10+1 νέα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας για τον Δεκέμβριο

Τάσος Αλεξιάδης – Στο χέρι αστέρια (Εστία)

Ένα πεταμένο γάντι βοηθά ένα παιδί να ζήσει, έστω και για λίγο, το όνειρό του· μια άνοιξη η γη γεννά έναν πέτρινο άνθρωπο· ένα παιδί επιμένει να μη μεγαλώσει γιατί δεν θέλει να ξεχάσει τα χρώματα· το πόδι της κυρίας Ευαγγελίας τρέχει μόνο του στα δάση, ντυμένο μ’ ένα καλσόν στο χρώμα του ουίσκι.

Είκοσι πέντε σύντομα και ευθύβολα διηγήματα για τη σκληρότητα της παιδικής ηλικίας και των γηρατειών, για τη μνήμη, την απώλεια, τα καλοπροαίρετα και μη παιχνίδια του μυαλού, και, εν τέλει, για το πόσοι διαφορετικοί άνθρωποι μπορεί να κρύβονται μέσα σε έναν και μόνο από εμάς.

Άννα Γαλανού – Ριζιμιό (Διόπτρα)

Ο Φώτης και η Αργυρώ ζουν σ’ ένα χωριό της Κρήτης κι από παιδιά είναι αχώριστοι. Μεγαλώνοντας όλα κυλούν ιδανικά, μέχρι που ένα τραγικό συμβάν φέρνει τα πάνω κάτω στις ζωές τους. Μετά από δεκαπέντε χρόνια απουσίας η Αργυρώ επιστρέφει στη γενέτειρά της και αναζητά απαντήσεις, ξεκινώντας ένα μακρύ ταξίδι, με μεγάλη ένταση, αγωνία και πολλά γεγονότα που το ένα ανατρέπει το άλλο, με πρωταγωνιστές το ίδιο το νησί και τους ανθρώπους του.

Αταλάντη Ευριπίδου – Εκείνοι που δεν έφυγαν (Πόλις)

Καλύπτοντας το διάστημα από την oθωμανική κατοχή μέχρι και σήμερα, τα διηγήματα της συλλογής εξιστορούν το χρονικό ανθρώπων στο περιθώριο της Ιστορίας: γυναίκες, κουήρ άτομα, εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, μπάσταρδα, σεξεργάτριες – ήταν ανέκαθεν παρόντες, παρότι σπάνια ορατοί, και ποτέ δεν έφυγαν.

---

Επτά ιστορίες με φόντο μια ολοένα και λιγότερο μυθική Ελλάδα, όπου οι θρύλοι χάνονται, η ελευθερία στηλιτεύεται και η αλληλεγγύη είναι το μόνο που απομένει.

Μίνως Ευσταθιάδης – Σου γράφω από την κοιλιά του κτήνους (Μεταίχμιο)

Το 2022 ο Μίνως Ευσταθιάδης παίρνει άδεια εισόδου στη φυλακή υψίστης ασφαλείας του Στράουμπινγκ στη Γερμανία για να συναντήσει έναν κρατούμενο, καταδικασμένο σε ισόβια. Η συνέντευξη ολοκληρώνεται, αλλά κατά τη διάρκειά της αρχίζει να αποκαλύπτεται μια διαφορετική και άγνωστη υπόθεση.

Πώς μπορεί να συνδέεται η εξαφάνιση ενός κοριτσιού το 1981 στο δάσος της βαυαρικής λίμνης Άμερ με τη δολοφονία μιας γυναίκας στο πολυτελές ρετιρέ της, στο κέντρο του Μονάχου το 2006; Ένα αγωνιώδες crime μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί.

Ιωάννα Καρυστιάνη – Κορνιζωμένοι (Καστανιώτης)

Στο νέο μυθιστόρημα της σπουδαίας πεζογράφου πρωταγωνιστούν ο Στέλιος Σπούγιας, κορνιζάς στο επάγγελμα, η πρώην σύζυγος του και ο γιος τους. Βρισκόμαστε σε μια επινοημένη επαρχιακή πόλη.

---

Τυχερή, αντί Κρανιά, έτσι τη λέγανε μερικοί πιο παλιοί και πολύ δίκαιος ο τίτλος, ούτε μία ανθρωποκτονία εδώ και δεκαετίες, οι κτηματικές διαφορές και τα συζυγικά κερατώματα δεν είχαν οδηγήσει ντόπιους σε ακραίες συμπεριφορές, η τοπική Αστυνομία ασχολιόταν με παραβίαση ωρών κοινής ησυχίας, παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, διαρρήξεις, εξυβρίσεις και φασαρίες για τα ποδόσφαιρα και τα κομματικά. Ώσπου γίνεται ένας φόνος και η ισορροπία διαταράσσεται αμετάκλητα.

Νίκος Μάντης – Αδύνατες πόλεις (Καστανιώτης)

Το νέο doorstopper μυθιστόρημα του πολυβραβευμένου συγγραφέα. Στον κόσμο του όψιμου εικοστού πρώτου αιώνα, η Ευρώπη περιορίζεται στον ρόλο ενός αχανούς θεματικού πάρκου. Οι άνθρωποι, με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης, ζουν ως υπήκοοι-εκθέματα μέσα σε πιστές αναβιώσεις ιστορικών περιόδων, αρνούμενοι τη σύγχρονή τους πραγματικότητα. Παράλληλα, οι εξελίξεις της τεχνολογίας, πίσω από τις οποίες βρίσκεται ο μεγιστάνας Ντεβέντρα Πούρι, έχουν επιτρέψει τη μετατροπή της συνείδησης σε ένα σύνολο δεδομένων που μπορεί να φορτωθεί από σώμα σε σώμα.

---

Σε αυτό το περιβάλλον, το διοικητικό στέλεχος Νίκο Μαυρίδης, η υπεύθυνη ασφαλείας Βίκα Κορτέζ και ο πνευματιστής-γκουρού Ιγκνάτι Βασίλιεβιτς Ροστόφ παλεύουν για να επιβιώσουν και να διατηρήσουν την ανθρώπινη φύση τους, αλλάζοντας ασταμάτητα πόλεις, εποχές, και ταυτότητες.

Βαγγέλης Μπέκας – Γένεσις (Ψυχογιός)

Σε ένα ειδυλλιακό ελληνικό νησί της Ελλάδας, μια νεαρή αντιεισαγγελέας θα ανακαλύψει μια πλεκτάνη που συνδέει τη δικαστίνα μητέρα της με ένα κύκλωμα παρανόμων, το οποίο λυμαίνεται τον τουρισμό, τη βαριά βιομηχανία του τόπου. Στην εξιχνίαση των εγκλημάτων θα εμπλακεί κι ένας γιατρός που μέχρι πρόσφατα ακολουθούσε αποστολές σε ριψοκίνδυνα μέρη του πλανήτη. Δυο κόσμοι διαφορετικοί σε ταραγμένη έλξη, ανακαλύπτουν διαρκώς άγνωστες πτυχές του παρελθόντος, με την τεχνητή νοημοσύνη να διαταράσσει τις έννοιες της αλήθειας και της ελευθερίας.

Γιάννης Παλαβός – Το παιδί (Ίκαρος)

Παιδιά, γονείς, αλεπούδες, σπουργίτια, χωράφια, άγιοι. Δώδεκα διηγήματα, καρποί μιας κερασιάς που ανθίζει κάτω απ’ το νερό. Μετά τη φετινή επανακυκλοφορία από τον Ίκαρο της βραβευμένης του συλλογής Αστείο, ήγγικεν η ώρα και για την τρίτη συλλογή του αξιέπαινου διηγηματογράφου με τις ιστορίες του εν προκειμένω να έχουν κοινό παρονομαστή την εντοπιότητα, το παιδικό βλέμμα, τη φύση και τη βία.

Φαίδων Παπαθεοδώρου – Ιλ Γκουαντογκό Μογγόλ Αντασί Νήσος Αφροδίτη ή Ατλαντίς (Νήσος)

Διαρκείς σεισμοί με επίκεντρα στον θαλάσσιο χώρο του Καρπάθιου Πελάγους οδηγούν το Εθνικό Κέντρο Φυσικών Καταστροφών στην απόφαση να εγκαταστήσει σε νησίδες της περιοχής φορητούς σεισμογράφους για την παρακολούθηση του φαινομένου. Αναλαμβάνει να τους εγκαταστήσει ο σεισμολόγος Ραφαήλ Γκιουρέλης με το φαρόπλοιο του Πολεμικού Ναυτικού Καραβόγιαννος, ερχόμενος όμως αντιμέτωπος με «εξωπραγματικές» καταστάσεις: τη συνάντηση με μια τουρκική κορβέτα που τη «βυθίζει» κατά λάθος, την ανάδυση ενός νέου νησιού ως αποτέλεσμα των σεισμών, τους Αφρικανούς «τουρίστες». Ο Παπαθεοδώρου ντεμπουτάρει με μια «σατιρική δυστοπία» του άμεσου μέλλοντός μας.

Δημήτρης Τανούδης – Το μούδιασμα (Στερέωμα)

Ένας άντρας περιδιαβαίνει το κέντρο της πόλης κρατώντας σφιχτά την κούτα με τα δώρα που σχεδιάζει να στείλει στην άλλη άκρη της χώρας, στον Α., τον επτάχρονο γιο του. Πολλές φορές θα αντιμετωπίσει το Μούδιασμα. Πολλές φορές θα πέσει και θα σηκωθεί μέσα στον αγώνα του με αυτή τη φευγαλέα νεκρότητα που διαπερνά το σώμα του και η οποία έχει το πρόσωπο των ίδιων των ανθρώπων: της ανθρώπινης απόστασης που μεσολαβεί ανάμεσα στην αγάπη πατέρα και γιου.

Δημήτρης Χριστόπουλος – δωδεκάτη Φεβρουαρίου (Ποταμός)

Η Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012 σημαδεύτηκε από την ψήφιση του δεύτερου μνημονίου και τη μεγάλη διαδήλωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών/τριών. Την ίδια μέρα που το κέντρο της Αθήνας «φλέγεται» από την εξέγερση, καίγονται και οι δίδυμοι κινηματογράφοι της Σταδίου. Το «σημείο μηδέν» στον ιστορικό χρόνο της Μεταπολίτευσης γίνεται ο χωρόχρονος δράσης 21 ιστοριών-αφηγηματικών σεκάνς. Πρωταγωνιστούν αντιήρωες των οποίων η ζωή σημαδεύτηκε από το φωτεινό σκοτάδι των κινηματογραφικών αιθουσών, από τις εναλλαγές φωτός και σκιάς, σε μια πόλη που ποτέ δεν κοιμάται και πάντα φλέγεται.