Το τέλος των γηπεδούχων
- 18 ΜΑΙ 2020
Νομίζω δεν χρειάζεται να το επαναλάβουμε πολλές ακόμα φορές. Αυτό που θα ζήσουμε τους επόμενους μήνες δεν θα είναι μια κανονικότητα. Περισσότερο θα μοιάζει με μια επίφαση κανονικότητας. Μέχρι τουλάχιστον να βρεθεί το εμβόλιο που με σχεδόν λαχτάρα περιμένουμε. Για να μπορέσουμε να χαιρετιόμαστε σαν άνθρωποι, να πηγαίνουμε σε θέατρα, σινεμά, συναυλίες. Και φυσικά στα γήπεδα.
Ειδικά ως προς αυτά τα τελευταία, η επιρροή που φαίνεται ότι θα έχει η απουσία των οπαδών, θα επηρεάσει το ίδιο το παιχνίδι και τους όρους με τους οποίους αυτό παίζεται. Ήδη υπάρχουν ποσοτικά δεδομένα που δείχνουν πώς τα παιχνίδια κεκλεισμένων των θυρών συνήθως έχουν διαφορετικού τύπου αποτελέσματα σε σχέση με όσα γίνονται σε γεμάτα γήπεδα. Μια από αυτές τις έρευνες είναι και αυτή που παρουσιάζουμε εδώ.
Εξαφάνιση του πλεονεκτήματος έδρας
Ιστορικά, τα περισσότερα κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδια της προπανδημικής εποχής γίνονται λόγω κάποιας τιμωρίας για βία ή ρατσιστικές επιθέσεις ή διαφθορά. Ερευνώντας 191 ματς κεκλεισμένων των θυρών από Ιταλία, Γαλλία και ευρωπαϊκά κύπελλα οι ειδικοί έβγαλαν τα συμπεράσματά τους συγκρίνοντας με το τι συμβαίνει στα κανονικά παιχνίδια.
Βρέθηκε ότι υπάρχει ένα σημαντικό πλεονέκτημα για την ομάδα που παίζει εντός έδρας. Σιγά το νέο θα μου πείτε. Έχει όμως ενδιαφέρον να το βλέπεις αριθμητικά. Συνολικά, οι ομάδες που παίζουν εντός έδρας κερδίζουν περίπου στο 46% των παιχνιδιών. Αν συνυπολογίσουμε ένα σημαντικό ποσοστό που καταλαμβάνουν οι ισοπαλίες, τότε βλέπουμε ένα σημαντικό προβάδισμα. Αυτό όμως αφορά παιχνίδια που γίνονται με οπαδούς.
Στην έρευνα που έγινε στα 191 ματς που έγιναν κεκλεισμένων των θυρών (κυρίως δεδομένα από το 2002 και μετά) φάνηκε κάτι διαφορετικό. Σε αυτά τα ματς, νικητής αναδείχτηκε ο γηπεδούχος σε μόλις 36% των περιπτώσεων (αντί για το 46% σε κανονικές συνθήκες). Από την άλλη, οι φιλοξενούμενοι, ενώ γενικά κερδίζουν σε ένα μόλις 26% των περιπτώσεων, κερδίζουν στο 34% στα παιχνίδια που γίνονται κεκλεισμένων των θυρών.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Τα παραπάνω ποσοστά δείχνουν ουσιαστικά ότι το πλεονέκτημα της έδρας εξαφανίζεται στα εντός έδρας παιχνίδια. Με 36% νίκες των γηπεδούχων και 34% νίκες των φιλοξενουμένων (αντί για 46% και 26% αντίστοιχα). Τώρα το θέμα είναι να καταλάβουμε και γιατί. Σίγουρα η ψυχολογική βοήθεια προς τους παίκτες της εντός έδρας ομάδας και η αντίστοιχη πίεση προς την εκτός έδρας ομάδα. Αυτό όμως δεν μπορεί να μετρηθεί ακριβώς με ποσοτικά κριτήρια. Ξέρουμε ότι υπάρχει. Δεν μπορούμε ακριβώς να την αναδείξουμε.
Ένα σημείο όμως που μπορεί να αναδειχτεί είναι η επιρροή του κοινού στον διαιτητή του παιχνιδιού. Μια μικρή ένδειξη; Οι ομάδες που παίζουν εκτός έδρας σε κεκλεισμένων των θυρών παιχνίδι παίρνουν 0,5 λιγότερες κίτρινες κάρτες σε σχέση με τα ματς με γεμάτα γήπεδα. Ταυτόχρονα, τα ματς που γίνονται σε άδεια γήπεδα τείνουν να έχουν λιγότερα λεπτά καθυστερήσεων, όταν η γηπεδούχος χάνει, σε αντίθεση με το τι συμβαίνει στα γεμάτα γήπεδα.
Τελικά
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οι διαιτητές επηρεάζονται ψυχολογικά από ένα γεμάτο γήπεδο και αυτό γίνεται συνήθως υποσυνείδητα. Και φυσικά με εξαιρέσεις. Ταυτόχρονα, η μη μετρήσιμη ψυχολογική στήριξη ή πίεση των οπαδών. Αυτά είναι στοιχεία που θα μας απασχολήσουν τους επόμενους μήνες. Οι εντός έδρας ομάδες θα νικάνε δυσκολότερα και σπανιότερα και οι εκτός έδρας θα παίρνουν περισσότερες νίκες. Ως προς τη φετινή χρονιά, οι ομάδες που είχαν στο υπολοιπόμενο πρόγραμμά τους περισσότερα εκτός έδρας ματς, θα ωφεληθούν.
Μπορεί ένα ματς χωρίς οπαδούς να είναι το πιο μίζερο πράγμα αλλά θα το συνηθίσουμε. Και εδώ που τα λέμε, αυτή η ανατροπή ως προς τα φαβορί, ίσως να είναι και κάπως συναρπαστική. Ή έστω μια παρηγοριά για τον άρρωστο.