1899: Ξεκλειδώνουμε το περίπλοκο φινάλε της sci-fi σειράς

Προτρέξαμε. Το 1899, το Νο.1 show αυτή τη στιγμή στο ελληνικό Netflix, είναι επιστημονικής φαντασίας, και πέρα ως πέρα δημιουργία των Friese και bo Odar – αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει και πως πρόκειται για μία σπαζοκεφαλιά που χρειάζεται ξεκλείδωμα.

Εάν έχεις ολοκληρώσει την 1η σεζόν της σειράς (και μόνο τότε, αλλιώς spoilers!), δες παρακάτω την προσπάθειά μας να την αποκωδικοποιήσουμε.

Η προσομοίωση του 1899

Το ταξίδι του Kerberos στο 1899 ήταν μία προσομοίωση που λάμβανε χώρα στο διαστημόπλοιο Prometheus το έτος 2099. Τη βίωσαν από κοινού τα 15 άτομα που είχαν συνδεθεί στον ίδιο εξομοιωτή με τη Maura. Η Maura τώρα δεν ήταν γιατρός του 19ου αιώνα και κόρη κάποιου τυραννικού ιδιοκτήτη ψυχιατρικού ασύλου/μεγιστάνα της ναυτιλίας, αλλά επιστήμονας της πληροφορικής που δημιούργησε την προσομοίωση με τον σύζυγό της, Daniel (Aneurin Barnard).

Έξω από την προσομοίωση η Maura ζούσε στον πραγματικό κόσμο με τον Daniel και τον γιο τους, Elliot. Όταν η υγεία του γιου τους άρχισε να επιδεινώνεται λόγω κάποιας μυστηριώδους ασθένειας, δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον πόνο και τη θλίψη που αυτό έφερε στην οικογένειά τους και, σε μία προσπάθεια να συντηρήσει τον γιο της, η Maura μετέφερε τη συνείδηση του Elliot σε μία προσομοίωση όπου θα μπορούσαν να περάσουν χρόνο μαζί σε ένα μικρό playroom, παρότι στην πραγματική ζωή ήταν νεκρός (μάλλον).

Το πώς η προσομοίωση εξελίχθηκε από παιδικό δωμάτιο σε ένα τόσο πολυεπίπεδο σύστημα δεν είναι σαφές ακόμα, γνωρίζουμε όμως πως ο Henry, ο πατέρας της Maura, έκανε κακή χρήση της τεχνολογίας της κόρης του δημιουργώντας περισσότερες προσομοιώσεις εντός της κύριας προσομοίωσης με σκοπό να μελετήσει τα σκοτεινά βάθη του ανθρώπινου εγκεφάλου. Η Maura συνδέει αυτή του την ανάγκη με το Αλτσχάιμερ απ’ το οποίο υπέφερε η μητέρα της – η αρρώστια κατέστρεψε σταδιακά την ικανότητα της να αναγνωρίζει τα μέλη της οικογένειάς της, και ο Henry θέλησε να μελετήσει σχολαστικά τον ανθρώπινο εγκέφαλο ελπίζοντας να βρει απαντήσεις για την ασθένειά της.

Η προσομοίωση Kerberos έτρεχε σε έναν επαναλαμβανόμενο βρόχο οκτώ ημερών. Κάθε φορά οι επιβάτες έπαιρναν τις ίδιες αποφάσεις και, ως αποτέλεσμα, πέθαιναν και το πλοίο καταστρεφόταν σε μία καταιγίδα πριν αναρροφηθεί σε μία άλλη προσομοιωμένη διάσταση όπου ήταν αποθηκευμένα όλα τα προηγούμενα πλοία. Τότε ξεκινούν όλα ξανά και κανείς δεν είχε πραγματικά πεθάνει μιας που τα φυσικά τους σώματα ήταν ακόμα ζωντανά στο διαστημόπλοιο. Κανένα από τα πλοία προσομοίωσης δεν είχε φτάσει ποτέ στον προορισμό του, αν και τούτη η εκδοχή που παρακολουθούμε στο 1899 προχώρησε περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Ο Δημιουργός

Ο Δημιουργός της προσομοίωσης λοιπόν, ήταν η ίδια η Maura. Ήταν αυτή που τη σχεδίασε και αυτή που διέθετε τον κώδικα με τη δυνατότητα να την ξυπνάει από αυτή και να επαναφέρει τη συνείδησή της στην πραγματικότητα εντός του διαστημόπλοιου.

Ο κωδικός (με τη μορφή του κλειδιού της Maura και της μαύρης πυραμίδας του αγοριού, αργότερα της βέρας της και ενός παιχνιδιού-πυραμίδας αφότου ο Daniel επαναπρογραμμάτισε την προσομοίωση ώστε να ανταλλάξει τους ρόλους διαφόρων αντικειμένων της) είναι αυτό που έψαχναν ο Henry και ο First Mate ώστε να ξυπνήσουν τη Maura και να τερματίσουν την προσομοίωση.

Όσο όμως η Maura ήταν κλειδωμένη στην προσομοίωση, ο αγνοούμενος αδερφός της, Ciaran (αρχικά ύποπτος ως επιβάτης στο ατμόπλοιο Prometheus) φαίνεται να επηρεάσει δραματικά την προσομοίωση. «Ο αδερφός σου έχει αναλάβει τον έλεγχο του προγράμματος όσο ήσουν εδώ μέσα», λέει ο Daniel στη Maura. «Ελέγχει τα πάντα. Πρέπει να ξυπνήσεις, να τον σταματήσεις, αλλιώς θα χαθούν όλα».

Δεν ξέρουμε γιατί ο Cirian αποφάσισε να παγιδεύσει τους πάντες μέσα σε ένα πρόγραμμα υπολογιστή, ούτε γιατί έκανε τις ψεύτικες αναμνήσεις όλων τόσο γεμάτες με τραυματικά γεγονότα. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι όλοι οι άνθρωποι στο Kerberos επέλεξαν να είναι εκεί.

Υπάρχει επίσης το ζήτημα του ιού που εξαπλώνεται μέσω της προσομοίωσης και μπορεί να καταστρέψει τη συνείδηση ​​των επιβατών.

Ο ιός του 1899

Προς το τέλος του 1899, μαύροι όγκοι αρχίζουν να αναπτύσσονται έξω από τα τοιχώματα του πλοίου. Όταν η Virginia Wilson (Rosalie Craig) αγγίζει έναν από όλους, η μαύρη μάζα αρχίζει να απλώνεται σε όλο της το σώμα. Όπως τα πάντα στην προσομοίωση, η μαύρη ουσία είναι κάποιος κώδικας που αντιπροσωπεύει έναν ιό. Ο Daniel έχει σκόπιμα χακάρει το σύστημα και εισάγει τον ιό στην προσομοίωση ώστε να αποτρέψει τον Henry από την επανεκκίνηση του βρόχου. Αυτό εξηγεί και το γιατί ζητά από τους άλλους επιβάτες να αποφεύγουν να αγγίζουν τη μαύρη μάζα.

Τα Πράσινα Σκαθάρια

Αυτοί ήταν κωδικοί που «ξεκλειδώνουν» τις πόρτες. Στην προσομοίωση, ένας κωδικός μπορεί να είναι οποιοδήποτε αντικείμενο (εξ ου και το κλειδί-κωδικός αλλάζει σε βέρα-κωδικός).

Οι κωδικοί ανοίγματος πόρτας στο Kerberos είχαν τη μορφή μικρών πράσινων σκαθαριών όπως αυτό που είχε βρει ο Elliot στην πραγματική ζωή, που ήθελε να το ονομάσει Alfred και να το κρατήσει σε βάζο. Η Maura είχε πει τότε στον Elliot ότι έπρεπε να αφήσει το έντομο ελεύθερο, γιατί δεν μπορείς απλά να παγιδεύεις τα πράγματα που αγαπάς (να και το subtext).

Ο Daniel και ο Elliot χρησιμοποίησαν τα σκαθάρια για να περάσουν μέσα από πόρτες και μεταξύ διαφορετικών περιοχών της προσομοίωσης.

Οι μυστικές καταπακτές

Κάτω από το κρεβάτι κάθε επιβάτη υπήρχε μία μυστική καταπακτή προς ένα φρεάτιο, που οδηγούσε σε μία προσομοίωση των τραυματικών τους αναμνήσεων. Της Maura οδηγούσε στο άσυλο, του Καπετάνιου στο καμένο σπίτι όπου η γυναίκα του είχε σκοτώσει τον εαυτό της και τις τρεις κόρες τους.

Όταν ο Daniel εισέβαλε στον κώδικα και άλλαξε την προσομοίωση, οι διάφοροι χαρακτήρες βρέθηκαν να περνούν από την προσομοίωση στα διάφορα τοπία μνήμης μέσα από «πόρτες» στον ουρανό.

Για τη Ying Li ήταν το κινέζικο σκαφάκι, για τον Olek το αιματοβαμμένο χιονισμένο τοπίο με την καρτ ποστάλ με το Άγαλμα της Ελευθερίας, για την Tove και τον Krester ήταν τα χωράφια όπου έδωσε μάχη με τον βιαστή της αφού πυροβόλησε τον Krester στο πρόσωπο επειδή είχε σεξουαλική σχέση με τον γιο του, και ούτω καθεξής.

Γιατί το έτος 1899;

Όλες οι εικασίες καλοδεχούμενες, αλλά μία πιθανότητα έχει να κάνει με το βιβλίο που έχει δίπλα της η Maura – το The Awakening της Kate Chopin.

Είναι ένα διάσημο πρωτοφεμινιστικό μυθιστόρημα για μία γυναίκα, την Edna, που ξεφεύγει από τους κοινωνικούς και έμφυλους ρόλους της συζύγου και της μητρότητας, και βρίσκει τη δική της, προσωπική ταυτότητα και σεξουαλική επιθυμία. Το 1899 ήταν η χρονιά της δημοσίευσής του.

Γνωρίζουμε ότι η Maura δημιούργησε την προσομοίωση για να ξεχάσει τη ζωή της. Είναι αυτή μία αντιστοιχία της με την Edna και την κοινωνική εξέγερση του The Awakening;