Βλέποντας το μυθικό Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός στο Βερολίνο, 15 χρόνια μετά
- 23 ΜΑΙ 2024
Πριν από 15 χρόνια ο Παναθηναϊκός ετοιμαζόταν για το 5ο Ευρωπαϊκό του και ο Ολυμπιακός επέστρεφε μετά από 10 χρόνια απουσίας στο Final 4. Οι Ερυθρόλευκοι είχαν αποκλείσει τη Ρεάλ Μαδρίτης στα προημιτελικά με 3-1 νίκες και ο Παναθηναϊκός με το ίδιο σκορ είχε βγάλει νοκ-άουτ τη Σιένα. Έτσι, ο ελληνικός ημιτελικός ήταν προδιαγεγραμμένος για την Πρωτομαγιά του 2009.
14 χρόνια μετά τη Σαραγόσα, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα βρίσκονταν ξανά σε ημιτελικό, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν οι δύο άγουρες ομάδες που έψαχναν τον πρώτο ελληνικό τίτλο. Ο Παναθηναϊκός ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη και ο Ολυμπιακός, στο πρώτο Final 4 των Αδερφών Αγγελόπουλων έφτασαν ως το τέλος της διαδρομής με ένα ρόστερ γεμάτο λαμπρά ονόματα.
Οι δύο ομάδες είχαν το υψηλότερο μπάτζετ της ιστορίας τους και η αντιπαλότητα βρισκόταν στα ύψη. Τότε το format της Euroleague δεν ήταν σαν το σημερινό, επομένως ένα ευρωπαϊκό ραντεβού των δύο αιωνίων ήταν από μόνο του είδηση. Πόσο μάλλον σε έναν ημιτελικό.
Πόσα έχουν αλλάξει από το 2009
Έχουν αλλάξει τα πάντα. Αρχικά η UBER Arena, λεγόταν O2 Arena. Φυσικά κανένας παίκτης των δύο ομάδων δεν αγωνίζεται ακόμα στην ίδια ομάδα, ενώ ο Βασίλης Σπανούλης δεν ήταν η σημαία του Ολυμπιακού, αλλά ένα «τοτέμ» της Χρυσής Εποχής του Zeljko Obradovic. Παρομοίως και ο Παναγιώτης Γιαννάκης μετά τις συμμετοχές του στα Final 4 με τους Πράσινους, ως παίκτης, αυτή τη φορά θα βρισκόταν στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο ως προπονητής.
Σε αντίθεση με σήμερα, σχεδόν ολόκληρη η Εθνική Ελλάδος βρισκόταν στο παρκέ, με τους Θοδωρή Παπαλουκά, Γιώργο Πρίντεζη και Γιάννη Μπουρούση στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο και τους Δημήτρη Διαμαντίδη, Βασίλη Σπανούλη, Στράτο Περπέρογλου, Αντώνη Φώτση, Νίκο Χατζηβρέττα και Κώστα Τσαρτσαρή στο πράσινο.
Οι οπαδοί των δύο ομάδων ήταν σχεδόν μοιρασμένοι και το γήπεδο στο Βερολίνο ήταν φυσικά κατάμεστο. Ο απόλυτος σταρ Josh Childress, στην πρώτη του χρονιά στο λιμάνι, οδήγησε τον Ολυμπιακό στο Final 4, ενώ ο εμπύρετος Γιάννης Μπουρούσης έφερε τον Nikola Vujčić στην αρχική πεντάδα.
Ο Zeljko Obradovic στόχευσε τον Κροάτη ψηλό του Ολυμπιακού από την αρχή του αγώνα και έδωσε τις πρώτες επιθέσεις στον Nikola Pekovic, με τον ψηλό του Παναθηναϊκού να κάνει πάρτι στη ρακέτα και τον Παναθηναϊκό να προηγείται γρήγορα με 2-9. Παρόλο που το άθλημα ήταν αρκετά αργό εκείνα τα χρόνια, οι δύο ομάδες αρέσκονταν στο να τρέχουν και να εκτελούν γρήγορα. Κάτι που ίσχυε ακόμα περισσότερο όταν τα δύο «μυαλά» των αιωνίων, ο Θοδωρής Παπαλουκάς και ο Δημήτρης Διαμαντίδης απουσίαζαν από το γήπεδο.
Μπάσκετ, ένα (αργό) άθλημα των ψηλών
Μπορεί στον συγκεκριμένο αγώνα η ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων να ήταν αστραπιαία, αλλά οι κανονισμοί έκαναν πιο αργό, ακόμα και το πιο γρήγορο παιχνίδι. Ένα επιθετικό ριμπάουντ έδινε για παράδειγμα νέα κατοχή 24 δευτερολέπτων σε μια ομάδα, ενώ το ίδιο συνέβαινε και σε κάθε απλό φάουλ. Οι κατοχές μοιραία λοιπόν γίνονταν βασανιστικά λιγότερες για τις ομάδες.
Πάντως, η κυριότερη διαφορά που εντοπίζουμε σε σχέση με το σημερινό μπάσκετ είναι στο post. Κυρίως ο Παναθηναϊκός, αλλά και ο Ολυμπιακός λιγότερο, φρόντιζαν να ακουμπάνε την μπάλα στους ψηλούς τους πολύ περισσότερο από ότι σήμερα. Φυσικά, μόνο τα ονόματα των ψηλών (Nikola Pekovic, Mike Batiste – Nikola Vujcic, Γιάννης Μπουρούσης), αρκούσαν για να δώσουν απάντηση σε αυτό, αλλά γενικότερα η στόχευση στη ρακέτα του αντιπάλου ήταν πολύ πιο έντονη από το σημερινό μπάσκετ των τρίποντων από το logo.
Ο Παναθηναϊκός είχε σε εξαιρετικά άσχημη ημέρα και τον Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος έπαιξε 31 λεπτά και έκανε τη χειρότερη του εμφάνιση σε Final 4, μένοντας άποντος με 0/6 σουτ και -4 στην αξιολόγηση, επομένως αναγκαστικά έπρεπε να βρει σκορ και από κάπου αλλού. Και πράγματι το έκανε, αφού Pekovic και Batiste σκόραραν τους 39 από τους 84 πόντους που τελικά του χάρισαν τη νίκη. Ναι, οι Σπανούλης και Jasikevicius (από 18 πόντους ο καθένας) επίσης δεν έβλεπαν κανέναν σε εκείνον το Final 4, αλλά η τάση για παιχνίδι στο ζωγραφιστό ήταν εμφανής.
Στο φινάλε η εμπειρία ήταν αυτή που μέτρησε περισσότερο
Ο Ολυμπιακός σε όλη την τέταρτη περίοδο βρισκόταν από μία έως τρεις κατοχές πίσω στο σκορ και κυρίως με τον Lynn Greer, που ήταν συγκινητικός (18 πόντοι με 11 κερδισμένα φάουλ) προσπάθησε να φέρει το ματς στα ίσια. Τελικά, ένα λεπτό περίπου πριν από το φινάλε και χάρη σε προσπάθειες των Παπαλουκά, Πρίντεζη και Μπουρούση, αυτό κατέστη εφικτό.
Μπορεί ο ημιτελικός να παιζόταν ανάμεσα σε δύο ομάδες που φημίζονταν για το επιθετικό τους ταλέντο, ωστόσο κρίθηκε από ένα καλάθι που μπήκε ένα λεπτό πριν το τέλος της αναμέτρησης. Ο Nikola Pekovic έδωσε το screen στον Sarunas Jasikevicius και στη συνέχεια βυθίστηκε στο καλάθι για να τελειώσει τη φάση για το 82-84.
Τι ακολούθησε έκτοτε; Ένα χαμένο τρίποντο από τον Vujcic, ένα χαμένο δίποντο από τον Pekovic στο post και το μοιραίο χαμένο αριστερό hook του Γιάννη Μπουρούση, που χάρισε την πρόκριση στον Παναθηναϊκό. Παρόλο δηλαδή που ο Lynn Greer κουβάλησε σε όλον τον αγώνα, η τελευταία του προσπάθεια για σουτ, έγινε περίπου 4 λεπτά πριν το φινάλε του αγώνα.
Δύο ημέρες αργότερα ο Παναθηναϊκός συνέχισε το αήττητο σερί του σε τελικούς, που ξεκίνησε το 1996 στο Παρίσι και δεν έχει ακόμα τελειώσει και επικράτησε με 73-71 της ΤΣΣΚΑ Μόσχας κατακτώντας το 5ο του Ευρωπαϊκό, ενώ ο Ολυμπιακός ηττήθηκε και από την Μπαρτσελόνα με 95-79. Σε εκείνο το παιχνίδι μάλιστα, ο Γιάννης Μπουρούσης έκανε την περίφημη χειρονομία των 10 ημερών στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, η οποία μερικές εβδομάδες αργότερα, έγινε σύνθημα στα χείλη των πράσινων φιλάθλων.
15 χρόνια μοιάζουν με αιωνιότητα σε ένα σπορ που συνεχώς αλλάζει, αλλά η αλήθεια είναι πως οι δύο εκείνες ομάδες έμοιαζαν πολύ περισσότερο με το σημερινό άθλημα, παρά με το μπάσκετ της εποχής. Σήμερα το ένστικτο του κάθε παίκτη μοιάζει πολύ πιο σημαντικό από το ομαδικό πλάνο και οι προσωπικότητες που αγωνίζονταν σε εκείνο το παιχνίδι, τώρα θα ήταν ικανές να καθορίσουν οποιοδήποτε παιχνίδι.
15 χρόνια μετά το Final 4 του Βερολίνου το 2009, η σημερινή UBER Arena ετοιμάζεται να φιλοξενήσει ακόμα ένα τουρνουά με τις δύο ελληνικές ομάδες να έχουν επιστρέψει και να φιλοδοξούν να παίξουν για πρώτη φορά στον τελικό. Σε περίπτωση που αυτό επιτευχθεί θα είναι και η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της διοργάνωσης που δύο ομάδες από την ίδια χώρα παίζουν στον τελικό.
