Τα 40 κορυφαία ματς στην ιστορία του μπάσκετ

Το Ευρωμπάσκετ, που διεξάγεται σε τέσσερις χώρες, υπόσχεται εξ ορισμού συγκινήσεις ακόμα και αν το θέαμα είναι μέτριο. Μπαίνοντας στα νοκ άουτ παιχνίδια οι ομάδες νιώθουν την επιθυμία να ακολουθήσουν την παράδοσή τους ή να την υπερκεράσουν και με το επιτυχιόμετρο μετρούν τι θα έκανε περήφανα τα έθνη, που τους μεταδίδουν αυτό το αίσθημα της ανυπομονησίας, και τι θα τους έκανε να επιστρέψουν στα σπίτια τους ατιμασμένοι. Ο αθλητισμός, εξάλλου, από τα πρωτόλεια δεν διαφοροποιήθηκε από τους ομηρικούς κώδικες τιμής, μάλιστα ενδεχομένως να δημιουργήθηκε για αυτόν το λόγο σε καιρούς ειρήνης. Δεν πρόκειται για την πασιφανή άσκηση, που κρατά τον οργανισμό σε υγεία, αλλά για το παιχνίδι που πολύ συχνότερα από το πρέπον μετατρέπεται σε αγώνα.

Σε κάθε περίπτωση, το ευρωπαϊκό μπάσκετ γιορτάζει το 40ο Ευρωμπάσκετ του καθ’ όλη τη διάρκειά του, σε Ρουμανία, Φινλανδία, Ισραήλ και Τουρκία. Για αυτό, το εγχείρημα αρίθμησης 40 σπουδαίων παιχνιδιών στην ιστορία του είναι, αν όχι απαιτητό, τουλάχιστον λαχταριστό.

Κανόνες αρίθμησης

– Παιχνίδια που έφεραν αλλαγές στο μέλλον του αθλήματος και άσκησαν επιρροή σε ό,τι αφορά τον τρόπο που θα παιζόταν το μπάσκετ αργότερα.

– Παιχνίδια που ξέφυγαν από τις τέσσερις γραμμές και ανάχθηκαν σε γεγονότα ιστορικά για την πολιτική και την κοινωνία των κρατών ή και παγκοσμίως.

– Επιτεύγματα μονάδων, δηλαδή παικτών, που μνημονεύονται ως και τις μέρες μας.

– Σπουδαία ματς στην ποιότητα ή την εξέλιξή τους.

Τιμητική αναφορά: Ρωσία-Ισπανία 60-59 (τελικός Ευρωμπάσκετ 2007), Παναθηναϊκός-Μπαρτσελόνα 67-66 (τελικός Ευρωλίγκας 1996), Μπαρτσελόνα-Μπένετον Τρεβίζο 76-65 (τελικός Ευρωλίγκας 2003), Τσιμπόνα-Ζαλγκίρις Κάουνας 94-82 (τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1986), Σικάγο Μπουλς-Ολυμπιακός 104-78 (τελικός McDonalds Open 1997), Μακάμπι Τελ Αβίβ-Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε 78-77 (τελικός Κυπέλλου Πρωταθλητριών 1977).

Τιμητική αναφορά (41 ή +1): Γιουγκοσλαβία-Λιθουανία 96-90, 1995. Αυτός ο τελικός του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας έχει τόση διαφορά από όλους τους υπόλοιπους όσο ο Μάικλ Φελπς στο πικ του από τους άλλους κολυμβητές. Η γιουγκοσλάβικη πανστρατιά μετά το τετραετές εμπάργκο, η ελληνική εχθρότητα, που οι χιλιάδες αυτήκοοι μάρτυρες μπορούν να επιβεβαιώσουν λόγω της ιαχής “Λιέτουβα, Λιέτουβα”, οι βαριές κουβέντες για μαφία της FIBA και γιουγκοσλάβικο λόμπι, η φυγή των Κροατών από το βάθρο όταν ανέβηκαν οι Γιουγκοσλάβοι, η τελευταία διοργάνωση που όλοι οι μεγάλοι πλην του μακαρίτη του Ντράζεν ήταν στο παρκέ και στην ούγια ένα καταπληκτικό ματς με θεαματικά υψηλό σκορ για την εποχή, το αριστούργημα στην καριέρα του Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς (9/12 τρίποντα), με τη συγκλονιστική εμφάνιση του Σαρούνας Μαρτσουλιόνις και το θερμό ταμπεραμέντο του Αρβίντας Σαμπόνις, που κόστισε ενδεχομένως το χρυσό μετάλλιο στους Λιθουανούς. Ένας ονειρώδης τελικός στις 2 Ιουλίου, με το οποίο ουδείς έχει ομοιάσει.

40. Μπόσνα Σεράγεβο-Ίνις Βαρέζε 96-93, 1979

Στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που έγινε στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας ένας τύπος ονόματι Ράτκο Βάραϊτς πέτυχε 47 πόντους, όχι μόνο για να καταστήσει την Μπόσνα Σεράγεβο την πρώτη γιουγκοσλαβική ομάδα που κατέκτησε ποτέ το εν λόγω τρόπαιο αλλά και, για να δημιουργήσει ένα ρεκόρ που σε δύο χρόνια θα κλείσει σίγουρα 40 χρόνια στη ζωή και που δεν προκύπτει από καμία αθλητική εξίσωση ότι πρόκειται να καταρριφθεί σύντομα. Αν προστεθούν, δε, οι 30 του σπουδαίου Μίρζα Ντελίμπασιτς, οι υπόλοιποι παίκτες της νικήτριας πέτυχαν 19 πόντους! Προπονητής της Μπόσνα ήταν ο νεαρός Μπόγκνταν Τάνιεβιτς και αυτός ήταν ο δέκατος διαδοχικός τελικός για την Ίνις Βαρέζε, που τότε λεγόταν Έμερσον. Δεν έπαιξε ξανά άλλον.

39. Γερμανία-Ελλάδα 59-58, 1999

Ήταν η πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας και στις 21 Ιουνίου, στην Ντιζόν, η Εθνική έχασε στην εκπνοή με το τρίποντο του Βλαντιμίρ Μπογκόγεβιτς. Ωστόσο, αυτό το ματς ήταν το πρώτο του υπέροχου Ντιρκ Νοβίτσκι σε μεγάλη διοργάνωση και το 2015 έκλεισε 15 χρόνια συχνής παρουσίας στην εθνική ομάδα.

38. Βραζιλία-ΗΠΑ 120-115, 1987

Στους Παναμερικανικούς της Ιντιανάπολις έγινε το πρώτο από τα τρία βήματα για να ανοίξει διάπλατα η αγορά του ΝΒΑ για όλο τον κόσμο, αλλά και για να έρθει η Dream Team στο προσκήνιο. Μπορεί να μην ήταν ευρωπαϊκές οι ομάδες, παρ’ όλα αυτά η Γηραιά Ήπειρος δεν έμεινε αμέτοχη στο σκηνικό. Ο θρυλικός Οσκάρ Σμιντ, που λογίζεται πρώτος σκόρερ στην ιστορία του μπάσκετ συνολικά, έβαλε στο δεύτερο ημίχρονο του τελικού της 24ης Αυγούστου 30 από τους 46 συνολικά πόντους του για να οδηγήσει τη Βραζιλία στην ανατροπή.

37. Ισπανία-Λιθουανία 74-72, 1999

Ένας απίθανος προημιτελικός, με τους Λιθουανούς να είναι το φαβορί και τους Ισπανούς του Αλμπέρτο Ερέρος και του Ινιάκι ντε Μιγκέλ να κάνουν την υπέρβαση. Αυτό ήταν και το τελευταίο νοκ άουτ παιχνίδι σε διεθνή διοργάνωση για τον Αρβίντας Σαμπόνις, που με την εθνική της χώρας του έζησε στιγμές πάθους αλλά και πικρίας, όμως ήταν και η αρχή μίας νέας εποχής για τους Λιθουανούς, μιας και βασικός πόιντ γκαρντ της ομάδας ήταν ο διαβολικός Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, στο πρώτο από τα δεκάδες σημαντικά παιχνίδια που έδωσε στην καριέρα του. Και για τους Ισπανούς, που έφθασαν στον τελικό και έχασαν από τους Ιταλούς, αυτή ήταν η τελευταία παράσταση εκείνης της ομάδας. Μετά από ένα ανακάτεμα στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, όλα πήραν το δρόμο τους. Και για αυτό ευθύνεται…

36. Ισπανία-ΗΠΑ 94-87, 1999

Δεν ήταν μόνο το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησαν οι Ισπανοί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων (με την εθνική Ελλάδας να τερματίζει έβδομη αν και στο ρόστερ της είχε τρία από τα ενδεχομένως δέκα αυθεντικά ταλέντα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, τον Αντώνη Φώτση, τον Λάζαρο Παπαδόπουλο και τον Γιώργο Διαμαντόπουλο), αλλά κυρίως το γεγονός ότι με απαρχή αυτόν το θρίαμβο δημιουργήθηκε η ισπανική σχολή του μπάσκετ, που επεκτάθηκε σε όλο τον αθλητισμό. Αυτήν την ομάδα, που είχε για πρωταγωνιστές τους Χουάν Κάρλος Ναβάρο και Ραούλ Λόπεθ, άνθρωπο για τις βρώμικες δουλειές τον Φελίπε Ρέγες, αναπληρωματικό πόιντ γκαρντ τον Κάρλος Καμπέθας και αναπληρωματικό… τριάρι τον Πάου Γκασόλ, χρησιμοποίησε η Ισπανία ως όχημα για να θριαμβεύσει τα επόμενα χρόνια τόσο στο μπάσκετ όσο και στα υπόλοιπα σπορ και να δημιουργήσει ένα αθλητικό υπόδειγμα, από όποια οπτική γωνία και αν το δεις, στη χώρα. Μόνο και μόνο, αν θέλετε, κάνοντας την Καταλονία το αθλητικό κέντρο της Ισπανίας.

35. Ηνωμένες Πολιτείες-Σοβιετική Ένωση 75-72, 1970

Μπορεί στον τελικό γύρο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1970, που διεξήχθη στη Λιουμπλιάνα της Γιουγκοσλαβίας, οι Σοβιετικοί να έχασαν από τη Βραζιλία μόλις την πρώτη αγωνιστική με σκορ 66-64 και για αυτό να μπήκαν κάτω από τους Γιουγκοσλάβους, αλλά θα είχαν την ευκαιρία να ρεφάρουν στο παιχνίδι της τελευταίας αγωνιστικής, αν δεν είχε μεσολαβήσει η ήττα-έκπληξη από τις Ηνωμένες Πολιτείες με σκορ 75-72 την τέταρτη αγωνιστική. Οι Γιουγκοσλάβοι είχαν δύο νίκες παραπάνω από τους Σοβιετικούς όταν έφθασε η τελευταία αγωνιστική, ενώ είχαν νικήσει τόσο τους Βραζιλιάνους όσο και τις ΗΠΑ. Οπότε, παρά την ήττα με σκορ 87-72 έκαναν για πρώτη φορά το γύρο του θριάμβου ως πρωταθλητές κόσμου.

34. Εσθονία-Γαλλία 34-29, 1936

Με πάσα επιφύλαξη, το πρώτο παιχνίδι στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Έγινε στο Βερολίνο. Οι ΗΠΑ κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο και ο Τζέιμς Νέισμιθ, ο άνθρωπος που λογίζεται ως ο εφευρέτης του μπάσκετ, έκανε την απονομή.

33. Μιλγουόκι Μπακς-Τρέισερ Μιλάνο 123-111, 1987

Η πρώτη αναμέτρηση ευρωπαϊκής ομάδας με ομάδα του ΝΒΑ στο πλαίσιο διεθνούς τουρνουά ήρθε στις 23 Οκτωβρίου, στο πλαίσιο του McDonalds Open. Οι Μπακς ήταν εκείνοι που επικράτησαν και έπειτα νίκησαν τη Σοβιετική Ένωση 135-100 για να κατακτήσουν τον τίτλο για πρώτη φορά στη διοργάνωση.

32. Ισπανία-Σερβία 85-63, 2009

Στην αρένα ‘Σπόντεκ’ του Κατοβίτσε της Πολωνίας ήρθε για τους Ισπανούς το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ. Με τον Σέρτζιο Σκαριόλο προπονητή, οι ‘Φούριας Ρόχας’ έφτασαν σε μία άνετη επικράτηση επί των ‘ορλόβι’, που είχαν 7 ολόκληρα χρόνια να παίξουν σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης. 

31. Ολυμπιακός-Ρεάλ Μαδρίτης 100-88, 2013

Τόσο για το back2back τρόπαιο, κάτι που μετά τη Γιουγκοπλάστικα το 1990 έκανε μόνο η Μακάμπι το 2005, όσο και για το γεγονός ότι σε τρία σερί δεκάλεπτα του τελικού της Ευρωλίγκας στο Λονδίνο ο Ολυμπιακός έβαλε 90 πόντους, σπάζοντας το ρεκόρ συγκομιδής της Μακάμπι από το 2004, όταν πέτυχε 87 από τους 118 πόντους της επί της Σκίπερ Μπολόνια (118-74), το παιχνίδι πρέπει να λογίζεται ως αξιοσημείωτο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

30. Μακάμπι Τελ Αβίβ-Ζαλγκίρις Κάουνας 107-99, 2004

Με ήττα στο ματς της 8ης Απριλίου στο Γιαντ Ελιάου, η Μακάμπι θα έμενε εκτός Final 4. Με 3 δευτερόλεπτα για τη λήξη, ο Νίκολα Βούιτσιτς μείωσε σε 91-94 και αμέσως ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έκανε φάουλ στον Γκέντριους Γκούστας, το πέμπτο του, φεύγοντας από το ματς με 37 πόντους στο ενεργητικό του. Ο Γκούστας έχασε και τις δύο βολές και μάλιστα ο Εντ Κόντα μπήκε πιο γρήγορα από ό,τι έπρεπε στη ρακέτα, ώστε η Μακάμπι να κερδίσει μία επαναφορά από την εξωτερική γραμμή με το ρολόι να δείχνει 2,2’’. Ο Σέλεφ βρήκε με μία πάσα αμερικανικού ποδοσφαίρου τον Ντέρεκ Σαρπ, ο οποίος εξαπόλυσε ένα τρίποντο-προσευχή. Η μπάλα κατέληξε στο καλάθι και το ματς πήγε στην παράταση. Η Μακάμπι εκεί επικράτησε της Ζαλγκίρις, πήρε την πρωτιά στον όμιλό της και την πρόκριση για το Final 4, ενώ το παιχνίδι αυτό θεωρείται το σύμβολο της ένδοξης διετίας. Σε ό,τι αφορά τη Ζαλγκίρις, αυτό ήταν το τελευταίο ματς του Αρβίντας Σαμπόνις σε διεθνή διασυλλογική διοργάνωση. Έβαλε 29 πόντους σε 30 λεπτά και ως είθισται, στα μεγάλα ματς είτε με την εθνική Λιθουανίας ή με τη Ζαλγκίρις, αποβλήθηκε με 5 φάουλ.  

29. Ισπανία-Σοβιετική Ένωση 80-76, 1973

Ο δρόμος για να πάρει η Γιουγκοσλαβία το πρώτο χρυσό της σε Ευρωμπάσκετ άνοιξε χωρίς να φτάσει σε αντεγκλήσεις με την κυρίαρχο του θεσμού Σοβιετική Ένωση. Ήταν η Ισπανία που τη νίκησε στον ημιτελικό της Βαρκελώνης 80-76, αλλά έμεινε δεύτερη, αφού η Γιουγκοσλαβία ξεκινούσε (με Κρέζο Τσόσιτς, Ντράζεν Νταλιμπάγκιτς, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, Ζόραν Σλάβνιτς, με με με με) την πρώτη ένδοξη εποχή της στη Γηραιά Ήπειρο. Παίκτης εκείνης της ομάδας ήταν και ο… Ντούσαν Ίβκοβιτς!

28. Ιταλία-Γιουγκοσλαβία 91-76, 1983

 

Πέραν της πρόκρισης στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας, που χάριζε αυτό το παιχνίδι της 30ής Μαΐου, έχει μείνει στην ιστορία για την ατελείωτη γρονθοπατινάδα, με τους Γιουγκοσλάβους να πηγαίνουν στο τραπέζι της γραμματείας για να αποφύγουν τον Ντίνο Μενεγκίν και τον Βλάντιμιρ Γκρμπόβιτς- τον ίδιο Γκρμπόβιτς που μέσα από την ελληνική πονηριά γλίστρησε στο παρκέ του ΣΕΦ στον ημιτελικό του 1987 με την Εθνική, μιας και ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου απέτρεψε φροντιστή από το να σκουπίσει ιδρώτα από την προηγούμενη φάση- να απειλεί τον Ιταλό γίγαντα με μαχαίρι.

Όλα άρχισαν όταν ένας νεαρός Γιουγκοσλάβος την μπήκε στον Ενρίκο Τζιλάρντι. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν μόλις 19 χρόνων, αλλά φορούσε το στέμμα του θράσους χιλίων καρδιναλίων. Στη μετάδοση, ο Φίλιππος Συρίγος είπε το “μα αυτός είναι ένας πραγματικός γιος του διαβόλου”. Οι Ιταλοί έφτασαν στην κατάκτηση του πρώτου Ευρωμπάσκετ στην ιστορία τους νικώντας τους Ισπανούς στη Ναντ με σκορ 105-96, οι δε Γιουγκοσλάβοι, με τον Πέτροβιτς για πυλώνα, προχώρησαν στην ανανέωση της ομάδας που κυριάρχησε στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και θεωρείται ως η κορυφαία Εθνική στην Ευρώπη όλων των εποχών.

27. ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ίνις Βαρέζε 67-53, 1971

Ο μπασκετικός μύθος αναφέρει το εξής: ο εγωτικός Αλεξάντερ Γκομέλσκι ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να ταξιδέψει στην Αμβέρσα για τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο Γκομέλσκι απαίτησε να μην… πάει η ΤΣΣΚΑ να παίξει, παρ’ όλα αυτά η παρέα του Σεργκέι Μπέλοφ όχι μόνο μετέβη στην πόλη του Βελγίου αλλά ο ηγέτης της ομάδας διετέλεσε χρέη προπονητή. Ο Μπέλοφ έβαλε 26 από τους 67 πόντους, η ΤΣΣΚΑ πήρε το τρόπαιο, όμως ο Γκομέλσκι ήταν έξαλλος και παρέμεινε με τον παίκτη του ως το τέλος της ζωής του. Δεν είναι γνωστό αν, δίκη Μπέλα Γκούτμαν (για την εκατονταετία της Μπενφίκα χωρίς ευρωπαϊκό τίτλο), ο Γκομέλσκι έριξε την κατάρα του στις Σκαιές Πύλες της ΤΣΣΚΑ, αλλά δε θα μου έκανε εντύπωση αν έξαλλος, εκείνο το βράδυ, ευχήθηκε να μην κατακτήσει η ομάδα του Κόκκινου Στρατού τρόπαιο μέχρι να πεθάνει.

Τούτο στοιχειοθετείται χωρίς κόπο, μια και η ‘αλεπού’ του ευρωπαϊκού μπάσκετ αποδήμησε το 2005 και ένα χρόνο αργότερα, με τη βοήθεια και των Αγίων Θεοδώρων βεβαίως βεβαίως (Παπαλουκά), η ΤΣΣΚΑ κατέκτησε το τρόπαιο αποτρέποντας τη Μακάμπι Τελ Αβίβ από το threepeat στην Πράγα και επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 35 χρόνια.

26. Μακάμπι Τελ Αβίβ-Ουάσινγκτον Μπούλετς 98-97, 1978

Ήταν το πρώτο ματς ευρωπαϊκής ομάδας με ομάδα του ΝΒΑ στην ιστορία και έγινε στο Γιαντ Ελιάου. Οι Μπούλετς, που ήταν πρωταθλητές του ΝΒΑ, μαζεύτηκαν τελείως απροετοίμαστοι για το ματς της 8ης Σεπτεμβρίου, το οποίο έγινε στο πλαίσιο διακοπών τους στο Τελ Αβίβ. Ο Μίκι Μπέρκοβιτς πέτυχε, για την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 1977, 26 πόντους.   

25. Ουγγαρία-Σοβιετική Ένωση 82-68, 1955

Η τριλογία των σημαντικών ματς Ουγγαρία-Σοβιετική Ένωση, με κορωνίδα την είσοδο των τανκς στη Βουδαπέστη, για να καταπνίξουν μ ε αίμα την επανάσταση απέναντι στον… κομουνισμό Ούγγρων φοιτητών, ξεκινά από το μπάσκετ, συγκεκριμένα το Ευρωμπάσκετ της Βουδαπέστης, το 1955. Την προτελευταία αγωνιστική του τελικού γύρου η Ουγγαρία νίκησε τους Σοβιετικούς 82-68 και, σε συνδυασμό με την ήττα της ΕΣΣΔ από την Τσεχοσλοβακία, έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στις 23 Σεπτέμβρη του 1956 η Ουγγαρία τον Μάρτον Μπούκοβι νίκησε 0-1 τη Σοβιετική Ένωση στο Λένιν Στάντιον, στη μόνη ήττα των Σοβιετικών σε αυτό το γήπεδο, ενώ στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους τους νίκησαν 4-0 στον ένα ημιτελικό των Ολυμπιακών της Μελβούρνης, που διακόπηκε και έμεινε στην ιστορία ως το αίμα στο νερό, εξαιτίας της μπουνιάς του Βαλεντίν Πρακόπαφ στον Έρβιν Ζάντορ. Αυτή η ήττα της Σοβιετικής Ένωσης στο μπάσκετ, που της στέρησε τον τίτλο, είναι σχεδόν απίθανη τώρα. Τότε οι Σοβιετικοί έκαναν ένα απολύτως δικτατορικό σερί 59 νικών σε Ευρωμπάσκετ, χάνοντας μόνο την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου της διοργάνωσης του 1969, που διεξήχθη σε Νάπολη και Καζέρτα, από τους Γιουγκοσλάβους (73-61). Συν τοις άλλοις, μετά από την απώλεια εκείνου του Ευρωμπάσκετ οι Σοβιετικοί κατέκτησαν το τρόπαιο της διοργάνωσης οκτώ διαδοχικές φορές, από το 1957 έως και το 1971, ένα ρεκόρ με το οποίο προφανώς δεν ασχολούμαστε, αφού θα ματαιοπονούσαμε παιδιάστικα μόνο και μόνο στην προοπτική του σπασίματός του.

24. Ιταλία-Λιθουανία 100-91, 2004

 

Ας πούμε ότι ήταν ένα από τα ωραιότερα παιχνίδια που έγιναν ποτέ από ευρωπαϊκές ομάδες, ότι έλαβε χώρα στο πλαίσιο ημιτελικού των Ολυμπιακών Αγώνων, ότι νίκησε το αουτσάιντερ και ότι βλέπεται ευχάριστα κάθε ώρα της μέρας. Αφήνω από πάνω όλο το ματς κι όποιος θέλει…

23. Γιουγκοσλαβία-Βουλγαρία 89-68, 1991

Στις 26 Ιουνίου οι Γιουγκοσλάβοι νίκησαν δίχως αντίσταση τους Βούλγαρους στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων του Ευρωμπάσκετ της Ρώμης και προκρίθηκαν στους ημιτελικούς της διοργάνωσης. Αυτό ήταν και το τελευταίο παιχνίδι που έμελλε να δώσουν ως ενωμένη Γιουγκοσλαβία. Το πρωί της 28ης, ανήμερα του ημιτελικού με τη Γαλλία (97-76), ο Γιούρι Ζντοβτς δέχθηκε διαταγή από την κυβέρνηση της Σλοβενίας να επιστρέψει στην πατρίδα του, αφού οι Σλοβένοι ήταν οι πρώτοι που έκαναν το εμπάργκο στη χώρα. Μπορεί η διοργάνωση να συνεχίστηκε και οι Γιουγκοσλάβοι να κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο, νικώντας 88-73 στον τελικό την Ιταλία, αλλά το τέλος τους κράτους που δημιουργήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν δεδομένο από εκείνη τη μέρα που ο Ζντοβτς ετοίμαζε τις βαλίτσες του μπροστά στο συγκάτοικό του, Ζάρκο Πάσπαλι, που σπάραζε από το κλάμα.

22. Γιουγκοσλαβία-Σοβιετική Ένωση 92-75, 1990

Πέρα από όλα, ο τελικός του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος στο Μπουένος Άιρες στις 19 Αυγούστου ήταν το ματς της σημαίας: Ένας οπαδός μπήκε με τη σημαία της Κροατίας στο γήπεδο για να πανηγυρίσει, ο Βλάντε Ντίβατς τον έσπρωξε και πέταξε κάτω τη σημαία, οι εφημερίδες προφανώς το έκαναν θεματάρα, είχε προηγηθεί και ο τελικός του ποδοσφαιρικού Κυπέλλου Ντινάμο Ζάγκρεμπ-Ερυθρός Αστέρας που ο Κροάτης Ζβόνιμιρ Μπόμπαν κλώτσησε Σέρβο αστυνομικό, ήρθε και έδεσε. Ο Ντράζεν δεν ξαναμίλησε ποτέ με τον Ντίβατς -μίλησαν, μάλλον, μία φορά, για να του πει ότι δεν ήθελε να του ξαναμιλήσει- και δεν ξανάπαιξε στην εθνική Γιουγκοσλαβίας, δηλαδή στο επόμενο Ευρωμπάσκετ, της Ρώμης. Σημειωτέον, οι Γιουγκοσλάβοι είχαν νικήσει τους Αμερικανούς στον ημιτελικό με σκορ 99-91 και αυτό ήταν το τρίτο μέρος της τριλογίας των ηττών των ΗΠΑ, που κατέστησε επιτακτική την ανάγκη εμφάνισης επαγγελματιών παικτών, μίας συμφωνίας, όμως, που ούτως ή άλλως είχε γίνει.

21. Ποπ 84-Μπαρτσελόνα 70-65, 1991

Από τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών που έχει κατακτήσει η Γιουγκοπλάστικα, η οποία είναι η μόνη ομάδα που το έχει καταφέρει, το τρίτο πρέπει να είναι το ωραιότερο. Πρώτον, ολοκλήρωσε το ιστορικό επίτευγμα, ενώ αν υπολογιστεί το γεγονός ότι και τα τρία, στο Μόναχο το 1989, στη Σαραγόσα το 1990, στο Παρίσι, ήταν έκπληξη, το τρίτο ήταν η μεγαλύτερη, διότι αν περίμεναν ένας ή δύο άνθρωποι να νικήσει τα πρώτα χρόνια, στην πρωτεύουσα της Γαλλίας δεν την περίμενε κανείς. Είχε χάσει τον Ντίνο Ράτζα, που γινόταν Ρωμαίος βασιλιάς, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς ήταν στον πάγκο της Μπαρτσελόνα, ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς είχε φύγει επίσης για την Ισπανία. Προπονητής ήταν ο Ζέλικο Παβλίσεβιτς, ενώ ξένος της ομάδας ήταν ο καστορινό-παλτό-για-το-χειμώνα Άιβι Λέστερ. Και πάλι, η Ποπ 84 νίκησε, με αυτήν την κατάκτηση να τη διαχωρίζει από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες.

20. Γαλλία-Ισπανία 65-52, 2014

Οι Γάλλοι είχαν κάνει την αρχή στο Ευρωμπάσκετ του 2013, όταν ξόρκισαν την κατάρα των διαδοχικών ηττών, από το 2009 έως το 2012, όμως εκείνη η Ισπανία ήταν λειψή και παρά το γεγονός ότι ήταν συγκλονιστική η επικράτησή τους με σκορ 75-72, αλλά και το ότι πήραν το χρυσό μετάλλιο νικώντας 80-66 τη Λιθουανία στον τελικό της Λιουμπλιάνας, δεν ήταν το αριστούργημά τους. Αυτό ήρθε στον προημιτελικό του πρώτου Παγκόσμιου Κυπέλλου, το 2014, μέσα στη Μαδρίτη, απέναντι σε μία ομάδα από την οποία δεν περίσσευε κανείς, ήταν όλοι παρόντες (Πάου και Μαρκ Γκασόλ, Χουάν Κάρλος Ναβάρο, Σέρχι Ροντρίγκες, Ρούντι Φερνάντες, Χοσέ Καλντερόν, Φελίπε Ρέγες, Ρίκι Ρούμπιο, Σερζ Ιμπάκα, Σέρχιο Γιουλ) και μάλιστα έγινε χωρίς τον Τόνι Πάρκερ, ο οποίος δεν πήρε μέρος σε αυτήν τη διοργάνωση. Οι Ισπανοί, βεβαίως, δεν είναι τυχαίοι και δεν το άφησαν να τριτώσει: την επόμενη χρονιά, αυτοί χωρίς πολλούς από τους καλύτερους παίκτες τους και οι Γάλλοι με τον Πάρκερ, τους νίκησαν στην παράταση στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ της Λιλ, με την αλησμόνητη θηριωδία (40 πόντοι, 11 ριμπάουντ) του Πάου Γκασόλ.

19. Ιταλία-Σοβιετική Ένωση 87-85, 1980

‘Diamond and one’ λεγόταν η άμυνα που έπαιξε πάνω στους Σοβιετικούς -και κυρίως στον 36χρονο Σεργκέι Μπέλοφ, ο οποίος τα είχε όλα είχε και τον παχουλό Μάουρο Σακάτι πάνω του- ο Ιταλός τεχνικός Σάντρο Γκάμπα στον ημιτελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Μόσχας. Οι Σοβιετικοί είχαν σίγουρο το χρυσό, ελλείψει Αμερικανών, ωστόσο ξέμειναν με το χάλκινο και οι Γιουγκοσλάβοι βρήκαν την ευκαιρία να το πάρουν, νικώντας 86-77 τους Ιταλούς στον τελικό. Ο Μπέλοφ δεν έπαιξε ξανά στην εθνική ομάδα και για αυτό θεωρούσε υπεύθυνο, μέχρι την τελευταία πνοή του, τον Αλεξάντερ Γκομέλσκι. 

18. Γερμανία-Ρωσία 71-70, 1993

Το φάουλ του Μιχαΐλοφ πάνω στον Βελπ, στην τελευταία γερμανική επίθεση στον τελικό του Μονάχου, όταν ο Γερμανός σέντερ κάρφωσε την μπάλα στο καλάθι. Το σκορ ήταν 70-68 και οι Γερμανοί πήραν το προβάδισμα, μαζί και το τρόπαιο του Ευρωμπάσκετ, σκαρώνοντας μία ιστορία απόδρασης εφάμιλλη της ελληνικής, έξι χρόνια νωρίτερα. Ο Μιχαΐλοφ, δε, το ξανάκανε στο καλάθι και φάουλ του Ζέλικο Ρέμπρατσα στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του 1998, όταν οι Γιουγκοσλάβοι του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, με μία αποστολή ανάγκης, κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο νικώντας τους Ρώσους 66-64.

17. Ρεάλ Μαδρίτης-Καζέρτα 117-113, 1989

Ο τελικός του Κυπέλλου Κυπελλούχων που έγινε στο ΣΕΦ ήταν αριστούργημα, δίχως υπερβολή. Ο Ντράζεν Πέτροβιτς συναντήθηκε με τον Οσκάρ Σμιντ και μαζί έβαλαν 106 πόντους (!), ενώ με τους 62 του ο ‘Μότσαρτ’ κρατάει ακόμα το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε έναν ευρωπαϊκό τελικό. Φαν φακτ, ο δαιμόνιος Νάντο Τζεντίλε, που αργότερα έπαιξε στον Παναθηναϊκό, προσέθεσε 34 πόντους για λογαριασμό της ιταλικής ομάδας.

16. Παρτίζαν-Μπανταλόνα 71-70, 1992

Το τελευταίο Κύπελλο Πρωταθλητριών που πήρε γιουγκοσλαβική ομάδα, ο πρώτος τελικός στην ιστορία που κρίθηκε σε ένα νικητήριο σουτ (Τζόρτζεβιτς στην εκπνοή), μία ομάδα που νίκησε με προπονητή… ενός χρόνου (Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς) ολοκληρώνοντας με έναν ανείπωτο θρίαμβο μία ευρωπαϊκή χρονιά κατά την οποία έδωσε όλα τα εντός έδρας παιχνίδια της στην ισπανική Φουενλαμπράντα. Τρία χρόνια μετά, στο Τελ Αβίβ, η Μπανταλόνα, με προπονητή τον Ομπράντοβιτς, βρήκε το δικό της τρόπαιο με το 59-57 επί του Ολυμπιακού και το μόνο τρίποντο που έβαλε στην καριέρα του ο Κορνίλιους Τόμπσον σε επίσημο ευρωπαϊκό ματς.

15. Ιταλία-Γιουγκοσλαβία 71-62, 1999

Έγινε στο Παρίσι. Οι Γιουγκοσλάβοι είχαν να χάσουν σε νοκ άουτ ματς από ευρωπαϊκή ομάδα από τη Σοβιετική Ένωση και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988. Οι Ιταλοί του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς νίκησαν στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ το συγκρότημα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς, το οποίο δεν έκανε το threepeat στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Οι Ιταλοί κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο κόντρα στους Ισπανούς, με ηγέτη τον Αντρέα Μενεγκίν, που ήταν εκπληκτικός και στον ημιτελικό απέναντι στους ‘πλάβι’.

14. Κροατία-Κοινοπολιτεία 75-74, 1992

Οι δύο βολές του Ντράζεν Πέτροβιτς έστειλαν τους Κροάτες, κράτος ούτε ενός χρόνου, στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης με την Dream Team. Ήταν μέρα ανεξαρτησίας για τη χώρα, η οποία, μετά από 25 χρόνια, δεν έχει δει ξανά την εθνική μπάσκετ να παίζει σε τελικό μεγάλης διοργάνωσης. Τον επόμενο χρόνο, με τη χώρα βυθισμένη στο πένθος από το χαμό του ‘Μότσαρτ’, οι Ρώσοι πήραν την εκδίκησή τους, νικώντας τους 84-76 στον ημιτελικό του Μονάχου. Το ίδιο έκαναν και ένα χρόνο αργότερα, με το 66-64 στον ημιτελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος του Τορόντο.

13. Γιουγκοσλαβία-ΗΠΑ 81-78, 2002

Μετά την ήττα από την Αργεντινή, ήταν η σειρά της Γιουγκοσλαβίας. Ο προημιτελικός της Ιντιανάπολης, η πρώτη φορά σε τετράδα διοργάνωσης που πήραν μέρος από το 1988 και το Παγκόσμιο του Κάλι στις Φιλιππίνες, κρίθηκε με το ρεσιτάλ του Μίλαν Γκούροβιτς πίσω από τη γραμμή του τριπόντου. Οι Γιουγκοσλάβοι έφθασαν στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου νικώντας 84-77 τους Αργεντίνους, σε ένα από τα ματς με τα πιο εξόφθαλμα διαιτητικά λάθη που έχουν γίνει ποτέ.

12. Σοβιετική Ένωση-Γιουγκοσλαβία 91-90, 1986

 

Ο ημιτελικός του Παγκόσμιου της Μαδρίτης βγήκε κατευθείαν από τα κόμιξ της Marvel. Με τους Σοβιετικούς πίσω στο σκορ, με 50 δευτερόλεπτα για τη λήξη, 85-76 και την ομάδα να διαλέγει αν θα εκτελούσε, στα φάουλ, βολές ή θα έκανε επαναφορά, η ΕΣΣΔ ήταν χαμένη από χέρι. Μόνο που τα τρίποντα των Σαμπόνις, Βαλερί Τιχονένκο και Βάλντις Βάλτερς έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση και το μπρος πίσω του εφήβου Βλάντε Ντίβατς πριν το τελευταίο τρίποντο τον έκανε να καταρρεύσει και τον οδήγησε στην προσωρινή απόφαση να σταματήσει το μπάσκετ. Οι Σοβιετικοί νίκησαν στην παράταση και προκρίθηκαν στον τελικό, αλλά οι Αμερικάνοι, με Μάγκσι Μπογκς και Στιβ Κερ(!) στη σύνθεσή τους νίκησαν 87-85, μια και σε εκείνη την περίπτωση το τελευταίο τρίποντο του Βάλτερς δεν βρήκε στόχο.

11. ΗΠΑ-Ισπανία 118-107, 2008

Ο τελικός των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου ήταν το κορυφαίο ματς στην ιστορία του διεθνούς μπάσκετ. Οι Ισπανοί ήταν τόσο καλοί που τράβηξαν το παιχνίδι στο όριο αν και είχαν μόνο αυθεντικό πόιντ γκαρντ τον Ρίκι Ρούμπιο, με τους Αμερικανούς να έχουν το δεύτερο καλύτερο ρόστερ στην ιστορία τους. Μάλιστα, το αμέσως επόμενο είναι ο… επόμενος τελικός Ολυμπιακών, όταν οι δύο ομάδες κοντραρίστηκαν ξανά στο Λονδίνο μόνο και μόνο για να τελειώσει με το… φτωχό 107-100!

10. Παναθηναϊκός-Κίντερ Μπολόνια 89-83, 2002

Μόνο μία φορά στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών έχει χάσει ομάδα μονό τελικό στην έδρα της. Ήταν Κυριακή του ορθόδοξου Πάσχα, 5 Μαΐου, όταν ο Παναθηναϊκός νίκησε την οικοδέσποινα Κίντερ Μπολόνια στο Παλαμαλαγκούτι.

9. ΗΠΑ-Λιθουανία 85-83, 2000

Τέσσερα χρόνια πριν, στον τελικό της Ατλάντα, οι Γιουγκοσλάβοι ήταν για 30 λεπτά κοντά στο σκορ και μόνο όταν ο Βλάντε Ντίβατς αποβλήθηκε με 5 φάουλ η διαφορά ξέφυγε, για το τελικό 96-69. Σε αυτό το θρίλερ, το συμπέρασμα ότι η έκπληξη είναι προ των πυλών ήταν φανερό. Μόνο οι δύο βολές του Ραϊμούνας Σισκάουσκας (το… ξανάκανε το 2002 στην Κωνσταντινούπολη) και δύο κρίσιμα ριμπάουντ του Αντόνιο ΜακΝτάις, μαζί με το ούτως ή άλλως υψηλού δείκτη δυσκολίας χαμένο τρίποντο του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έδωσαν την πρόκριση στις ΗΠΑ. Οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, δυσκολεύτηκαν να νικήσουν και τους Γάλλους στον τελικό (81-75). Το τρένο της έκπληξης, όμως, είχε μπει στις ράγες.

8. Ελλάδα-ΗΠΑ 101-95, 2006

Η τελευταία ήττα των επαγγελματιών Αμερικανών ως τώρα ήρθε από την εθνική ομάδα, στον ημιτελικό της Σαϊτάμα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Εκτός από το μεμονωμένο αριστούργημα της καλύτερης εθνικής μπάσκετ που έχουν δει τα μάτια μας, οι επαγγελματίες από τις ΗΠΑ τρέχουν ένα σερί 11 χρόνων αήττητοι, που σίγουρα θα γίνουν 13 αφού το επόμενο Παγκόσμιο φιλοξενείται στην Κίνα το καλοκαίρι του 2019, ενώ την τελευταία τριετία οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες όσο και των πρώτων χρόνων, μέχρι δηλαδή τους Ολυμπιακούς του 2000.  

7. Λιθουανία-ΗΠΑ 94-90, 2004

Μπορεί το συγκεκριμένο παιχνίδι να μην έκρινε κάτι σημαντικό πέρα από τη θέση της κατάταξης στον όμιλο, αλλά η Λιθουανία έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα που νίκησε τους Αμερικανούς σε Ολυμπιακούς Αγώνες μετά τη Σοβιετική Ένωση στον ημιτελικό της Σεούλ το 1988. Σούπερ μπόνους, το καταπληκτικό ξέσπασμα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με τα τρία διαδοχικά τρίποντα (το ένα εξ αυτών τρίποντο και φάουλ) και τους 12 πόντους μέσα σε περίπου 2 λεπτά.

6. Λιμόζ-Μπενετόν Τρεβίζο 59-55, 1993

Λέγεται ότι ο Μπόζα Μάλκοβιτς είχε 128 επιθετικά συστήματα και είχε υπολογίσει πως αν έκανε όλες τις επιθέσεις της η ομάδα του πάνω από τα 25 δευτερόλεπτα, ακόμα και αν ο αντίπαλος έπαιζε πολύ γρήγορα, θα μπορούσε να χάσει μόνο με 14 πόντους διαφορά ταβάνι. Η Λιμόζ ήταν μία απίστευτη επιθετική ομάδα στον τρόπο σκέψης και παρά το γεγονός ότι ο Πέταρ Σκάνσι μίλησε για ‘θάνατο του μπάσκετ’ μετά την ήττα της δικής του ομάδας στο ΣΕΦ από τους Γάλλους, η πραγματικότητα είναι ότι θα έπρεπε να αποδεχθεί πως ο δημιουργός της συναρπαστικής Γιουγκοπλάστικα ήταν ένας προπονητής υψηλότερης νοημοσύνης. Εξάλλου, στους δύο πάγκους κάθονταν ένας Σέρβος και ένας Κροάτης και στη συντριπτική πλειοψηφία της μία τέτοια μάχη έχει εξ ορισμού σαφή ροπή. Αυτό ήταν και το τελευταίο ματς του ιδιοφυούς Τόνι Κούκοτς, του πιο λαμπρού Ευρωπαίου μπασκετμπολίστα, με τη φανέλα ευρωπαϊκού συλλόγου, ένα παιχνίδι που το τέλος του τον βρήκε να κλαίει με λυγμούς.

5. Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση 103-101

Η μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία του μπάσκετ μετά το χρυσό της Ουγγαρίας στο Ευρωμπάσκετ του 1955. Και η γέννηση ενός αθλήματος για μία χώρα που, με τα απαραίτητα διαλείμματα, πρωτοστατεί στις διεθνείς διοργανώσεις σε επίπεδο συλλόγων και σε επίπεδο ομάδων.

4. Σοβιετική Ένωση-ΗΠΑ 82-76, 1988

Η Αμερικανική Ομοσπονδία έβαλλε κατά των Πόρτλαντ Μπλέιζερς πριν καλά καλά γίνει ο ημιτελικός των Ολυμπιακών της Σεούλ. Ο λόγος ήταν η εγχείρηση που εξασφάλισαν οι γιατροί τους στα γόνατα του Αρβίντας Σαμπόνις, απόντος από το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας ένα χρόνο νωρίτερα. Ο ‘Σάμπας’ είχε 13 πόντους και άλλα τόσα ριμπάουντ και πολλές από τις πάσες του ήταν η αιτία να… ξεσαλώσουν στο ανοιχτό γήπεδο ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις (19 πόντοι) και ο Ρίμας Κουρτινάιτις (28 πόντοι). Ο Ντέιβιντ Ρόμπινσον έφυγε με την ουρά στα σκέλια και από τότε ξεκίνησε η σπέκουλα που θα οδηγούσε στην Dream Team. Οι Σοβιετικοί πήραν το χρυσό από τους Γιουγκοσλάβους, από τους οποίους είχαν χάσει στον όμιλο, με σκορ 76-63, στους πρώτους Ολυμπιακούς μετά το 1972 που δεν είχαν μποϊκοτάζ.

3. Σοβιετική Ένωση-ΗΠΑ 51-50, 1972

Τα τρία δευτερόλεπτα που παίχτηκαν τρεις φορές, ο εντυπωσιακός αντιαμερικανισμός του Ουαλού κομισάριου της FIBA Ουίλιαμ Τζόουνς, η μακριά πάσα του πρώην χαντμπολίστα Εντέσκο στον Αλεξάντερ Μπέλοφ, τα ασημένια μετάλλια τα οποία βρίσκονται ακόμα, 45 χρόνια μετά, σε θυρίδες, η πρώτη ήττα των Αμερικανών σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μεσούσης του Ψυχρού Πολέμου.  Ένα αληθινά μυθικό ματς, που έγινε στο Μόναχο, μία πόλη που έχει παράλογη και παράφορη σχέση με το μπάσκετ: μία πόλη που ασχολείται ελάχιστα μαζί του και όμως μερικά από τα πιο σημαντικά κεφάλαιο της ιστορίας του έχουν καλλιγραφεί (ή κακογραφεί) εκεί.

2. Ζαλγκίρις Κάουνας-Κίντερ Μπολόνια 82-74, 1999

 

Το πιο σημαίνον Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία, στο Μόναχο φυσικά. Το παιχνίδι που ανάγκασε τη FIBA να εισάγει τον κανονισμό των 24 δευτερολέπτων στην επίθεση. Έξι χρόνια μετά την επιστημονική προσέγγιση της Λιμόζ μία ομάδα σούταρε τρίποντα στον αιφνιδιασμό, είχε έναν Αμερικανό πλέι μέικερ που ήταν το αισθητικό ισοδύναμο του Πίτερ Παν (Τάιους Έντνι) και μερικά αυθεντικά λιθουανικά ταλέντα, μαζί με τον οραματιστή Γιόνας Καζλάουσκας στον πάγκο. Ακούω ακόμα την υπέροχη περιγραφή του Νίκου Παπαδογιάννη από το ραδιόφωνο, που απογειώθηκε με το τρίποντο και το κλέψιμο του Άντονι Μπούι, ο οποίος ξόρκισε μια για πάντα εκείνο το αποτρόπαιο λάθος στους τελικούς του ΝΒΑ το 1995, όταν οι Χιούστον Ρόκετς ‘σκούπισαν’ τους δικούς του Ορλάντο Μάτζικ. 

1. Αργεντινή-ΗΠΑ 87-80, 2002

Μπορεί να μην είναι ευρωπαϊκή ομάδα, αλλά ό,τι έγινε στην Ιντιανάπολη στις 4 Σεπτεμβρίου είναι η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του μπάσκετ, η πρώτη ήττα των επαγγελματιών από ένα συγκρότημα που δεν θα υποπτευόταν ούτε ο Ισαάκ Ασίμαφ. Και δεν ήταν παρά το τέλος του δεύτερου γύρου του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος. Ακολούθησε μία τετραετία γεμάτη ουρλιαχτά χαράς από τον υπόλοιπο κόσμο.