‘3%’: Το βραζιλιάνικο ‘Hunger Games’ που οφείλεις να ανακαλύψεις
Το λένε 3%, είναι η πρώτη βραζιλιάνικη τηλεοπτική σειρά του Netflix και είναι αδιανόητα καλύτερη από ότι θα έπρεπε ή ποτέ φανταζόσουν.
- 4 ΙΑΝ 2017
netflixΜισή ντροπή δική μου, που δεν διάβασα ποτέ το έγκαιρο ‘Εσύ ανήκεις στο 3%;’ preview post του PopCode και άλλη μισή και πάλι δική μου που -αν και θεωρώ τον εαυτό μου ‘groupie’ οτιδήποτε δυστοπικού (‘Hunger Games’, ‘Divergent’ και όλα τα πρωτοξάδελφά τους)- δεν είχα ακούσει λέξη για τη συγκεκριμένη δημιουργία του υποψήφιου για Όσκαρ Φωτογραφίας (‘City of God’), César Charlone.
Από την άλλη, αυτή η αδικαιολόγητη άγνοια, μου επέτρεψε να μείνω με το στόμα ακόμη περισσότερο ανοιχτό όταν, ένα βράδυ, γυρίζοντας σπίτι, το βρήκα να με περιμένει (δια χειρός της γυναίκας μου που τυχαία το βρήκε). Για να είμαι ειλικρινής, αν δεν έβλεπα ότι πρόκειται για σειρά του Neftlix, δεν θα του έδινα με τίποτα ευκαιρία.
Το μόνο πρόβλημα; Ότι το ‘3%’, όπου βλέπουμε ένα μελλοντικό κόσμο όπου μόνο το 3% των εξαθλιωμένων κατοίκων της ηπειρωτικής φαβέλας έχουν το δικαίωμα -όταν γίνουν 20 ετών- να αγωνιστούν για να μπουν στην μυστηριώδη νησιωτική γη της επαγγελίας (μέσω μιας διαδικασίας επιλογής που λέγεται The Process) είναι τόσο καλό που ξενύχτησα όλο το βράδυ προκειμένου να τελειώσω και τα 8 επεισόδια του πρώτου κύκλου.
Και ναι, δεν ντρέπομαι επίσης να παραδεχθώ δημόσια πως αυτή είναι η πρώτη βραζιλιάνικη σειρά (και από τις μόλις 2-3 ταινίες) που έχω δει ποτέ στη ζωή μου. Εκτός και αν υπολογίσω μέσα και το 5o ‘Fast and Furious’, που ήταν γυρισμένο στο Ριο ντε Τζανέιρο, συν κάτι σαπουνόπερες παλιά στο Star που παίζει να παρακολούθησα κατά λάθος επειδή βαριόμουν να αλλάξω κανάλι.
Με άλλα λόγια, αυτό που προσπαθώ να πω εμφατικά, είναι ότι το ‘3%’ δεν είναι φάση κουλτούρα, αλλά απόλαυση. Με τη μόνη διαφορά ότι, το γεγονός ότι γυρίστηκε στη συγκεκριμένη χώρα (και μάλιστα από τον ταλαντούχο Cesar Charlone, διευθυντή φωτογραφίας των ‘City of God’ και ‘Constant Gardener’ και σκηνοθέτη επεισοδίων στην σειρά-spin-off ‘City of Men’), που κάτι παραπάνω ξέρει περί αβυσσαλέου χάσματος των τάξεων, το βοηθάει να μας δείξει πόσο όντως απελπισμένος παίζει να είναι κάποιος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα.
Επίσης πόσο σπαραξικάρδιο είναι να προετοιμάζεσαι επί χρόνια για αυτό που αρχικά μοιάζει ως μια πολύ επώδυνη job interview, μόνο για να αποκλειστείς στα πρώτα δευτερόλεπτα.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Οι 20 καλύτερες σειρές του 2016
Ξεκινώντας ας ξεκαθαρίσουμε πως μιλάμε για μια σειρά (που μόλις ανανεώθηκε και για 2η σεζόν) που δεν έχει με τίποτα το budget όλων των συγγενών blockbuster που προαναφέραμε. Ωστόσο, με ένα μαγικό τρόπο, μας κάνει να το ξεχνάμε αυτό (όπως το γεγονός ότι το βασικό σκηνικό είναι ένα κτίριο που θυμίζει μεγάλο Apple Store πάνω σε ένα λόφο) και να εστιάζουμε σε αυτο που έχει πραγματικά σημασία. Δηλαδή τους χαρακτήρες.
Όπως τον hardcore διευθυντή της διαδικασίας επιλογής που προφανώς και είναι σαδιστής (αφού εφευρίσκει όλα αυτά τα υπέροχα τεστ για τους υποψήφιους), τον καλοαναθρεμμένο γόνο που το θεωρεί δικαίωμά του να περάσει (όπως και οι υπόλοιποι της οικογένειάς του), το δίμετρο αλάνι (κάτι σαν Grace Jones-η πιο πειστική από όλους Vaneza Oliveira) που αποδεικνύει ότι το αξίζει περισσότερο από κάθε άλλον (όπως και ο ανάπηρος γιος του πάστορα) και 1-2 ακόμη που κρύβουν διάφορα μυστικά που αποκαλύπτονται στην πορεία.
Συμπεριλαμβανομένου της πρωταγωνίστριας Bianca Comparato την οποία στοιχειώνει το φάντασμα του νεκρού αδελφού της.
Ενώ καλό είναι να αναφέρουμε, χωρίς να το κάνουμε λύσσα, ότι υπάρχει και ένα 2ο επίπεδο σε όλο αυτό, με τον διευθυντή να είναι και ο ίδιος υπό έρευνα από τα μέλη του Συμβουλίου, και μια ‘τρομοκρατική’ οργάνωση φτωχών που κάνει τα πάντα προκειμένου να τα τινάξει όλα στον αέρα. Εννοείται πως οι προδοσίες δίνουν και παίρνουν, αφού το έπαθλο είναι όντως μεγάλο, κάτι σαν να κερδίζεις το Τζόκερ. Όπως εννοείται πως κάθε διαδοχικό τεστ αποκαλύπτει λίγο πιο ξεκάθαρα από τι είναι φτιαγμένοι οι περίπου 6 υποψήφιοι την πορεία των οποίων παρακολουθούμε.
Στο τέλος της ημέρας το ‘3%’ αξίζει την προσοχή σου γιατί κερδίζει το βασικό τεστ κάθε δυνατής τηλεοπτικής σειράς. Ότι, με το που τελειώσει το ένα επεισόδιο, θέλεις απεγνωσμένα να μην κάνεις τίποτα άλλο από το να πατήσεις το play για να ξεκινήσει το επόμενο.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
