Τα πιο δακρύβρεχτα αντίο των θρύλων του NBA

Δεν ξέρω αν όλοι εμείς που βρισκόμαστε κοντά στα 30 και αγαπάμε το NBA πρέπει να θεωρούμαστε τυχεροί ή άτυχοι.

Από τη μία, έχουμε ζήσει σπουδαίους αθλητές στο απόγειο της καριέρας τους, μπασκετμπολίστες που έχουν ήδη κερδίσει μια θέση στο πάνθεον της λίγκας χάρη στα κατορθώματα και την κλάση τους. Α, και τα καρφώματά τους.

Απ΄την άλλη, τις τελευταίες σεζόν, ένας-ένας όλοι οι παιχταράδες που λατρέψαμε και μας έδιναν έναν έξτρα λόγο να παρακολουθούμε το πρωτάθλημα, κρεμάνε σιγά-σιγά τα παπούτσια τους και μας αφήνουν φτωχότερους.

Δεν θέλω να γίνομαι σαν τους παππούδες που θεωρούν ότι τα πάντα στην εποχή τους ήταν καλύτερα, υπάρχουν και σήμερα αθλητές που είτε θεωρούνται, είτε σύντομα θα γίνουν θρύλοι.

Όμως για όλους εμάς που στα χρόνια της εφηβείας μας αγοράσαμε ένα ζευγάρι αστραφτερά παπούτσια, ένα μακρύ σορτσάκι και μια εμφάνιση του αγαπημένου μας παίκτη και ξεχυθήκαμε στα ανοιχτά γηπεδάκια για να μιμηθούμε τα ινδάλματά μας, το να βλέπουμε αυτά τα αστέρια που είχαμε σε αφίσα στο δωμάτιό μας να φεύγουν, είναι μια μαχαιριά στην καρδιά.

Κόμπι, Γκαρνέτ, Πιρς, Ντάνκαν, σβήνουν τα φώτα της λαμπρής καριέρας τους και με δάκρυα στα μάτια αποφασίσαμε να ξεχωρίσουμε τους πιο πρωτότυπους και συγκινητικούς τρόπους που επέλεξαν να πουν το αντίο τους. Μην περιμένεις να δεις τα αντίο του Τζόρνταν και των λοιπών της γενιάς του, δεν σκοπεύουμε να πάμε τόσο πίσω στο χρόνο.

Η επιστολή του Κόμπι στο μπάσκετ

Ένας παίκτης σαν τον Κόμπι Μπράιαντ, δεν θα μπορούσε ποτέ να επιλέξει έναν συμβατικό τρόπο να πει αντίο στα παρκέ. Ο ηγέτης των Lakers, ανακοίνωσε το αντίο του, ένα χρόνο πριν κρεμάσει τα παπούτσια του, στέλνοντας επιστολή στο ίδιο το άθλημα.

Στην επιστολή που δημοσιεύτηκε στο Players Tribune, ο Κόμπι παραδέχτηκε τον έρωτά του για το μπάσκετ, το ευχαρίστησε που έδωσε σε έναν εξάχρονο την ευκαιρία να γίνει Laker και να εκπληρώσει τα όνειρά του και υποσχέθηκε πως θα αδράξει κάθε στιγμή μέχρι και το τελικό αντίο.

Μπορεί η σεζόν-ατέλειωτος αποχαιρετισμός του Κόμπι, κάποια στιγμή να κούρασε, η επιστολή του προς το μπάσκετ όμως, θα μας συγκινεί για πάντα. Άλλωστε, είτε τον θεωρείς έναν εκ των κορυφαίων όλων των εποχών, είτε ανήκεις στους πολέμιούς του, δεν μπορείς να μην παραδεχτείς πως ο Κόμπι αποτελεί ένα σπουδαίο κεφάλαιο για την πορτοκαλί μπάλα. Και το αντίο του, ήταν εξίσου σπουδαίο.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: “Ξέρουμε και οι δύο, πως ό,τι και να κάνω μετά, θα είμαι για πάντα αυτό το παιδί με τις ανεβασμένες κάλτσες, τον κάδο σκουπιδιών στη γωνία και με τα πέντε δευτερόλεπτα στο ρολόι”. Ο 6χρονος εαυτός μας χαμογέλασε, συγκινήθηκε και ζήλεψε μέχρι θανάτου τον Κόμπι που κατάφερε να ζήσει όσα κάθε μικρό παιδί ονειρεύεται βλέποντας μία στεφάνη κι ένα διχτάκι.

Το farewell video του Γκαρνέτ

Διανύουμε ένα δύσκολο καλοκαίρι για όσους λάτρεψαν τα τοτέμ του NBA που μεγαλούργησαν στα ‘00s. O Κέβιν Γκαρνέτ, είχε πάντα τους δικούς του, φανατικούς οπαδούς. Η απογείωση στους Timberwolves, η δικαίωση στους Celtics, η επιστροφή στους Λύκους για να κλείσει εκεί την καριέρα του.

Ως παίκτης της ομάδας στην οποία λατρεύτηκε και λάτρεψε, αποφάσισε να πει το δικό του αντίο μ’ ένα λιτό και συγκινητικό βίντεο στο Instagram. Με γυαλιά ηλίου και κουκούλα, περπατάει για μια τελευταία φορά πάνω στο παρκέ που έγραψε τη δική του ιστορία και δηλώνει την ευγνωμοσύνη του προς όσους τον αγάπησαν.

“Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μπορούσαν να με αγαπήσουν τόσο”. Κι όμως Κέβιν.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: “It will be alright man, I don’t expect it to be easy”. Κόμπος στην καρδιά, κάθε φορά που το ακούω.

Η ‘final ride’ του Truth

Το αντίο του σπουδαίου Πολ Πιρς, μοιάζει λίγο με αυτό του Κόμπι. Ανακοινώθηκε μέσα απ’ το ίδιο μέσο, το Players Tribune, ένα χρόνο πριν κλείσει οριστικά την πόρτα.

Ο Πιρς βέβαια δεν έστειλε επιστολή στο μπάσκετ. Ανακοίνωσε απλά ότι αισθάνεται έτοιμος και συνειδητοποιημένος να κλείσει την καριέρα του με στόχο να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Έτοιμος να απολαύσει κάθε αγώνα, κάθε προπόνηση, κάθε βόλτα με το λεωφορείο, για μια τελευταία ευκαιρία, μια τελευταία βόλτα.

18 χρόνια μετά, ακόμη ένας τεράστιος λέει αντίο και αφήνει τη λίγκα φτωχότερη.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: “It’ time to move on from the game of basketball”. Εμείς πώς θα move on ρε Πολ;

Η ζωή μετά το μπάσκετ, του Στιβ Νας

Πριν τον Κόμπι και τον Πιρς, το Players Tribune είχε φιλοξενήσει το αντίο ενός ακόμη τεράστιου. Ο Καναδός, έστειλε επιστολή προς αμέτρητους θαυμαστές του, μπαίνοντας κατευθείαν στο ψητό.

“I’m retiring”, ήταν η πρώτη φράση που δεν άφησε καμία αμφιβολία για τον ερχομό του τέλους. “Όταν είσαι ένας έφηβος με τεράστια όνειρα και μια εμμονή που διαρκώς μεγαλώνει και κάποιος σου λέει πως δεν θα κρατήσει για πάντα, είναι τρομακτικό. Δεν το ξέχασα ποτέ”.

Και πράγματι, δεν κράτησε για πάντα. Μια τεράστια καριέρα σε Ντάλας, Φίνιξ και Λος Άντζελες έφτασε στο τέλος, με αμέτρητες ασίστ, τρίποντα, κλεψίματα αλλά δυστυχώς, ούτε ένα δαχτυλίδι.

Στη συνέχεια της επιστολής του, ο Στιβ ευχαρίστησε όσους έπαιξαν κάποιο ρόλο στην εξέλιξη της καριέρας του, για να κλείσει με το μελαγχολικό: “Πιθανότατα δεν θα ξαναπαίξω μπάσκετ στην καριέρα μου ξανά. Είναι γλυκόπικρο, μου λείπει ήδη βαθιά”.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: “Όταν σκέφτομαι την καριέρα μου, δεν μπορώ να μην σκεφτώ το μικρό παιδί με τη μπάλα του, που ερωτεύεται”. Τι είναι άλλωστε οι αθλητές; Μικρά παιδιά που έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα με έναν τρόπο που οι περισσότεροι δεν τολμάμε καν να ονειρευτούμε.

Ο Σακίλ ανακοινώνει το τέλος όσο αστεία περιμέναμε

Το ότι ο Σακ δεν αποτελεί μια συμβατική περίπτωση αθλητή και ανθρώπου το ξέραμε πολύ καιρό πριν φορέσει κοστούμι και αρχίσει να παρουσιάζει το επικό “Shaqtin a fool”.

Δεν περιμέναμε λοιπόν απ’ τον θρυλικό ψηλό, ούτε ένα σοβαροφανές αντίο, ούτε μια συγκινητική και δακρύβρεχτη επιστολή. Μια συνέντευξη τύπου όμως, στην οποία θα δέχεται ψεύτικη κλήση για να αναλάβει θέση GM στους Νικς, θα γελάει μόνος του και θα λέει ότι θα του λείψουν οι βολές, ναι, την περιμέναμε.

Πέρα απ’ τα αστεία πάντως (μέχρι και το μυθικά κακό Kazaam θυμήθηκε), ευχαρίστησε όσους έπρεπε και μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πόσο θα μας λείψει, σε μια συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε στο σπίτι του(!).

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: “Από σήμερα αποσύρω κι όλα τα παρατσούκλια μου”.

Οι απαντήσεις του Answer

Ακόμη ένας παίκτης που αδικήθηκε απ’ την πορεία της καριέρας του, ο σπουδαίος Άλεν Άιβερσον μας συγκίνησε, όταν ανακοίνωσε με βαριά καρδιά το φινάλε, σε μια συνέντευξη τύπου στην οποία τον συνόδευσε η οικογένειά του.

Ο Answer, ευχαριστεί όσους πρέπει, παραδέχεται τα λάθη του, δακρύζει όταν αναφέρεται στον Aaron Mckie και μοιάζει πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ. Αν είχε αυτά τα μυαλά όταν έμπαινε στο NBA, ίσως να βλέπαμε και μια εντελώς διαφορετική καριέρα.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: Δεν θα μπορούσε να είναι άλλη απ΄αυτή:

Ο Γιάο που έγινε άνδρας

Το να βάζεις τον Γιάο στην ίδια κατηγορία με τον Κόμπι, τον Πιρς και τον Γκαρνέτ μοιάζει με ιεροσυλία, όμως πρόκειται για μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση.

Ένας αθλητής που στην αρχή αντιμετωπίστηκε σαν φιλόδοξο πρότζεκτ στην καλύτερη και ανέκδοτο στη χειρότερη, κατάφερε γρήγορα να δώσει απαντήσεις και για τα 9 χρόνια που τον άντεξαν τα πόδια του, προσέφερε ποιότητα στο Χιούστον, λαμβάνοντας πίσω αγάπη και εκτίμηση.

“Ήρθα στο Χιούστον ψηλός και λιγνός και φεύγω κανονικός άνδρας”, δηλώνει στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη τύπου ένας παίκτης που είχε από πίσω του την αγάπη και τη στήριξη μιας ολόκληρης ηπείρου.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: Η αναφορά κι η παρουσία της κόρης του στο αντίο.

Το απόλυτα ταιριαστό τέλος του Ντάνκαν

Για το τέλος, μια μικρή παρατυπία. Σ’ αυτό το αφιέρωμα μπήκαν όσοι αποχαιρετισμοί κατάφεραν να τραβήξουν πάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας, τα πιο εντυπωσιακά αντίο που μας συγκίνησαν τα τελευταία χρόνια.

Το αντίο όμως του Τιμ Ντάνκαν, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι ηχηρό. Όπως και σε ολόκληρη την τεράστια κι απόλυτα πετυχημένη καριέρα του, έτσι και στο τέλος της, ο ηγέτης των Σπερς προτίμησε να κρατήσει ταπεινό προφίλ, μακριά από τυμπανοκρουσίες κι εντυπωσιασμούς.

Ούτε συνέντευξη τύπου, ούτε βίντεο, ούτε επιστολή. Ένα ήσυχο αντίο, όσο ήσυχη ήταν κι η παρουσία του εκτός παρκέ όλα αυτά τα χρόνια. Μέσα στο παρκέ πάλι, όλοι ξέρουμε και είδαμε τι μπορούσε να κάνει.

Η συγκλονιστικότερη στιγμή του αντίο: Το μούδιασμα που ένιωσε όλος ο κόσμος του NBA μετά. Κι ακόμα το νιώθει, εδώ που τα λέμε.