Τα 20 πιο αγαπημένα κλισέ της μεταγραφικής περιόδου

Τα τέλη Ιουνίου είναι μια πραγματικά δύσκολη περίοδος για τον Έλληνα (οπαδό), ανεξαρτήτως των εξελίξεων με το Eurogroup, που αναμφισβήτητα κάνει την κατάσταση ακόμη πιο δύσκολη και πιεστική. Οι διακοπές είναι τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά, η κούραση όλης της σεζόν βγαίνει προς τα έξω, και ειδικά φέτος που δεν υπάρχει καμία σοβαρή αθλητική διοργάνωση το καλοκαίρι, οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές.

Να πέσει η δραματική μουσική, παρακαλώ.

Τι θα χρυσώσει το χάπι; Τι θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα; Σε τι ποντάρουμε και αυτόν τον late Ιούνιο;

Μα φυσικά, ΣΤΑ ΚΛΙΣΕ ΤΗΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ.

Ο Εσιέν ήταν μόνο η αρχή. Δεν προλάβαμε να παραδοθούμε στη δίνη των φανταστικών εξωφύλλων, απροετοίμαστοι θα λέγαμε για ένα τέτοιο μπαμ, αλλά μετά από δεκαπέντε-είκοσι γεμάτα χρόνια μεταγραφικών κλισέ, μπορούμε να φτιάξουμε τη λίστα με τα καλύτερα, γράφοντας παράλληλα μουσική για έναν ολόκληρο δίσκο.

20, “Οι Γερμανοί στέλνουν Ραΐκοβιτς στον ΠΑΟΚ”. Δεν ξέρω πολλά για τον ποδοσφαιριστή Ραΐκοβιτς, ούτε ενδιαφέρει εν προκειμένω να μάθουμε κάτι παραπάνω. Ας τον πούμε και Ραΐσεβιτς, και Βράνκοβιτς και Μποντιρόγκα. Το κλισέ μπαίνει στη λίστα λόγω της λατρεμένης ενέργειας που περιγράφει. Κάποιοι ξένοι στέλνουν κάποιον ξένο σε μια ξένη ομάδα. Σε κάνει να νιώθεις περήφανος που υποστηρίζεις αυτήν την ξένη ομάδα. Πχ. αν ήμουν ΠΑΟΚτσής, θα χαιρόμουν που με σκέφτονται οι Γερμανοί. (Κι ας ακούγεται λίγο άβολο αυτό).

19, “Ψωνίζει από το πάνω ράφι η ΑΕΚ”. Το κλισέ με το ‘πάνω ράφι’ έχει το γούστο του. Μετά μάθαμε ότι το πάνω ράφι είναι ο Τζεμπούρ.

18, “Λύνει τη σιωπή του ο ατζέντης του παίκτη”. Το βέβαιο εδώ είναι ότι η μεταγραφή έχει χαλάσει. Για να φτάσει ο ατζέντης να λύνει σιωπές, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περιμέναμε. Ή όπως γράφαμε ότι θα έρθουν. Γενικώς φιάσκο, αλλά ας ακούσουμε τι έχει να πει και ο ατζέντης.

17, “Ντύνεται στα πράσινα ο Εσιέν”. Το “ντύνεται στα πράσινα, κόκκινα, κίτρινα, ασπρόμαυρα, κυανέρυθρα” δεν έχει κάποια ιδιαίτερη γωνία, αλλά χρησιμοποιείται σε πρωτοσέλιδα αθλητικών εφημερίδων από πριν υπάρξουν αθλητικές εφημερίδες. Όσον αφορά τον Εσιέν, κατάφερε με ένα απλό καπελάκι με γείσο να μπει στο πάνθεον των πιο στιλάτων μεταγραφών αεροδρομίου. Ο νούμερο ένα σταρ αυτού που αόριστα λέμε Music of Africa.

16, “Τα ρέστα της για Σκόκο η ΑΕΚ”. Συνεχίστε ό,τι κάνατε παιδιά, η ΑΕΚ συνεχίζει να ψωνίζει από το πάνω ράφι.

15, “Αισιοδοξία στις τάξεις της ομάδας για το ‘ναι’ του Βραζιλιάνου άσου”. Είναι κρίμα για τον φιλόδοξο συντάκτη του τίτλου που ο Κουβέλης είναι εκτός Βουλής και δεν θα του δοθεί ποτέ η ευκαιρία να πουλήσει το ταλέντο του στον ξύλινο λόγο και στον στίβο της πολιτικής.

14, “Ναυάγιο με τη μεταγραφή του Έλιο Πίντο”. Έτσι μπράβο. Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.

13, “Ετοιμάζεται να τινάξει την μπάνκα στον αέρα”. Το υπέρτατα γκαντέμικο κλισέ. Καμία μπάνκα δεν τινάχτηκε ποτέ, όταν προειδοποίησε για την ανατίναξε μια ελληνική εφημερίδα.

12, “Σειρήνες από Ιταλία για τον Χελάντερ”

11, “Για μεταγραφή αεροδρομίου κινούνται στον …”. Θα έκανα πολύ κακό αστείο επιπέδου ‘παίρνει Easy Jet το JFK, προτάθηκε και η Lufthansa’, αλλά μη χαλάμε τις καρδιές μας καλοκαιριάτικο.

10, “Λευκός καπνός αύριο για τον προπονητή”. Είδες πόσο κακό μας κάνουν οι απευθείας συνδέσεις με το Βατικανό; Είχαμε λευκό καπνό και στο χωριό μας; (Προπονητές είχαμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο).

9, “Κληρώνει σήμερα για σέντερ φορ”. Κι αν σου κάτσει;

8, “Έρχομαι για τίτλους”. Εδώ δεν έχει σημασία ποιος κάνει τη δήλωση, αλλά το ποια ομάδα έχει αποκτήσει αυτόν τον γαλαντόμο αθλητή. Τις περισσότερες φορές, οι μεταγραφάρες που διψάνε για τίτλους γίνονται από ομάδες που έχουν να πάρουν πρωτάθλημα πάνω από δεκαπέντε χρόνια ή από τον Παναθηναϊκό. Αν το ‘χεις παρατηρήσει, οι παίκτες που αποκτά ο Ολυμπιακός έρχονται για πιο μεγάλα πράγματα, όπως η άμεση μεταγραφή σε ένα σοβαρό πρωτάθλημα.

7, “Άρης από μικρό παιδί”. Η μοναδική περίπτωση στην οποία ο επιχειρών αυτή τη δήλωση λέει την αλήθεια είναι να τον λένε Άρη. Το οπαδιλίκι, το “ήμουν με την ομάδα σας από μικρός, καινούργια μου αφεντικούλια” είναι τόσο γλιτσερή που ακόμη και οι πιο ορκισμένοι οπαδοί δυσκολεύονται να πιστέψουν. Χρησιμοποίησα το ‘Άρης’ γιατί είναι παράλληλα και μικρό όνομα. Ισχύει και για τα “ΠΑΟΚ/ ΑΕΚ/ Θρύλος/ Πανάθα από μικρό παιδί”.

6, “Κόλπο γκρόσο με Γκοϊκοετσέα”. Ό,τι πιο κοντά στο γλυκύτατο και καθόλα ελληνικό “Ε, ρε τι πα να γίνει”.

5, “Ταύρος στα εργομετρικά”. Μεγάλωσα διαβάζοντας από τα 7 μέχρι τα 11 την Ώρα για Σπορ. Στα 11 κατάλαβα ότι είναι κιτρινόμαυρης γραμμής (ναι, μου πήρε λίγο καιρό) και συνέχισα να διαβάζω άλλες. Μοιράζομαι την ‘καριέρα’ μου ως αναγνώστης αθλητικών εφημερίδων μόνο και μόνο για να εκφράσω το απόλυτο άγχος που φύτρωσε μέσα μου η λέξη ‘εργομετρικά’ και ο πνιχτός φόβος μήπως η παιχτούρα, ο ηγέτης, ο ΤΙΤΑΝΑΣ που φέραμε δεν τα περάσει. Το ‘Ταύρος στα εργομετρικά’ είναι ένα ζεστό κλισέ. Όχι με την έννοια του hot, αλλά με την έννοια του οικείου.

4, “Σάμπα”. Πώς σε λένε αγόρι μου; Ριβάλντο; Τζιοβάνι; Ρόνι; Ροναλντίνιο; Κακά; Εμείς εδώ θα γεμίσουμε το πρωτοσέλιδο με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΛΕΝΕ ‘ΣΑΜΠΑ’. Φιλάκια.

3, “Μαύρο διαμάντι στον Πανιώνιο”. Ξεχασμένος τίτλος από την εποχή του Ζίζι Ρόμπερτς, αλλά το μάτι μας είναι στο δάσος. Αν ήταν όντως μαύρα διαμάντια, τα μισά από αυτά που έρχονται κάθε καλοκαίρι στη χώρα, θα είχαμε ξεχρεώσει και Πορτογαλία, Ιρλανδία, εκτός απ’ τους εαυτούς μου.

2, “Σαφάρι: το κυνήγι καλά κρατεί”. Μόνο αγάπη εσείς; Μόνο συγκίνηση εμείς με αυτούς τους τίτλους-θηριοδαμαστές.

1, “Θα πέσουν τα τσιμέντα”. Όλος ο ελληνικός νεορομαντισμός σε μια ατάκα. Δεν ξέρω ποια τσιμέντα έπεσαν και πότε, αλλά σίγουρα δεν θα ήταν για καλό. Για τι προειδοποιεί όμως ο κράχτης, από τη στιγμή που σε ελάχιστα ελληνικά γήπεδα υπάρχει actual τσιμέντο πια; Δεν προειδοποιεί για τίποτα. Απλά, σέβεται και συνεχίζει την παράδοση. Θυμάται τα παλιά τα χρόνια, “τα χρόνια της μπομπότας και της αλάνας, τα χρόνια που οι παίκται έπαιζαν για τη φανέλα, τα χρόνια που στις κερκίδες (από τσιμέντο, παρακαλώ), Ολυμπιακοί και Παναθηναϊκοί κάθονταν δίπλα-δίπλα και πείραζαν ο ένας τον άλλο”. Ααααααααααααααααααααχ.