30 σπουδαίες ταινίες animation που δεν είναι Disney

Το στούντιο της Disney συνεχίζει να κινείται σε λιμνάζοντα νερά μετά την αποτυχία του Wish στα ταμεία, ενώ ούτε από τη Marvel πλευρά δεν βλέπουν άσπρη μέρα. Ακόμα και η Pixar έχει απογοητεύσει στο box office και στην κριτική με τις τελευταίες δύο ταινίες της, το Lightyear και το Elemental.

Είτε περιμένεις να συνέλθει ο βασιλιάς του αμερικανικού animation, είτε απλώς εκτιμάς αυτό το αγαπητό και ταυτόχρονα υποτιμημένο είδος κινηματογράφησης, αυτές είναι οι ταινίες που επιλέγουμε εκτός Disney ως μερικές από τις σπουδαιότερες.

Spider-Man: Into the Spider-Verse

Το Into the Spider-Verse εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις δυνατότητες του animation και συνδύασε την εκρηκτική, ψυχεδελική του εικονογράφηση με μια ατρόμητη αφήγηση, γεμάτη χιούμορ, καρδιά, και μια αυτεπίγνωση πολύτιμη και πάντα ευπρόσδεκτη στο υπερηρωικό κύμα που διανύουμε. Ίσως η μοναδική τόσο κοντινή απεικόνιση της αίσθησης που έχουμε βιώσει όλοι όσοι έχουμε ποτέ απορροφηθεί από ένα κόμικ. Δεν είναι μονάχα μία από τις σπουδαιότερες ταινίες animation που θα δεις ποτέ, αλλά και μία από τις καλύτερες ταινίες του υπερηρωικού genre.

Spider-Man: Across the Spider-Verse

Επάξια συνέχεια του Into the Spider-Verse. Για πολλούς ακόμα καλύτερο, για άλλους κάποια βήματα πίσω εξαιτίας του cliffhanger του. Αναμένουμε την απόδοσή του στα Όσκαρ.

Fantastic Mr. Fox

Ο Wes Anderson διασκευάζει ένα πολυαγαπημένο μυθιστόρημα του Roald Dahl, φιλικό για παιδιά και ενήλικες εξίσου, με φωνές από George Clooney, Meryl Streep, Bill Murray, Jason Schwartzman, Owen Wilson, Michael Gambon και Jarvis Cocker. Στα χέρια του Anderson, η ιστορία γίνεται ένας φιλοσοφικός διαλογισμός για το πώς είναι να είσαι άνθρωπος στον 21ο αιώνα.

Isle of Dogs

Φυσικά και ο Wes Anderson θα συνέχιζε με stop-motion στο animation. Οι live-action ταινίες μοιάζουν σκόπιμα με χειροποίητα διοράματα, επομένως δεν είναι καθόλου περιέργο που έλκεται από μία τεχνική όπου κυριολεκτικά τα πάντα στο κάδρο τοποθετούνται απτέστατα από το χέρι των καλλιτεχνών. Το Isle of Dogs είναι ένα από τα καλύτερα φιλμ που έχει κάνει ποτέ, ίσως το πιο γλυκό, χωρίς να θυσιάζει τη δραματουργία χάριν αξιολάτρευτων στιγμών.

The Red Turtle

Δύο πράγματα μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε την ταινία. Ότι αν ήταν βότανο θα ήταν χαμομήλι για κουρασμένα μάτια, και ότι αν δεν ψάχναμε την προέλευση της ιστορίας της, θα ήμασταν σίγουροι ότι είναι η μεταφορά κάποιου κλασικού παραμυθιού που απλά δεν είχε φτάσει μέχρι τις δικές μας ακτές. Δεν είναι όμως. Απλά μοιάζει αιωνόβια και αναλλοίωτη σαν την κόκκινη πρωταγωνίστριά της.

Wolfwalkers

 

Το Wolfwalkers είναι η τέταρτη μεγάλου μήκους του ανεξάρτητου στούντιο κινουμένων σχεδίων Cartoon Saloon και η τρίτη σε μία χαλαρή σειρά ταινιών που είναι γνωστή ως Irish Folklore Trilogy. Επικεντρώνεται γύρω από τη Robyn, μία νεαρή κυνηγό λύκων, φίλη με το μέλος μιας φυλής που φημολογείται ότι μπορούν να μεταμορφώνονται σε λύκους.

Το πολύχρωμο καλλιτεχνικό στυλ του Wolfwalkers θριαμβεύει κατά τη διάρκεια των σεκάνς που διαδραματίζονται στο δάσος, και ο ρευστός τρόπος που απεικονίζεται η κίνηση δεν είναι τίποτα λιγότερο από μαγευτικός. Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι το πώς το περίγραμμα της Robyn γίνεται λιγότερο άκαμπτο καθώς προχωρά η ταινία, δίνοντας έμφαση στην ανακάλυψη της ελευθερίας της.

Το Wolfwalkers ήταν υποψήφιο για την Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων στα Βραβεία Όσκαρ, όμως είχε χάσει τελικά από το Soul.

Spirited Away

Κατέχει το στέμμα ανάμεσα στα αριστουργήματα του Hayao Miyazaki ακολουθεί τη νεαρή Chihiro στην φανταστική παραμονή της σε μία χώρα καταραμένων ζώων, κακόβουλων μαγισσών, και άμορφων σταγόνων που καταβροχθίζουν τους ανθρώπους με ελάχιστη προσπάθεια. Είναι το εγχειρίδιο του Miyazaki για ένα μείγμα θαύματος και κινδύνου, και κέρδισε το Όσκαρ αφήνοντας πίσω τα μεγάλα αμερικανικά στούντιο.

The Tale of Princess Kaguya

Μία ταινία του στούντιο Ghibli σε σκηνοθεσία Isao Takahata, το The Tale of the Princess Kaguya είναι μία διασκευή της ιαπωνικής ιστορίας του 10ου αιώνα, The Tale of the Bamboo Cutter. Ένα ζευγάρι βρίσκει ένα μωρό μέσα σε ένα κοτσάνι μπαμπού και αποφασίζουν να το μεγαλώσουν σαν δικό τους.

Το εκπληκτικό στιλ του φιλμ εμπνέεται από τις παραδοσιακές ιαπωνικές ακουαρέλες και τις ζωγραφιές με μελάνι, ξεχωρίζοντας έτσι από άλλες ταινίες του Ghibli και άλλα κινούμενα σχέδια γενικά. Τα απαλά χρώματα και οι πινελιές του προσδίδουν μία ονειρώδη ποιότητα, εμβυθίζοντάς μας στην ιστορία.

The Illusionist

Η ταινία του Sylvain Chomet είναι μία ωδή στον Jacques Tati, με τον μάγο πρωταγωνιστή της ταινίας να εμπνέεται από τον Γάλλο κινηματογραφιστή. Τοποθετημένο στην Ευρώπη των μέσων του αιώνα, το The Illusionist είναι μία ιστορία πατέρα και κόρης χωρίς πατέρα ή κόρη, μιας που ο άτυχος πρωταγωνιστής αποβιβάζεται από το Παρίσι στο Εδιμβούργο όπου συναντά ένα κορίτσι το οποίο θα πάρει κάτω από τη φτερούγα. Απλό, ζεστό 2D animation για μία ιστορία μελαγχολικού αέρα που σπανίως βρίσκουμε σε αμερικανικές ταινίες κινουμένων σχεδίων.

Kubo and the Two Strings

Το πιο μελαγχολικό παραμύθι από το στούντιο της Laika που ειδικεύεται στον συνδυασμό stop-motion και CGI. O Kubo και οι χορδές του αφηγούνται μεγαλοπρεπείς ιστορίες για να επιβιώσουν, αλλά είναι η δική τους ιστορία που ανοίγει μια καινούρια σελίδα στην αφήγηση ενός οικογενειακού δράματος μέσω animation. Το πιο δυνατό χαρτί της ταινίας όμως, είναι ο τρόπος που χειρίζεται τις αναμνήσεις και την επιρροή που έχουν πάνω μας και αυτές που έχουμε αλλά και αυτές που έχουμε χάσει, για να απογειώσει και να απενοχοποιήσει τελικά τη δύναμη της μνήμης ως το μεγαλύτερο δώρο της ανθρωπότητας. Είσαι όλα όσα ξέρεις, όσα σε έπλασαν, όσα έζησες, όσα θυμάσαι ότι θα ήθελες να είχες ζήσει. Ακόμα και τα θλιβερότερα των θλιβερών.

Flee

Η αυτοβιογραφική ταινία του Jonas Poher Rasmussen μοιάζει με ψυχοθεραπευτική συνεδρία. Ο Amin, έτοιμος να παντρευτεί τον σύντροφό του, θυμάται το οδυνηρό του ταξίδι ως παιδί από το Αφγανιστάν, στο τέλος της δεκαετούς εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης. Το animation εδώ βοηθά να ζωντανέψουν γεγονότα που θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αναδημιουργηθούν στο live action, και σίγουρα με την ανάγκη να συγκαλυφθεί η πραγματική ταυτότητα του Amin. Πάνω από όλα όμως, οι εικόνες 2D τοποθετούν την ιστορία κάπου ανάμεσα στην ανάμνηση ενός παιδιού και ενός μύθου.

Coraline

Το Coraline ακολουθεί μία νεαρή κοπέλα καθώς ανακαλύπτει μία εναλλακτική διάσταση που, σε πρώτη φάση, φαίνεται να είναι όλα όσα έχει ονειρευτεί ποτέ. Σε σκηνοθεσία Henry Selick (The Nightmare Before Christmas) και βασισμένη σε ένα βιβλίο του Neil Gaiman, η ταινία έγινε με κινούμενα σχέδια stop-motion και ήταν η πρώτη μας σύσταση με το στούντιο Laika.

Το Coraline μπορεί να γίνει εντελώς ανατριχιαστικό καθώς ισορροπεί στη γραμμή μεταξύ γοητευτικού και ανησυχητικού, με τον πολύχρωμο Άλλο Κόσμο να γίνεται πιο τρομακτικός όσο προχωρά η ιστορία. Η χρήση χρώματος και σκιών τονίζει τις επιθυμίες και τους φόβους της Coraline, και τα μοναδικά σχέδια χαρακτήρων τούς ενισχύουν ακόμη περισσότερο.

Howl’s Moving Castle

Η κατάκτηση του Όσκαρ για το Spirited Away ήταν ένα γλυκόπικρο χάπι για τον ειρηνιστή Hayao Miyazaki, ο οποίος ήταν γεμάτος θυμό για την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ. Ως απάντηση διοχέτευσε την ενέργειά του σε αυτήν την όμορφη, θλιβερή και περίπλοκη αντιπολεμική ταινία, που αποδεικνύει ότι αξίζει να ζεις τη ζωή και ότι τα γηρατειά δεν είναι κατάρα.

Your Name

Το Your Name είναι ένα anime δράμα για δύο ξένους έφηβους που ξυπνούν κατά καιρούς ο ένας στο σώμα της άλλης και το ανάποδο. Παράξενο; Άβολο; Ω ναι. Αυτό που ξεκινά ως gender-bending κωμωδία παίρνει νέες διαστάσεις καθώς οι δυο τους περνούν όλο και περισσότερο χρόνο ο ένας στον κόσμο του άλλου, αναπτύσσοντας έναν ρομαντικό δεσμό καθώς προσπαθούν να καταλάβουν τι τους συμβαίνει.

Η ταινία καταφέρνει να ισορροπήσει τόσο τα ελαφρύτερα όσο και τα σπιο δραματικά στοιχεία της πλοκής της, χαζοβιόλικη όταν το επιβάλλει η περίσταση και σπαρακτική σε άλλες. Είναι περίπλοκα σχεδιασμένη και αναπτύσσει αβίαστα την περίπλοκη αφήγησή της.

Anomalisa

Το Anomalisa είναι άλλο ένα δημιούργημα του Charlie Kauffman για έναν μπερδεμένο άντρα που προσπαθεί να βγάλει άκρη με την εύθραυστη ψυχή του και, όπως σε όλες τις δουλειές του Kauffman, οι χαρακτήρες είναι αληθινοί και περίπλοκοι αλλά ο έλεγχος δεν είναι στα χέρια τους. Οπότε εδώ είπε να τους κάνει κυριολεκτικά μαριονέτες. Και όπως όλα τα σενάριά του, έτσι και αυτό φτάνει κάποια στιγμή σε μια στροφή όπου τα παράξενα γίνονται ακόμα πιο παράξενα, και όσα δε θα έπρεπε να λειτουργούν – όπως για παράδειγμα μια ερωτική σκηνή ανάμεσα σε δύο μαριονέτες – γίνονται τα πιο ενδόμυχα κομμάτια της ταινίας.

Pinocchio

 

Ο Guillermo del Toro ενώνει τις δυνάμεις του με τον θρύλο του stop motion, τον Mark Gustafson, για να διασκευάσει τον διάσημο Πινόκιο, αγκαλιάζοντας τη σκοτεινιά του ορίτζιναλ παραμυθιού. Όπως ακριβώς δηλαδή θα περίμενε κανείς να κάνει o σκηνοθέτης του Λαβύρινθου του Πάνα.

Η ταινία είναι συγκλονιστικής ομορφιάς, με highlight τη χρήση του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου που καραδοκεί αρχικά στο background μέχρις ότου δεν μπορεί παρά να βγει στο προσκήνιο. Η αφήγηση είναι εκεί, το αψεγάδιαστο animation επίσης, και το καστ (Gregory Mann, Ewan McGregor, David Bradley, Tilda Swinton, Cate Blanchett, Christoph Waltz) περνάει στ’ αλήθεια καλά πίσω από το μικρόφωνο κι αυτό βγαίνει προς τα έξω. Είχε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων στην τσέπη.

Paprika

Το ψυχολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Paprika απεικονίζει έναν κόσμο όπου μία μηχανή επιτρέπει στους ανθρώπους να μπουν στα όνειρα των άλλων. Στην ταινία που προκύπτει τα σουρεαλιστικά οράματα συγχωνεύονται με τον πραγματικό κόσμο, και οι εφιάλτες μαστίζουν τους ανθρώπους.

Ο σκηνοθέτης Satoshi Kon καταφέρνει να δημιουργήσει εδώ μία αίσθηση αποσύνδεσης από την πραγματικότητα που προκύπτει από το σχεδιασμό και το animation της ταινίας. Πράγματα που δεν είναι αυτό που φαίνονται, μοναδικά πρωτότυπες σεκάνς ονείρων, ανεπαίσθητη χρήση του CGI προσθέτουν στην εμπειρία προβολής.

Belle

Η Suzu είναι μία 17χρονη μαθήτρια Λυκείου, κάτοικος της επαρχίας μαζί με τον πατέρα της, και σκιά του εαυτού της ως τώρα στη ζωή που πλέον θρηνεί και τη μητέρα της. Μία μέρα όμως θα μπει στο U, έναν εικονικό κόσμο 5 δισεκατομμυρίων μελών που κινείται μεταξύ του εικονικού κόσμου του ΟΖ από το Summer Wars του Mamoru Hosoda και την ονειρική πόλη του Inception, όπου δε θα είναι πια η Suzu αλλά η Belle, μία παγκοσμίου φήμης τραγουδίστρια. Μαζί με μία τερατόμορφη φιγούρα που εμφανίζεται στην αιχμή των δύο κόσμων, θα ξεκινήσει σύντομα ένα ταξίδι περιπετειών, προκλήσεων και αγάπης στην προσπάθειά της να ανακαλύψει αυτό που πραγματικά είναι, στην πιο φιλόδοξη ως τώρα ταινία του Hosoda του Mirai.

Ο Hosoda είναι ξανά εδώ ένας ανοιχτόκαρδος μαξιμαλιστής και, παρηγορητικά σχεδόν, υποστηρίζει τη δυναμική της κοινωνικής δικτύωσης, αναγνωρίζοντας πως οι περισσότεροι από εμάς δεν ψάχνουμε τρόπους να πονέσουμε συνανθρώπους μας στο διαδίκτυο αλλά κάποιον να νιώσει τον δικό μας πόνο.

ParaNorman

Το ParaNorman ακολουθεί τον Norman Babcock, ένα αγόρι με την ικανότητα να επικοινωνεί με φαντάσματα, καθώς αυτός και οι φίλοι του προσπαθούν να βάλουν τέλος στην κατάρα μιας μάγισσας στην πόλη τους. Μια ακόμα ταινία stop-motion από το στούντιο Laika, το ParaNorman είναι ένας αναστοχασμός για τη μοναξιά και τις προκλήσεις της εφηβείας, τυλιγμένο σε ένα πνευματώδες πακέτο.

My Life as a Zucchini

Το My Life as a Zucchini (Ma vie de Courgette) δεν φτιάχτηκε για να προστατεύσει τα παιδιά από την απογοήτευση και τη βία. Αντίθετα έχει κάτι να πει για θέματα όπως ο αλκοολισμός, ο θάνατος και τα ψυχικά τραύματα, αλλά και για τους τρόπους που μπορεί κάποιος να τα αντιμετωπίσει, χωρίς να υποκρίνεται ότι τα πάντα μπορούν να φτιάξουν με ένα μαγικό ραβδί. Υπάρχει διαχρονικά μια θέση στο τραπέζι του animation για τα μαγικά ραβδιά και τις ιδιότητές τους, όμως υπάρχει και αξία σε μια ταινία που σου λέει το πώς μπορείς να κάνεις το καλύτερο με αυτά που έχεις στα χέρια σου.

Puss in Boots: The Last Wish

Spin-off του Shrek για τον γκομενιάρη αιλουροειδή του Antonio Banderas. Η πρώτη σόλο ταινία του χαρακτήρα που κυκλοφόρησε το 2011 ήταν επίσης καλή, όμως τούτο το περσινό sequel δεν είχε κανένα λόγο να είναι τόσο καλό όσο ήταν.

Apollo 10 ½: A Space Age Childhood

Το Apollo 10 ½ του Netflix δεν έχει πλοκή ουσιαστικά. Διαδραματίζεται την άνοιξη του 1969, λίγους μόλις μήνες πριν η πραγματική αποστολή του Apollo 11 προσγειώσει τους πρώτους εξερευνητές στο φεγγάρι.

Ο Richard Linklater εστιάζει στα καθημερινά και τα συγκεκριμένα: τη ρουτίνα της οικογένειας, τα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά όταν βαριούνται τις βροχερές μέρες, τους μικροκαβγάδες των αδελφών για τον έλεγχο του τηλεκοντρόλ. Είναι ημι-αυτοβιογραφική η ταινία για την παιδική ηλικία του Linklater και επικεντρώνεται στο τελευταίο καλοκαίρι της ζωής του όπου η επίσκεψη στο θεματικό πάρκο Astroworld ήταν περιπέτεια και η παρακολούθηση κάθε νέου επεισοδίου του Dark Shadows ήταν πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Και ακριβώς επειδή ο δημιουργός εφιστά διαρκώς την προσοχή στο πόσο προστατευμένη είναι η παιδική ηλικία του αγοριού αλλά και στο πόσο πολλά μεταβάλλονται γύρω του, το Apollo 10 ½ διατρέχεται από μία αίσθηση σημαντικής αλλαγής στον ορίζοντα.

Το Apollo 10 ½, παρά τη μνήμη ακριβείας που έχει μοιραστεί μαζί μας ο Linklater, προτείνει πως η μνήμη μπορεί να παραμορφώνει και να ενισχύει όσο και να συντηρεί. Το παρελθόν μας φαντάζει μερικές φορές με φαντασίωση, ένα όνειρο που μισοθυμόμαστε, όπου αυτό που πραγματικά συνέβη και αυτό που απλώς φανταζόμασταν φαίνονται πια εξίσου αδύνατα.

Anastasia

Δεν θα το θυμάστε οι περισσότεροι, όμως το Journey to the Past, το princess song της Anastasia, ήταν το Let It Go των ‘90s. Η συγκεκριμένη ταινία είναι διαβόητη για το πόσο συχνά την περνούν για ταινία Disney, όμως δεν είναι. Έχει απλώς όλα τα στοιχεία ενός στιβαρού ντισνεϊκού παραμυθιού – την ολοζώντανη ηρωίδα, τα υπέροχα τραγούδια, την αυτοεξερευνηση, τον πολύχρωμο Κακό, το γλυκό λαβ στόρι. Δεν θα της συγχωρέσω ποτέ ότι με έπεισε πως η Πριγκίπισσα Αναστασία ήταν ζωντανή, για να μάθω ως ενήλικη πως είχε δολοφονηθεί.

The Lego Movie

Το σκηνοθετικό δίδυμο που εξέπληξε τους πάντες με το reboot του 21 Jump Street, ο Phil Lord και ο Christopher Miller, είχαν φτιάξει μία ταινία-διαφήμιση παιχνιδιών που ποτέ δεν θα έπρεπε να είναι τόσο καλή όσο ήταν. Το Lego Movie συγκέντρωσε επαίνους παγκοσμίως για το έντονο χιούμορ και το πολύχρωμο οπτικό του στιλ, αποδόμησε την παραφουσκωμένη μπλομπάστερ φόρμουλα υπερπαραγωγής, και την ξαναέχτισε ένα τουβλάκι τη φορά.

The Iron Giant

Το Iron Giant ακολουθεί ένα νεαρό αγόρι καθώς προσπαθεί να προστατεύσει ένα διαστημικό ρομπότ από κυβερνητικές παρεμβάσεις. Η ανοιχτόκαρδη, συγκινητική ταινία έχει πολλούς θαυμαστές σήμερα, όμως στους κινηματογράφους υπολειτούργησε λόγω της κακής της καμπάνιας μάρκετινγκ.

Παρόλο που οι κριτικοί λάτρεψαν την ταινία κινουμένων σχεδίων του 1999, ο κόσμος δεν την είδε κατά την κυκλοφορία της με αποτέλεσμα να φέρει μόνο 31 εκατομμύρια δολάρια στο box office με προϋπολογισμό 70 εκατομμυρίων δολαρίων. Στην τηλεόραση και σε πωλήσεις/ενοικιάσεις βίντεο έσκισε όμως, και μάλιστα επανακυκλοφόρησε στο σινεμά το 2015.

Κάθε πτυχή της αποδίδει, από τα κινούμενα σχέδια μέχρι τις θεματικές και τους δυνατούς χαρακτήρες της. Ήταν η πρώτη σκηνοθεσία του Brad Bird που αργότερα θα έφτιαχνε μερικές από τις καλύτερες ταινίες της Pixar.

Persepolis

Βασισμένη στο δικό της, αυτοβιογραφικό graphic novel, η Marjane Satrapi αφηγείται την ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που ενηλικιώνεται εν μέσω της Ιρανικής Επανάστασης του 1979, βλέποντας τη χώρα της να απορρίπτει τη δυτική επιρροή και να μετατρέπεται μία αυστηρή ισλαμική δημοκρατία. Ε, δεν θα ήταν ταινία της Disney τούτο.

Ως ιστορία εξέγερσης, ταυτότητας και πολιτιστικής απώλειας, το Persepolis είχε δημιουργήσει χώρο για μία νέα, συναρπαστική φωνή στον κινηματογράφο.

The Breadwinner

Οσκαρικό φιλμ για το πανέμορφο, ατρόμητο παραμύθι για το θάρρος ενός κοριτσιού κάτω από τον έλεγχο των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν του 2001. Όταν ο πατέρας της συλλαμβάνεται, η 11χρονη Parvana κόβει τα μαλλιά της για να μεταμφιεστεί σε αγόρι και να μπορέσει να παρέχει τα απαραίτητα στην οικογένειά της.

Η σκηνοθέτης Nora Twomey φτιάχνει μια ιστορία καθημερινής επιβίωσης που θα διεγείρει την καρδιά και τη φαντασία σου και, όπως κάνει η τολμηρή πρωταγωνίστριά της, κινείται στο φορτισμένο σκηνικό της ταινίας με τρομερή σβελτάδα. Η τελευταία σκηνή της ταινίας είναι ένα κράμα σασπένς και ποίησης.

Princess Mononoke

Η San, ή αλλιώς Wolf Girl, ή Princess Mononoke όπως αποκαλεί τον εαυτό της, μπορεί άνετα να πιάσει κουβέντα με ανθρώπους αν θέλει. Απλά δεν θέλει. Προτεραιότητά της είναι η θεά των Λύκων, Moro, που της έσωσε τη ζωή, οι λύκοι που τη μεγάλωσαν, και το δάσος που είναι το σπίτι της. Όταν η San έρχεται αντιμέτωπη με τα εγκλήματα των ανθρώπων ενάντια στη φύση, αποφασίζει να μην εγκαταλείψει ποτέ το δάσος της κι έτσι αναγκαστικά δεν ακολουθεί τον έρωτά της, Ashitaka, στον κόσμο των ανθρώπων.

Με την επική ιστορία και τα συναρπαστικά γραφικά της, η Princess Mononoke αποτελεί ορόσημο στον κόσμο του animation.

Grave of the Fireflies

Ένας έφηβος αναλαμβάνει τη φροντίδα της μικρότερης αδερφής του μετά από βομβαρδισμό των Συμμάχων κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου που καταστρέφει το σπίτι τους και σκοτώνει τη μητέρα τους. Μία οδυνηρά αντιπολεμική ταινία, το Grave of the Fireflies είναι ένα από τα πιο βαθιά όμορφα, στοιχειωμένα έργα του Ghibli.

Ορισμένες ταινίες είναι τόσο μοναδικά επιτεύγματα που αξίζει να τις δει τουλάχιστον μία φορά εάν αγαπάει κανείς τον κινηματογράφο – το Grave of the Fireflies ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ο δημιουργός του, Isao Takahata, κάνει την επιβίωση τον θεματικό πυρήνα της ιστορίας χωρίς ποτέ δεν υποβιβάζει τους χαρακτήρες του, ούτε να φετιχοποιεί τα βάσανά τους.

Perfect Blue

Το Perfect Blue του Satoshi Kon παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο τα κινούμενα σχέδια μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εξερεύνηση ενήλικων θεμάτων για ενήλικες, αλλά και για την πρόκληση του τρόμου στο μέσο.

Η Mima Kirigoe εγκαταλείπει την J-Pop idol μπάντα της για να γίνει ηθοποιός και πέφτει πάνω σε έναν ιστότοπο που περιλαμβάνει ανησυχητικές, λεπτομερείς πληροφορίες για την ιδιωτική της ζωή. Το Perfect Blue αναλύει επιδέξια την κουλτούρα των idols και τη φύση των παρακοινωνικών σχέσεων.