Το βράδυ που ο Βλάοβιτς μιλούσε βραζιλιάνικα

Το Euro Mundial του 2018 μπαίνει πια στην τελική του ευθεία και χθες μάθαμε το πρώτο ζευγάρι των ημιτελικών. Το βράδυ της Τρίτης, σε ένα υπέροχο ευρωπαϊκό ντέρμπι με μυρωδιά βάφλας και πατάτας τηγανητής, η ‘μπαρουτοκαπνισμένη’ Γαλλία θα κονταροχτυπηθεί με την άγουρη σε τέτοιες καταστάσεις μικτή της Premier League που ακούει στο όνομα Βέλγιο.

Ας ξεκινήσουμε όμως με όσα έγιναν το απόγευμα, εκεί όπου η φιναλίστ του προηγούμενου Euro είχε να ξεπεράσει ακόμη ένα λατινοαμερικάνικο εμπόδιο, σαφώς πιο στιβαρό σε σχέση με αυτό της Αργεντινής. Ναι, η Ουρουγουάη δεν είχε Μέσι, αλλά είχε σχέδιο, πάθος, συνοχή και ομάδα κι αυτό την έφερε σχετικά άνετα μέχρι τα προημιτελικά. Δυστυχώς για εκείνη όμως, στη μεγαλύτερη της πρόκληση, δεν είχε τον τρομερά φορμαρισμένο Καβάνι, απώλεια που έβγαζε μάτι σε όποιον την είχε παρακολουθήσει έστω και σε ένα από τα προηγούμενα παιχνίδια της.

Οι Γάλλοι, με τον Ντεσάν να τους έχει για ακόμη ένα ματς με χαλινάρι, έκαναν απλά τα απαραίτητα. Βρήκαν ένα γκολ από στημένο και το διαχειρίστηκαν έξοχα. Τις δύο φορές πάλι που χρειάστηκε, ο Λορίς έδειξε σπάνια ετοιμότητα. Πρώτα στην κεφαλιά του Κάσερες (σε μια από τις αποκρούσεις της διοργάνωσης) κι έπειτα όταν έβγαλε με αποφασιστικότητα μια ακρίδα από το στόμα του, στέλνοντας μήνυμα ότι δεν πρόκειται να αφήσει τίποτα να περάσει.

AP IMAGES

AP Photo/Ricardo Mazalan

Οι Ουρουγουανοί προσπάθησαν να πιέσουν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, όμως το λάθος αλά Κάριους του εξαιρετικού κατά τα άλλα Μουσλέρα υπήρξε η ταφόπλακα μιας ομάδας που για ακόμη μια διοργάνωση μας αφήνει κερδίζοντας μόνο κοπλιμέντα και χειροκρότημα. Το δάκρυ του Χιμένες εν ώρα αγώνα ήρθε απλά να μας θυμίσει πόσο σπουδαία είναι τα συναισθήματα που γεννάει αυτό το άθλημα γενικότερα, κι αυτή η διοργάνωση ειδικότερα. Όσο για τους Γάλλους, με τον απολαυστικό Εμπαπέ, τον ωριμότερο από ποτέ Γκριεζμάν και την σπάνια υπέρ-συγκέντρωση ποιότητας στο ρόστερ τους, δείχνουν να παίζουν διαρκώς ένα με δύο σκαλιά κάτω από τις πραγματικές τους δυνατότητες. Παρ’ όλα αυτά, βρίσκονται ήδη στους ‘4’ και η σκέψη του τι θα συμβεί αν ξεδιπλώσουν όλες τους τις αρετές στο χορτάρι προκαλεί τρόμο.

Από την άλλη πλευρά, οι Βέλγοι συνεχίζουν να κερδίζουν παράσημα, αποδεικνύοντας πως από μια τρομερά ταλαντούχα φουρνιά, έχουν καταφέρει να εξελιχθούν σε μια πραγματική ομάδα με αληθινό χαρακτήρα. Αφού λέρωσαν τα χέρια τους απέναντι στους Ιάπωνες, κερδίζοντας το παράσημο της επιμονής και του μετάλλου, πρόσθεσαν χθες στη συλλογή τους και το παράσημο της σωστής διαχείρισης ενός αγώνα στον οποίο δεν ήταν καλύτεροι.

Αντί να μπουν με κεκτημένη ταχύτητα και ενθουσιασμό, είδαν τους Βραζιλιάνους να τους σφυροκοπάνε και χάνουν τα άχαστα. Επειδή όμως δεν μιλάμε για μποξ αλλά για ποδόσφαιρο, η παρέα του Νεϊμάρ όχι απλά δεν έβγαλε νοκ άουτ τους Βέλγους, αντίθετα δεν μπόρεσε ούτε να προηγηθεί στα σημεία. Κι όπως συμβαίνει συχνά, η ομάδα που κυνηγούσε λυσσασμένα το γκολ, βρέθηκε πίσω, έπειτα από ένα φτηνό αυτογκόλ του Φερναντίνιο. Αυτό ήταν. Οι Βέλγοι βρήκαν ξανά ψυχολογία, βρήκαν χώρους για να ξεδιπλώσουν τις τέλειες αντεπιθέσεις τους και σε μια τέτοια, ο Λουκάκου πήρε παραμάζωμα την βραζιλιάνικη άμυνα κι ο Ντε Μπράινε με ένα υπέροχο σουτ ξύπνησε μνήμες 2014 και προκάλεσε μελαγχολία στους φίλους της Τσέλσι. Για τα επόμενα λεπτά, το σενάριο του να βρει κι άλλα γκολ στους κενούς χώρους το Βέλγιο έμοιαζε και το πιθανότερο, όμως ούτε η ομάδα του Μαρτίνεθ έδειξε διάθεση να τα κυνηγήσει, ούτε αυτή του Τίτι ρίσκαρε να βγει μπροστά με αφέλεια.

Χρόνος υπήρχε, όλοι περιμέναμε ΕΚΕΙΝΟ το γκολ της Βραζιλίας που θα έκανε το ματς ροντέο κι αυτό ήρθε στο 76′ από τον Ρενάτο Αουγκούστο. Σε εκείνο το σημείο, ξέραμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα ματς-κόλαση, όμως το Βέλγιο κράτησε, παρά την ασφυκτική πίεση και τις μεγάλες ευκαιρίες των Βραζιλιάνων, οι οποίοι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι,συνολικά ήταν καλύτεροι από τους Βέλγους, σε ένα από τα πιο διασκεδαστικά παιχνίδια της διοργάνωσης. Λίγο το σουτ Βλάοβιτς του Αουγκούστο, λίγο η φανταστική επέμβαση του Κουρτουά στο πλασέ του Νεϊμάρ κι η Βραζιλία φεύγει και πάλι με την ταμπέλα του αποτυχημένου. Όσο για τον κύριο Νεϊμάρ, κατάφερε να γίνει πιο αντιπαθής κι από τη στάση του στο σίριαλ της μεταγραφής του. Κανένας δεν θα τον θυμάται για τις αγωνιστικές επιδόσεις του στη Ρωσία, αλλά για τις εντυπωσιακές του βουτιές κι αυτό είναι αληθινά κρίμα για το σπάνιο ταλέντο του.

Ο πρώτος ημιτελικός προμηνύεται φανταστικός, με τη Γαλλία να θέλει να κυνηγήσει τον τίτλο που έχασε μέσα στο σπίτι της πριν από δυο χρόνια και το Βέλγιο να δείχνει πιο ώριμο και έτοιμο από ποτέ, έχοντας αντέξει σε δύσκολες ψυχολογικές και αγωνιστικές δοκιμασίες. Πλέον, δεν έχει να φοβάται τίποτα.

Οι προημιτελικοί συνεχίζονται σήμερα με την Αγγλία, την διασκεδαστικότερη ομάδα της διοργάνωσης, απέναντι στην Σουηδία και την βαρετή οικοδέσποινα απέναντι στην ποιοτική Κροατία. Προσωπικά, θέλω να περάσουν οι Άγγλοι, γιατί ειλικρινά, το Μουντιάλ τους χρειάζεται. Όχι τόσο την -συμπαθέστατη- ομάδα τους, όσο την παράνοια των οπαδών της, τόσο στο νησί όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Κάθε αγώνας τους γεννάει δεκάδες ιστορίες κι είναι κρίμα να τις χάσουμε, έστω κι αν η ιστορία της αποτυχίας τους θα είναι μακράν η πιο διασκεδαστική. Κατά τα άλλα, Κροατία, σε παρακαλώ μην είσαι Κροατία και πέτα έξω τους Ρώσους. Αξίζουμε έναν σούπερ ημιτελικό Αγγλία-Κροατία σε ένα σπουδαίο Μουντιάλ που θα καταλήξει για τέταρτη συνεχόμενη φορά σε ευρωπαϊκά χέρια. Μήπως φταίει και γι’ αυτό ο Μέσι;

Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Matthias Schrader