Βλέποντας το Ίντερ – Μίλαν σε ένα μπαρ στο Μιλάνο
Η ποδοσφαιρική μοίρα έφερε τις δύο ομάδες της πόλης να παλεύουν για ένα εισιτήριο στον τελικό του Champions League. Μερικούς μήνες πριν, επισκεφτήκαμε την πόλη για να παρακολουθήσουμε το ντέρμπι. Μόνο που αυτό συνέβαινε κάποια χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά.
- 20 ΑΠΡ 2023
«Δεν πρόκειται να βρεις μπαρ για να δεις το Μίλαν – Ίντερ. Οι Μιλανέζοι είναι σνομπ. Βλέπουν τα ματς από το σπίτι τους». Τα λόγια μιας συναδέλφου που έχει ταξιδέψει αρκετές φορές στην πόλη μας είχαν ήδη βάλει σε υποψίες.
Γνωρίζουμε, όμως, πως το συγκεκριμένο ντέρμπι, στο οποίο, μάλιστα, κρίνεται και ένας τίτλος, δεν είναι από τα κλασικά. Κι αυτό γιατί ο τελικός του Σούπερ Καπ Ιταλίας δε θα διεξαχθεί σε κάποια πόλη της χώρας, αλλά στο μακρινό Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας.
Η συγκεκριμένη απόφαση της ιταλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας, που ακολούθησε το παράδειγμα αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στους οπαδούς και των δύο ομάδων, που ξεκαθάρισαν σε όλους τους τόνους πως δεν πρόκειται να ταξιδέψουν ως εκεί για να δουν τον τελικό.
Έτσι, λοιπόν, μπορεί να έχουμε την ατυχία να βρισκόμαστε στο Μιλάνο με το Σαν Σίρο άδειο, ξέρουμε, όμως, πως και οι οπαδοί των δύο ομάδων κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Ο τελικός είναι προγραμματισμένος για το βράδυ της 18ης Ιανουαρίου 2023. Ήδη από το πρωί, στους δρόμους γύρω από την Duomo, βλέπουμε διάσπαρτα μπλε και κόκκινα κασκόλ. Καμιά ένταση, όμως, κανένας τσακωμός. Όλα είναι ήρεμα.
Δυο ομάδες που ζουν αρμονικά στην ίδια πόλη
Αυτό, όμως, ήταν κάτι για το οποίο μας είχαν προειδοποιήσει. Μαγαζιά που πουλούν φανέλες και των δύο ομάδων, μπουτίκ που είναι χωρισμένες στη μέση. Τα βλέπουμε όλα αυτά δια ζώσης, όταν φτάνουμε στο Σαν Σίρο, μερικές ώρες πριν από το ματς. Το θεόρατο στάδιο, το οποίο χρησιμοποιούν και οι δύο ομάδες του Μιλάνου, είναι χωρισμένο αρμονικά σε δυο τμήματα.
Γκράφιτι και των δύο ομάδων στους τοίχους του γηπέδου και της τριγύρω περιοχής, κοινό μουσείο, κοινός διάδρομος που οδηγεί στα αποδυτήρια. Εικόνες που στα μάτια των Ελλήνων -και όχι μόνο- οπαδών μοιάζουν κάπως ουτοπικές. Το μόνο που έχουν ξεχωριστά είναι οι κερκίδες των φανατικών. Από τη μία πλευρά κάθονται οι οργανωμένοι οπαδοί της Μίλαν και απέναντι αυτοί της Ίντερ. Και η απορία μας είναι η εξής: τι συμβαίνει όταν παίζουν μεταξύ τους;
Η απάντηση του ξεναγού του γηπέδου είναι αφοπλιστικά άμεση: «τίποτα δε γίνεται. Οι οπαδοί έρχονται κανονικά, μπαίνουν στις θύρες τους, βλέπουν το ματς, φωνάζουν τα συνθήματα και φεύγουν». Σε αυτές τις θεωρήσεις, φυσικά, κρατάμε μια πισινή, καθώς δεν είμαστε και σίγουροι σχετικά με το κατά πόσο εύκολα θα ένιωθε να μας μιλήσει για πιθανά επεισόδια μεταξύ των οπαδών των δύο ομάδων. Το Σαν Σίρο, όμως, απόψε θα μείνει άδειο και εμείς με την απορία.
Έχοντας κατά νου την απαισιόδοξη θεωρία της συναδέλφου, τα βάζουμε κάτω και προσπαθούμε να βρούμε από νωρίς τις πιθανές επιλογές που έχουμε για να παρακολουθήσουμε αυτό το ιστορικό ματς. Μετά από αρκετή έρευνα, καταλήγουμε σε ένα ποδοσφαιρικό μπαρ που βρίσκεται στα προάστια του Μιλάνου. Ο δρόμος μέχρι εκεί είναι μακρύς, καθώς πρέπει να αλλάξουμε δύο γραμμές του μέτρο. Με τα πολλά βρίσκουμε την έξοδο, περπατάμε και φτάνουμε έξω από το μαγαζί.
Το μπαρ της Ίντερ και η τρέλα των θαμώνων με τον Καραγκούνη
Παραδόξως, το μαγαζί δείχνει να είναι γεμάτο. Σαν σωστοί τουρίστες, είχαμε αποφασίσει από πριν, πως εγώ θα βάλω μια φανέλα της Ίντερ και ο φίλος μου μια της Μίλαν. Να τα μοιράσουμε κάπως δηλαδή, ακόμη κι αν δεν είμαστε ένθερμοι υποστηρικτές ούτε της μίας, ούτε της άλλης ομάδας. Έχουμε, όμως, καλά κουμπωμένα τα μπουφάν, μέχρι να καταλάβουμε αν μας παίρνει να τα βγάλουμε.
Όπως αντιλαμβανόμαστε από τα πρώτα λεπτά, η παμπ είναι γεμάτη με οπαδούς της Ίντερ. Χτυπάω περιπαικτικά την πλάτη του φίλου και βγάζω το μπουφάν γεμάτος καμάρι. Εκείνος αποφασίζει να μείνει ως έχει. Καλά τα λόγια του ξεναγού, αλλά ερχόμαστε από Ελλάδα και τα μάτια μας έχουν δει πολλά.
Ο αγώνας έχει ξεκινήσει και η Ίντερ δείχνει να τα πηγαίνει πολύ καλύτερα. Σε κάθε φάση το μπαρ σείεται. Ακριβώς δίπλα μας στέκεται μια παρέα μεσήλικων οπαδών της Ίντερ. Είμαστε οι μόνοι που δε μιλάμε ιταλικά στο μαγαζί, οπότε η ερώτηση για την καταγωγή μας δεν αργεί να έρθει.
Μόλις, λοιπόν, τους λέμε πως είμαστε από Ελλάδα, τρελαίνονται. «Karagounis, Georgatos» φωνάζουν μαζί με κάτι σχόλια στα ιταλικά που δεν μπορούμε να καταλάβουμε. Ένας εξ αυτών, που φορά μια μπλε φανέλα, λατρεύει τη χώρα μας και συγκεκριμένα τη Γαύδο, γιατί εκεί έκανε τις πρώτες διακοπές με τη γυναίκα του.
Γύρω μας βρίσκεται επίσης ένας κοστουμάτος άντρας που κατεβάζει τις μπύρες και τους μεζέδες στο λεπτό και μια παρέα που στέκεται δίπλα σε έναν τοίχο που είναι γεμάτος κασκόλ. Ανάμεσα σε αυτά υπάρχουν και μερικά ελληνικά. Ένα του Πανιωνίου και ένα του Άρη. Ρωτάμε τη σερβιτόρα για αυτά και μας απαντάει πως τα φέρνουν οπαδοί από κάθε χώρα και τα αφήνουν εδώ για να μην ξεχαστεί πως πέρασαν από το μπαρ.
Η ώρα περνάει και το μαγαζί γεμίζει ασφυκτικά με κόσμο. Μερικοί άτυχοι, μάλιστα, που δεν πρόλαβαν να μπουν, στέκονται όρθιοι μέσα στο κρύο και έχουν κολλημένα τα πρόσωπά τους πάνω στην τζαμαρία για να μη χάσουν φάση. Μόλις ο Federico Dimarco κάνει το 1-0 στο 10ο λεπτό, όλοι οι οπαδοί σηκώνονται και πανηγυρίζουν σαν τρελοί. Εμείς καθόμαστε καρφιτσωμένοι στις θέσεις μας, μένοντας σαστισμένοι από το θέαμα.
Στο 2-0 του Edin Džeko συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Το γκολ, όμως, του Lautaro Martínez στο ’77 που καθαρίζει και τη νίκη δίνει το έναυσμα για μεγάλα πανηγύρια. «Μόνο μία είναι η ομάδα στο Μιλάνο, η Ίντερ» ακούω να φωνάζει ένας θαμώνας, ενώ άλλος λέει: «ευτυχώς που τα βάζει με μας και όχι με την Αργεντινή».
Το ματς λήγει με 3-0 υπέρ της Ίντερ. Αποχαιρετούμε τη διπλανή παρέα και φεύγουμε. Το κρύο είναι πολύ δυνατό. Αυτό δεν αποτρέπει, όμως, τους οπαδούς που έχουν συγκεντρωθεί έξω από αυτό, να πανηγυρίσουν λες και βρίσκονται στο γήπεδο.
Ένας που βλέπει πως φοράω φανέλα της Ίντερ, μου δίνει το χέρι του. Ίσως οι Μιλανέζοι να μην είναι και τόσο σνομπ τελικά.
