Stevan Jelovac, ένα παιδί που λάτρευε να παίζει μπάσκετ

Από εκείνη τη μέρα, ο Σέρβος φόργουορντ έδινε τη δική του μάχη σε νοσοκομείο της Αττικής, κόντρα σ’ όλα τα προγνωστικά. Στο πλευρό του στάθηκε όλος ο μπασκετικός και αθλητικός χώρος της Ελλάδας και της Ευρώπης, με εκατοντάδες αθλητές να σηκώνουν πανό πριν από την έναρξη των αγώνων για να δώσουν δύναμη στον Stevan Jelovac που προσπαθούσε να κρατηθεί στη ζωή.

Την ανακοίνωση της τραγικής είδησης του θανάτου του έκανε γνωστή η ΚΑΕ ΑΕΚ, με μια έντονα φορτισμένη ανακοίνωση. «Πώς να τα βάλεις με τα κελεύσματα της μοίρας; Πώς να συμβιβαστείς με τα ακατανόητα; Το γελαστό παιδί μας έφυγε…Τραγωδία… Ανείπωτος ο πόνος. Το θλιβερό μαντάτο έφτασε πριν λίγο από τη Σερβία. Ο μαχητής μας, ο αδερφός μας, ο Stevan έγινε άγγελος. Πέταξε στους ουρανούς…

17 Αυγούστου 2021. Πάτησε Λιόσια. Μας χάρισε απλόχερα το χαμόγελο. Δύσκολοι οι καιροί. Το είχαμε όλοι ανάγκη. 14 Νοεμβρίου 2021. Πάγωσε ο χρόνος. Ο αδερφός μας άρχισε να δίνει την πιο μεγάλη μάχη της ζωής του. Αντλούσε δύναμη η ομάδα από τον αγώνα του. Από το πάθος του. Από την προσδοκία. Από την ελπίδα. 5 Δεκεμβρίου 2021. 22 ημέρες μετά δηλαδή… Η άνιση μάχη τελείωσε. Ο Stevan δεν άντεξε…Τι να πεις στην οικογένειά του τώρα; Στους γονείς του; Στην αδερφή του, στη σύντροφο; Τσακισμένη και η αθλητική του οικογένεια, η Α.Ε.Κ. Πώς να συνειδητοποιήσει, ότι έχασε το παλικάρι της; “Άγγελε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς πολυπαθής και αόρατος, πιάσε μου το χέρι, χρυσωμένες έχουν τις παγίδες οι άνθρωποι…”, έγραψε ο ποιητής.

Δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς. Δεν υπάρχουν…Η Ιστορία του ενδόξου Σωματείου μας συνυφασμένη με τα δύσκολα και τις τραγωδίες, αλλά Χάρε το παράκανες… “Σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί…”. Καλό κατευόδιο, αδερφέ μας».

Stevan Jelovac, ένα παιδί που έμαθε μπάσκετ μέσα στον πόλεμο

Ο Stevan Jelovac γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου 1989 στο Νόβι Σαντ, μία από τις πιο μπασκετικές πόλεις στην Ευρώπη. Τα παιδικά του χρόνια ήταν δύσκολα μιας και έπεσαν πάνω στον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, μία από τις πιο αιματηρές συρράξεις στην ιστορία των Βαλκανίων. Ο ίδιος είχε δηλώσει σχετικά με εκείνη την περίοδο σε συνέντευξη: «Ειλικρινά δεν σκέφτηκα καν ότι θα αφοσιωθώ στο μπάσκετ. Δεν το σκέφτηκα τότε. Ήμουν 10 χρονών στον πόλεμο του 1999, αλλά στο μεταξύ ερωτεύτηκα το μπάσκετ».

Ξεκίνησε να παίζει σε ηλικία 11 χρονών. «Ήμουν 11 χρονών όταν άρχισα να παίζω μπάσκετ. Μου άρεσε. Στην αρχή το έκανα απλώς για να περνάω καλά. Άρχισα να το βλέπω σοβαρά στα 16 μου χρόνια, όταν πήγα σε μία ομάδα που ανήκε στον Janko Lukovski. Πρώτος μου προπονητής ήταν ο Goran Vrkic».

Ο ίδιος μπορεί να ξεκίνησε σε σχετικά μεγάλη ηλικία το μπάσκετ, ωστόσο, το ταλέντο και τα φυσικά προσόντα του ξεχώριζαν από μίλια μακριά. Βρέθηκε στην Παρτιζάν για ένα μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αγωνίστηκε στη Μέγκα Βιζούρα, ομάδα που πλέον είναι γνωστή ως Μέγκα Μπέμαξ. Σε ηλικία 20 χρονών είχε καταφέρει να σημειώνει 14.3 πόντους κατά μέσο όρο τη σεζόν. Τα επιτεύγματά του τον οδήγησαν στην έτερη μεγάλη ομάδα της Σερβίας, τον Ερυθρό Αστέρα, ωστόσο, δεν έμελλε να ταιριάξει με τους ερυθρόλευκους του Βελιγραδίου και την επόμενη χρονιά επέστρεψε και πάλι στην αγαπημένη του Μέγκα.

Ο Stevan Jelovac είχε δηλώσει για τα πρώτα του επαγγελματικά μπασκετικά βήματα: «Η Μέγκα είναι το πιο οργανωμένο κλαμπ στον τομέα της ανάδειξης των νεαρών παικτών. Πέρασα υπέροχα εκεί και είμαι ευγνώμων στην ομάδα για αυτά που μου πρόσφερε. Έχω μόνο καλές αναμνήσεις από εκεί. Στον Ερυθρό Αστέρα ήταν δύσκολα, έμεινα λίγο, αλλά έμαθα να δουλεύω και να παλεύω και κρατάω μόνο τις καλές στιγμές από εκεί». Το κεφάλαιο Σερβία είχε κλείσει, όμως, για εκείνον όσον αφορά το συλλογικό επίπεδο.

Παίζοντας μπάσκετ σ’ όλη την Ευρώπη

Από τo 2011, ο Stevan Jelovac γύρισε όλη την Ευρώπη, παίζοντας μπάσκετ σε συνολικά οχτώ χώρες. Τουρκία, Ιταλία, Λιθουανία, Ισπανία, Ρωσία, Γερμανία, Ιαπωνία και, τελικά, Ελλάδα. Η Τουρκία ήταν η μοναδική χώρα στην οποία αγωνίστηκε σε δύο διαφορετικές ομάδες (2011/12 με την Ατάλια και 2019/20 με την Γκαζιαντέπ), ενώ η Σαραγόσα και η Γκαζιαντέπ ήταν οι μοναδικές ομάδες που έμεινε πάνω από μία σεζόν.

Αποκορύφωμα της καριέρας του ήταν η παρουσία του στη Νίζνι, με τη φανέλα της οποίας είχε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του τη σεζόν 2017/18. Ο Σέρβος ήταν ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας, κλείνοντας τη σεζόν με 18.4 πόντους και 7.6 ριμπάουντ μέσο όρο. Ο ίδιος, μάλιστα, κατάφερε μία μυθική εμφάνιση κόντρα στην Κάλεβ τον Φλεβάρη του 2018, όπου είχε 49 πόντους και 15 ριμπάουντ που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία της VTB League.

Οι επιδόσεις του στη Ρωσία τράβηξαν τα βλέμματα της εθνικής Σερβίας, με τον Jelovac να κάνει το μεγαλύτερό του όνειρο πραγματικότητα και να αγωνίζεται για πρώτη φορά με τη φανέλα της χώρας του σ’ έναν αγώνα με τη Γερμανία στα πλαίσια των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019. «Ήμουν χαρούμενος. Η εμπειρία, τα συναισθήματα ήταν απίστευτα. Δυστυχώς ηττηθήκαμε, οπότε δεν ήταν ιδανικό ντεμπούτο, αλλά στον δεύτερο αγώνα μου νικήσαμε την Αυστρία. Ελπίζω να βρεθώ στην εθνική και στο μέλλον» είχε δηλώσει τότε.

Η έλευση στην ΑΕΚ και το τραγικό συμβάν

Ο Stevan Jelovac έφτασε στην ΑΕΚ στις 23 Αυγούστου του 2021. Η υπογραφή του συμβολαίου του έγινε στα γραφεία της ομάδας, με τον ίδιο να είναι ιδιαίτερα χαμογελαστός και ευδιάθετος για τη νέα του πρόκληση που εμφανίστηκε μπροστά του. Οι διαθέσεις του φάνηκαν από τις πρώτες εβδομάδες, με τον ίδιο να σημειώνει εξαιρετικές εμφανίσεις σε Ελλάδα και Ευρώπη. Με την Ένωση αγωνίστηκε σε πέντε αγώνες στην Α1 Ανδρών/Basket League, έχοντας μέσο όρο 11,2 πόντους και 4,4 ριμπάουντ, με τις καλύτερες εμφανίσεις να έρχονται κόντρα σε Ολυμπιακό και Λάρισα, σημειώνοντας από 21 πόντους, ενώ στο Basketball Champions League αγωνίστηκε σε δύο αγώνες, με μέσο όρο 16.1 πόντους και 2.3 ριμπάουντ.

Στις 14 Νοεμβρίου, όμως, ο χρόνος σταμάτησε. Ο Stevan Jelovac έκανε ατομική προπόνηση στο κλειστό των Άνω Λιοσίων, όταν ξαφνικά κατέρρευσε στο παρκέ. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο, ωστόσο, όπως αποδείχτηκε, είχε υποστεί σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο, το οποίο ήταν, τελικά, μη αναστρέψιμο.

Μετά την τραγική είδηση του θανάτου, όλοι οι συμπαίκτες του στην Ένωση έστειλαν το δικό τους μήνυμα για τον χαμό του αδερφού τους. Ένας απ’ αυτούς ήταν και ο Δημήτρης Μαυροειδής που μίλησε στο επίσημο site της ομάδας. «Τέτοιες ώρες τι να πεις; Ο αδερφός μας έφυγε… Μέχρι και χθες αντλούσαμε δύναμη από τη δύναμή του. Ένα παλικάρι ήταν, που διψούσε για τη ζωή. Ένα παλικάρι, που δεν το έβαζε ποτέ κάτω. Χαμογελούσε και στα πιο δύσκολα».

«Θα μπορούσα να μιλάω συνέχεια γι’ αυτόν. Για έναν σπάνιο χαρακτήρα. Όμως, μόλις τώρα μάθαμε το κακό μαντάτο. Όλοι μας πιστεύαμε σ’ ένα θαύμα… Το θαύμα δεν έγινε. Προσπαθούμε να το συνειδητοποιήσουμε. Δεν είναι εύκολο. Μας έχει τσακίσει αυτή η εξέλιξη. Να εκφράσουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του. Αυτό θέλω να πω για την ώρα».