Τάκης Οικονομόπουλος, ένα «πουλί» που πέταξε στον ουρανό
Λίγες ημέρες μετά τον Αρχηγό του, ο Τάκης Οικονομόπουλος έφυγε από τη ζωή και εμείς θυμόμαστε στιγμές από τη θρυλική του καριέρα.
- 11 ΦΕΒ 2025
Λίγα παρατσούκλια μένουν τόσο έντονα στον χρόνο, όσο το «πουλί» για τον Τάκη Οικονομόπουλο. «Νονός» του ήταν ο Μίμης Δομάζος μετά από ένα αθηναϊκό ντέρμπι με την ΑΕΚ, στο οποίο ο νεαρός τότε τερματοφύλακας κατέβασε ρολά, χρόνια πριν από το έπος του Γουέμπλεϊ.
Ο Τάκης Οικονομόπουλος πετούσε στα γκολπόστ για να σώσει τον Παναθηναϊκό του για 13 συνεχόμενα χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στην ομάδα της καρδιάς του ως προπονητής τερματοφυλάκων, για μια ακόμα μεγαλύτερη θητεία.
Το βράδυ της 10ης Φεβρουαρίου, σε ηλικία 81 ετών το «πουλί» πέταξε για τελευταία φορά μετά από εγκεφαλικό που υπέστη στις αρχές του μήνα και θα μείνει για πάντα στη μνήμη του ελληνικού αθλητισμού για το ήθος και την αξιοπρέπειά του και φυσικά για τα αξεπέραστα προσόντα του.
Ο Τάκης Οικονομόπουλος δεν είχε εχθρούς
Ο Τάκης Οικονομόπουλος μπορεί να αρνήθηκε σε νεαρή ηλικία την προοπτική του Ολυμπιακού, γιατί ήταν από μικρό παιδί φίλαθλος του Παναθηναϊκού, αλλά δεν προκάλεσε ποτέ, δεν πούλησε οπαδιλίκι, ήταν απλά ο εαυτός του. Ο Παναθηναϊκός ήταν η ζωή του και με το παράδειγμα της στάσης του, το έδειχνε αυτό στην πράξη. 13 ολόκληρα χρόνια υπερασπιζόταν την εστία του Τριφυλλιού, και 17 ακόμα πέρασε στον πάγκο της ομάδας, ως προπονητής τερματοφυλάκων. Από τα χέρια του πέρασαν γκολκίπερ όπως οι Βάντσικ και Σαργκάνης, ενώ ο Αντώνης Νικοπολίδης ήταν δική του ανακάλυψη.
Το 2002, μετά την απομάκρυνση του Σέρχιο Μαρκαριάν, υπηρέτησε τον Παναθηναϊκό και ως πρώτος προπονητής, ενώ το 2017, ανέλαβε πρόεδρος του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού, ως επικεφαλής της διοίκησης που όρισε το Πρωτοδικείο Αθηνών.
Ήδη από τα τέλη του 20ού αιώνα είχε αρχίσει να ξεχωρίζει και στη δεύτερή του αγάπη, τη ζωγραφική. Τα έργα του έχουν βραβευτεί 4 φορές μέσα στα καλύτερα έργα στον κόσμο από την Biennale της Βαρκελώνης, για τα έτη 1986-1987/ 1988-1989/ 1990-1991/ 1994-1995. Πολλοί από τους πίνακές του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές. Τον Οκτώβριο του 2022, με τίτλο «Ζωγραφική Πανδημία», παρουσίασε έκθεση με περισσότερα από 100 έργα τα οποία τα δημιούργησε κατά τη διάρκεια της καραντίνας για την Covid 19.
Δεν είχε προκαλέσει ποτέ και πάντα οι μικρότεροι τον άκουγαν με σεβασμό. Το ίδιο συνέβαινε και μέσα στο γήπεδο, όπως περιγράφει ο Βασίλης Κωνσταντίνου που θήτευσε δίπλα του στον Παναθηναϊκό. Έμεινε πίσω του τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ως δεύτερος τερματοφύλακας και στο τέλος κατάφερε να του πάρει τη θέση και μίλησε για το ήθος του Οικονομόπουλου, λίγο μετά την είδηση του θανάτου του.
«Με τον Τάκη τον Οικονομόπουλο πήγαμε μαζί στον Παναθηναϊκό το 1963. Ο Τάκης ήταν ένα παιδί χαμηλών τόνων. Ερχόταν στην προπόνηση από τις 7 το πρωί. Ήθελε να γίνει ένα “πουλί”, όπως ήταν το παρατσούκλι του. Δεν έχει ξενυχτήσει ποτέ στην καριέρα προκειμένου να είναι φρέσκος την επόμενη μέρα για να έρθει στην αγαπημένη του ομάδα και για να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτά τα οποία ζητούσε ο κόσμος και ο Παναθηναϊκός. Είναι πολύ μεγάλο το κενό. Ήταν ο καλύτερος χαρακτήρας. Δεν είχε διαπληκτισμούς με αντίπαλο. Ήταν ένα κόσμημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και ο Παναθηναϊκός ήταν τυχερός που είχε έναν τέτοιο τερματοφύλακα για 13 χρόνια. Το πιο ήσυχο παιδί του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν πάντα συνεπής, ήταν καταπληκτικός».
Οι στιγμές που καθόρισαν την καριέρα και τη ζωή του
Ο Τάκης Οικονομόπουλος είναι σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS) ο καλύτερος Έλληνας τερματοφύλακας όλων των εποχών, αλλά είναι άτυχος, μιας και οι κορυφαίες του στιγμές δεν έχουν βιντεοσκοπηθεί. Με τον Παναθηναϊκό κέρδισε 5 πρωταθλήματα, 2 κύπελλα, φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής 25 φορές και είχε σημειώσει ένα αδιανόητο ρεκόρ.
Τη σεζόν 1964/5, κράτησε ανέπαφη την εστία του για 1.086 συνεχόμενα λεπτά και πλησίασε το ρεκόρ των 1.287 λεπτών του Charlie Shaw της Σέλτικ το 1914. Συχνά έλεγε ότι αν μετρούσαν και τους αγώνες του Κυπέλλου, τότε σίγουρα θα τον είχε περάσει. Σήμερα, θυμόμαστε 5 από τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας και της ζωής του, για τις οποίες θα τον μνημονεύεται για πάντα.
Το 1959 σε ηλικία 15 ετών, ο Τάκης Οικονομόπουλος είχε μόλις αρχίσει να αγωνίζεται με την ανδρική ομάδα της Καλλιθέας στα τοπικά της Αθήνας. Τότε οι μικρότερες ομάδες μοιράζονταν το γήπεδο με τις πιο μεγάλες και σε ένα προπονητικό διπλό, ο Αριστείδης Καμάρας του Απόλλωνα Σμύρνης εξαπέλυσε έναν «κεραυνό» στην εστία του Οικονομόπουλου και ο μικρός εκτινάχθηκε για να αποκρούσει. Άμεσα, ο ηγέτης της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» εισηγήθηκε την απόκτησή του και έτσι ο Οικονομόπουλος δεν έμεινε ούτε μια ολόκληρη σεζόν στην Καλλιθέα.
Μετά από τρία χρόνια στον Απόλλωνα, ακολούθησε η Προοδευτική Νεολαία Κορυδαλλού και στη συνέχεια ο Παναθηναϊκός και η Παναχαϊκή, μέχρι το «Πουλί» να επιστρέψει στον Απόλλωνα Σμύρνης για να κλείσει τη μυθική του καριέρα.
Τα βαφτίσια του «πουλιού»
Για την ημέρα που γεννήθηκε το παρατσούκλι «πουλί» μίλησε πρόσφατα ο ίδιος ο Τάκης Οικονομόπουλος στην Δώρα Αναγνωστοπούλου και στην εκπομπή Mega Stories, που ήταν αφιερωμένη στον Μίμη Δομάζο.
Δεν υπάρχει καλύτερη περιγραφή από εκείνη του ίδιου του Οικονομόπουλου. «Σε ένα παιχνίδι με την ΑΕΚ, στο τέταρτο λεπτό αποβάλλεται ο Λουκανίδης. Μετά από λίγο χτυπάει ο Ανδρέου και μετά και ο Κυριακίδης. Τότε δεν επιτρέπονταν οι αλλαγές. Έτσι παίζαμε με οκτώ παίκτες. Προς το τέλος του παιχνιδιού προηγούμαστε 2-1. Γίνεται μια σέντρα, ο Καμάρας πήγε να απομακρύνει αλλά γλίστρησε και η μπάλα στρώθηκε στον Νεστορίδη.
Εκείνος πανηγύριζε πριν καν σουτάρει και μας ισοφάρισε 2-2 στα τελευταία λεπτά. Μετά το τέλος του αγώνα ο Δομάζος ήταν τρελαμένος και γύρισε και μου είπε: “Τι έκανες ρε Τάκη σήμερα; Μας τρέλανες όλους. Πουλί ήσουν”. Κάπως έτσι μου κόλλησε το πουλί» ανέφερε.
Έβερτον – Οικονομόπουλος σημειώσατε Χ
Ο Τάκης Οικονομόπουλος στην πορεία για το Γουέμπλεϊ μνημονεύεται πολλές φορές. Τόσο για την κακή απόδοση που είχε στον πρώτο ημιτελικό, κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα, που ανάγκασε τον Φέρεντς Πούσκας να τον βγάλει αλλαγή, όσο -κυρίως- και για την άριστη απόδοσή του στις υπόλοιπες αναμετρήσεις και κυρίως στη σειρά με την Έβερτον.
Κόντρα στους πανίσχυρους Άγγλους, είχε γράψει ιστορία. Στο Λίβερπουλ ο τερματοφύλακας του Παναθηναϊκού είχε πιάσει τα άπιαστα και μόνος του κρατούσε την ομάδα του όρθια, ως το 81ο λεπτό που ο Αντωνιάδης έκανε το 0-1. Στις καθυστερήσεις του αγώνα το «πουλί» νικήθηκε για μοναδική φορά έπειτα από ξεκάθαρο επιθετικό φάουλ που του είχε γίνει. Ήταν το μόνο γκολ που δέχθηκε στη σειρά αγώνων και ο Παναθηναϊκός χάρη σε εκείνο το εκτός έδρας γκολ του Αντωνιάδη προκρίθηκε στα ημιτελικά.
Όταν σταμάτησε τη Βραζιλία του Ριβελίνο στο Μαρακανά
Στις 28 Απριλίου του 1974 η Εθνική Ελλάδος ταξίδεψε στο Ρίο ντε Τζανέιρο για να αντιμετωπίσει για μια φιλική αναμέτρηση (που βεβαίως τότε είχε μεγαλύτερη σημασία) στο Μαρακανά την πρωταθλήτρια κόσμου, Βραζιλία. Οι Βραζιλιάνοι είχαν στη σύνθεσή τους παίκτες όπως ο Ριβελίνο και ο Ζαϊρζίνιο και 100.000 φιλάθλους στο πλευρό τους, όμως ο Οικονομόπουλος ήταν ανίκητος. Το Reuters έγραψε σχολιάζοντας την αναμέτρηση ότι, «ο Έλληνας τερματοφύλακας είχε χέρια από μαγνήτη».
Η Ελλάδα είχε αποσπάσει λευκή ισοπαλία από τη Βραζιλία στην πρόβα τζενεράλε της ενόψει του Μουντιάλ και οι Δομάζος και Οικονομόπουλος είχαν αποθεωθεί από τον διεθνή τύπο. Φυσικά, το «πουλί» ήταν γνωστό χρόνια πριν, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης είχε κάνει επίσημη πρόταση για την απόκτησή του, όμως η Χούντα δεν είχε αφήσει τον Παναθηναϊκό να τον πουλήσει.
Ο τελικός του Γουέμπλεϊ και η φανέλα του Χοσέ Άνχελ Ιρίμπαρ
Στον μεγάλο τελικό του Γουέμπλεϊ ο Τάκης Οικονομόπουλος βγήκε στον αγωνιστικό χώρο δεύτερος μετά από τον αρχηγό Μίμη Δομάζο. Ωστόσο, η φανέλα του δεν είχε πάνω της το τριφύλλι του Παναθηναϊκού, κάτι που έγινε γνωστό χρόνια αργότερα. Και αυτό γιατί το «πουλί» είχε πάρει την εμφάνιση του θρύλου της Αθλέτικ Μπιλμπάο, Χοσέ Άνχελ Ιρίμπαρ. Όχι όμως εκείνη που φορούσε με την Αθλέτικ, αλλά εκείνη της Εθνικής Ισπανίας. Την ιστορία είχε επιβεβαιώσει ο ίδιος ο Τάκης Οικονομόπουλος στο ρεπορτάζ του Θανάση Κριεκούκια στο Sport24.
«Πράγματι, στον τελικό με τον Άγιαξ φορούσα τη φανέλα του Ιρίμπαρ! Αλλά όχι εκείνη με το σήμα της Αθλέτικ. Στις 28 Οκτωβρίου του 1970 η Ελλάδα είχε αντιμετωπίσει την Εθνική Ισπανίας σε φιλικό αγώνα στη Σαραγόσα. Μετά το τέλος του παιχνιδιού, ο Ιρίμπαρ και εγώ είχαμε ανταλλάξει τις φανέλες μας, οπότε αυτή με την οποία έπαιξα στο Γουέμπλεϊ είχε πάνω της το σήμα της Ισπανίας. Αν κοιτάξεις τις φωτογραφίες του τελικού, θα δεις ότι μπορεί να μοιάζει με τριφύλλι, αλλά δεν είναι. Με μια πιο προσεκτική ματιά, φαίνεται ότι είναι ο θυρεός της ισπανικής εθνικής ομάδας. Δυστυχώς δεν την έχω πια τη φανέλα, μου την έκλεψαν πριν κάποια χρόνια».
Στον τελικό με τη φανέλα ενός εκ των κορυφαίων τερματοφυλάκων στην ιστορία, ο Οικονομόπουλος ήταν και πάλι συγκλονιστικός, κρατώντας τον Παναθηναϊκό στη διεκδίκηση του αγώνα σχεδόν μέχρι το φινάλε της αναμέτρησης.
Το 2-0 της ήττας του Παναθηναϊκού με αντίπαλο μία εκ των κορυφαίων ομάδων της ιστορίας μοιάζει κολακευτικό και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις αποκρούσεις του σπουδαίου Τάκη Οικονομόπουλου.
