Αχ, φθινόπωρο! Επιστροφή στα σχολεία, κόσμος που λέει “καλό χειμώνα”, κόσμος που κυνηγάει να δείρει τον κόσμο που λέει “καλό χειμώνα”, Νύχτες Πρεμιέρας, Οσκαρικός πυρετός.

Κινηματογραφικά μιλώντας, οι επόμενοι 4 μήνες έχουν ένα περίεργο ενδιαφέρον πάντοτε. Ένας συνδυασμός μπλοκμπάστερ που ξέμειναν από το καλοκαίρι και ταινιών που θα παίξουν στα Όσκαρ αλλά έρχονται νωρίς. Δεν ξέρεις ποτέ τι να περιμένεις, είναι πάντα ένα ερωτηματικό

Αυτό είναι λοιπόν το φετινό ερωτηματικό. Όπως πάντα υπάρχουν μεγάλοι σταρ, υπάρχουν μεγάλοι σκηνοθέτες, υπάρχουν σαφέστατα και μεγάλες απογοητεύσεις- όλα στη μεγάλη οθόνη. Αντί να πάμε σε τεράστια λίστα ταινιών, προτιμήσαμε να τις χωρίσουμε σε κατηγορίες και να πούμε δυο βασικά λόγια για την κάθε μία, παρέα με τις προβλεπόμενες ημερομηνίες εξόδου. Κι όταν έρθει ο καιρός, αν ακόμα ενδιαφερόμαστε, θα πούμε και περισσότερα.

Αυτές είναι λοιπόν οι (κυριότερες, σίγουρα όχι οι μοναδικές) ταινίες που περιμένουμε φέτος το φθινόπωρο.

Αυτά που φωνάζουν Όσκαρ

Τα βαριά Οσκαρικά χαρτιά θα τα δούμε παραδοσιακά μετά την Πρωτοχρονιά, αλλά μια πρώτη γεύση θα αρχίσουμε να παίρνουμε ήδη από το Νοέμβριο. To πιο δυνατό στοίχημα είναι το “12 Years a Slave” του Στιβ Μακουίν, που με το “Hunger” και το “Shame” έχει καταθέσει τα καλλιτεχνικά του διαπιστευτήρια και τώρα εισέρχεται στη μεγάλη αρένα. Το ιστορικό δράμα με πρωταγωνιστή τον Τσιβετέλ Ετζιοφούρ (σιγουράκι για υποψηφιότητα Α’ Ανδρικού) φέρνει στην οθόνη την αυτοβιογραφική ιστορία ενός ελεύθερου άντρα που απαγάγεται στα μέσα του 19ου αιώνα και πωλείται ως σκλάβος.

Μαθήματα Αμερικάνικης ιστορίας και στον “Lee Daniels’ The Butler” του Λι Ντάνιελς (θα επιμένω να λέω το κωμικό πλήρες όνομα της ταινίας για πάντα), φιλμ που ακολουθεί την ιστορία ενός άντρα που υπήρξε μπάτλερ για 8 διαφορετικούς Προέδρους των ΗΠΑ στον Λευκό Οίκο, επιτρέποντάς μας ένα πέρασμα -μέσα από τα μάτια του- όλης της σύγχρονης αμερικάνικης ιστορίας. Ο Λι Ντάνιελς έκανε μεγάλη οσκαρική εμφάνιση με το “Precious” του οποίου, ας πούμε απλά, δεν είμαι φαν, και σαφώς λιγότερο οσκαρική εμφάνιση με το “Paperboy” που μας έδειξε από τι υλικό είναι φτιαγμένος ο σκηνοθέτης. Τελοσπάντων, αναμένουμε με ενδιαφέρον.

Ειδική περίπτωση το “Rush” του Ρον Χάουαρντ, ο οποίος γενικά όποτε γυρίζει ικανή ταινία αυτή καταλήγει στα Όσκαρ. Σε σενάριο του ειδικού επί των βιογραφικών θεμάτων Πίτερ Μόργκαν, το φιλμ αφηγείται την μανιώδη έχθρα των Τζέιμς Χαντ και Νίκι Λάουντα στον κόσμο της Φόρμουλα 1 στα ‘70s. Το “Senna” ήταν και θα παραμείνει ένα αληθινό μνημείο σε αυτή την πολύ συγκεκριμένη κατηγορία ταινιών, αλλά και το “Rush” έχει αρχίσει να μαζεύει πολύ ενθουσιώδεις κριτικές από το εξωτερικό.

Σε ταινίες που μοιάζουν να σηκώνουν στις πλάτες τους μεγάλα σταρ ονόματα, έχουμε: Τον “Captain Phillips” του Πολ Γκρίνγκρας με τον Τομ Χανκς (τα έχουμε πει και αναλυτικότερα), το  “All Is Lost” του Τζέι Σι Τσάντορ (του φανταστικού, υποτιμημένου “Margin Call”) με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ καταμεσής του ωεκανού, μόνο του με μια κάμερα και πολλά κύματα, και τέλος το “Grace of Monaco” που θα μπορούσε να λέγεται “Nicole Kidman’s Θέλω Όσκαρ” (αλλά δε θα το πάρεις).

• Rush (19/9)
• 12 Years a Slave (17/10)
• Captain Phillips (24/10)
• Lee Daniels’ The Butler (14/11)
• All is Lost (21/11)
• Grace of Monaco (26/12)

Τα μπλοκμπάστερ που ξέμειναν πίσω

Το ότι έχουμε έρθει πολύ κοντά στις ημερομηνίες εξόδου της Αμερικής δε σημαίνει πως τα βλέπουμε όλα μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Κάποιες φορές η καθυστέρηση είναι στρατηγική, επειδή μετά την Μεγάλη Επιστροφή Στην Πόλη θα κάνουν καλύτερα εισιτήρια κάποια φιλμ, είτε είναι απλή κίνηση απόγνωσης, καθώς ένα φιλμ είναι ξεκάθαρα καμμένο κι απλά ψάχνεις να βρεις σε ποια βδομάδα του φθινοπώρου θα το αδειάσεις για να πάμε όλοι παρακάτω.

Από τη μισή ντουζίνα καθυστερημένων μπλοκμπάστερ που έχουν φέτος, μερικά είναι σαφείς αποτυχίες (“White House Down”, αν θέλαμε να δούμε το “Die Hard” στο Λευκό Οίκο τότε… όχι, δε θα το θέλαμε / “R.I.P.D.”, μια ξεπατικωσούρα του “Men In Black” με τον Τζεφ Μπρίτζες να γρυλίζει ώσπου να του δώσουν το μισθό του), άλλα έχουν το συγκεκριμένο κοινό που θα τα δει μια χαρά θα περάσει (“Despicable Me 2”, έχουμε κατακλυστεί από minions / “2 Guns”, δηλαδή πιο περιγραφικός και ταιριαστός τίτλος δεν παίζει), το “Pacific Rim” είναι η επιστροφή του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο (μέτρια εισπρακτική πορεία στην Αμερική, εξαιρετική στον υπόλοιπο κόσμο, ιδίως στην Ασία) και τέλος το “Riddick” είναι η τρίτη ταινία της σειράς-που-δεν-έπρεπε-να-είναι-ποτέ-σειρά ταινιών επιστημονικής φαντασίας με τον Βιν Ντίζελ.

• Pacific Rim (12/9)
• White House Down (19/9)
• R.I.P.D. (26/9)
• 2 Guns (3/10)
• Despicable Me 2 (10/10)
• Riddick (17/10)

Τα μπλοκμπάστερ του φθινοπώρου

Θυμάστε την ιδέα πίσω από τα ζόμπι του Ρομέρο; “Όταν η κόλαση γεμίσει, οι νεκροί θα περπατήσουν στη γη”. Και κάπως έτσι τα ζόμπι θα βρεθούν ανάμεσά μας. Αυτό σκέφτομαι κοιτώντας το συνδυασμό της παραπάνω και ετούτης της λίστας. Είναι λες και οι νεκρές μπλοκμπάστερ ιδέες γέμισαν την κόλαση του καλοκαιριού, και τώρα αρχίζουν και περπατάνε και στο φθινόπωρο. Και τι έχουμε κι εδώ; Ναι, ζόμπι. Μπορείς να το πεις κι έτσι.

Τώρα, εκτός από εκείνα που ξέμειναν, έχουμε και πολύ φρέσκο πράμα- αρκεί να ξεκαθαρίσουμε πως όταν λέμε ‘φρέσκο’, εννοούμε βασικά τρία σίκουελ σε διασκευές βιβλίων.

Ως τέτοια, είναι πολύ σαφές ποιου η αναμονή ενθουσιάζει περισσότερο τον καθένα. Οι φαν του Τόλκιν (και, ειλικρινά, μόνο αυτοί — όχι πως είναι κακό αυτό υποχρεωτικά) δε βλέπουν την ώρα για το νέο “Hobbit”. Εγώ παρακολούθησα το πρώτο, με ένοιαξαν ελάχιστα πράγματα, θυμάμαι ακόμα λιγότερα, οπότε πάσο.

Το καλύτερο νεο-young adult franchise επιστρέφει με τη διασκευή του μεσαίου από τα τρία βιβλία του, που ταυτόχρονα είναι και μακράν το χειρότερο, οπότε για αυτό το φετινό “Hunger Games” θα χρειαστεί λίγη υπομονή. Ενώ το animation “Frozen” είναι η φετινή κυκλοφορία της εσχάτως σε τρομερό σερί Disney, μια χαλαρή διασκευή της “Βασίλισσας του Χιονιού”.

Το πιο ενδιαφέρον όλων, κάπως αναπάντεχα δεδομένης της καρα-κιτσαρίας που ήταν το προ ετών πρώτο “Thor”, είναι το “Thor: The Dark World”. Πώς κι έτσι; Ίσως επειδή σκηνοθετεί ο Άλαν Τέιλορ του “Game of Thrones”. Ίσως επειδή για τον Λόκι έχει μεσολαβήσει ένα “Avengers” στο οποίο έκλεψε την παράσταση και τώρα θέλουμε κι άλλο. Ίσως επειδή αυτή τη φορά η απειλή ακούγεται πιο ψαρωτική (Nine Realms σε κίνδυνο, εχθρός παλιότερος κι από το ίδιο το σύμπαν). Ίσως απλά επειδή συνηθίσαμε να είμαστε ενθουσιασμένη για τις ταινίες της Marvel.

• Thor: The Dark World (21/11)
• The Hunger Games: Catching Fire (28/11)
• The Hobbit: Desolation of Smaug (12/12)
• Frozen (19/12)

Ανεξάρτητο σινεμά

Εδώ είναι που συμβαίνουν τα ενδιαφέροντα. Το αγαπάμε το ανεξάρτητο σινεμά, έχουμε ξαναγράψει για κάποιες από τις πρόσφατες αγαπημένες μας ταινίες, και τώρα να εκείνες που περιμένουμε τους ερχόμενους μήνες. Οι περισσότερες εξ αυτών θα παιχτούν και στις Νύχτες Πρεμιέρας, αλλά για όποιον τις χάσει εκεί, θα έχει και την ευκαιρία να τις δει κανονικά στις αίθουσες στη διάρκεια του φθινοπώρου.

Το “Frances Ha” (η ταινία έναρξης των Νυχτών) έχει χαιρετιστεί ως άξιος επίγονος του παλιού Γούντι Άλεν, με την Γκρέτα Γκέργουιγκ (ραγδαία ανερχόμενη, δες οπωσδήποτε το “Damsels in Distress” για να τη λατρέψεις) στο ρόλο μιας 27χρονης κοπέλας που συζεί με μια φίλη της- όταν εκείνη μετακομίζει με τον γκόμενό της, η ηρωίδα μας θα πρέπει να μάθει για πρώτη φορά να ζει μόνη της. Πολύ ευχάριστο είναι και το “Don Jon”, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, ο οποίος παίζει έναν τρελά συμπαθή κάγκουρα, εθισμένο στα πορνό, που ερωτεύεται μια πλαστική τελειότητα (Σκάρλετ Γιόχανσον) και κάπου εκεί αρχίζει να συνειδητοποιεί τι σημαίνει να έχεις συναισθήματα.

To βιογραφικό δράμα “Kill Your Darlings” του Τζον Κροκίδας μαζεύει σε μια αφήγηση τους νεαρούς Άλεν Γκίνσμπεργκ, Τζακ Κέρουακ και Γουίλιαμ Μπάροους ύστερα από έναν φόνο. Θα έχει το κοινό που το περιμένει με τρέλα. Όπως με τρέλα θα περίμεναν και πολλοί το “Only God Forgives” μετά το “Drive” αλλά τα δυσάρεστα νέα είναι πως αυτή η στυλιστική ακρότητα του Νίκολας Ρεφν (πάλι με τον Ράιαν Γκόσλινγκ πρωταγωνιστή) είναι ατυχέστατη.

Αν πάντως θες το δράμα σου τέρμα δραματικό, το “Broken Circle Breakdown” είναι ένα διαμάντι από το Βέλγιο που για κάποιο λόγο αασχολείται με φολκ μουσικούς και είναι όλο φτιαγμένο σα να επρόκειτο για ένα πάρα πολύ στενάχωρο (αλλά με την καλή έννοια) folk τραγούδι, από αυτά που λένε μουσάτοι τύποι με μόνα όπλα τους ένα μπάντζο και πολύ πόνο.

Τέλος, υπάρχει το “Ain’t Them Bodies Saints”, με συμμετοχές και βραβεία σε Σάντανς και Κάννες, με ψιθύρους για οπτικό επίγονο του Τέρενς Μάλικ, και με τον Κέισι Άφλεκ στο ρόλο ενός άντρα που αποφυλακίζεται και διασχίζει το Τέξας για να βρει τη γυναίκα και την κόρη που δεν γνώρισε ποτέ του. Α, ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ Η ΡΟΥΝΕΪ ΜΑΡΑ.

• Only God Forgives (19/9)
• Frances Ha (26/9)
• Ain’t Them Bodies Saints (3/10)
• Kill Your Darlings (7/11)
• Broken Circle Breakdown (7/11)
• Don Jon (3/10)

Τρόμος και καλτ

Έχουμε πολύ πραγματάκια φέτος υπό την ταμπέλα ‘τρόμος’. Συνήθως εδώ τα πάντα εξαντλούνται στο 78ο “Saw” ή ένα ακόμα “Paranormal Activity”, οπότε τώρα είμαστε ευτυχείς.

Αφενός το “Conjuring” (για ένα ζεύγος εξορκιστών που βοηθούν ένα ζευγάρι που έχει στοιχειωμένο σπίτι) ο Τζέιμς Γουάν (πρώτο “Saw”, “Insidious”) έχει τύχει θερμής υποδοχής από κριτικούς και κοινό, κάνοντας απρόσμενη επιτυχία. Αφετέρου το “Byzantium” βλέπει τον Νιλ Τζόρνταν να επιστρέφει στο είδος του βαμπιρο-κάτι, σχεδόν 20 χρόνια μετά τη “Συνέντευξη με έναν Βρικόλακα”, με την ιστορία δύο βαμπίρ που περιδιαβαίνουν τη χώρα ψάχνοντας α) αίμα και β) νόημα. Η ‘μαμά’ είναι η Τζέμα Άρτερτον και είναι ό,τι πιο σέξι θα δεις φέτος στη μεγάλη οθόνη.

Στον τομέα ‘όχι πρωτότυπος τρόμος’, έχουμε φέτος δύο παρόλαυτά ενδιαφέρουσες προσθήκες, με το “Carrie” να βάζει την πάρα πολύ ταλαντούχα Κλόε Μόρετζ στο ρόλο που κάποτε έκανε εμβληματικό η Σίσι Σπέισεκ, ενώ ο Ντάνι Τρέγιο επιστρέφει ως Μασέτε στο “Machete Kills” και εντάξει, τα λοιπά σχόλια περιττεύουν.

Το “47 Ronin” δεν ξέρουμε τι είναι αλλά είδαμε στην αφίσα τον Κιάνου Ριβς να το παίζει σαμουράι οπότε μας φάνηκε απολύτως φυσικό να το συμπεριλάβουμε στην κατηγορία τρόμος.

• The Conjuring (26/9)
• Machete Kills (17/10)
• Carrie (5/12)
• Byzantium (12/12)
• 47 Ronin (26/12)

Οι σκηνοθέτες

Από πρεστίζ καλά πάμε. Έχουμε βιογραφική ταινία ‘μαύρου χιούμορ’ για τον Λύκο της Γουώλ Στριτ από τον Μάρτιν Σκορσέζε σε σενάριο Τέρενς “Boardwalk Empire” Γουίντερ με τον Λιονάρντο ντιΚάπριο και τον Μάθιου Μακόναχι. (Επίσης ντουμπλάρει και στην κατηγορία Όσκαρ όπως θα κατάλαβες.) Έχουμε την αληθινά τελευταία ταινία του Στίβεν Σόντερμπεργκ μετά την ψεύτικη τελευταία ταινία του Σόντερμπεργκ (“Side Effects”), που είναι η βιογραφία των τελευταίων δέκα χρόνων της ζωής του Λιμπεράτσε με ερμηνεία ζωής για τον Μάικλ Ντάγκλας.

Όμως η πιο πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς είναι το “Gravity” του Αλφόνσο Κουαρόν, με τη Σάντρα Μπούλοκ και τον Τζορτζ Κλούνεϊ ως αστροναύτης και μηχανικός που βρίσκονται χαμένοι στο διάστημα και προσπαθούν να επιβιώσουν. Αλλά όταν λέω χαμένοι στο διάστημα δεν το εννοώ με τη χαριτωμένη έννοια, “δε ξέρουμε που πάμε, μια περιπέτεια ο κάθε σταθμός, λα λα λα”, αλλά με την άλλη, την “επιπλέω μονάχος στο κατάμαυρο τίποτα” έννοια.

Εκτός του ότι η ταινία παίχτηκε στη Βενετία και έκανε τους κριτικούς που την είδαν να επιδίδονται σε διαγωνισμό ανεύρεσης πιο εμφατικής και σοκαριστικά υπερθετικής περιγραφής για να την εξυμνήσουν, μας αρκεί το γεγονός ότι είναι του Κουαρόν. Δεν έχει κάνει όχι μέτρια, αλλά ούτε καν απλώς-καλή ταινία στην καριέρα του.

Επίσης βγαίνει και το “Runner Runner” που δεν είναι κάποιου σημαντικού σκηνοθέτη αλλά παίζει ο Μπεν Άφλεκ που υποθέτω είναι σημαντικός σκηνοθέτης, και δεν είχαμε κάπου αλλού να τη βάλουμε την ταινία, οπότε ξέρεις. Crime drama είναι λέει, παίζουν ο Άφλεκ με τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και την Τζέμα Άρτερτον την οποία μάλλον θα ερωτευούμε και δεύτερη φορά φέτος το φθινόπωρο εκτός του “Byzantium”.

• Runner Runner (26/9)
• Gravity (7/11)
• Behind the Candelabra (7/11)
• The Wolf of Wall Street (14/11)

Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο

Τον Οκτώβρη βγαίνουν στις αίθουσες δύο ταινίες που ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο έκανε, για κάποιο λόγο, κι εμείς οφείλαμε να σας ενημερώσουμε.

• The Family (10/10)
• Last Vegas (31/10)

Εθνική Ελλάδας

Μια ακόμα χρονιά με πολλά υποσχόμενα ελληνικά entries στην κινηματογραφική χρονιά ξεκίνησε ουσιαστικά το περασμένο Σαββατοκύριακο με τη διπλή βράβευση του “Miss Violence” στο Φεστιβάλ Βενετίας, το σοκαριστικό φιλμ του Αλέξανδρου Αβρανά που ξεκινά όταν ένα 11χρονο κορίτσι αυτοκτονεί, για να τη βρουν οι αρχές με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της.

Με το “September, η Πέννυ Παναγιωτοπούλου επιστρέφει δέκα χρόνια μετά το “Δύσκολοι Αποχαιρετισμοί ο Μπαμπάς μου”, με μια ιστορία ανθρωπιάς, ονείρων και απώλειας. Η έκπληξη όμως μπορεί να έρθει από το “Luton” του Μιχάλη Κωνσταντάτου που θα παιχτεί στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και ακολουθεί τρία διαφορετικά πρόσωπα που βρίσκουν διαφυγή από τις ασφυκτικές ζωές τους.

• September (3/10)
• Luton (10/10)
• Miss Violence (21/11)

*Όλες οι ημερομηνίες κυκλοφορίας ενδέχεται να αλλάξουν στην πορεία.