4 νέες βιογραφίες που αξίζουν να διαβαστούν

Πέδρο Αλμοδοβάρ – Το τελευταίο όνειρο (μτφρ. Μαρία Παλαιολόγου, εκδ. Διόπτρα)

Συγκεντρωμένες για πρώτη φορά δώδεκα αδημοσίευτες ιστορίες από το προσωπικό αρχείο του Pedro Almodovar, γραμμένες από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 έως σήμερα. Μια δελεαστική ματιά στο μυαλό ενός κορυφαίου δημιουργού και ταυτόχρονα ένα masterclass για το πώς ν’ αφηγηθείς μια ιστορία, αυτή η συλλογή αντικατοπτρίζει τις εμμονές του Almodovar και πολλά από τα θέματα της κινηματογραφικής του δουλειάς, περνώντας από τη σάτιρα μέχρι το gothic και το autofiction: Μια ιστορία αγάπης ανάμεσα στον Ιησού και τον Βαραββά. Μια καλτ σκηνοθέτρια που αναζητά αγχολυτικά μια μέρα αργίας.

Το διήγημα στο οποίο βασίστηκε η ταινία Κακή εκπαίδευση. Η ομώνυμη ιστορία, «Το τελευταίο όνειρο», ένα συγκινητικό χρονικό του θανάτου της μητέρας του. Ένα βιβλίο που μοιάζει με «αποσπασματική αυτοβιογραφία, ατελή και κάπως αινιγματική», όπως λέει ο ίδιος ο Almodovar στην εισαγωγή του. Ένα εγκώμιο της σχέσης ανάμεσα στη ζωή και την τέχνη, τη μυθοπλασία και την πραγματικότητα, από έναν συγγραφέα που δεν φοβάται να μιλήσει για τις πιο προσωπικές στιγμές του, εξερευνώντας την επιθυμία, τη θνητότητα, τη μοναξιά και την ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ανδρέας Μανωλικάκης – Στα φώτα. Η πορεία στο θρυλικό Actors Studio και άλλες ιστορίες ζωής, συνομιλίες με τη Νατάσα Μπαστέα (εκδ. Αρμός)

Δια βίου μέλος του Actors Studio και πρώην πρόεδρος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Actors Studio Drama School (Master of Fine Arts) στο Pace University της Νέας Υόρκης όπου είναι καθηγητής Υποκριτικής και Σκηνοθεσίας καθώς και πρόεδρος του Τμήματος Σκηνοθεσίας, ο διαπρεπής Ανδρέας Μανωλικάκης χαρτογραφεί για πρώτη φορά, μέσω συζητήσεων με τη δημοσιογράφο Νατάσα Μπαστέα την πορεία της ζωής του.

Από την Αθήνα και το Θέατρο Τέχνης, μέσω Παρισιού και της Σχολής του Μαρσέλ Μαρσό, στη Νέα Υόρκη και στο Actors Studio. Μιλά για το θέατρο, την υποκριτική, την εμπειρία του στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ δίπλα στον Ντέρεκ Τζάκομπι, τους διάσημους μαθητές του, μεταξύ των οποίων και ο Μπράντλεϊ Κούπερ, τις δημιουργικές διαφωνίες που υπήρχαν στην εξέλιξη του πιο επιδραστικού θεατρικού οργανισμού στον κόσμο και μια πορεία γεμάτη αναπάντεχα περιστατικά και σκληρή δουλειά.

Πάμπλο Νερούδα – Τη ζωή μου, ομολογώ, την έζησα (μτφρ. Γιώργος Δ. Κεντρωτής, εκδ. Gutenberg)

Μια πολύτιμη έκδοση που χαίρεσαι να την έχεις στη βιβλιοθήκη σου. Στα συγκλονιστικά απομνημονεύματά του η αφήγηση του Πάμπλο Νερούδα είναι σχεδόν γραμμική, με τα αναγκαία για την κάθε περίπτωση φλας μπακ. Ξεκινάει από τις μέρες που ο ποιητής είδε το φως σ᾽ ένα φτωχό χωριό της Χιλής και φτάνει έως τη δολοφονία του Σαλβαδόρ Αλιέντε και λίγες μέρες πριν από τον δικό του θάνατο.

Ο περιπετειώδης βίος του στη χώρα του, σε όλη την αμερικανική ήπειρο και στην Κούβα, στην Άπω Ανατολή, στην Ινδία και στην Κεϋλάνη, στην Ισπανία, στη Γαλλία και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, καθώς και οι γνωριμίες του με τους κορυφαίους λογοτέχνες και καλλιτέχνες της εποχής του γεμίζουν τις σελίδες του ανά χείρας βιβλίου. Από εδώ δεν λείπει ούτε η πολιτική ούτε η ποιητική, όπως δεν λείπουν καθόλου οι κωμικές και οι αυτοσαρκαστικές νότες. Η αφήγηση γίνεται μερικές φορές, μάλιστα, πυκνό ποιητικό δοκίμιο, πράγμα που καταδηλώνει αναμφισβήτητα ότι οι μεγάλοι ποιητές είναι ποιητές σε όλα όσα γράφουν.

Ελισάβετ Χρονοπούλου – Γιώργος Αρβανίτης. Μια ζωή στο φως (εκδ. Πατάκη)

Η βιογραφία του κορυφαίου κινηματογραφιστή ο οποίος αφού δούλεψε σε μεγάλες επιτυχίες του εμπορικού κινηματογράφου (Οι θαλασσιές οι χάντρες, Η δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά, Η αρχόντισσα και ο αλήτης, Η νεράιδα και το παλικάρι κ.ά.), ξεκίνησε εν έτει 1968 να μεγαλουργεί στο πλευρό του Θόδωρου Αγγελόπουλου, κερδίζοντας σύντομα το πρώτο βραβείο του φωτογραφίας: στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την Αναπαράσταση.

Λίγα χρόνια μετά, θα παραιτηθεί οριστικά από τη Φίνος Φιλμ για να αφοσιωθεί στον κινηματογράφο εκείνο που, όπως λέει, του ταίριαζε. Ακολουθεί η «κινηματογραφική ενηλικίωσή» του και μια λαμπερή διεθνής καριέρα. Η Ελισάβετ Χρονοπούλου συνομιλεί με τον Γιώργο Αρβανίτη, που της αφηγείται μια ζωή σαν ταινία, τη δική του ζωή.