5 λόγοι για να δεις το Chicago Code

Δεν είμαι ειδικός στις σειρές. Ούτε θα σου μιλήσω σαν ειδικός. Απλά ως ένας άνθρωπος που γυρνάει το βράδυ σπίτι και θέλει παρέα με το φαγητό του να δει μια ωραία σειρά. Και έχω δει αρκετές σειρές σε αυτή τη ζωή. Όχι πολλές όμως ο Μίχαλος, όχι σχεδόν όλες όπως ο Δημητρόπουλος και ο Κοκκίνης, αλλά σίγουρα παραπάνω από τις τρεις που έχει δει ο Αναστασιάδης.

Το Chicago Code δεν είναι η επανάσταση στις σειρές. Ούτε θα μπροούσε να είναι μιας και μιλάμε για άλλο ένα αστυνομικό σίριαλ. Πόσο διαφορετικό να είναι; Ποιά άλλη μονάδα της αστυνομίας έχει μείνει ανιστόρητη από την σύγχρονη αμερικανική τηλεοπτική βιομηχανία.

Το Chicago Code είναι μια πολύ ωραία τηλεοπτική σειρά. Για 5 πολύ συγκεκριμένους λόγους:

Η back to basics προσέγγιση

Δεν μιλάμε για κάποια σούπερ ειδική ομάδα εγκληματολόγων. Ούτε για κάποιον μυστήριο τύπο που ανιχνεύει ψέμματα. Ούτε για κάποιον άλλον πεπειραμένο αναλυτή που μπορεί να σου πει τι χρώμα κραγιόν φορούσε η γυναίκα δράστης από το πώς διαχύθηκε το αίμα στον τοίχο. Μιλάμε για everyday μπάτσους που πολεμάνε το έγκλημα και τη διαφθορά. Ναι, η πρωταγωνίστρια είναι η αρχηγός του σώματος και ναι ο πρωταγωνιστής είναι ντετέκτιβ με δικαίωμα να κάνει ό,τι γουστάρει. Αλλά δεν παύουν να είναι κλασικοί, κανονικότατοι μπάτσοι με περίστροφα, καταδιώξεις και σκηνές ξύλου.

Είναι μια ταινία μακράς διάρκειας

Για να κάνεις μια επιτυχημένη σειρά η οποία θα διαρκέσει στον χωροχρόνο, θα πρέπει να διαμορφώσεις την πλοκή έτσι ώστε να μην χάνει ο τηλεθεατής το ενδιαφέρον από σεζόν σε σεζόν. Το Chicago Code κόπηκε στην πρώτη σεζόν. Δεν ήταν ενδιαφέρον; Ήταν. Αλλά η πλοκή του ταίριαζε περισσότερο σε μια πεντάωρη ταινία παρά σε ένα σίριαλ που θα διαρκούσε πολλά χρόνια. Κι αυτή την πεντάωρη ταινία οι δημιουργοί κατάφεραν να την κάνουν 13 πολύ ενδιαφέροντα επεισόδια.

Η πλοκή που κάτι μας θυμίζει

Νιώθεις καλά που βλέπεις μερικούς αστυνομικούς να πολεμούν την διαπλοκή και την διαφθορά. Σηκώνεσαι όρθιος όταν ο πολιτικός λογοδοτεί για τις πράξεις του ακόμα κι αν αυτό συντελείται αποκλειστικά και μόνο στην οθόνη σου. Και λες τι ωραία που θα ήταν να υπήρχαν μερικοι αστυνομικοί και στην δική μου χώρα, να μην παίρνουν φακελάκια, να μην κωλώνουν στους εκβιασμούς και να περνάνε χειροπέδες σε αυτούς που πρέπει. Btw στη σειρά, για ένα από τα τρανταχτά παραδείγματα χρηματισμού της αστυνομίας, ο διαπλεκόμενος ήταν Έλληνας. Και όχι άδικα.

Ένα κύριος που λέγεται Delroy Lindo

Ήταν βασικά και ο λόγος που είδα αυτή τη σειρά εξαρχής. Είναι αυτός που υποδύεται τον ισχυρό πολιτικό άνδρα του Σικάγο. Εκείνος τον οποίο κυνηγά η αστυνομία μέχρι να αποδείξει την ανηθικότητά του. Αλλά ο τρόπος που παίζει, η χαμηλή αλλά βαριά φωνή, το βλέμμα του ανθρώπου που ξέρει ότι θα περάσει το δικό του αλλά και ο τρόπος που ξεφεύγει από κάθε παγίδα, με έκανε να θέλω να βλέπω ξανά και ξανά πολλές από τις σκηνές στις οποίες πρωταγωνίστησε. Σαν εκείνη που προστάζει την γραμματέα του να πλησιάσει για να του γλύψει το αυτί.

Η πόλη του Σικάγο

Επιτέλους κάτι που δεν είναι γυρισμένο στο LA, την Νέα Υόρκη και το Miami. Όπως μου άρεσε πολύ να βλέπω σκηνές από τη Βοστώνη στο Boston Legal, έτσι με εξιτάριζε πολύ το τοπίο του Σικάγο. Έχει κάτι αυτή η πόλη. Δεν ξέρω αν φταίνε οι Bulls της πρώιμης νιότης. Δεν ξέρω αν φταίει η deep pan pizza. Βασικά, μάλλον η pizza φταίει.