10 ανησυχητικά σημάδια ότι η επερχόμενη παιχνιδάρα μπορεί να αποδειχθεί παλτό

Η εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα, αυτή είναι η αγαπημένη μου κλισαδούρα (ψέματα, «η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά» είναι). Παρόλα αυτά, όταν ένα παιχνίδι που πρόκειται να κυκλοφορήσει παρουσιάσει ορισμένα από τα παρακάτω συμπτώματα, τότε τα πράγματα είναι ανησυχητικά, κάτι δεν πάει καλά, είναι άρρωστο (ή θα αρρωστήσει εμάς στο μέλλον). Η εμφάνιση 1-2 σημαδιών μπορεί να είναι κάτι τυχαίο. Από τα 3 και άνω, το θέμα ζορίζει, κι αν δεν τα πάρουμε γραμμή στην ώρα τους και προπαραγγείλουμε ή αγοράσουμε Day 1 τον εκάστοτε «τέτοιο» τίτλο, μπορεί και να κλάψουμε. Από τα νεύρα.

Επαναλαμβάνω, θα υπάρξουν και εξαιρέσεις. Επιπλέον, ίσως το videogame να μην είναι κακό, αλλά τουλάχιστον να μην δικαιολογήσει το θόρυβο που δημιουργήθηκε για χάρη του. Σε κάθε περίπτωση, αν εμφανιστούν τα παρακάτω δείγματα, ψάξου… 

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΗΜΕΡΑ

Ναι, ο κύκλος ανάπτυξης ενός videogame της σύγχρονης εποχής έχει αυξηθεί σημαντικά, ακόμα και 3-4-5 χρόνια δεν θεωρούνται πολλά. Όμως, αν από τη στιγμή της ανακοίνωσης, ακόμα περισσότερο της ημερομηνίας κυκλοφορίας, αρχίσουν οι συνεχείς αναβολές και καθυστερήσεις, Houston we have a problem. Κάτι δεν λειτουργεί σωστά, κάποιος μηχανισμός, bugs, ιστορίες, πράματα, είναι κάτι ψύλλοι και σε ζητάνε. Duke Nukem Forever, που χάθηκες ρε boy;

Για παράδειγμα, το The Last Guardian δεν ήταν κακό, τουναντίον. Αλλά, στο PS3 δεν χωρούσε, στο PS4 κολυμπούσε (τεχνικά), και τελικά τα ζητήματα με την κάμερα και τον χειρισμό μάλλον δεν λύθηκαν ποτέ. Μια ταπεινή καθυστέρηση, ίσως να μην λέει τίποτα, να είναι ανεμογκάστρι. Στις πολλές, όμως, έχουμε κυοφορία προβλήματος. 

ΥΠΕΡΠΡΟΒΟΛΗ

Εντάξει, το μάρκετινγκ τη σήμερον ημέρα παίζει σπουδαίο ρόλο, καμία αντίρρηση, αν δεν δείξεις το παιχνίδι σου πριν κυκλοφορήσει θα σε πλακώσουν οι κακές πωλήσεις αργότερα. Τι γίνεται όμως όταν το ένα βίντεο διαδέχεται το άλλο σε ρυθμό πολυβόλου, η μία άχρηστη πληροφορία ακολουθεί την επόμενη, στο developer diary #76 διαπιστώνουμε ποια φαγητά προκαλούν δυσκοιλιότητα στον game director;

Ε, είναι προφανές ότι δημιουργείται hype για το hype, κάνουμε θόρυβο για να καλύψουμε ορισμένες ατέλειες ή την έλλειψη ουσίας. Η τρέχουσα κατηγορία θέλει μεγάλη προσοχή γιατί τα preorders πέφτουν βροχή (κι όταν παίξεις πέφτουν καντήλια), ενώ συνδυάζεται και με ορισμένες από τις παρακάτω.

GAMING AMBER ALERT

Το ακριβώς αντίστροφο του παραπάνω. Ένα videogame ανακοινώνεται, π.χ. στην Ε3, ως εδώ όλα καλά. Ακούγονται κάποια πραγματάκια σε αραιά χρονικά διαστήματα, αοριστίες συνήθως, και μετά χάνεται από προσώπου γης. Τις περισσότερες φορές, δίνεται ένα release date, το οποίο μπορεί και να τηρηθεί, αλλά τεράστια σημασία δεν έχει, το βασικό είναι ότι δεν μαθαίνεις τίποτα ουσιαστικό για τον τίτλο.

Ξεχνάς ότι υπάρχει και, ξάφνου, το βρίσκεις σε κάποιο ράφι, έχει κυκλοφορήσει. Για να μην υπάρχουν λόγοι προώθησης αλλά και γνώσης περί του παιχνιδιού, μάλλον δεν υπάρχουν και λόγοι αγοράς του.  

ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ

Είναι απολύτως λογικό, θεμιτό και ευπρόσδεκτο για ένα παιχνίδι να προσπαθεί να διαφοροποιηθεί, να κάνει και να πει κάτι καινούριο. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν υπόσχεται γαλαξιακές καινοτομίες, εμπειρίες αξέχαστες που δεν έχεις ξαναζήσει έβα, κουνέλια από μαγικά καπέλα.

Συνήθως, τα παιχνίδια αυτής της κατηγορίας συνοδεύονται από υπερπροβολή. Αν συμβεί αυτό, τότε η παγίδα έχει στηθεί σε ποσοστό άνω του 90% (αυθαίρετη οριοθέτηση), το ψάρι βρωμάει μέχρι το λέπι. Πιο χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα από το No Man’s Sky, δεν μπορώ να βρω.

Η ΣΤΡΟΦΗ

Έχουν ήδη βγει δύο-τρία παιχνίδια μιας σειράς, συνήθως action adventure (stealth ή μη), action RPG ή survival horror. Τα παιχνίδια είναι πολύ καλά έως εξαιρετικά (γι’ αυτό και βγαίνουν συνέχειες), όμως η publisher δεν είναι απόλυτα ευχαριστημένη από τις πωλήσεις, επιζητά το κάτι παραπάνω. Για την ακρίβεια, θέλει να (ξ)ανοιχτεί στο μεγάλο shooter κοινό και να φάει κομμάτι της πίτας. I’m not looking for absolution, forgiveness for the things I do…

Το νεογέννητο μέλος της οικογένειας ανακοινώνεται με τυμπανοκρουσίες, ότι θα γίνει μεν πιο action, αλλά θα σεβαστεί τα ήθη και τα έθιμα του franchise, συν ότι θα έχει multiplayer. Με λίγα λόγια, η publisher στοχεύει στην προσέλκυση όλων των παικτών, παλιών της σειράς αλλά και νέων. Έχεις φάει ποτέ σε μαγαζί που σερβίρει και σουβλάκια και πίτσα και μπέργκερ και σούπα μπρόκολο; Στη χειρότερη, θα είναι κακό. Στην καλύτερη, θα είναι μέτριο προς καλό, δεν θα αναδεικνύεται κανένα τμήμα του παιχνιδιού.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ

Το ανωτέρω παράδειγμα αποτυγχάνει για τους λόγους που αναφέρθηκαν παραπάνω και πέρα από την ποιοτική κατηφόρα έρχεται και η εμπορική, χάνει και τα λίγα δηλαδή (τους πιστούς οπαδούς). Η εταιρεία παραγωγής αντιλαμβάνεται το λάθος της (λες και δεν είχε μάθει από τις πατάτες των υπολοίπων) και στο επόμενο videogame της σειράς δηλώνει ευθαρσώς ότι επιστρέφει στις ρίζες. Μόνο που, αυτή τη φορά, τίποτα δεν έχει αλλάξει και τίποτα δεν είναι όπως παλιά, δεν έχει να προτείνει κάτι φρέσκο στο είδος, μπορεί και να έχει ξεχάσει πως γίνεται σωστά η δουλειά.

Τρανή εξαίρεση του κανόνα το νέο Resident Evil, το 7, το Biohazard. Θα τα πούμε σύντομα γι’ αυτό, προς το παρόν κράτα ότι, όντως, επιστρέφει στις ρίζες του θρυλικού παιχνιδιού με τον τρόπο του.

ΑΝΑΘΕΣΗ/ ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ

Επειδή είναι προφανές ότι τα sequel κυριαρχούν σε αυτή την gaming ζωή, υπάρχει και η περίπτωση ενός τρίτου, τέταρτου, νιοστού παιχνιδιού (ή δεύτερου μετά από χρόνια κυκλοφορίας του πρώτου), που η ομάδα ανάπτυξης αλλάζει, ή σημαντικά πρόσωπα έχουν αποχωρήσει. Όταν ένα videogame δεν φτιάχνεται από τα μαμίσια χεράκια και ανατίθεται σε ξένα, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες αποτυχίας. Σαν την μάνα δεν έχει κι αν η original δημιουργός αποφάσισε ότι κουράστηκε ή δεν έχει να προσφέρει κάτι άλλο, τότε γιατί να τα καταφέρει η φορετή, αυτή που δεν πόνεσε ποτέ για το παιχνίδι αυτό; E;

ΜΙΛΑΤΕ; ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΕ

Και ενίοτε σας γράφουμε. Ή ακούμε τους λάθους ανθρώπους ή αυτό που μας βολεύει. Αυτό εδώ μπορεί να ονομαστεί και φαινόμενο Sports of Duty και χορεύουμε πάντα σε ρυθμούς sequel. Ένα παιχνίδι έχει βγάλει συνέχειες και συνέχειες, κούραση επικρατεί, ο κορεσμός ξεχειλίζει, η γκρίνια του κοινού (που όμως συνεχίζει και το αγοράζει) μοιάζει με συνταξιούχου στην Εθνική Τράπεζα. Η publisher, και καλά, θέτει ένα τέλος, υπόσχεται ότι το επόμενο παιχνίδι θα έχει αλλαγές σημαντικές. Μα αυτό λέγεται story mode στο Call of Duty, μα θα έχει gameplay features που θα πρόκειται για το καλύτερο FIFA στην ιστορία, η εταιρεία ακούει το feedback της κοινότητας και θα κινηθεί αναλόγως.

Ναι, νταξ, ΟΚ, στάνταρ, μάλιστα, ό,τι πείτε, τι λε ρε γαμώτη…

ΜΠΑΛΩΜΑ ΑΝΤΙ ΕΓΧΕΙΡΗΣΗΣ

Τα παλιά τα χρόνια, δεν υπήρχαν patches. Αυτό σήμαινε ότι παντρευόσουν τα προβλήματα σε ένα παιχνίδι, μόνο που αυτά ήταν λιγότερο σημαντικά ή και ανύπαρκτα. Λίγο πιο πρόσφατα, ένα update που έβγαινε τις πρώτες-πρώτες μέρες κυκλοφορίας ενός videogame, ήταν ότι και η Κασσάνδρα για την Τροία, έφερνε κακά μαντάτα. Πλέον, το Day 1 patch είναι σχεδόν απολυταρχικό καθεστώς και δεν προκύπτει απαραίτητα το συμπέρασμα ότι ο εκάστοτε τίτλος είναι ετοιμοθάνατος. Αν, όμως, το ζήτημα είναι για εντατική, δεν λυθεί με το αρχικό patch, αν κάποιο mode δεν λειτουργεί καν ή το παιχνίδι κρασάρει και βγαίνουν διαδοχικά μπαλώματα (που μπορεί και ν’ αργήσουν), τότε μακριά κι αγαπημένοι, το ελλιπές testing ή/ και η βιασύνη να τηρηθούν οι προθεσμίες έχουν κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά.

SEARCHING FOR REVIEW. SEARCHING…

Η παραπάνω αλλά κι αυτή εδώ, είναι δύο κατηγορίες που εμφανίζονται πάρα πολύ αργά, ελάχιστα πριν κυκλοφορήσει το παιχνίδι ή και μετά. Τώρα τελευταία, οι εταιρείες έχουν γίνει πονηρές, για την ακρίβεια κοπιάρουν πρακτικές συγγενών μέσων και, είτε αργούν να στείλουν ένα game για review προβάλλοντας συγκλονιστικές δικαιολογίες, είτε και καθόλου. Ο λόγος προφανής. Αν εσύ δεν διαβάσεις το review ενός κακού videogame, δεν θα μάθεις έγκαιρα ότι είναι μούφα, άρα αν το δεις σε ένα κατάστημα μπορεί και να το αγοράσεις. Ό,τι πιούμε και ό,τι φάμε, να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται.

Εξαιρέσεις τα Dishonored 2 και Doom, και μάλιστα βαρβάτες γιατί είναι εκπληκτικά. Βέβαια, αποτελούν τμήμα (ή θύμα;) συγκεκριμένης πολιτικής που υιοθέτησε σχετικά πρόσφατα η Bethesda με τις δημοσιογραφικές κόπιες να παραλαμβάνονται μόλις μία μέρα πριν κυκλοφορήσει το παιχνίδι. Είναι λάθος και κατά του καταναλωτή gamer, ενώ γυρνάει και μπούμπερανγκ στην εταιρεία την ίδια; Ναι. Τουλάχιστον, όμως, το έχει δηλώσει και δεν το κάνει στα μουλωχτά, συν ότι τα παραπάνω games ήταν ποιοτικά.

Όπως και να ‘χει, τα μέτρα προστασίας για τις δύο τελευταίες κατηγορίες, αλλά ενδεχομένως και γενικότερα, είναι ξεκάθαρα και προληπτικά. Υπομονή, μπάστα στις προπαραγγελίες, μαθαίνουμε, ακούμε, διαβάζουμε και μετά αγοράζουμε. Απλό είναι.