Τα cookies της Αργεντινής θέλουν επειγόντως διαγραφή

Μπαίνοντας όλο και πιο βαθιά στη δεύτερη αγωνιστική του τουρνουά, αρχίζει επιτέλους να κάνει την εμφάνισή του το πάθος. Το κανονικό πάθος. Όχι το πάθος μέχρι να προηγηθούμε και μετά πασούλες πίσω από το κέντρο. Μαζί με το πάθος, έρχονται και οι κλωτσιές, η ένταση στο πρόσωπο των παικτών και τα μαθηματικά. Στα μαθηματικά λοιπόν, κρύβονται και οι τελευταίες, λιγοστές ελπίδες της Αργεντινής για να προκριθεί στους ’16’, μετά τον χθεσινό διασυρμό της από την Κροατία.

Αλλά εν αρχή ήταν πάντα το μεσημέρι. Η Δανία ευτύχησε να προηγηθεί της Αυστραλίας με τον καλύτερο συνδυασμό που έχουμε δει ως τώρα, δηλαδή τη φοβερή πάσα Γιόργκενσεν και το σκροπ του Έρικσεν με το αριστερό, πάνω στην κίνηση. Βεβαίως, για τη Δανία μιλάμε,θα ήταν μια κάποια υπερβολή να κερδίσει και τα δύο πρώτα της παιχνίδια στο Μουντιάλ. Οι Αυστραλοί, η τελευταία ομάδα στον κόσμο που παραδίδεται, κατάφερε να ισοφαρίσει χάρη στην τεχνολογία με ένα VAR πέναλτι πριν βγει το ημίχρονο και πίεσε στην επανάληψη, χωρίς να καταφέρει όμως να μπει μπροστά στο σκορ για πρώτη φορά στη διοργάνωση.

Σε συνδυασμό με την επαγγελματική νίκη της Γαλλίας επί του Περού, το οποίο σουτάρει ανηλεώς έξω από την περιοχή, αλλά δυσκολεύεται να εκτελέσει από μέσα, οι Αυστραλοί πρέπει να νικήσουν την ομάδα του αγαπητού Λουίς Αντβίνκουλα και να ποντάρουν σε νίκη της Γαλλίας επί των Δανών για να περάσουν στην επόμενη φάση. Νομίζω πως το δίκαιο είναι να περάσουν οι Γάλλοι και οι Δανοί, δεν χρειάζεται να στραμπουλήξουμε το μυαλό μας και το ποδοσφαιρική λογική. Επιπλέον, με την εικόνα συντήρησης που παρουσιάζουν οι Γάλλοι στα ματς τους, το πιθανότερο είναι να μην κερδίσουν τους Δανούς στην τρίτη αγωνιστική, και να περάσουν αγκαζέ στους ’16’.

Στους ’16’, που η Αργεντινή είναι κομματάκι δύσκολο να περάσει μετά την ολική της κατάρρευση στο δεύτερο ημίχρονο του ντέρμπι με την Κροατία. Είχαμε γράψει για το ζοφερό άγχος που μεταδίδει η παρέα του Μέσι στους θεατές -ακόμα και στους ουδέτερους- με τον τρόπο που δείχνει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει στο χορτάρι.

(Φωτογραφία: AP Photo/Ricardo Mazalan)

Ο Σαμπαόλι κατάλαβε μεν ότι ο Ντι Μαρία δεν μπορεί να κάνει τη διαφορά και τον κράτησε στον πάγκο, αλλά το ίδιο έπραξε και με τους Ιγκουαΐν και Ντιμπάλα. Η συνέπεια ήταν να απορούμε με το ‘καλημέρα’ για το πώς θα καταφέρει η Αργεντινή αυτό που δεν κατάφερε κόντρα στους Ισλανδούς. Στο πρώτο μέρος, οι δύο τερματοφύλακες χάριζαν την μπάλα στους αντιπάλους με ευκολία που συναντιέται μόνο σε σχολικά προαύλια (συνήθως στο μεγάλο διάλειμμα). Αν ο Έντσο Πέρεζ έβρισκε δίχτυα σε κενό τέρμα στο 31′, ίσως γράφαμε για άλλο παιχνίδι σήμερα. Αλλά δεν βρήκε δίχτυα, χάνοντας μια ευκαιρία άκρως ενδεικτική της ψυχολογίας και του επιπέδου αυτής της Αργεντινής.

Ο εκτός τόπου και χρόνου τερματοφύλακας Καμπαγιέρο χάρισε το πρώτο γκολ του ματς στον Ρέμπιτς και κάπου εκεί ήρθε η κατάρρευση. Ο Μέσι είχε μάλλον πονοκέφαλο από την αρχή του ματς. Πρόκειται για θρίαμβο της σημειολογίας η εικόνα του να τρίβει το μέτωπο και το πρόσωπό του την ώρα που παιάνιζε ο εθνικός ύμνος της Αργεντινής και οι συμπαίκτες του τραγουδούσαν. Ο μοναδικός τρόπος που αντέδρασε η ‘αλμπισελέστε’ στο γκολ των Κροατών ήταν η ένταση και οι κλωτσιές, με πρωτεργάτη τον απογοητευτικό Οταμέντι.

Η εικόνα της Αργεντινής είναι τόσο κακή που φωνάζει για ολικό -και όχι μόνο αγωνιστικό- reset. Το αγωνιστικό είναι το προφανές, το καταλαβαίνει και ο μικρός μου ανιψιός. Όποιο κι αν είναι το σενάριο (έλλειψη ταλέντου ή κάκιστη τακτική ή και τα δύο), η Αργεντινή μοιάζει με θίασο που πρέπει να σωθεί άμεσα από τη γραφικότητα και να παίξει κάτι κοντά στην μπάλα για την οποία αγαπήθηκε. Ο Σαμπαόλι μου έκανε τη χάρη να βγάλει το σακάκι και να μείνει με το μαύρο κοντομάνικο με τον ανοιχτό λαιμό, τοποθετώντας τα πιο κρίσιμα δοκάρια στη θεωρία μου: το πράγμα θέλει extreme makeover.

Όχι άλλοι ‘αντικομφορμιστές’ της προπονητικής, όχι άλλες τεράστιες προσδοκίες για μια ομάδα που παλινωδεί, όχι άλλος Μαραντόνα με τις πουράκλες του στα επίσημα σε ρόλο παρηκμασμένου Καίσαρα, όχι άλλη τυφλή πίστη στο ‘είμαστε ο περιούσιος λαός του θεού του ποδοσφαίρου’. Όλα αυτά τα cookies θέλουν άμεση διαγραφή.

Όσο σκληρό κι αν ακούγεται, η Αργεντινή τείνει να γίνει καρικατούρα. Κι αυτό δεν αξίζει επ’ ουδενί στον πιο αυθεντικό ποδοσφαιρικό λαό του κόσμου και στους μπαμπάδες που προσπαθούν να συνεφέρουν τα παιδάκια τους στην κερκίδα.

(κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Petr David Josek)

~ ~ ~

> Από τις 14 Ιουνίου και ως τις 15 Ιουλίου, το Oneman ζει, αναπνέει και γράφει για το Μουντιάλ της Ρωσίας. Και τρώει μουντιαλικά και πλουσιοπάροχα γεύματα με αυθεντικό γύρο Nostimost, ιδανικά για να συνοδεύουν μεγάλα ποδοσφαιρικά ματς και μεγάλες συζητήσεις για μπάλα.

> Σήμερα, απόλαυσε τους αγώνες σου με με λαχταριστά σπιτικά πιτόγυρα. Για τέσσερα τυλιχτά, θα χρειαστείς μία συσκευασία ελληνικού γύρου Νostimost, περίπου 5′ λεπτά προετοιμασίας και άλλα 5′ ζέσταμα στο φούρνο. Εμπρός, το μεσημέρι έχει Βραζιλία!