Πώς οι Ντιτρόιτ Πίστονς κατάφεραν να γίνουν η «χειρότερη ομάδα στην ιστορία του NBA»

Οι Ντιτρόιτ Πίστονς τόσο στις αρχές του 21ου αιώνα είχαν καταφέρει να γίνουν οι πιο αντιεμπορικοί πρωταθλητές στο NBA, καθώς η δεύτερη εκδοχή των Bad Boys είχε εκθρονίσει δυναστείες και σκόρπαγε τον τρόμο όπου βρισκόταν. Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, οι Πίστονς έχουν καταντήσει ανέκδοτο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, καθώς δεν έχουν προκριθεί στα Playoffs εδώ και μια πενταετία και τα τελευταία τρία χρόνια είναι μια από τις χειρότερες ομάδες της λίγκας.

Ωστόσο, την Τρίτη 26/12 η αρνητική τους φάση πέρασε στην ιστορία. Οι Πίστονς, του εξαιρετικού κατά τ’ άλλα προπονητή Monty Williams, με την εντός έδρας ήττα τους από τους Μπρούκλιν Νετς με 118-112, συμπλήρωσαν 27 συνεχόμενες ήττες, αριθμό ρεκόρ στην ιστορία της λίγκας. Τα ξημερώματα της Παρασκευής λίγο έλειψε να σοκάρουν τους Σέλτικς, όμως και πάλι ηττήθηκαν στην παράταση. Και το κοντέρ γράφει…

Πώς έφτασαν από την κορυφή στην καταστροφή

Rasheed Wallace, Chauncey Billups και Tayshaun Prince

Οι Πίστονς της δεκαετίας του 2000 ήταν μία από τις πιο συνεπείς και κυρίαρχες ομάδες του ΝΒΑ. Από τη σεζόν 2002-03 έως την περίοδο 2007-08, η σεζόν στο Ντιτρόιτ δεν τελείωνε ποτέ νωρίτερα από τους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας. Κατέκτησαν τον τίτλο το 2004 και παραλίγο να κάνουν το repeat το 2005. Ύστερα ήρθε μια μικρή παύση.

Ωστόσο, αφού έφτασε στους τελικούς το 2005, το Ντιτρόιτ σταμάτησε λίγο. Η καθυστέρηση για το franchise εκείνη την εποχή ήταν τρία συνεχόμενα ταξίδια στους τελικούς της Ανατολικής Περιφέρειας και καμία παρουσία στους τελικούς του ΝΒΑ. Ήταν η εποχή των «The Greatest Five Alive». Αυτοί ήταν οι Chauncey Billups, Richard Hamilton, Tayshaun Prince, Rasheed Wallace και Ben Wallace, αλλά ο παλιός θρύλος της ομάδας Joe Dumars βλέποντας ότι η ομάδα δεν έφτανε στην κορυφή τα επόμενα χρόνια, θέλησε να αλλάξει τη μαγεία.

Έτσι στις αρχές Νοεμβρίου του 2008 οι Pistons αντάλλαξαν τον Billups και τον Antonio McDyess με τους Denver Nuggets για τον Allen Iverson. Ο σπουδαίος playmaker έγινε το δεύτερο βασικό κομμάτι της μεγάλης εποχής των Πίστονς που έφυγε, καθώς ο Ben Wallace είχε υπογράψει με τους Σικάγο Μπουλς το 2006. Ανταλλάσσοντας τον Billups και αποτυγχάνοντας να επιστρέψουν στους τελικούς του ΝΒΑ για άλλη μια φορά, ο Dumars και η παρέα του προετοίμασαν τον οργανισμό για τη μετάβαση στην επόμενη φάση του.

Αυτό δεν ήταν ποτέ πιο εμφανές από ό,τι στην postseason του 2009, όταν το Ντιτρόιτ αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο των playoffs από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς μετά από μια σεζόν με ρεκόρ 39-43 και τον Iverson επικεφαλής. Στο τέλος της, ο Iverson υπέγραψε με τους Memphis Grizzles και ο Rasheed Wallace πήγε στη Βοστώνη. Το Ντιτρόιτ παρέδωσε τα κλειδιά του οργανισμού στον Rodney Stuckey, την 15η επιλογή του 2007, και στους Ben Gordon και Charlie Villanueva.

Από τη σεζόν 2009-10 μέχρι τη σεζόν 2014-15, η οποία ήταν η πρώτη σεζόν του Stan Van Gundy ως προπονητή και γενικού διευθυντή, οι Πίστονς δεν κέρδισαν ποτέ περισσότερα από 32 παιχνίδια σε μια σεζόν. Το franchise είχε πέντε προπονητές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Το Ντιτρόιτ ήταν κακό, αλλά όχι αρκετά κακό -ή αρκετά τυχερό- ώστε να εξασφαλίσει έστω και μια επιλογή στην πρώτη πεντάδα του NBA Draft.

Αυτές ήταν οι επιλογές πρώτου γύρου του Ντιτρόιτ από το 2009 έως το 2015: Austin Daye (Νο 15, 2009), Greg Monroe (Νο 7, 2010), Brandon Knight (Νο 8, 2011), Andre Drummond (Νο 9, 2012), Kentavious Caldwell-Pope (Νο 8, 2013) και Stanley Johnson (Νο 7, 2015). Τέσσερις από αυτούς τους έξι είχαν αποχωρήσει από το πρωτάθλημα ή ίσα που κρατιόντουσαν στην ηλικία των 28 ετών. Ο Drummond υπέγραψε ένα max συμβόλαιο με τους Pistons το 2016, αλλά ποτέ δεν ήταν ο παίκτης που άλλαξε το franchise προς το καλύτερο.

Οι Πίστον έκαναν επίσης draft τους Khris Middleton (2012) και Spencer Dinwiddie (2014) με επιλογές δεύτερου γύρου σε αυτό το διάστημα. Ωστόσο, η ομάδα έγινε ανυπόμονη και μετακίνησε και τους δύο. Ο Middleton, μετά τη rookie σεζόν του, ανταλλάχθηκε στους Μπακς μαζί με τον Brandon Knight, για τον Brandon Jennings, σε μια παρανοϊκή -αν την σκεφτούμε σήμερα- κίνηση. Ο Dinwiddie συγκρούστηκε με τον Van Gundy και ανταλλάχθηκε το 2016 για τον Cameron Bairstow, έναν τύπο που έπαιξε 36 παιχνίδια στο ΝΒΑ.

Τα λάθη συσσωρεύονταν το ένα μετά το άλλο κι όμως τα πράγματα βελτιώθηκαν στο Ντιτρόιτ, αρχής γενομένης από το 2015, αλλά ακόμη και η επιστροφή στα πλέι οφ δεν ήταν αρκετή για να φέρει τον ιστορικό οργανισμό εκεί που επιθυμούσε. Στην πραγματικότητα, με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα γίνονταν χειρότερα.

Στις αρχές της θητείας του Van Gundy ως πρόεδρος και προπονητής της ομάδας, το μέλλον άρχισε τελικά να φαίνεται πιο φωτεινό. Στο trade deadline της σεζόν 2014-15, οι Πίστονς απέκτησαν τον Reggie Jackson από τους Θάντερ και παρά το γεγονός ότι έχασαν στο νήμα την είσοδο στα Playoffs, οι Πίστονς έδειχναν ότι είχαν βρει τον ηγέτη τους.

Το καλοκαίρι του 2015, με τη χημεία μεταξύ του Jackson και του Drummond να χτίζεται μέρα με τη μέρα, το Ντιτρόιτ έφερε και τον Marcus Morris για να συμπληρώσει τη βασική του σύνθεση. Την ίδια σεζόν οι Πίστονς πρόσθεσαν στον κορμό τους τον 23χρονο τότε Tobias Harris. Το Ντιτρόιτ πραγματοποίησε την πρώτη του νικηφόρα σεζόν (44-38) από το 2007-08 και μπήκε στα πλέι οφ για πρώτη φορά από το 2008-09. Αν και κάθε παιχνίδι ήταν ανταγωνιστικό, οι Pistons τελικά σκουπίστηκαν στην postseason από τον LeBron James και τους Καβαλίερς. Ωστόσο, παρόλο που το Ντιτρόιτ δεν κέρδισε κανένα παιχνίδι, φαινόταν ότι κάτι όμορφο χτίζεται. Αλλά άνθρακας ο θησαυρός.

Την επόμενη χρονιά τα λεφτά δόθηκαν σε παίκτες όπως οι Jon Leuer, Langston Galloway και Boban Marjanović. Αυτοί οι τρεις, μαζί με τους Harris, Morris, καθώς και το πενταετές συμβόλαιο του Jackson ύψους 80 εκατομμυρίων δολαρίων και το μάξιμουμ του Drummond, σήμαινε ότι το Ντιτρόιτ είχε κλειδώσει τον κορμό του για το προσεχές μέλλον. Μέχρι που ήρθαν οι τραυματισμοί. Ο Reggie Jackson χάνει 30 παιχνίδια τη σεζόν 2016-17 λόγω προβλημάτων στο γόνατο ενώ έχασε σχεδόν ολόκληρη την επόμενη χρονιά.

Τον Φεβρουάριο του 2018 οι Πίστονς θέλησαν να επανέλθουν, όμως και πάλι πόνταραν σε «λάθος άλογο». Ενώ ο Blake Griffin είχε ήδη αρχίσει να βγάζει τραυματισμούς, οι Πίστονς αποφάσισαν να τον φέρουν στο Ντιτρόιτ παραχωρώντας τους Harris, Bradley και Marjanovic. Ο Van Gundy έκανε την τελευταία του κίνηση με σκοπό να δει τον Griffin μαζί με τον Jackson τη νέα χρονιά, όμως και πάλι η υπομονή είχε τελειώσει και τελικά έχασε τη δουλειά του. Έκτοτε η κάθοδος ήταν απίθανη και μαζί με τις ατυχίες στα draft και το διαλυμένο γόνατο του Griffin έφεραν το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα. Μέσα σε δύο χρόνια οι Drummond – Jackson – Griffin είχαν ουσιαστικά τελειώσει από τον οργανισμό, ενώ οι επιλογές των προπονητών αν και φαίνονταν ιδανικές, ποτέ δεν απέδωσαν.

Οι απίθανες επιλογές στα draft

Πέρα από τις ατυχείς επιλογές μεσούσης της σεζόν και τις κακές ανταλλαγές, οι Πίστονς έκαναν απίθανα πράγματα και στις διαδικασίες των draft, κάτι που τους κόστισε ιδιαίτερα. Το 2015, το Ντιτρόιτ αποφάσιζε ανάμεσα στον Stanley Johnson και τον Devin Booker και τελικά πήρε τον πρώτο. Το 2017, ο Van Gundy και η παρέα του αποφάσισαν να επιλέξουν τον Luke Kennard αντί του Donovan Mitchell.

Το 2018, οι Pistons επέλεξαν τον Henry Ellenson, ο οποίος δεν ξανάπαιξε στο NBA μετά τα 24 του. Τέλος, η επιλογή που έστειλε το Ντιτρόιτ στους Κλίπερς στο πλαίσιο της ανταλλαγής του Griffin κατέληξε να είναι ο Miles Bridges, ο οποίος στη συνέχεια ανταλλάχθηκε με τους Χόρνετς για τον Shai Gilgeous-Alexander. Μόνοι χαμένοι οι Πίστονς.

Η εποχή Troy Weaver στο Front Office

Οι Πίστονς ολοκλήρωσαν τη σεζόν 2019-20 με ρεκόρ 20-46, το χαμηλότερο σύνολο νικών από το 1993-94. Τον Ιούνιο, το Ντιτρόιτ προσέλαβε ως νέο GM τον Troy Weaver, ο οποίος είχε περάσει μια δεκαετία στην Οκλαχόμα Σίτι ως βοηθός. Οι Πίστονς, μια από τις χειρότερες ομάδες drafting στο ΝΒΑ, επέλεξαν τον Weaver λόγω του scouting και του drafting background του. Ο οργανισμός, για πρώτη φορά, ήθελε να ξαναχτίσει την ομάδα άμεσα, μέσω του ντραφτ και αποκτώντας οικονομική ευελιξία.

Στο πρώτο ντραφτ του Weaver, το 2020, οι Πίστονς μπήκαν στην εβδομάδα του ντραφτ με μόλις μία επιλογή πρώτου γύρου, αλλά έφυγαν με τρεις: τον Killian Hayes (νούμερο 7), τον Isaiah Stewart (νούμερο 16) και τον Saddiq Bey (νούμερο 19). Ήταν η αρχή μιας νέας εποχής. Το Ντιτρόιτ υπέγραψε τον Jerami Grant (αδερφό του παίκτη του Παναθηναϊκού) στην offseason, καθώς και τον Mason Plumlee, για να προσπαθήσει να βάλει βετεράνους γύρω από τους νεαρούς παίκτες του, καθώς η «αποκατάσταση», όπως την αποκαλεί ο Weaver, είχε ξεκινήσει.

Ο Griffin ήταν ακόμα στην ομάδα, αλλά ήταν διακοσμητικός. Οι Πίστονς έκαναν μόλις 10 νίκες μέχρι τον Φεβρουάριο της πρώτης σεζόν του Weaver. Τον Μάρτιο, η ομάδα και ο Griffin συμφώνησαν σε ένα buyout για να ανοίξουν περισσότερα λεπτά συμμετοχής για τους νεαρούς παίκτες και να ξεκινήσει η διαδικασία για να διαγραφεί το τεράστιο συμβόλαιό του. Συνολικά, το αντάλλαγμα που πήραν οι Πίστονς για να απομακρυνθούν από τους τρεις πυλώνες της προηγούμενης προσπάθειας ανάκαμψής τους- τον Jackson, τον Drummond και τον Griffin- ήταν ο Knight, ο John Henson και μια επιλογή δεύτερου γύρου.

Το Ντιτρόιτ ολοκλήρωσε τη σεζόν, ωστόσο, με αισιοδοξία, δεδομένου ότι οι νέοι παίκτες έδειξαν υποσχέσεις στην πορεία. Ωστόσο, το franchise τερμάτισε, και πάλι, με μόλις 20 νίκες. Και για πρώτη φορά οι Pistons ανταμείφθηκαν για το tanking τους. Το Ντιτρόιτ κέρδισε τη λοταρία του ΝΒΑ Draft το καλοκαίρι του 2021 και πήρε τον Cade Cunningham. Πάλι όμως ήρθε η ατυχία, αφού ο νέος ηγέτης της ομάδας έχασε το ξεκίνημα της rookie σεζόν του λόγω τραυματισμού και έπαιξε μόλις 12 παιχνίδια πέρυσι. Η απουσία του Cunningham έβαλε φρένο στην όποια συλλογική ανάπτυξη ήλπιζαν οι Πίστονς.

Χωρίς τον ηγέτη του, το Ντιτρόιτ ολοκλήρωσε τη σεζόν με 17 νίκες και κατέληξε τελευταίο σε όλο το NBA. Ήταν ο μικρότερος αριθμός νικών που σημείωνε το franchise από τη σεζόν 1979-80. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι Πίστονς δεν κέρδισαν ούτε τη λοταρία του draft για να φέρουν τον Wembanyama, που τόσο ήθελαν για να αναστηθούν και κατέληξαν στην επιλογή του Ausar Thompson, στο Νο.5. Το περασμένο καλοκαίρι, το Ντιτρόιτ έφερε έναν από τους κορυφαίους προπονητές της λίγκας, τον σπουδαίο Monty Williams, που είχε μόλις απολυθεί από τους Σανς. Το αποτέλεσμα; 28 συνεχόμενες ήττες με τον Cade Cunningham να παλεύει μόνος του με τα θηρία.

Πλέον οι φίλοι της ομάδας είναι έξαλλοι ζητώντας από τους ιδιοκτήτες να πουλήσουν τις μετοχές τους και κανείς δεν μπορεί να φανταστεί το πότε θα ολοκληρωθεί ο εφιαλτής του Franchise. Οι φωνές που ζητούν το τέλος των Weaver και Williams πολλαπλασιάζονται, όμως πραγματικά πιστεύει κανείς ότι έτσι θα έρθει η λύση στα προβλήματα;

Οι αντίπαλες ομάδες για το θλιβερό ρεκόρ

Bojan Bogdanovic, Cade Cunningham και Isaiah Stewart

Οι Σάρλοτ Μπόμπκατς της περιόδου 2011-12 κέρδισαν το 10,6% των αγώνων τους, έχοντας ρεκόρ 7-59 σε μια σεζόν με lockout και οι Φιλαδέλφεια Σίξερς του 1972-73 κέρδισαν το 11%, έχοντας 9-73. Αν κάνουμε τα μαθηματικά και υποθέσουμε ότι οι Πίστονς θα συνεχίσουν να αγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο, τότε βαδίζουν ολοταχώς για συνολικό ρεκόρ 5-77.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ