5 μαθήματα που δίδαξε ο Christopher Nolan στις Κάννες
Αν είναι να μάθεις κάτι, ας το μάθεις από τους καλύτερους.
- 14 ΜΑΙ 2018
Το PopCode σας μεταφέρει στην Κρουαζέτ με καθημερινές ανταποκρίσεις από το 71ο Φεστιβάλ Καννών. Ταινίες, εικόνες και πρόσωπα του Φεστιβάλ θα βρίσκονται εδώ από τις 8 ως τις 19 Μαΐου.
***
Πόση ακριβώς εντύπωση θα σου κάνει το γεγονός ότι η παρουσίαση του ‘2001: A Space Odyssey’ από τον Christopher Nolan μάζεψε τον περισσότερο κόσμο στις Κάννες μέχρι στιγμής;
Οι σινεφίλ έδωσαν το παρών και στην πρεμιέρα του αποκατεστημένου, κλασικού ‘Enamorada’ του Emilio Fernández που έγινε με τη βοήθεια του Martic Scorsese και του ιδρύματός του, αλλά και στην προβολή του ‘Black Panther’ που έγινε παρουσία του σκηνοθέτη του υπερχιτ, Ryan Coogler. Ο δημιουργός του ‘Dunkirk’ όμως, δεν ήταν εκεί μόνο για να προσκυνήσει το εμβληματικό φιλμ του Stanley Kubrick που κλείνει φέτος τα 50 του χρόνια. Ακόμα κι αν η ταινία έχει τη συναισθηματική αξία που αποκτούν τα πράγματα όταν μας τα συστήνουν οι γονείς μας σε ηλικία 7 ετών όπως συνέβη μ’ εκείνον.
Επιδόθηκε σε μία συζήτηση γύρω από την ταινία που μετατράπηκε σε masterclass για όσους φτιάχνουν ή θέλουν να φτιάξουν ταινίες, και φυσικά για όσους αγαπούν την έβδομη τέχνη γενικότερα. Με την κόρη του Kubrick, Katharina, στο κοινό παρέα με τον σταρ της ταινίας Keir Dullea, τον γαμπρό και παραγωγό του Kubrick Jan Harlan, και τον σκηνοθέτη και μέλος της φετινής επιτροπής Denis Villeneuve, ο λάτρης του αναλογικού φιλμ μίλησε για την αναγκαιότητα της διατήρησης του παραδοσιακού τρόπου κινηματογράφισης έναντι του digital και προχώρησε σε κάποια μαθήματα που του έμαθε η εμπειρία του.
Εμείς κρατήσαμε τα παρακάτω:
ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΠΑΝΕ
[Με το ‘2001: A Space Odyssey’] έμαθα ότι οι ταινίες μπορούν να είναι οτιδήποτε. Αυτό που έκανε ο Kubrick το 1968, ήταν απλώς η άρνηση της αναγνώρισης ότι υπάρχουν κάποιοι κανόνες που πρέπει να ακολουθήσεις σχετικά με την αφήγηση.
ΜΑΘΕ ΤΕΧΝΗ ΚΙ ΑΣΤΗΝΕ
Όσο σπούδαζα Λογοτεχνία στο UCL, η δημιουργική διαδικασία μου εξελίχθηκε, καθώς ένιωσα πιο άνετα με τα λογοτεχνικά κόνσεπτ που ενισχύουντην κριτική του κινηματογράφου. Ως νεαρός άνδρας δυσκολευόμουν με την ιδέα ότι εάν ένας καλλιτέχνης δεν έχει τοποθετήσει ο ίδιος μια ιδέα σε μια δουλειά του, τότε το να τη βλέπεις εκεί την καθιστά ψεύτικη. Αλλά άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι οι αφηγητές για κάποιον λόγο καταφεύγουν σε ενθυμητικές εικόνες. Αυτά τα πράγματα ανασύρουν αναμνήσεις γιατί έχουν επίπεδα που οι θεατές τα ανιχνεύουν και τα ερμηνεύουν ο καθένας με δικό του τρόπο. Αυτό ήταν κάτι που χρειαζόταν να μάθω.
ΒΑΣΙΚΑ ΜΑΘΕ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ
Νομίζω ήταν ο Stanley Kubrick που είπε ότι ο καλύτερος τρόπος να μάθεις πώς να φτιάχνεις μια ταινία είναι να φτιάξεις μια ταινία. Διαπίστωσα πως ισχύει. Δεν πήγα σε σχολή σκηνοθεσίας και έτσι όταν φτιάχνεις ταινίες με τους φίλους σου με σφιχτό μπάτζετ, πρέπει να μπορείς να κάνεις όλες τις δουλειές μόνος σου. Όταν κάναμε το ‘Following’ κάναμε γυρίσματα τα Σάββατα γιατί όλοι δούλευαν τις καθημερινές και υπήρχαν φορές που κάποιοι δεν μπορούσαν καν να έρθουν. Οπότε στις μεγαλύτερες ταινίες ήξερα τόσα για κάθε δουλειά στο σετ που μπορούσα να γίνομαι βραχνάς σε όλους. Όχι σε σημείο σαν να τους λέω ότι μπορώ να κάνω τη δουλειά τους, αλλά για να τους δώσω να καταλάβουν ότι δίνω προσοχή σ’ αυτά που κάνουν και ζητώ συγκεκριμένη προσέγγιση.
ΔΟΥΛΕΨΕ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ
Αγαπώ να δουλεύω με οικογένεια και φίλους και ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω εδώ και καιρό. Η Emma [Thomas – σύζυγός του] είναι η μακροβιότερη και στενότερη συνεργάτιδά μου, έχει κάνει την παραγωγή όλων των ταινιών μου. Είναι μεγάλη υπόθεση να δουλεύεις με ανθρώπους που δεν έχουν άλλο λόγο να σε βοηθούν από την επιθυμία τους να κάνεις την καλύτερη ταινία που μπορείς να κάνεις. Είναι δύσκολο να χτίσεις τέτοιες σχέσεις σε περιβάλλον εργασίας. Υπάρχει έτσι μια ευκολία στην επικοινωνία και εμπιστοσύνη, οπότε όταν οι άνθρωποι που είναι γύρω σου και θέλουν μονάχα το καλύτερο για την ταινία σου λένε ότι κάπου κάνεις λάθος, ή γίνεσαι ηλίθιος, ή πρέπει να κατεβάσεις τον τόνο της φωνής σου, τείνεις να τους δίνεις προσοχή.
ΜΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙΣ ΤΟ ΥΠΕΡΗΡΩΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΣΑΝ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ ΕΙΔΟΣ
Για μένα, κάθε ταινία της ‘Dark Knight’ τριλογίας, είναι διαφορετικό είδος και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον κακό της. Η πρώτη ταινία ήταν το origin story, το ταξίδι του ήρωα, οπότε ο κακός της, ο Ra’s al Ghul, ήταν ο μέντορας που έγινε εχθρός. Το ‘Dark Knight’ ήταν ένα crime drama στη λογική μιας ταινίας του Michael Mann σαν το ‘Heat’, οπότε ο Joker ήταν ιδανικός αντίπαλος – ένας τρομοκράτης ουσιαστικά, ένας παράγοντας χάους που αφέθηκε ελεύθερος στην παιδική χαρά ενός τεράστιου περιβάλλοντος. Για το ‘Dark Knight Rises’ διαλέξαμε το πεδίο του ιστορικού έπους, μιας πολεμικής ταινίας, με τον Bane ως μιλιταριστικό αντίπαλον δέος […]
Η εναλλαγή του είδους και της φύσης του εχθρού έμοιαζε με σωστή επιλογή, με αυτόν τον τρόπο θα λέγαμε κάτι τελείως διαφορετικό για τον Bruce Wayne στο κοινό κάθε φορά.
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΣΟΥ
Με την πρώτη ταινία μου, το ‘Following’, ξεκίνησα με νουάρ. Αυτό είναι το είδος όπου οριοθετείς τον χαρακτήρα μέσα από τις πράξεις του. Οι άνθρωποι μπορούν να μιλούν για τα κίνητρά τους, αλλά δεν τους εμπιστεύεσαι – περιμένεις να δεις τι θα κάνουν και τι θα κάνουν ο ένας στον άλλον. Αυτή, νομίζω, είναι η δυνατότερη μορφή οριοθέτησης χαρακτήρα, και γι’ αυτό σε κάθε ταινία που έχω κάνει, ακόμα και σε επιστημονική φαντασία όπως το ‘Interstellar’ ή δράση όπως η τριλογία ‘Dark Knight’, υπάρχει πάντα αυτή η υφέρπουσα νουάρ δυναμική που ζητά να κρίνεις τους χαρακτήρες από αυτά που κάνουν παρά από αυτά που λένε […]
Σε πολύ βασικό επίπεδο, το νουάρ αντλεί και προεκτείνει τους δικούς μας φόβους και επιθυμίες. Η φιγούρα της femme fatale, η φαντασίωση της εκδίκησης, είναι μεγαλοποιημένες εκδοχές καθημερινών αγωνιών μας. Οπότε υποθέτω ότι είναι λογικό που είμαι τόσο επικεντρωμένος στο να έχω ανθρώπους που εμπιστεύομαι στο σετ – προφανώς είμαι κάποιος που φοβάται τρομερά την προδοσία και αυτό βγαίνει στη δουλειά μου. Ευτυχώς έχω κάνει μια σχετικά ατάραχη ζωή οπότε δεν κάνω ταινίες με βάση τις δικές μου εμπειρίες, αλλά χρησιμοποιώ ό,τι βρίσκω στη ζωή και το κάνω πιο μελοδραματικό. Η λέξη μελόδραμα έχει αρνητική χροιά στα Αγγλικά, αλλά είναι η καλύτερη λέξη για να εξηγήσω τη διαδικασία μεγαλοποίησης των καθημερινών μας φόβων και επιθυμιών.
Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΝΝΕΣ:
