10 επιτυχημένες σειρές που γνωρίσαμε πρώτα ως ταινίες

Ενώ η διαδρομή μιας ταινίας που γίνεται σειρά είναι τρομερά συχνή και, αντιστρόφως, ακόμα και μια σειρά που μεταφέρεται στο σινεμά δεν είναι κάτι ανήκουστο (βλέπε ας πούμε τα διάφορα Star Trek ή X-Files που ακολουθούν χαρακτήρες ή/και πλοκές από το ένα μέσο στο άλλο), υπάρχει και μια ακόμα διακριτική συγγένεια που συναντάμε κάποιες φορές.

Σειρές που είχαν υπάρξει κάποτε ως ταινίες, δίχως να υπάρχει απαραιτήτως σύνδεση μεταξύ τους. Πολύ απλά, ένα συγκεκριμένο υλικό που κάποτε είχε μεταφερθεί στο σινεμά, τώρα έξαφνα για κάποιο λόγο μεταφέρεται και στη μικρή οθόνη. Όχι ως συνέχεια ή ως πρίκουελ ή ως spin-off ή τίποτα τέτοιο. Αλλά, υπό μία έννοια, ως ριμέικ. Που απλά αντί για μια ταινία δύο ωρών, κρατά για μια ένα σερί επεισοδίων.

Ακόμα και εκατοντάδων επεισοδίων.

Με αφορμή το Ripley του Netflix, σκεφτήκαμε πόσο συχνό μπορεί να είναι αυτό το φαινόμενο. Το Ripley αποτελεί νέα μεταφορά του ήρωα της Patricia Highsmith, ερμηνευμένο αυτή τη φορά σε ασπρόμαυρο από τον Andrew Scott, και δια χειρός του σεναριογράφου Steven Zaillian (The Irishman, Το Κορίτσι με το Τατουάζ, Η Λίστα του Σίντλερ… τελοσπάντων, καλός είναι ε).

Ο Tom Ripley έχει βρεθεί στο παρελθόν στο σινεμά και μάλιστα πάνω από μία φορές, καθώς έχει ερμηνευθεί από ηθοποιός όπως ο John Malkovich, ο Dennis Hopper και ο Alain Delon(!). Η διασημότερη εκ των ταινιών είναι φυσικά το απαστράπτον αριστούργημα του Anthony Minghella, Ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ, με τον Matt Damon στο ρόλο και τον Jude Law ως ανταγωνιστή.

Είναι μια ανάγνωση του βιβλίου που δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο, αν μη τι άλλο αισθητικά, από την διασκευή του Zaillian. Μας έκανε λοιπόν αυτή η σχέση ανάμεσα στα δύο έργα, να σκεφτούμε – ποιες άλλες φορές μια σημαντική σειρά είχε προϋπάρξει ως ταινία, και ποια η σχέση ανάμεσα στα δύο έργα;

Τονίζουμε ότι η λίστα δεν αφορά απευθείας αναβιώσεις ή σίκουελ (άρα όχι Star Trek, όχι Sex and the City, όχι Firefly, X-Files και Simpsons), αλλά απλώς, νέες διασκευές. Που μπορεί να είχαν κάποια μικρή, αλλά ίσως και καμία απολύτως σχέση με την ταινία που προηγήθηκε. Ποιες είναι οι σημαντικότερες;

Friday Night Lights

Η λατρεμένη και πολυβραβευμένη σειρά με τον Kyle Chandler και την Connie Britton ακολούθησε τις ζωές των κατοίκων μιας μικρής πόλης που ζει και αναπνέει στο ρυθμό της τοπικής ομάδας φούτμπολ. Ένα από τα καλύτερα τηλεοπτικά δράματα του 21ου αιώνα, κράτησε 5 σεζόν, μας σύστησε μπόλικα νέα ταλέντα και αποτέλεσε νέα διασκευή ενός μη μυθοπλαστικού βιβλίου του 1990 που περιέγραφε μια τέτοια πόλη, την ομάδα και τους κατοίκους.

 

Δύο χρόνια πριν τη σειρά, ο ίδιος σκηνοθέτης (Peter Berg) είχε μεταφέρει το βιβλίο στο σινεμά, με τον Billy Bob Thornton αυτή τη φορά στο ρόλο του κόουτς, όμως ο Berg μετάνιωσε γρήγορα που λόγω του χρονικού περιορισμού δε μπορούσε να παρουσιάσει και να αναπτύξει όλες τις ιστορίες και τους χαρακτήρες που ήθελε. Υπό αυτή την έννοια, το τηλεοπτικό Friday Night Lights δεν είναι ούτε συνέχεια, ούτε ριμέικ του κινηματογραφικού, ούτε τίποτα τέτοιο – είναι πολύ απλά, μια δεύτερη ευκαιρία. Σα να λες, «ΟΚ, άκυρο, πάμε πάλι, τώρα το έχω».

M*A*S*H

Μια από τις πιο πετυχημένες σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης είναι ένα σίτκομ του 1972 με φόντο τον πόλεμο της Κορέας. Ακολουθεί το ιατρικό προσωπικό στα 3 χρόνια του πολέμου κι ας έτρεξε τελικά για 11(!) σεζόν. Η σειρά κέρδισε βραβεία και αγαπήθηκε από το κοινό, προτάθηκε για πάνω από 100 Έμμυ, έδωσε στον Άλαν Άλντα τον πιο διάσημο ρόλο της καριέρας του (ενώ μάλιστα έγραψε και σκηνοθέτησε και πολλά επεισόδια), και έχει το φινάλε με τη μεγαλύτερη θεαματικότητα οποιουδήποτε επεισοδίου στην ιστορία της τηλεόρασης: οι θεατές υπολογίζονται στα 125 εκατομμύρια.

 

Πριν όμως γίνει καθοριστική τηλεοπτική σειρά, το M*A*S*H ήταν μια επίσης πετυχημένη ταινία. Γυρισμένη από τον θρύλο Ρόμπερτ Όλτμαν, με άλλο καστ, χρησιμοποίησε τον πόλεμο της Κορέας ως αλληγορία για τον τρέχοντα πόλεμο στο Βιετνάμ, με γερές δόσεις πίκρας, σάτιρας και counter-culture αναφορών.

Η ταινία του Όλτμαν (βασισμένη σε προ διετίας βιβλίο) κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα και προτάθηκε για 5 Όσκαρ, ενώ έγινε και αληθινή εμπορική επιτυχία που οδήγησε σε ένα σχετικό franchise. Όσο για σύνδεση ανάμεσα στις δύο εκδοχές του M*A*S*H; Ο ίδιος ο Όλτμαν απεχθανόταν τη σειρά, χαρακτηρίζοντάς την «την αντίθεση όσων εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε».

Westworld

Η σειρά του ΗΒΟ δια χειρός Τζόναθαν Νόλαν και Λίσα Τζόι έζησε μια σύντομη και αμφιλεγόμενη ζωή, ξεκινώντας με μια πρώτη σεζόν γεμάτη ίντριγκα και μυστήριο και παιχνιδάκια με την αφήγηση και την αντίληψη του θεατή, προχωρώντας όμως σε μετέπειτα σεζόν που έχασαν γρήγορα το ενδιαφέρον του κοινού (έστω κι αν στην πορεία αρκετός κόσμος τις υπερασπίζεται), εξερευνώντας διαφορετικές πτυχές αυτού του τρομακτικού sci-fi κόσμου: σε ένα θεματικό πάρκο εμπνευσμένο από την Άγρια Δύση, οι επισκέπτες μπορούν να πραγματοποιήσουν κάθε τους φαντασίωση δίχως αντίποινα μιας και τα ανδροειδή hosts απαγορεύεται βάσει του προγραμματισμού τους να αντιδράσουν. Αλλά τελοσπάντων, ξέρετε πώς εξελίσσονται συνήθως αυτά.

 

Η σειρά κόπηκε άδοξα μετά από 3 σεζόν αφήνοντας την εξερεύνησή της ανολοκλήρωτη. Είχε ενδιαφέρον το πόσες ιδέες και επίπεδα πάντως προέκυψαν μέσα από αυτό το ριμέικ ουσιαστικά, του ομώνυμου φιλμ του 1973 από τον Michael Crichton με τον Yul Brynner, καθώς και με κάποιες χαλαρές ιδέες από το σίκουελ του 1976, Futureworld. Ίσως κάποια στιγμή να επιστρέψουμε σε αυτό τον κόσμο – παρά τις αδυναμίες της σειράς, υπήρξε κάτι το αυθεντικά φιλόδοξο και όμορφο.

Teen Wolf

Αυτό είναι περίπτωση α λα Battlestar Galactica. Η κλασική sci-fi σειρά του Ron Moore είχε προκύψει ως νέα, σοβαρότερη προσέγγιση στο αγαπητό, camp σόου του 1978, και ενώ θεματικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, το re-imagining του Teen Wolf αποτελεί κάτι αντίστοιχο, αναλογικά μιλώντας.

Η διασκεδαστική camp κωμωδία με τον Michael J. Fox από το 1985, σε αυτή την τηλεοπτική επαναπροσέγγιση των 2010s μετατρέπεται σε μια επικών διαστάσεων περιπέτεια με απαγορευμένους έρωτες και αντίπαλες φατρίες που έχει πολλά περισσότερα μέσα της από ένα απλό “young adult ερωτικό τρίγωνο”, όπως ήταν τότε της μόδας.

Buffy the Vampire Slayer

H Buffy είναι από τις πιο περίεργες περιπτώσεις ως προς τη σχέση ταινίας και σειράς. Η κεντρική ηρωίδα έχει το ίδιο όνομα αλλά παίζεται φυσικά από διαφορετική ηθοποιό, κι ενώ το σενάριο και στις δύο περιπτώσεις υπογράφει ο Joss Whedon, η ταινία εν τέλει δεν τοποθετείται μες στον «κανόνα» της σειράς. Υπάρχουν αλλαγές που έγιναν στο σενάριο του Whedon ενώ ως προς τον τόνο διαφέρουν αρκετά. Έγινε βέβαια καλτ επιτυχία κι αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη της σειράς, η οποία εν τέλει άφησε την ταινία πίσω ως μια περίεργη υποσημείωση.

 

Στο ξεκίνημα της σειράς, αναφέρονται ορισμένα περιστατικά ως δεδομένα από το παρελθόν της ηρωίδας που όμως δεν συνέβησαν ποτέ στην ταινία, παρά μόνο στο αρχικό σενάριο του Whedon(!).

Για λόγους δικαιωμάτων, η σκηνοθέτης της ταινίας Fran Rubel Kuzui αναφέρεται ως παραγωγός για όλη τη διάρκεια της σειράς με την οποία ποτέ δεν είχε περαιτέρω σχέση, και σε ένα commentary για τα DVD της σειράς, ο Whedon αναφέρει πως «υπάρχουν κάποιοι παραγωγοί που αναγράφονται στους τίτλους αρχής που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους ούτε μια μέρα στο σετ». Τελοσπάντων, η ταινία του ‘92 είναι μια φαν σαχλαμαρίτσα και η σειρά του ‘97 είναι μια από τις καθοριστικές σειρές του αμερικάνικου fantasy.

Fargo

Για το Fargo τα ξέρουμε: Η σειρά του Noah Hawley (που μόλις είχε μια φανταστική σεζόν με πρωταγωνιστές την Juno Temple και τον Jon Hamm) αποτελεί κάτι σαν επέκταση του ομώνυμου φιλμ των αδερφών Coen του 1996, το οποίο κέρδισε βραβείο Σκηνοθεσίας στις Κάννες και Όσκαρ Σεναρίου και Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Ενώ όλες οι ιστορίες που αφηγείται η σειρά είναι αυτοτελείς ανά σεζόν, και δεν υπάρχει απευθείας σχέση με την ταινία, ο Hawley έχει απλώσει διάφορες αναφορές και easter eggs που λειτουργούν περισσότερο ως κλείσιμο του ματιού. Εξάλλου η σειρά είναι επηρεασμένη όχι μόνο από το κινηματογραφικό Fargo, αλλά γενικότερα από την κοενική φιλμογραφία.

 

Η πρώτη απόπειρα για μεταφορά του Fargo στην τηλεόραση είχε γίνει ένα χρόνο μετά την ταινία, με έναν πιλότο που είχε σκηνοθετήσει η Kathy Bates που ποτέ δεν προχώρησε. Για την τωρινή σειρά, οι Coen υπήρξαν παραγωγοί, αν και αυτό μάλλον ήταν περισσότερο κάτι τυπικό. Σε μια συνέντευξη του 2017, ο Joel Coel παραδέχτηκε πως «δεν μας ενδιαφέρει και πάρα πολύ». Υπήρξαν σίγουρα κάποιες σημειώσεις που έδωσαν αφού διάβασαν τα σενάρια της 1ης σεζόν, ενώ ο Joel διαβεβαιώνει πως «είμαστε χαρούμενοι με τη σειρά, δεν έχουμε πρόβλημα μαζί της – απλά νιώθουμε πως είναι κάτι χωριστό από την ταινία μας». Συμπληρώνει πως «Δουλεύουμε με συντομία. Μετά από 2 ώρες με έναν χαρακτήρα, νιώθουμε πως έχουμε τελειώσει μαζί του».

The Pink Panther

Ναι, η αγαπημένη σειρά κινουμένων σχεδίων προήλθε από την επιτυχία της κωμωδίας με τον Peter Sellers, και συγκεκριμένα από το πόσο δημοφιλείς ήταν οι τίτλοι αρχής, όπου και πρωτοεμφανίστηκε ο γνωστός Ροζ Πάνθηρας.

The Dead Zone

Βασισμένος στο βιβλίο του ‘79 από τον Stephen King, o David Cronenberg γύρισε το 1983 ένα από τα κλασικά του sci-fi θρίλερ με τον Christopher Walken. Η ιστορία ακολουθεί έναν άντρα που μετά από χρόνια ξυπνάει από κώμα με μεταφυσικές δυνάμεις, να μπορεί να «δει» πτυχές των ζωώ ανθρώπων μέσα από ένα άγγιγμα.

 

Σχεδόν 20 χρόνια αργότερα, σε ένα καλωδιακό κανάλι της αμερικάνικης τηλεόρασης, η ίδια ιδέα μεταφέρθηκε σε μορφή σειράς που κράτησε μάλιστα για 6 σεζόν και 80 επεισόδια. Η σειρά δανείζεται φυσικά χαρακτήρες και concept από το βιβλίο, αλλά ταυτόχρονα εμπνέεται κι από την Cronenberg εκδοχή, άρα το λες και ριμέικ σε μορφή σειράς αν θες. Αν θες!

Ghostbusters

Αυτό έχει πλάκα – είναι μάλλον πιθανότερο κάποιος να τρέφει νοσταλγικά συναισθήματα για τους Ghostbusters λόγω της σειράς κινουμένων σχεδίων που έπαιζε για 7 χρόνια, παρά την ίδια την ταινία του ‘84. Αν όμως μπερδεύεστε όταν το σκέφτεστε και έχετε μια περίεργη ανάμνηση με ένα animation που ήταν άσχετο με την ταινία, τότε ναι, δεν τα χάνετε. Σωστά θυμάστε! Ήταν μια άλλη ομάδα κυνηγών φαντασμάτων, με άλλη αισθητική, άλλους χαρακτήρες, και άλλο σήμα. Και παιζόταν παράλληλα με το άλλο.

Η εταιρεία παραγωγής Filmation είχε γυρίσει στα ‘70s μια live-action σειρά με τίτλο The Ghost Busters, κι όταν η Columbia θέλησε να κυκλοφορήσει την ταινία του ‘84, πήρε από την Filmation τα δικαιώματα για την χρήση του τίτλου. Με την επιτυχία της ταινίας, η Filmation σκέφτηκε, κάτσε ρε φίλε, δικό μας είναι το όνομα, γιατί να μην γυρίσουμε κι εμείς κάτι να εκμεταλλευτούμε τον χαμό; Κι έτσι έβγαλαν το ‘86 μια σειρά κινουμένων σχεδίων με τίτλο Ghostbusters για να προλάβουν το hype.

 

 

Κυριολεκτικά ΠΕΝΤΕ μέρες αργότερα, η Columbia έκανε πρεμιέρα για τη δική της σειράς κινουμένων σχεδίων, που βασιζόταν στην ταινία. Με τίτλο; The Real Ghostbusters. Φυσικά αυτή η εκδοχή είχε και την πιο μεγάλη επιτυχία, τρέχοντας για 7 σεζόν, με το άλλο να κόβεται στο τέλος του ‘86.

High Fidelity

Και κλείνουμε με κάτι γλυκό και μερακλίδικο. Το High Fidelity, από τις μάλλον κλασικές και καθοριστικές ταινίες για μια γενιά θεατών, μεταφέρθηκε πρόσφατα και στην τηλεόραση αλλά με πρωταγωνίστρια τη Zoe Kravitz κι από κοντά τον πάρα πολύ φίλο μας, Jake Lacy. Ωραία vibes, ωραίες μουσικές (με έξτρα Λένα Πλάτωνος!), ωραίο καστ, σε μια καθαρή περίπτωση ριμέικ-αλλά-σειρά-και-αλλά-πιο-σύγχρονο.

 

Ως φαν της ταινίας, απόλαυσα και τη σειρά (που κόπηκε άδοξα μετά την 1η σεζόν). Ειλικρινά; Σε κάθε γενιά αξίζει κι από ένα High Fidelity.