1 δισ. λόγοι να αγαπήσεις το Billions

Υπάρχουν πολλές καινούργιες σειρές που έχουν ξεκινήσει αυτό το διάστημα. Η καλύτερη (ή, τουλάχιστον, η πιο ένοχη απόλαυση για εμάς τους άντρες) είναι η συγκεκριμένη αναμέτρηση του εισαγγελέα με το τέλειο ρεκόρ συλλήψεων και το μάτι να γυαλίζει και του πολυμήχανου πλουτοκράτη που ξεκίνησε από πολύ χαμηλά και κρύβει καραβιές από βρώμικα μυστικά.

Κρίμα, πραγματικά κρίμα, που οι -ενίοτε τραβηγμένοι από τα μαλλιά- διάλογοι του Billions δεν είναι γραμμένοι από κάποιον που πραγματικά να γνωρίζει το αντικείμενο. Όπως π.χ. τον πανμέγιστο Aaron Sorkin (σ.σ. Ο Andrew Ross Sorkin, οικονομικός αναλυτής των N.Y. Times που το έχει γράψει, δεν έχει καμία συγγένεια μαζί του). Εκείνος και εκείνος μόνο θα μπορούσε σίγουρα να αποδώσει καλύτερα αυτή την τιτανομαχία εγωμανών με φόντο πολλά, πολλά δισεκατομμύρια.

Συγκεκριμένα στη μια γωνία του ρινγκ έχουμε τον Giamatti ως τον ‘δεν δείχνω έλεος ούτε στη μάνα μου’ US District Attorney Chuck Rhoades που μισεί τους βαθύπλουτους εγκληματίες της Wall Street (επίσης, άσχετο, εκείνους που δεν κουβαλούν μαζί τους σακούλα για τα κακά του σκύλου τους), θέλει να τους χρησιμοποιήσει για να βγει από τη σκιά του επιτυχημένου πατέρα του και επιδιώκει στο μέλλον να κάνει βαρβάτη πολιτική καριέρα.

Και στην άλλη τον Lewis ως τον ‘ροκ σταρ’ των hedge fund δισεκατομμυριούχων Bobby ‘Axe’ Axelrod (κάτοχος fuck u money και πρόθυμος να τα χρησιμοποιήσει ανά πάση στιγμή). Τον μοναδικό επιζώντα από όλη την εταιρεία του της τρομοκρατικής επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου ο οποίος, στα χαρτιά, είναι σούπερ γενναιόδωρος (δίνει υποτροφίες στα παιδιά των πρώην συναδέλφων του, αγοράζει την πιτσαρία που πήγαινε ως πιτσιρικάς για να βοηθήσει τον ιδιοκτήτη).

Φοβεροί ηθοποιοί και οι δυο, κάνουν ότι μπορούν για να γεμίσουν γνήσια ένταση και αβυσσαλέο αμοιβαίο μίσος το μεταξύ τους παιχνίδι ποντικιού και γάτας. Κάτι που καταφέρνουν άριστα μόνο στις περιπτώσεις που βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο.

Αν και, παραδόξως, την παράσταση στο Billions κλέβουν οι αξιότιμες σύζυγοι τους. Ξεκινώντας με την αγαπημένη μας Malin Akerman, στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί άπειρες φορές (μέχρι και την αδελφή της έχουμε εκθειάσει), ως την Μακιαβελική πρώην νοσοκόμα σύζυγο του Axelrod (φαντάσου κάτι σαν πιο λάιτ εκδοχή της Robin Wright του House of Cards) που, παρά την trophy wife εμφάνισή της, ντιλάρει εξαιρετικά με ‘παράπλευρες’ απειλές. Όπως π.χ. στο τρίτο επεισόδιο όταν (SPOILER) αναγκάζει την δυσαρεστημένη χήρα πρώην συναδέλφου, που τόλμησε να γράψει ένα καθόλου κολακευτικό κεφάλαιο στο υπό έκδοση βιβλίο της, να έρθει να ζητήσει ταπεινά συγνώμη, με το να της κάνει την καθημερινότητα (γυμναστήριο, golf, πανεπιστήμιο γιου) αφάνταστα δύσκολη.

Βέβαια η Malin, που εξακολουθεί να είναι πανέμορφη, αλλά δεν υπήρξε ποτέ άνω του μετρίου ηθοποιός, δεν πιάνει μια μπροστά στην Maggie Siff των Sons of Anarchy και Mad Men. Την πραγματική αποκάλυψη και ψυχή του Billions που δίνει ρέστα ως η Wendy Rhoades.

Ο συνδετικός δηλαδή κρίκος ανάμεσα στους δυο άντρες αφού από την μια είναι η εταιρική ψυχίατρος του hedge fund του Axelroad, εκείνη που εμπιστεύεται σχεδόν τυφλά και υπεύθυνη για να ανεβάζει την απόδοση των ‘καρχαριών’ που έχει από κάτω του (βασικά τους μανιπουλάρει ώστε να είναι πάντοτε διψασμένοι για αίμα).

Και, ταυτόχρονα, η πιο επιτυχημένη από εκείνον γυναίκα του εισαγγελέα και μητέρα των παιδιών του. Εκείνη που εκείνος αντίστοιχα εμπιστεύεται τόσο ώστε να παίζουν (SPOILER) τα αγαπημένα τους σαδομαζό παιχνίδια, με εκείνη φιλότιμη ως dominatrix και τον Giamatti πειστικό ως δεμένο χειροπόδαρα και με φίμωτρο στο στόμα σκλάβο της.

Αν και, μεταξύ μας, όλο αυτή η σεξουαλική διάσταση του Billions (κάπου πήρε το μάτι μου και -SPOILER- μια λεσβιακή σκηνή) είναι εντελώς αχρείαστη. Άσε που είναι φανερό από το βλέμμα της Maggie όταν ψιλο-αισθάνεται άβολα να τις κάνει.

Εκείνη αγαπά και τους δυο, με τον δικό της τρόπο. Και οι δυο αγαπάνε εκείνη. Κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να πάρει θέση. Αυτό το θεωρώ δεδομένο. Αν και δεν μπορώ να προβλέψω ποια θα είναι αυτή. Κάτι που την καθιστά ακόμη πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση τηλεοπτικού χαρακτήρα.

Ουσιαστικά το Billions είναι -αν και δεν το ξέρει το ίδιο- μια υπέροχη σαπουνόπερα για το αντρικό κοινό που κερδίζει πόντους αυθεντικότητας αφού ο δημιουργός του έχει όντως περάσει μια δεκαετία γνωρίζοντας από κοντά πως φέρονται και πως σκέφτονται αυτοί που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια.

Eίναι σαν κάποιος να αποφάσισε να μετατρέψει το Wall Street σε τηλεοπτική σειρά με πρωταγωνιστή τον Gordon Gekko και αντίπαλό του κάποιον εξίσου αμείλικτο και αδίστακτο, που απλώς τυγχάνει και φοράει το σήμα του σερίφη.

Τώρα το μόνο που μένει για να μετατρέψει το Billions σε επόμενη αγαπημένη μας συνήθεια, είναι να αποφασίσουν επιτέλους οι σεναριογράφοι να βάλουν στο προσκήνιο τις γυναίκες (κόβω φλέβες για μια πιθανή μεταξύ τους αναμέτρηση-κάτι που δεν προκύπτει ούτε ως πιθανότητα από τα επεισόδια που έχουν μέχρι στιγμής προβληθεί). Εκείνες, όπως συνήθως, ξέρουν να μαλώνουν πολύ πιο ύπουλα και αποτελεσματικά από ότι τα θορυβώδη ‘το δικό μου είναι μεγαλύτερο από το δικό σου’ αγόρια.