2046: Όταν η επιστημονική φαντασία και το arthouse συναντήθηκαν στο Cinobo
- 30 ΙΟΥΝ 2021
Η πλοκή είναι μία αόριστη συνέχεια του In the Mood For Love, αλλά δε χρειάζεται να δεις την προηγούμενη ταινία για να παρακολουθήσεις την πορεία του Chow. Χωρισμένος πια και κάτοικος Σιγκαπούρης, θυμάται την παλιά, αληθινή του αγάπη με την οποία μοιραζόταν κάποτε το δωμάτιο “2046” όταν συναντά μία άλλη γυναίκα που επίσης μένει σε ένα δωμάτιο του ίδιου αριθμού. Αποφασίζει να μετακομίσει στο διπλανό δωμάτιο από εκείνη, το “2047”, και να δοκιμάσει να γράψει ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που τοποθετείται τη χρονιά 2046, όπου άνθρωποι παίρνουν το τρένο για να ταξιδέψουν σε μία πόλη με το ίδιο όνομα για να ξεφύγουν από τις αναμνήσεις χαμένων αναμνήσεων και δεσμών.
Όσο κατοικεί στο 2047, από το διπλανό δωμάτιο θα περάσουν τρεις γυναίκες, μία κάθε φορά, που θα προσφέρουν στον Chow – playboy πια και μακριά από τον συνεσταλμένο άνδρα του In the Mood For Love – μία ακόμη ανολοκλήρωτη ευκαιρία στην αγάπη. Η Wang Jing-wen (Faye Wong) έχει το ταλέντο της παραλίγο πρώην του και το ενδιαφέρον της για τη συγγραφή, όμως αγαπάει έναν άλλον άνδρα (Takuya Kimura). Η τζογαδόρισσα Black Spider (Gong Li) μοιράζεται το ίδιο όνομα με την κα Chan, αλλά διαφέρει σχεδόν με κάθε τρόπο από εκείνη. Εκτός ίσως από την πλαστή υπόσχεση ότι θα μπορούσαν ίσως να το σκάσουν μαζί. Η Bai Ling (Ziyi Zhang) ντύνεται όπως η Li-shen και τον θέλει πιθανώς όσο κι εκείνη κάποτε, με τη διαφορά ότι τούτη θα τον κυνηγήσει. Θα ολοκληρώσουν τη σχέση τους, όμως αυτό θα την απομακρύνει τελικά από το ιδεώδες του για την πραγματική αγάπη. Με τη Li-shen δεν είχαν υποκύψει ποτέ στο πάθος τους, άρα πώς μπορεί να είναι το ίδιο;
Ως προεκβολή των θεματικών που είχαν παρουσιαστεί στο In the Mood For Love και το Days of Being Wild, ένα riff των σεναρίων τους, το 2046 περιλαμβάνει επίσης μία sci-fi ταινία μέσα στην ταινία, σύμφωνα με το κείμενο που γράφει ο Chow. Εκεί ένα θηλυκό ανδροειδές και οι ανθρώπινοι εραστές της εκπροσωπούν όχι μόνο τους χαρακτήρες του 1966 αλλά και αυτούς που προηγήθηκαν το 1960 και το 1962. Ο κόσμος επιστημονικής φαντασίας που φτιάχνει σχολαστικά εδώ ο Wong μαζί με τους τρεις διευθυντές φωτογραφίας που πέρασαν από τα γυρίσματα – ανάμεσά τους και ο Christopher Doyle με τον οποίο έστησε τη ραψωδική αισθητική του ταυτότητα – ανακαλεί προφανείς επιρροές όπως το Blade Runner του Ridley Scott, αλλά και το Chungking Express του σκηνοθέτη όπου μυστηριώδη πρόσωπα έτρεχαν φρενήρη σε έναν σκοτεινό, βροχερό κόσμο αναζητώντας την ερωτική και πνευματική τους υπέρβαση.
Ο Chow βιώνει μία αέναη συνθήκη μοναξιάς και ο Wong, 46 ετών τη χρονιά κυκλοφορίας της ταινίας, συνέπασχε μαζί του. Οι γονείς του είχαν ήδη πεθάνει, ο αδερφός και η αδερφή του είχαν υποχρεωθεί να παραμείνουν στη Σαγκάη όταν ο Wong μετακόμισε στο Χονγκ Κονγκ το 1963, και η σύζυγός του, Esther, περνούσε τότε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της στη Νέα Υόρκη με τους συγγενείς της μαζί με τον γιο τους. Η ιδέα του άλλωστε για το 2046 είχε πυροδοτηθεί πολύ ταιριαστά από τα 100 Χρόνια Μοναξιάς που ξεκινούσαν με μία πρόταση για ένα φανταστικό μέλλον από έναν άνθρωπο στο παρελθόν, ενώ ίσχυε και για το παρόν. Οι κυκλικές του αφηγήσεις εμπνεύστηκαν από τον αγαπημένο του συγγραφέα, τον Αργεντινό Manuel Puig, που έχει επηρεάσει τον Wong περισσότερο από οποιονδήποτε κινηματογραφιστή, και η ημερομηνία του 2046 δεν επιλέχθηκε τυχαία.
Το τέλος της βρετανικής κυριαρχίας του Hong Kong συντελέστηκε το 1997 και η αβεβαιότητα των συμπολιτών του Wong οδήγησε τη μούσα του δημιουργού στη δημιουργία χαρακτήρων που κοιτούν με στοργή το παρελθόν, που επιθυμούν κάτι περασμένο ή πλέον ανύπαρκτο, όσο συνεχίζουν να προσπαθούν σε ένα τρομακτικό, άγνωστο μέλλον. Με την κυβέρνηση της Κίνας να υπόσχεται στο Χονγκ Κονγκ πως δε θα βίωνε κάποια άλλη σημαντική αλλαγή για τα επόμενα πενήντα χρόνια, το 2046 γίνεται αυτόματα η χρονολογία που η υπόσχεση αυτή θα λήξει. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το 2046 ήταν για δέκα χρόνια η τελευταία του δουλειά που τοποθετήθηκε στο Χονγκ Κονγκ, κλείνοντας έτσι ένα δεκαετές buildup των κυρίαρχων θεματικών της φιλμογραφίας του ως τότε.
Βλέποντας το Chungking Express και το Fallen Angels στο Cinobo που έφερε αποκλειστικά τις αποκατεστημένες κόπιες των ταινιών στην Ελλάδα, ή το In the Mood For Love που προβάλλεται ακόμα στα θερινά σινεμά μας, το Χονγκ Κονγκ είναι ονειρώδες και οικείο, αλλά πάντοτε αβέβαιο. Ακόμη και στο Happy Together που εκτυλίσσεται στην Αργεντινή και επίσης βρίσκεις στο Cinobo, το gay ζευγάρι στο κέντρο του δεν καταφέρνει να αγοράσει το εισιτήριο επιστροφής για τη μητρόπολη και παγιδεύεται σε μία άγνωστη περιοχή: μία μεταφορά για την αγωνιώδη διαβίωση στο Hong Kong κατά τη διάρκεια της μεταβίβασης του 1997 από τη Μεγάλη Βρετανία στην Κίνα που συνέβη την ίδια χρονιά με την κυκλοφορία του φιλμ.
Δε μπορείς φυσικά να σμικρύνεις την ταινία του σε μία κοινωνικοπολιτική αλληγορία, όμως το άγχος για το άγνωστο διατρέχει τον Chow που θέλει να αλλάξει ξεχνώντας το παρελθόν του. Όσο περισσότερο το επιδικώνει όμως, τόσο περισσότερα θυμάται. Τα λάθη του τον στοιχειώνουν και το μόνο που του έχει απομείνει είναι η μνήμη. Όχι η τεχνολογία που μπορεί να τη χειριστεί, αλλά τα θολωμένα νερά που διακρίνουν τις αναμνήσεις από τη λησμονιά.
«Το 2046, τίποτα δεν αλλάζει, ποτέ», λέει ο Chow στην ταινία. «Κανείς δεν ξέρει όμως αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι, επειδή κανείς δεν επέστρεψε ποτέ». Το μήνυμα παραμένει αμετάβλητο. Με τον Wong Kar-Wai, η μόνη αληθινή σιγουριά είναι η ματωμένη καρδιά των ηρώων του.
To 2046 κάνει πρεμιέρα την 1η Ιουλίου στους θερινούς κινηματογράφους και από 24 Αυγούστου θα είναι διαθέσιμο στο Cinobo.com. Κάθε συνδρομητής του Cinobo δικαιούται ένα δωρεάν εισιτήριο για την ταινία στο πλαίσιο των Cinobo Nights, στους συνεργαζόμενους κινηματογράφους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το Cinobo είναι η πρώτη ελληνική streaming πλατφόρμα ανεξάρτητου κινηματογράφου με έναν εκλεκτό κατάλογο ταινιών που συχνά είναι αποκλειστικές ή δεν είχαν αποκτήσει ποτέ ευρεία κυκλοφορία στην Ελλάδα.
