15+1 νέα βιβλία ελληνικής πεζογραφίας για να διαβάσετε τον Ιούνιο
- 4 ΙΟΥΝ 2024
Μιχάλης Αλμπάτης – Η κατάλυση του χρόνου (Νήσος)
1941. Σε μια μικρή πόλη της κατεχόμενης Τσεχοσλοβακίας ένα δεκατριάχρονο εβραιόπουλο θα διαφύγει από το πεπρωμένο της φυλής του, βρίσκοντας καταφύγιο σε μια σοφίτα που είναι ολόκληρη μια ξεχασμένη βιβλιοθήκη με χιλιάδες πολυκαιρισμένα βιβλία. Εκεί θα περάσει το υπόλοιπο του Πολέμου, διαβάζοντας ασταμάτητα, με το πνεύμα του να μπολιάζεται από το πλήθος των αναγνωσμάτων που ο προηγούμενος κάτοικος, παλιός επαναστάτης, είχε κατά τη διάρκεια του περιπετειώδους βίου του συλλέξει.
Δύο χρόνια μετά τη μεγάλη word of mouth επιτυχία του εξαιρετικού «Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους» ο Αλμπάτης επιστρέφει με το τέταρτο βιβλίο του που είναι, όπως σημειώνει ο ίδιος, πολύ διαφορετικό, «με κοινό σημείο ωστόσο τον ήρωά του, που είναι επίσης ένα αγόρι στην εφηβεία, ο Γιόσουα».
Κλέων Αρζόγλου – Εγώ κι ο θείος Χάρις (Λέμβος)
Πρωτοεκδόθηκε το 2001, απέκτησε φανατικό κοινό με τη φήμη του να μην έχει σταματήσει να διαδίδεται από στόμα σε στόμα μέχρι σήμερα και δικαίως επανεκδίδεται. Με αφετηρία τα 60s -όπερ σημαίνει χιπισμός, ροκ εν ρολ, μαριχουάνα, Μάης ’68, απριλιανή χούντα- ένας νέος Θεσσαλονικιός, αυτοεξόριστος και κυνηγημένος από θεούς και δαίμονες, περιφέρεται σε Δύση και Ανατολή, από τη Σουηδία ως την Τυνησία και από την Τουρκία ως το Αφγανιστάν, ελίσσεται ανάμεσα σε τυχοδιώκτες, παιδιά των λουλουδιών, επαναστάτες, τσαρλατάνους και καταγράφει τις περιπέτειές του.
Ρέα Γαλανάκη – Πού ζει ο λύκος (Καστανιώτης)
Το ξακουστό βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη, με την αφιέρωση «Για τις παρέες, από το ’67 ώς το ’74», εξαντλημένο από δεκαετίες, επανεκδίδεται ακριβώς πενήντα χρόνια από το 1974. Η σπουδαία συγγραφέας η οποία για το σύνολο του έργου της έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων 2023, σημειώνει: Το λογοτεχνικό κείμενο παραμένει ακριβώς το ίδιο, με τον τρόπο έκφρασης που είχα τότε προχωρώντας ακάθεκτα προς τον αφηγηματικό λόγο. (…)
Ένα προσωπικό υστερόγραφο ιχνηλατεί τη συμμετοχή μου στα γεγονότα που έζησα – στην Ιστορία με άλλα λόγια, καθώς αυτονομείται πλέον από το βίωμα, ξεχνιέται από τους περισσότερους, μα συνεχίζει να απαιτεί την ενσυναίσθηση, την ταπεινοφροσύνη, την περίσκεψή μας. Διαβάστε όσα είπε η Ρέα Γαλανάκη στο NEWS 24/7.
Θεόδωρος Γρηγοριάδης – Ελσίνκι (Πατάκης)
Ο Αβίρ ετοιμάζεται να υποδεχθεί τον Αντώνη -τον αγαπημένο του φίλο από την Ελλάδα- στο Ελσίνκι, στον τόπο όπου έχει βρει πια καταφύγιο και έχει δημιουργήσει οικογένεια με τη συμπατριώτισσά του Εβίν. Οι δύσκολες διαδρομές του από το Ιράκ στην Ελλάδα και από εκεί στη Φινλανδία, οι περιπέτειες και οι δυσκολίες, οι αλήθειες και τα ψέματα έχουν καθορίσει τη ζωή και την τύχη του.
Το νέο πόνημα του διακεκριμένου συγγραφέα (Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήµατος για το Η Ζωή μεθόρια) είναι ένα μυθιστόρημα περιπλάνησης, ένα βιβλίο για τη διαφορετικότητα, τη συντροφικότητα και την αγάπη, για την έννοια της οικογένειας και της πατρίδας.
Στέφανος Δάνδολος – Τα αηδόνια της σιωπής (εκδ. Ψυχογιός)
To δέκατο τέταρτο βιβλίο του διακεκριμένου συγγραφέα των μπεστ σέλερ «Ιστορία χωρίς όνομα» και «Φλόγα και άνεμος». Το φθινόπωρο του 1944 οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα αλλά ο εμφύλιος δεν αργεί. Ο κύριος Αριστείδης είναι ο μακροβιότερος σερβιτόρος στο Καφενείον Ζαχαράτου της Πλατείας Συντάγματος. Καθώς η Αττική παραδίδεται στο χάος, ένα γράμμα θα ζωντανέψει την ελπίδα του να βρεθεί με την Ευδοξία που ερωτεύτηκε κάποτε. Αυτή είναι η ιστορία της αναζήτησής του ενώ γύρω του το χάος των Δεκεμβριανών γιγαντώνεται.
Παναΐτ Ιστράτι – Κυρά Κυραλίνα (μτφρ. Ρίτα Κολαΐτη, Μεταίχμιο)
Η Κυρά Κυραλίνα δημοσιεύεται πρώτη φορά στις 15 Αυγούστου 1923. Ο Παναϊτ Ιστράτι, «γεννημένος μυθογράφος», «μυθογράφος της Ανατολής», όπως τον αποκαλεί ο Ρομαίν Ρολλάν, πλανόδιος και ταξιδευτής, αφού σεργιανίσει στα σοκάκια του κοσμοπολίτικου λιμανιού της γενέτειράς του, της Βραΐλας, και συναναστραφεί τους ανθρώπους του, θα γνωρίσει τις χώρες της Ανατολής αλλά και της Ευρώπης.
Θα διαποτιστεί από τις κουλτούρες τους, θα μάθει τις γλώσσες τους. Σε αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνονται οι περιπέτειες δυο πανέμορφων Κυράδων, μάνας και θυγατέρας, που η μία βρήκε τον θάνατο από έναν βάρβαρο σύζυγο και η άλλη κατέληξε σκλάβα σε χαρέμι. Η Κυρά Κυραλίνα και ο αφηγητής-αδελφός της είναι οι αντιπροσωπευτικές φιγούρες ενός πολυπολιτισμικού, πολύγλωσσου κόσμου όπως εκείνος που έζησε ο ίδιος ο Ιστράτι.
Πολυχρόνης Κουτσάκης – Κάτι σαν αγάπη (Πατάκης)
Η νέα αντιδήμαρχος Χανίων είναι 29 χρονών και η εμφάνισή της δεν παύει να τροφοδοτεί τα κουτσομπολιά της πόλης για το πώς αναδείχτηκε. Τώρα, όμως, βρίσκεται στο γραφείο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Γιώργου Δάντη για να του ζητήσει να βοηθήσει τη δεκαεπτάχρονη αδερφή της, την τενίστρια-φαινόμενο, που προορίζεται για μεγάλη διεθνή καριέρα. Αν ζήσει, βέβαια, γιατί κάποιος θέλει να τη σκοτώσει. Το τέταρτο βιβλίο του επισήμως πια ιδιωτικού ντετέκτιβ, μετά τη βραβευμένη με Κρατικό Βραβείο “Τριλογία της Κρήτης”: Καιρός για ήρωες (2013), Μια ανάσα μόνο (2015), Δεν είσαι εδώ (2016).
Μάρκος Κρητικός – Ο αναρχικός τραπεζικός (Μεταίχμιο)
Ο Μάρκος, ένας μεσήλικας τραπεζικός υπάλληλος, ζει με την Έλσα σε μια παλιά μονοκατοικία στα Πατήσια. Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου, ο καιρός περνάει χωρίς ενδιαφέροντα και συγκινήσεις. Η απέχθεια για τη δουλειά του, η επίγνωση της χαμένης νεότητας και οι επισκέψεις της εριστικής πεθεράς του τον βυθίζουν στην εσωστρέφεια. Απρόσμενα γεγονότα τον παρασύρουν σε αλυσιδωτά ψέματα και παρορμητικές αντιδράσεις που τον καταδικάζουν σε μια ζωή για την οποία δεν προοιωνίζεται τίποτα θετικό.
Απαλλαγμένος από συζυγικές υποχρεώσεις και τραπεζικούς εφιάλτες αλλά σε πλήρη συναισθηματική σύγχυση, θα οδηγηθεί σε μια απεγνωσμένη απόφαση. Ο γνωστός συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας -και συντάκτης της σχετικής στήλης για την στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ο αναγνώστης– πραγματεύεται με χιούμορ τη φυγή ενός συνηθισμένου ανθρώπου από τις ηθικές και κοινωνικές συμβάσεις του πρότερου βίου του.
Μιχάλης Μακρόπουλος – Μαργαρίτα Ιορδανίδη (Κίχλη)
Η Μαργαρίτα Ιορδανίδη είναι υπάλληλος σε διαφημιστικό γραφείο, σύζυγος λογιστή και μητέρα δύο παιδιών στην Αθήνα της δεκαετίας του ’90, πριν από την οικονομική κρίση και με τους οικονομικούς μετανάστες να έχουν μόλις έλθει από την Αλβανία. Ένα όνομα δεν είναι ωστόσο παρά ένα προσωπείο. Ποια είναι στ’ αλήθεια η Μαργαρίτα; Αυτή είναι η παράδοξη ιστορία της. μια ιστορία για το αίνιγμα της ταυτότητας πίσω από το πρόσωπο.
Νίκος Μπακουνάκης – Γκούτλαντ (εκδ. Πόλις)
Στα μέσα του 19ου αιώνα ο Βαυαρός έμπορος Γουσταύος Κλάους έρχεται στην Πάτρα και δημιουργεί την οινοποιία «Αχαΐα» που θα πρωταγωνιστήσει στον εγχώριο χώρο του κρασιού για πολλές δεκαετίες – γνωστή σήμερα ως «Achaia Clauss». Αυτή είναι η μυθιστορηματική βιογραφία του και παράλληλα μια συναρπαστική καταγραφή της εποχής σε Ελλάδα και Ευρώπη, η οποία είναι απολύτως τεκμηριωμένη και καλύπτει περισσότερο από έναν αιώνα, από το 1833 έως το 1949. Στο επίκεντρο πάντα η Πάτρα και φυσικά το κρασί.
Σοφία Νικολαΐδου – Δικά μας παιδιά (Μεταίχμιο)
Φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο. Αίμα στα πεζοδρόμια. Κρυφοί λογαριασμοί στα σόσιαλ. Συμμαθητές που δαγκώνουν σαν οχιές στα προαύλια των σχολείων. Κορίτσια που κάνουν αγορίστικα πράγματα. Μανάδες που ανησυχούν. Μανάδες που τα παρατούν. Μανάδες με κότσια. Πατεράδες που γίνονται μάνες στα ζόρικα και πατεράδες που δεν είναι εντάξει. Αυτή είναι μια ιστορία για τα παιδιά που μεγάλωσαν κλεισμένα στα δωμάτιά τους, ακούγοντας μουσική με ακουστικά και συνθέτοντας beats. Είναι όμως και και η ιστορία γονιών τους που τα βλέπουν να μεγαλώνουν, να κάνουν τα λάθη τους, να φεύγουν μπροστά. Η βραβευμένη και δημοφιλής Σοφία Νικολαΐδου πραγματεύεται με θάρρος τον παλμό του παρόντος μέσα από τα έργα και τις ημέρες ενός ραπ συγκροτήματος.
Βαγγέλης Ραπτόπουλος – Ο Θεός φταίει, που έκανε τον κόσμο τόσο ωραίο (Κέδρος)
Μια περιπλάνηση στο σύμπαν του Νίκου Καζαντζάκη, ένα μωσαϊκό από 259 αλληγορίες σπαρμένες σε ολόκληρο το έργο του: στα μυθιστορήματα, στα ταξιδιωτικά, ακόμη και στην αλληλογραφία του. Ο συγγραφέας σημειώνει στον πρόλογο: Υπό μία ευρεία έννοια, το βιβλίο μου είναι ένα σχεδόν πειραματικό μυθιστόρημα διαρθρωμένο σε 259 αλληγορίες. Ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Κ., ο οποίος δεν ταυτίζεται πάντα με τον Καζαντζάκη (κάποτε συγχέεται με ήρωές του). Ή, ίσως, το μυθιστορηματικό ψηφιδωτό της πνευματικής προσωπογραφίας του Κ., μέσα από όλες αυτές τις αλληγορικές μικροϊστορίες.
Απόστολος Στραγαλινός – Το πρωί που θα φύγουμε (Κριτική)
Στην πρώτη συλλογή διηγημάτων του, ο μεταφραστής Απόστολος Στραγαλινός πλάθει με τρυφερή αλλά και σκληρή γλώσσα ιστορίες ανθρώπων που, παρότι ασφυκτιούν καθημερινά από τις αντιφάσεις της σύγχρονης Ελλάδας, εξακολουθούν να ονειρεύονται χωρίς να γνωρίζουν πάντα αν βιώνουν μια ζωή που, καθώς περνάει, τους διαφεύγει. Οι ήρωές του, πλάνητες, περίεργοι, ρομαντικοί, αδικημένοι, “τρελοί” με διάφορους τρόπους, αναζητούν εναγωνίως ένα καινούριο σύμπαν για να στεγάσουν τις νίκες και τις ήττες τους.
Μισέλ Φάις – Αμήν. Προσευχές στο Κενό (Πατάκης)
Διακεκριμένος (Κρατικό Βραβείο Διηγήματος για τη συλλογή Απ’ το ίδιο ποτήρι και άλλες ιστορίες) και πολυγραφότατος, εδώ καταθέτει ογδόντα επτά ιστορίες ανάµεσα στο αµήν και το αµήν, κείµενα που ταλαντεύονται ανάµεσα σε ηµερολόγιο, αφορισµό και όνειρο, ένα γαϊτανάκι από προσευχές στο Κενό (και εν κενώ) από πρόσωπα που επινοούν αυτό που ζουν, δοκιµάζουν αυτό που δεν αντέχουν, αφηγούνται αυτό που αγνοούν. Ένα βιβλίο που σε αιχμαλωτίζει.
Μάριος Χάκκας – Τυφεκιοφόρος του εχθρού (Άγρα)
Η δεύτερη κατά σειρά (προηγήθηκε η συλλογή «Ο μπιντές και άλλες ιστορίες») από τις πέντε συνολικά επανεκδόσεις των μέχρι πρότινος εξαντλημένων βιβλίων ενός από τους σημαντικότερους μεταπολεμικούς Έλληνες λογοτέχνες. Συνδυάζοντας τη διεισδυτική ματιά της κοινωνικής κριτικής με τις μοντερνιστικές τεχνικές του “παραλόγου”, ο Χάκκας καταγράφει τις ιδεολογίες και τις νοοτροπίες μιας κοινωνίας, που ζει με τις στοιχειωμένες μνήμες της Κατοχής και του εμφυλίου, την ώρα που αρχίζει η μετάβασή της στην εποχή του ευκαιριακού ατομικισμού και στις διαψεύσεις των συλλογικών οραμάτων.
Παναγιώτης Σ. Χατζημωυσιάδης – Νώε (εκδ. Κίχλη)
Τρία χρόνια αφότου το μυθιστόρημά του Έξοδα νοσηλείας τιμήθηκε με το Ειδικό Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας για βιβλίο που προάγει σημαντικά τον διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα, ο Χατζημωυσιάδης επιστρέφει μια οικολογική αλλά και πολιτική δυστοπία. Η θερμοκρασία ανεβαίνει, οι πάγοι λιώνουν, οι ωκεανοί διαστέλλονται. Τεράστιες ποσότητες υδάτων κατακλύζουν την ξηρά, ολόκληρες πολιτείες καταποντίζονται. Ο ήρωας του βιβλίου επιβιώνει εξήντα περίπου μέρες, αφού έρχεται αντιμέτωπος με ποικίλα πρακτικά, υπαρξιακά και ηθικά ζητήματα. Στην Κιβωτό του, εκτός από τον σκύλο τουτον Παρασκευά, τον συντροφεύουν συγγραφείς, στοχαστές και καλλιτέχνες.
