνο, αλλά έφτασε εκεί που ήθελε.
Πλέον είναι ένας πολύ σκληρός «παίκτης» στις διαπραγματεύσεις. Πουλάει στην τιμή που αυτή ορίζει. Το 2010 ήταν ικανοποιημένη που άντλησε κέρδος 25 εκατ. με την πώληση του Angel Di Maria – κόστισε 8 εκατ. ευρώ η αγορά του από τη Ροζάριο Σεντράλ και μετά από 3 σεζόν πουλήθηκε αντί 33 εκατ. ευρώ στη Ρεάλ Μαδρίτης. Τώρα θα έβγαζε πολλά περισσότερα, πολύ γρηγορότερα. Και επειδή συνθήκες της αγοράς είναι διαφορετικές και ευνοϊκές (οι τιμές έχουν πάρει τον ανήφορο) και επειδή απέκτησε απαράμιλλη τεχνογνωσία και όνομα στις πωλήσεις. Τα παραδείγματα είναι πολλά και πέραν των πιο ηχηρών που αναφέραμε παραπάνω.
Η Μπενφίκα κατάφερε και πήρε 40 εκατ. για τον Ederson, δεν συνηθίζονται τέτοια ποσά για γκολκίπερ, ενώ ξεχωρίζουν και οι περιπτώσεις των Axel Witsel (τον πήρε 9, τον πούλησε 40), Nicolas Gaitan (τον πήρε 8,5, τον πούλησε 25), Rodrigo Moreno (τον πήρε 6, τον πούλησε 30), Raul Jimenez (τον πήρε 5, τον πούλησε 38).
Μόνο να φανταστούμε μπορούμε για το πόσα πολλά περισσότερα θα είχε καταφέρει σε εγχώριο και διεθνές (κυρίως) επίπεδο η Μπενφίκα αν είχε κρατήσει όλους αυτούς τους παικταράδες. Ποιος ξέρει, ίσως να είχε κατανικήσει αυτήν την περίφημη κατάρα του Μπέλα Γκούντμαν.
«Τα επόμενα 100 χρόνια η Μπενφίκα να μην κατακτήσει ξανά ευρωπαϊκό τίτλο», είχε πει κάποτε ο Ούγγρος προπονητής και ακόμα και να μην πιστεύεις σε προλήψεις, μια ανατριχίλα στη ράχη τη νιώθεις μαθαίνοντας πως οι «αετοί» μετρούν 8 συνεχόμενους χαμένους ευρωπαϊκούς τελικούς από τότε. Ευτυχώς δεν είπε τίποτα για πωλήσεις! Οι οποίες από το 2010 κι έπειτα, έχουν φέρει περισσότερα από 1 δισ. ευρώ στο κλαμπ.
Οι 10 ακριβότερες μεταγραφές στην ιστορία της Μπενφίκα
Joao Felix (2019) 127 εκ. ευρώ στην Ατλέτικο Μαδρίτης
Enzo Fernandez (2023) 121 εκ. ευρώ στην Τσέλσι
Darwin Nunez (2022) 80 εκ. ευρώ στη Λίβερπουλ
Ruben Dias (2020) 71 εκ. ευρώ στην Μάντσεστερ Σίτι
Ederson (2017) 40 εκ. ευρώ στην Μάντσεστερ Σίτι
Axel Witsel (2012) 40 εκ. ευρώ στη Ζενίτ Αγ. Πετρούπολης
Raul Jimenez (2019) 38 εκ. ευρώ στη Γουλβς
Nelson Semedo (2017) 35 εκ. ευρώ στην Μπαρτσελόνα
Victor Lindelof (2017) 35 εκ. ευρώ στη Μάν. Γιουνάιτεντ
Renato Sanches (2016) 35 εκ. ευρώ στην Μπάγερν Μονάχου
Για αλλόκοτες ιστορίες στοιχήματος, ψαγμένo στοίχημα, στατιστικά, αναλύσεις αγώνων μπείτε στο www.matchmoney.com.gr.
