25 πιλότους μετά: Ποιες φετινές σειρές πρέπει να μάθεις

Κάθε χρόνο στην περίοδο των νέων πιλότων γίνεται χαμός, περνάει ένας φρενήρης μήνας στη διάρκεια του οποίου όλη η βιομηχανία προσπαθεί να καταλάβει τι λειτουργεί και τι όχι. Συχνά αυτό μας αφήνει με τραύματα, με σειρές που κόπηκαν μέχρι κι από το δεύτερο επεισόδιο. Είναι δύσκολο μες στη φασαρία να βγάλεις άκρη, γι’ αυτό και αφήνοντας να περάσει λίγος καιρός κατηγοριοποιούμε τις νέες φετινές σειρές.

Μικρή παρένθεση να πούμε ότι τρέχει ψηφοφορία στο ONEMAN στην οποία μπορείς να αναδείξεις εσύ την πιο αγαπημένη σειρά όλων των εποχών.

Εκείνες που δεν κόπηκαν τουλάχιστον. Ευτυχώς φέτος δεν χάσαμε κάτι που μας ένοιαζε.

Ανάλαφρες περιπέτειες

Δες: “Agents of S.H.I.E.L.D.” Δεν επανεφευρίσκει τον τροχό και δεν είναι και το πιο must-see πράγμα του κόσμου, όμως ένας συνδυασμός παλιομοδίτικης ελαφράς περιπέτειας και μιας αγάπης στον πράκτορα Κούλσον του Clark Gregg κάνει αυτή την σειρά spin-off των “Avengers” μια ευχάριστη εναλλακτική στην εποχή των κατάμαυρων αντι-ηρώων.

Δοκίμασε: “Once Upon a Time in Wonderland”. Το τζίνι και η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, σε spin-off του “Once Upon a Time”, που είναι ό,τι πιο cheesy έχεις δει στη ζωή σου. Είναι ευχάριστο όμως. Για όσο υπάρχει.

Αγνόησε: “The Tomorrow People”. Είναι νέοι και έχουν υπερδυνάμεις και τους κυνηγάνε και τελοσπάντων για να θυμηθώ οτιδήποτε άλλο από αυτή τη σειρά θα πρέπει να την ξαναδώ και αυτό δεν πρόκειται να γίνει.

Βαμπιροfantasy σκοτεινές περιπέτειες

Δες: “Sleepy Hollow”. Είναι, πώς αλλιώς να το πεις, τρελό. Παλαβό. Ο Ίκαμποντ Κρέιν ξυπνά στο σήμερα για να αντιμετωπίσει τον Ακέφαλο Καβαλάρη (που είναι της Αποκάλυψης) και εκτός αυτού εμπλέκονται στη φάση μάγισσες και ένα κρυφό σχέδιο του Τζορτζ Ουάσινγκτον, του γνωστού, ναι. Κι ένας ψαρωτικός δαίμονας που μοιάζει να τον σχεδίασε ο Guillermo del Toro και μιλάει ελληνικά από google translate. Γενικά γίνεται χαμός, και είναι η πιο απολαυστική περιπέτεια της σεζόν.

Δοκίμασε: “The Originals”. Το spin-off του “Vampire Diaries” δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό, μεταφέροντας στη Νέα Ορλεάνη όλους τους όχι-ακριβώς-κακούς-μα-κι-ούτε-ακριβώς-καλούς χαρακτήρες της αρχικής σειράς, για να τους βάλει αντιμέτωπους με άλλα βαμπίρ, μάγισσες, και πιθανώς και χαρτορίχτρες. Το combo Claire Holt & Phoebe Tonkin είναι ό,τι κοντινότερο σε φωτιά θα πάρει η οθόνη σου φέτος.

Αγνόησε: “Dracula”. Εκτός δηλαδή αν θες να ΚΛΑΨΕΙΣ από τα γέλια. Βασικά όχι, εμένα αγνόησε. Δες το. Είναι απίστευτο.

Λοιπά δράματα

Δες: Όχι μια πολύ καλή χρονιά για το τηλεοπτικό δράμα στη network τηλεόραση.

Δοκίμασε: “Reign”. Είναι ιστορικό δράμα (για την ερωτική ζωή της βασίλισσας Μαρίας Α’ της Σκωτίας) αλλά από το CW, που σημαίνει πως μοιάζει περισσότερο με το “Gossip Girl” παρά με το “Elizabeth”. Παίρνει την ιστορία και την κάνει μαλλιοκούβαρα, αλλά ακόμα κι αυτό από μόνο του διασκεδαστικό είναι.

Αγνόησε: “Hostages” (εκείνο με την απαγωγή), “Betrayal” (εκείνο με την προδοσία).

Σειρές με τον James Spader να παίζει με ανεξέλεγκτη υπερβολή

Δες: “The Blacklist”. Καταζητούμενος υπερ-κακοποιός συνεργάζεται με το FBI προειδοποιώντας τους κάθε φορά για κάποια επικείμενη τρομοκρατική ενέργεια. Κίνητρα, άγνωστα. ΜΥΣΤΗΡΙΟ! Ο James Spader είναι απολαυστικός.

Δοκίμασε: “The Blacklist”. Τη συνταγή την έχουμε ξαναδεί σε χίλιες μετα-“Σιωπή των Αμνών” ιστορίες, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε μπορεί να γίνει σωστά. Η ανατροπή/αποκάλυψη βέβαια μάλλον είναι προφανής εδώ. Ο James Spader είναι απολαυστικός.

Αγνόησε: “The Blacklist”. Καθώς προχωράνε τα επεισόδιο γίνεται όλο και πιο σαχλαμάρα αρχίζοντας να τεστάρει τα όρια των όσων είσαι έτοιμος να δεχτείς. Και πραγματικά είναι προφανές τι θα γίνει, ΟΚ; Πάντως: O James Spader είναι απολαυστικός.

Σειρές με τον Robin Williams να παίζει με ανεξέλεγκτη υπερβολή

Πάρτο πάνω σου: “The Crazy Ones”. Ο Robin Williams στον πρώτο του πρωταγωνιστικό τηλεοπτικό ρόλο μετά από δεκαετίες, το παίρνει πάνω του το ζήτημα. Η σειρά, για έναν μεγαλοδιαφημιστή που συνεργάζεται με την κόρη του (Sarah Michelle Gellar) πουλώντας υπηρεσίες σε συχνά διάσημα ονόματα (στον πιλότο η Kelly Clarkson κλέβει την παράσταση), έρχεται από τον David E. Kelley που έχει γράψει πράγματα από το “Ally McBeal” μέχρι το “Boston Legal”. Είναι η μεγαλύτερη κωμική επιτυχία της σεζόν. Σχεδόν όλα τα παραπάνω είναι τόσο ιδιαίτερα γούστα, στα όρια του love or hate, που πραγματικά δεν έχει νόημα να πει κάποιος ‘δες’ ή ‘μη δεις’.

Προχωρημένες κωμωδίες

Δες: “Brooklyn Nine-Nine”. Σαν το “Office” αλλά σε αστυνομικό τμήμα, με ένα μάτσο αξιαγάπητους καρτουνίστικους γκούφηδες να δουλεύουν για την ασφάλειά μας. Και για να περνάνε καλά. Οι πάντες βγάζουν γέλιο (ο Terry Crews των “Expendables” στο ρόλο ενός αστυνομικού που πήρε δουλειά γραφείου επειδή έχει τραύματα από μια παλιά υπόθεση, ίσως ο αστειότερος) όμως η καρδιά του show είναι η δυναμική του σταρ ντετέκτιβ που παίζει ο Andy Samberg (με απέχθεια για τους κανόνες και με συνεχή διάθεση για φάρσες) με το νέο σκληροτράχηλο, κολλημένο με τη διαδικασία αφεντικό που παίζει ο ανέκφραστος Andre Braugher ξεκάθαρα εμπνευσμένος από τον Άγγελο Αναστασιάδη.

Δοκίμασε: “Back in the Game” (κόρη παλιού αθλητή μπέιζμπολ προπονεί σχολική ομάδα από παιδιά που κανείς δε θέλει, είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από ό,τι ακούγεται, παίζει κι ο James Caan), “The Goldbergs” (σαν το “Modern Family” στα ’80s), “Trophy Wife” (χλιαρό, επίσης σχολής “Modern Family”, αλλά με φανταστικό καστ και μπορεί στην πορεία να βγει κάτι καλό από το μείγμα).

Αγνόησε: “Super Fun Night”. Στο “Pitch Perfect” τη λάτρεψα τη Rebel Wilson και πιστεύω πως αξίζει να γίνει σταρ και αξίζει να έχει δική της σειράς και όλα αυτά, όμως ετούτο εδώ ήταν ο πιο επίπονος συνδυασμός μη-αστείο και άβολου πράγματος που είδα φέτος. Πλην του “Dads” φυσικά που παίζει μπάλα σε άλλο γήπεδο.

Παλιομοδίτικες κωμωδίες

Δες: “The Michael J. Fox Show”. Ο Michael J. Fox επιστρέφει στην τηλεόραση με ένα sitcom που θυμίζει παλιές δόξες (αλλά δεν είναι) όμως παραμένει ευχάριστο και αστείο, με τον δημοφιλή κωμικό να εισάγει μέσα στο show πολλά αστεία σχετικά με την ίδια του την ασθένεια, με ευαισθησία αλλά και διάθεση για χιούμορ.

Δοκίμασε: “Mom”, “The Millers”. Και τα δύο έχουν φανταστικό καστ (Anna Farris, Allison Janey / Margo Martindale, Will Arnett αντίστοιχα), γνωστούς δημιουργούς που ξέρεις τι θα φέρουν στο τραπέζι (Chuck Lorre / Greg Garcia του “My Name is Earl”, αντίστοιχα), και επίσης πιλότους όχι ιδιαίτερα αστείους. Όμως η κωμωδία είναι είδος πολύ πιο υποκειμενικό από το δράμα. Με το τι γελάει ο καθένας, το ξέρει ο ίδιος καλύτερα.

Αγνόησε: “Sean Saves the World”. Το πιο μέτριο sitcom του 1997 τώρα επιτέλους στην οθόνη σου.

Κωμωδίες με ρατσιστικά στερεότυπα από τον δημιουργό του “Family Guy”

Και ο τίτλος της χειρότερης νέας σειράς της σεζόν πάει στο: “Dads”. Όχι.

Ακόμα δεν ψήφισες την πιο αγαπημένη σειρά όλων των εποχών;