11 σειρές για να δεις τώρα που τελείωσε το Succession

Ακολουθούν έντεκα σειρές που θα κάνουν την απώλεια του Succession να πάει κάτω.

The Thick of It

Συνεργασία Iannucci-Armstrong (μαζί με τον Simon Blackwell και τον Tony Roche). Πολιτική σάτιρα (όπως και η βραβευμένη ταινία In the Loop που ακολούθησε) που επικεντρώνεται, όπως το Succession, στην ιδέα ότι λίγοι ανόητοι σε ένα δωμάτιο μπορούν να αλλάξουν την πορεία της ιστορίας. Πιο ζοφερή από το μάλλον καταθλιπτικό προεκλογικό επεισόδιο του Succession, αλλά εξίσου τσουχτερή, η βρετανική σειρά The Thick of It έθεσε τις βάσεις για το Veep και, τελικά, το Succession.

Veep

Ο δημιουργός του Succession Jesse Armstrong έγραψε ένα επεισόδιο αυτής της πολιτικής κωμωδίας με πρωταγωνίστρια την Julia Louis-Dreyfus, ξανά μαζί με τον μακροχρόνιο συνεργάτη και δημιουργό του Veep, Armando Iannucci. Ακριβώς όπως το Succession καρφώνει τον επιχειρηματικό κόσμο, το Veep στοχεύει τον παραλογισμό της πολιτικής. Είναι περισσότερο κωμωδία παρά δράμα – σκέψου πώς θα ήταν ο Λευκός Οίκος αν όλοι όσοι εργάζονταν εκεί ήταν τόσο ανίκανοι όσο ο Greg.

Game of Thrones

Από όταν τελείωσε το Game of Thrones, φαν και ειδικοί της βιομηχανίας, εντός και εκτός των media, ψάχνουν να βρουν τον διάδοχό του σε άλλες σειρές φαντασίας. Φυσικά και αυτές προέκυψαν από την επιτυχία του Game of Thrones – και καθόλου τυχαία βασίζονται και εκείνες σε πηγή βιβλίου ή κόμικ – όμως χωρίς το πολύ έντονο πολιτικό στοιχείο και τη μετριασμένη φαντασία δεν κάνεις GoT.

Ο πραγματικός διάδοχος (pun not intended) του Game of Thrones ήταν το Succession, με το οικογενειακό δράμα, το διαγενεακό τραύμα, την πολιτική ίντριγκα, τα διαρκώς μεταβαλλόμενα στρατόπεδα.

Yellowstone

Άλλοτε η πιο επιτυχημένη σειρά της αμερικανικής καλωδιακής.

Περιγράφεται καλύτερα ως το Succession συναντάει το Sons of Anarchy, ενώ το σκηνικό του απέχει πολύ από τον πολυσύχναστο εταιρικό κόσμο της Νέας Υόρκης όπου διαδραματίζεται το Succession. Αντίθετα τοποθετείται σε ένα ράντσο βοοειδών σε έναν καταυλισμό ιθαγενών Αμερικανών. Οι δύο σειρές ωστόσο μοιράζονται την ίδια ιστορία για έναν ξεροκέφαλο πατριάρχη που ασχολείται με τα ενοχλητικά παιδιά του.

Ο John Dutton II (Kevin Costner) είναι ο ιδιοκτήτης του ράντσου που συχνά έρχεται σε αντιπαράθεση όχι μόνο με τα παιδιά του, αλλά και με τους ανθρώπους που θέλουν ένα κομμάτι της αυτοκρατορίας του. Τα προβληματικά παιδιά του στο μεταξύ έχουν το καθένα τις δικές του ιδέες για το πώς πρέπει να γίνονται τα πράγματα, αλλά και παραφουσκωμένους εγωισμούς που τροφοδοτούνται από την προνομιακή και συχνά ψυχρή ανατροφή τους. Ο John Dutton II είναι εξίσου αδίστακτος, αν όχι περισσότερο, από τον Logan.

Arrested Development

Πιστεύεις ότι οι Roys είναι δυσλειτουργικοί; Oh my sweet summer child.

Αφού ο πατέρας τους που ασχολείται με τα ακίνητα (Jeffrey Tambor) οδηγείται στη φυλακή, ο Michael Bluth (Jason Bateman) επιστρέφει στο σπίτι για να διευθύνει την επιχείρησή του και να επαναφέρει μαζί την οικογένεια. Είναι ο καθημερινός, μέσος άνθρωπος μεταξύ υλιστικών και ματαιόδοξων αδερφών και της μητέρας του, και συχνά παρασύρεται στις γελοιότητες τους. Ελάτε για την κατάρρευση μιας άλλοτε πολύ πλούσιας οικογένειας, μείνετε για την εμβληματική ερμηνεία της αείμνηστης Jessica Walter ως αδυσώπητα ναρκισσιστική μητριάρχισσα Lucille Bluth.

Industry

Εμβαθύνοντας στον εταιρικό κόσμο από την οπτική γωνία των ανερχόμενων, το Industry αφηγείται μια αντίθετη ιστορία από το Succession αλλά έχει παρόμοιο πνεύμα.

Αντί για έναν μακροχρόνιο επικεφαλής της εταιρείας που θέλει να κάνει το σχέδιο εξόδου του, το Industry αφορά πρόσφατους πτυχιούχους που ετοιμάζονται να εδραιώσουν τις θέσεις τους στον χρηματοοικονομικό τομέα. Ωστόσο, η διάσημη επενδυτική τράπεζα στην οποία όλοι ονειρεύονται να εργαστούν έχει μονάχα περιορισμένο αριθμό θέσεων, γεγονός που σημαίνει ότι οι φοιτητές πρέπει να ανταγωνίζονται μεταξύ τους ώστε να εξασφαλίσουν τις ελάχιστες που είναι διαθέσιμες.

Καθένας από τους πολλούς βασικούς χαρακτήρες στο Industry έχει τα δικά του μυστικά, τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες. Η σειρά εξετάζει ποιος είναι πραγματικά ο καλύτερος για τη δουλειά, ακριβώς όπως έκανε ο Logan σε ολόκληρο το Succession.

Mad Men

Η σειρά που ξεκίνησε ως ένα δράμα για έναν διαφημιστή που ήξερε να πουλά το τέλειο Αμερικανικό Όνειρο χωρίς να το ζει στο ίδιο του το σπίτι, έγινε συνειδητά στην πορεία ένα αλφαβητάρι για τη διαδρομή της ανθρωπότητας προς τη γέννηση της σύγχρονης Δυτικής κοινωνίας των ‘70s, με αφετηρία τα αμερικανικά ‘50s.

Από την πρώτη του στιγμή, το Mad Men ήξερε πως ο Don Draper και τα υπόλοιπα αγόρια της σειράς που δεν ήθελαν να μεγαλώσουν, δεν θα άλλαζαν όσο κι αν προσπαθούσαν. Αυτό που θα άλλαζε σίγουρα, από τις γυναίκες, από την τεχνολογία, από τις εξελίξεις που πάντα θα εκβιάζουν μετατοπίσεις, θα ήταν ο κόσμος γύρω τους.

Ο βετεράνος σεναριογράφος των Sopranos, Matthew Weiner, είχε φτιάξει έναν μικρόκοσμο για τους πρωταγωνιστές του και άφηνε την πιο ρευστή κοινωνία να παρεισφρύει σε αυτόν για να φέρει την επίπονη μεταβολή που ποτέ δεν καταφέρνουμε οι άνθρωποι να τελειοποιήσουμε στη γενιά μας (και για πολλές επόμενες γενιές συνήθως). Το Mad Men με τον αργόσυρτο ρυθμό του, τις στατικές του εικόνες και την επιμονή του να ρωτά γιατί συνέβη αντί τι συνέβη σε ένα μέσο υψηλών ταχυτήτων, ήταν στην πραγματικότητα σε διαρκή κίνηση.

The Righteous Gemstones

Οι Roys και οι Gemstones – μία οικογένεια τηλεευαγγελιστών – είναι εκδοχές οι μεν των δε: έχουμε έναν πατέρα ασταθή αλλά εξαιρετικά επιτυχημένο, μίας αυτοκρατορίας που θα κληρονομήσουν τα απελπισμένα, ενθουσιώδη παιδιά του, εάν πρώτα βέβαια δεν σκοτωθούν μεταξύ τους. Οι τσακωμοί αφθονούν και τροφοδοτούνται από την αμοιβαία κατανοητή αλλά αρνούμενη πραγματικότητα ότι κανείς από τη δεύτερη γενιά δεν μπορεί να σταθεί πραγματικά στο ύψος της αποστολής.

Στο Succession τα διακυβεύματα είναι σοβαρά, αλλά οι χαρακτήρες τα προσεγγίζουν με ελαφρότητα. Στο Gemstones τα διακυβεύματα είναι γελοία, αλλά οι χαρακτήρες τα παίρνουν απίστευτα σοβαρά.

Billions

Καθώς παρακολουθούμε την καταδίωξη του σκιερού επενδυτή hedge-fund και αντιήρωα Bobby Axelrod (Damian Lewis) από τον επιμελή εισαγγελέα Chuck Rhoades (Paul Giamatti), το Billions λειτουργεί ως παρουσίαση των αρσενικών λεονταρισμών στον εταιρικό κόσμο.

Σε πλήρη αντίθεση με την κλινική ψυχραιμία του Succession, θα βρεις την επιδεικτικότητα του Billions που φέρνει στο Wolf of Wall Street. Ενώ η αναζήτηση της εξουσίας στα κλιμάκια των πλούσιων τροφοδοτεί και τα δύο δράματα, το Billions κατακλύζεται στις υλικές συνέπειες του πλούτου, ενώ το κοινωνικό σχόλιο του Succession εκδηλώνεται με πιο υποτονική αισθητική.

I Hate Suzie

Συνδημιουργημένο από τη Lucy Prebble, μια σεναριογράφο και συν-εκτελεστική παραγωγό στο Succession, το I Hate Suzie έχει τη Billie Piper σε ρόλο πρώην έφηβης ποπ σταρ που έγινε τηλεοπτική ηθοποιός, της οποίας η ζωή καταστρέφεται όταν χακάρεται το τηλέφωνό της και διαρρέουν γυμνές της φωτογραφίες. Όπως και το Succession, το I Hate Suzie είναι μία σκοτεινή κωμωδία για τη ζωή μπροστά στα μάτια της κοινής γνώμης, αν και αυτή η σειρά είναι πολύ πιο επικεντρωμένη στο τραύμα που υπομένει η Suzie.

The Great

Το The Great στήνει μία ακατάστατη, ελκυστική ασυμφωνία μεταξύ της ενσυναίσθησης που διατηρεί η σειρά για την πρωταγωνίστριά της, αλλά και την επιθυμία της να την τεμαχίζει ταυτόχρονα σε μικρά, μικρά κομματάκια.

Η ισορροπία μεταξύ των δύο αυτών διαθέσεων της σειράς, ισόποσα σχεδόν κατανεμημένες εδώ, είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα του The Great. Γιατί το βλέμμα του Λάνθιμου ζωγράφιζε τον πλούσιο κόσμο της Ευνοούμενης με παγερά χρώματα που τόνιζαν την ψυχρή απανθρωπιά του. Το ξυράφι της σάτιρας του σεναρίου συνδυαζόταν με το οπτικό στιλ της μεταφοράς του. Στο The Great η δουλειά είναι δυσκολότερη γιατί η σειρά συγγενεύει περισσότερο με ένα Marie Antoinette της Sofia Coppola, ένα συναρπαστικής ομορφιάς φιλμ που κρατούσε κοντά την ειρωνεία του, χωρίς όμως να είναι ευδιάκριτη από όλους.

Το The Great έχει παρόμοια αποστολή, δίνοντας παραστάσεις από σατέν και φτερά, αίμα και φρίκη, πολύ συχνά την ίδια στιγμή. Τούτη η σεζόν καθορίστηκε από μία-δύο υπέροχες ανατροπές, και παρέμεινε παιχνιδιάρικη, βαθιά ασεβής, στριμμένη και συγκινητική.