40 πράγματα που μας δίδαξε το ‘Ρετιρέ’

Αγωνιστήκαμε. Και εμείς από το μετερίζι μας, και ο Κάιν από το δικό του, και οι χιλιάδες ανώνυμοι φίλοι της πιο βαρυσήμαντης, ελληνικής κωμικής σειράς όλων των εποχών από το σπίτι τους. Τα καταφέραμε. Το MEGA λύγισε κάτω από την πίεση δύο και πλέον ετών και από τη Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου, το Ρετιρέ προβάλλεται καθημερινά στις 15.00 το μεσημέρι.

Προσωπικά, αισθάνομαι βαθιά δικαίωση (αφιερώνω τη μισή νίκη στον Μάνο Μίχαλο που μοιράζεται τις ίδιες ρετιρεδίστικες αξίες μαζί μου) για τη μεγάλη επιστροφή και συγκινημένος κλείνω την άτυπη Τριλογία μου για τη σειρά με ένα άρθρο-αποφώνηση-επίλογο-μικρό έπος.

Παρακάτω θα διαβάσεις για όλα τα μικρά μαθήματα που πήραμε από το Ρετιρέ, τα οποία -άνθρωποι είμαστε κι εμείς- καμιά φορά αγνοούμε με συνέπεια να πέφτουμε σε λάθη, ολιγωρίες, ολισθήματα. Το Ρετιρέ ήταν πάντα εκεί σε επανάληψη για να μας θυμίζει και να μας καθοδηγεί.

Μετά από μια ανοιχτή επιστολή που όξυνε τις σχέσεις με το MEGA (ούτε καν, απλά το χτίζω λίγο), αλλά και το τεράστιο (#pollaplis) oral history που κατάφερε το Cosmo.gr για τη σειρά, κλείνω αυτήν την τριλογία στο Oneman, με τον τρόπο που αξίζει στο έπος του Γιάννη Δαλιανίδη.

Κύριε Γιάννη, Κατερίνα, κυρία Σοφία, Χρήστο, Αμαλία, Ειρήνη, Ιάσονα Σέκερη, Άλκη, Ελένη, Χαρούλα, Φοίβο, Μίλτο Παπάρα, κυρία Ζαχαροπούλου, σας ευχαριστούμε για όλα. Σας ευχαριστούμε για αυτά τα δωρεάν μαθήματα ζωής:

Οι σωστοί άντρες στα 90s έφερναν κορίτσια στο σπίτι έχοντας πονηρές διαθέσεις, αλλά ποτέ, ΠΟΤΕ, δεν έκαναν κίνηση, αν δεν της πρόσφεραν ουισκάκι με πάγο. Όχι ουίσκι με πάγο. Ουισκάκι.

Αν το ρούχο δεν ήταν έναμιση νούμερο μεγαλύτερο, οι γυναίκες στα 90s δεν το φόραγαν.

Όλα τα παιδάκια μέχρι την ηλικία των 9-10 είναι γκομενοπαγίδα.

Όσες σφαλιάρες και αν σου αστράψει η ζωή, μην ξεχνάς ποτέ στη βραδινή προσευχή να ευχαριστείς το Θεό που δεν σε λένε Μίλτο Παπάρα.

Από καταβολής ροκ, από την πρώτη φορά που κάποιος είπε τη λέξη με τα τρία γράμματα, τα επαναστατημένα νιάτα ακούνε ροκ. Και στα 70s, και στα 80s και στα 10s. Η Ειρήνη άκουγε ροκ για παράδειγμα. Και φορούσε ολ σταρ.

1 εργένης + 1 ζωντοχήρα = Εγγυημένο Πάθος

1 μεσήλιξ διευθύντρια μεγάλης εταιρίας + 1 νεαρός βιοπαλαιστής που φτιάχνει τηλεοράσεις = Εγγυημένο Πέσιμο της διευθύντριας

Αν ήσουν σκηνοθέτης την εποχή εκείνη και δεν κυκλοφορούσες με φουλάρι στο στούντιο, δεν ήσουν σκηνοθέτης.

Η χρόνια ενασχόληση με το να σηκώνεις τηλέφωνα ως γραμματέας ελλοχεύει μεσομακροπρόθεσμους κινδύνους για την ψυχική σου υγεία, Χαρούλα Πεπονάκη του 2013.

Για να ρίξεις την γκόμενα που θέλεις επιτρέπεται να αυτοξεφτιλιστείς με οποιονδήποτε τρόπο. Ακόμα και με φιγούρες κλασικού μπαλέτου.

Μια σκηνή τσακωμού μεταξύ κυρίας Σοφίας, Κατερίνας και Ειρήνης είναι η επιρροή του Γιάννη Οικονομίδη για το ‘Σπιρτόκουτο’. Κι ας μην το παραδεχτεί ποτέ.

Το αντρικό μανικιούρ και η περιποίηση δεν είναι ίδιον των τελευταίων χρόνων. Μια φορά η προχώ Χαρούλα προσπάθησε να κόψει τα νύχια του Ιάσονα και εκείνος σχεδόν έκατσε.

Η γραφειοκρατία ασελγεί εις βάρος των πολιτών 40 χρόνια τώρα.

Δεν είσαι καλός μάστορας αν δεν έχεις τουλάχιστον δέκα αφισούλες με γυμνά κορίτσια στο εργαστήριό σου.

Βασικά, δεν είσαι σωστό αρσενικό, άμα δεν έχεις χαίτη, αλλά τι να λέμε τώρα.

Λίγα πράγματα είναι πιο άβολα και ψυχοπλακωτικά από τη συνέλευση των ενοίκων μιας πολυκατοικίας. Μπορεί και τίποτα βασικά.

Από τα μεγαλύτερα σφάλματα της συμπαθούς σειράς ‘7 Θανάσιμες Πεθερές’ είναι η έλλειψη επεισοδίου με Θανάσιμη Πεθερά, την κυρά Θάλεια, τη μητέρα του Ιάσονα Σέκερη. Ασυγχώρητη παράλειψη.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μόνιμη οικονομική κρίση. Στο επεισόδιο 69, η Χαρούλα Πεπονάκη πείθεται να αγοράσει ένα λαχείο, επειδή “με αυτήν την κρίση που περνάμε ποιος δεν θα ήθελε να δώσει ένα χιλιάρικο και να πάρει πίσω εκατό;”.

Είσαι καταδικασμένος να χλευαστείς αν τη μέρα δουλεύεις βοηθός σε εργαστήριο που φτιάχνει τηλεοράσεις και το βράδυ παίζεις μπαλάντες σε ένα μπαράκι που έχουν ‘κάτι φίλες’.

Δεν κάνει να παίρνεις δώρο σε κάποιον μια κολόνια. Θα τσακωθείτε.

Ο πιο πειστικός τρόπος να πείσει μια γυναίκα τον αδερφό της, ή οποιονδήποτε τέλος πάντων, για κάτι που ξέρει ότι έχει άδικο είναι να βάλει τα κλάματα, κι αν δεν πιάσει αυτό, να κάνει ότι λιποθυμάει.

Πριν 20 χρονια, η πρώτη επιλογή για σωστό ρουσφέτι δεν ήταν ένας πολιτικός, αλλά κάποιος που δούλευε στην τηλεόραση.

Ο Δήμος Μυλωνάς ήταν, είναι και θα είναι μια μικρή θεότητα.

Το πουκάμισο φοριέται ανοιχτό μόνο, α) όταν έχεις δασύτριχο στήθος, β) όταν σε λένε Ιάσονα, γ) όταν φτιάχνεις τηλεοράσεις, δ) έχεις μαλλί-χαίτη λασπωτήρα.

Αν δεν συντρέχει επείγων λόγος, κανείς δεν χρειάζεται να βγάλει το μπουφάν-σακάκι-ζακέτα του σε ένα ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς. Ποτέ δεν ξέρεις πόσο γρήγορα θα χρειαστεί να φύγεις.

Δεν γίνεται να περάσεις τον έλεγχο του αεροδρομίου πετώντας για Λονδίνο, αν δεν επιδείξεις πλήρη λίστα με παραγγελιές για αγορές από συγγενείς, φίλους, συνάδελφους.

Οι κλέφτες και οι λωποδύτες με τις διπλές ταυτότητες συνήθως φορούν μαύρο δερμάτινο μπουφάν και λέγονται Αλέξης ή Θανάσης ή Θάνος.

Η ταβέρνα στην οποία πηγαίνουν για τσιμπούσι οι πρωταγωνιστές μιας σειράς ονομάζεται στο 93% των περιπτώσεων ‘Τα Τρία Αδέλφια’.

Αμ το άλλο. Που στα γενέθλια με 20 καλεσμένους και πάνω-κάτω 15 δώρα, πάνω από τα μισά θα τύχει να είναι το ίδιο βάζο ή η ίδια κορνίζα; Βγαλμένα απ’ τη ζωή όλα.

Αν πιάνουν τα χέρια σου, αν είσαι μάστορας δηλαδή, μπορείς να φτιάξεις από τηλεόραση μέχρι ποδήλατο και από υδραυλικά μέχρι λάμπες υγραερίου. Ή τίποτα απ’ τα τέσσερα.

Κανένα προξενιό μεταξύ πρωταγωνίστριας και κομπάρσου, δεν ευόδωσε ποτέ και σε κανένα σήριαλ.

Κανένας ιδιοκτήτης σπιτιού δεν χαίρεται ιδιαίτερα όταν η καθαρίστρια κάνει διάλειμμα για τσιγάρο ή για τηλέφωνο. Ωραίοι άνθρωποι ρε.

Πάλι καλά που βλέπουμε το Ρετιρέ και θυμόμαστε ότι υπάρχουν συνάνθρωποί μας που υπνοβατούν στην πραγματικότητα. Φαντάζομαι.

Και το υπέρτατο μάθημα

Όταν θέλεις να επιστήσεις την προσοχή κάποιου ή να τον επιπλήξεις, λες δύο φορές την ίδια φράση. Για παράδειγμα, αν σε εκνευρίσει η Κατερίνα με την επιμονή της να πάρετε ταξί, περιμένεις να συμβεί μια αναποδιά (βλ. τραγικός ταξιτζής) και της φωνάζεις ‘Στο ταξί Κατερίνα, στο ταξί!’.