5 βιβλία για το καλοκαίρι

Το να πας διακοπές και να τσεκάρεις τα e-mails σου στην παραλία είναι μάλλον ο χειρότερος τρόπος να περάσεις την άδειά σου. Αν θες να απασχολήσεις ευχάριστα το μυαλό σου και να αποσυνδεθείς από τον ψηφιακό κόσμο, υπάρχει ένας ιδανικός τρόπος να το κάνεις: βιβλία στην παραλία, βιβλία για διάβασμα δίπλα στο κύμα.

Τι να διαβάσεις που θα σου μείνει αξέχαστο; Μπορείς να διαλέξεις ανάλογα με τα γούστα σου: καταιγιστικά αστυνομικά, βραβευμένα μυθιστορήματα και non-fiction βιβλία που τσακίζουν κόκαλα. Beach reads που θα κάνουν τις διακοπές σου ακόμα καλύτερες, με άλλα λόγια.

Σάγκι Μπέιν | Douglas Stuart

Η Γλασκόβη είναι μια υπέροχη πόλη για να ζεις και να εργάζεσαι ή, ακόμα καλύτερα, για να κάνεις χειμερινές διακοπές. Τα πράγματα όμως δεν ήταν πάντα έτσι και σίγουρα όχι κατά τη δεκαετία του ’80, όταν η Μάργκαρετ Θάτσερ με την πολιτική της έδειξε τα δόντια της με τον χειρότερο δυνατό τρόπο στη Σκοτία. Παρακμή, φτώχεια, κατεστραμμένα όνειρα. Η Άγκνες Μπέιν, μητέρα τριών παιδιών, προσπαθεί να διατηρήσει την αισιοδοξία της. Να παραμείνει γοητευτική, να συνεχίσει τα πλάνα για το μέλλον: ένα καλύτερο σπίτι, μια καλύτερη καθημερινότητα, μια ζωή βγαλμένη από τις ιλουστρασιόν σελίδες των περιοδικών. Δυστυχώς, τα πράγματα δεν θα γίνουν έτσι, αφού ο άντρας θα την εγκαταλείψει, εκείνη θα βρει παρηγοριά στο ποτό.

Κάπως έτσι πέρασαν τα παιδικά χρόνια του Douglas Stuart. Μάλιστα, ο 45χρονος σχεδιαστής μόδας που ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη αποφάσισε να αποτυπώσει στο χαρτί τη δική του μαρτυρία. Ο Σάγκι, λοιπόν, είναι ένας πιτσιρικάς που μεγαλώνει χωρίς πατέρα στα σκοτσέζικα 80s και αποτελεί μοναδικό στήριγμα της αλκοολικής του μητέρας. Η βαθιά ανθρώπινη ιστορία με τα έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία και την υψηλή λογοτεχνική ποιότητα δεν απέσπασε μόνο διθυράμβους από τους κριτικούς λογοτεχνίας, αλλά και το Βραβείο Booker 2020. Καθόλου άσχημα για έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα.

Όπως πολύ σωστά σημείωσε το Time: «Μια σπαρακτική ιστορία για την ταυτότητα, τον εθισμό και την εγκατάλειψη».

*Τη μετάφραση έκανε η Σταυρούλα Αργυροπούλου.

Χάθηκε βελόνι | Χρήστος Αρμάντο Γκέζος

«Το Δρεπένι: α, το Δρεπένι, τι όνομα κι αυτό! Αν θυμάται καλά, το είχε πάρει από έναν δευτερεύοντα ημίθεο της ελληνικής μυθολογίας, τον Δρέπανο, που υποτίθεται ότι είχε εξοριστεί από τον Δία για να ζήσει ολομόναχος κι αποκλεισμένος βαθιά μέσα στις αφιλόξενες κοιλότητες των βουνών της περιοχής. Γιατί, αλήθεια, πόσο άγονος και σκληρός ήταν ο τόπος που τον γέννησε, πόσο ασύμμετρα μοιρασμένη στον κόσμο η τρυφερότητα του χώματος». Αυτό είναι μια πολύ μικρή γεύση από ένα ιδιαίτερο μυθιστόρημα, που δε συναντάς κάθε μέρα.

Τι σχέση έχει ένας άντρας που ζει μόνος του στην άκρη του λόφου, μια αφοσιωμένη στην οικογένειά της μητέρα κι ένας αδερφός που αναζητά τον αδερφό του στην άλλη άκρη του κόσμου; Όλα αυτά πλέκονται περίτεχνα στο νέο βιβλίου του Χρήστου Αρμάντο Γκέζου, ο οποίος αφού κέρδισε το Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα το 2013 για την ποιητική του συλλογή Ανεκπλήρωτοι Φόβοι (εκδ. Πολύτροπον), συνέχισε με το μυθιστόρημα Η λάσπη, προχώρησε με τη συλλογή διηγημάτων Τραμπάλα, και τώρα επανέρχεται με κάτι τελείως διαφορετικό: ένα πολυστρωματικό μυθιστόρημα με έντονα στοιχεία κοινωνικού σχολιασμού που ξεκινάει από την Αλβανία των αρχών του 20ού αιώνα, διατρέχει την ελληνική ύστερη μεταπολίτευση για να καταλήξει -ποιος θα το περίμενε;- στην καρδιά της αμερικανικής ηπείρου.

Αν, λοιπόν, θες να διαβάσεις κάτι πολύ φρέσκο, κάτι που αντιπροσωπεύει τη νέα ελληνική λογοτεχνία, μόλις βρήκες το κατάλληλο βιβλίο.

Το μπλουζ της πεταλούδας | Μάρκος Κρητικός

Το όνομά του είναι Οικονόμου, Μίλτος Οικονόμου. Ήταν αστυνομικός, αλλά τώρα πια βρίσκεται πίσω από ένα γραφείο ιδιωτικών ερευνών στο κέντρο της Αθήνας. Ειδικότητά του; Οι εξωσυζυγικές υποθέσεις και το μαύρο χιούμορ. Αυτήν τη φορά, μία μάλλον ακίνδυνη παρακολούθηση μιας φοιτήτριας από τη Σαντορίνη θα τον οδηγήσει σε σκοτεινά μονοπάτια, εκεί όπου τα κυκλώματα ναρκωτικών συναντούν την πορνεία.

O Μάρκος Κρητικός εκδίδει το πέμπτο του αστυνομικό μυθιστόρημα και ο ντετέκτιβ Μίλτος Οικονόμου βρίσκεται για άλλη μια φορά σε πρώτο πλάνο. Ποιο είναι όμως τελικά εκείνο το χαρακτηριστικό που κάνει τον συγκεκριμένο ήρωα να ξεχωρίζει; Το γεγονός ότι στη ζωή δεν έχει τίποτα να χάσει.

Έτσι, όταν ξαφνικά αδίστακτοι εγκληματίες θα εισβάλλουν στον κόσμο του για να του κλείσουν το στόμα θεωρώντας ότι πρόκειται για εύκολο στόχο, εκείνος θα τους χαρίσει μια απρόσμενη έκπληξη: δε θα κάνει πίσω.

Μια πεταλούδα της νύχτας, ένοχα μυστικά, αυτοσαρκασμός, κυνισμός, ανατροπές, δράση που σε ταξιδεύει από τους κακόφημους δρόμους της Αθήνας μέχρι τα glamorous σοκάκια της Μυκόνου, με τα μπλουζ να λειτουργούν πάντα ως ιδανικό soundtrack. Τελικά, όλη η φιλοσοφία του Μίλτου Οικονόμου θα μπορούσε να χωρέσει στις παρακάτω φράσεις: «Ξεκλειδώνω το τελευταίο συρτάρι της βιβλιοθήκης και βγάζω την μπερέτα. Κάθε φορά που την κουβαλάω πάνω μου ξέρω καλά ότι σε κάποια άλλη θαλάμη μια σφαίρα γράφει το όνομά μου».

Ο θάνατος του Οδυσσέα | Δημήτρης Σίμος

«Ο αστυνόμος Καπετάνος είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ». Τι ακριβώς θα πει αυτό; Οι φανατικοί οπαδοί του σκανδιναβικού crime fiction αντιλαμβάνονται ότι είναι ένα τρομερό κομπλιμέντο, αφού ο Κουρτ Βαλάντερ δεν είναι άλλος από τον εμβληματικό χαρακτήρα που διαμόρφωσε στις σελίδες του ο Σουηδός Henning Mankell.

Μάλιστα, αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία όταν προέρχεται από τον πατριάρχη του νέου ελληνικού αστυνομικού, Πέτρο Μάρκαρη. Και κάπως έτσι, ο Δημήτρης Σίμος εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια σε έναν αστυνομικό συγγραφέα αναφοράς.

Στο νέο βιβλίο της σειράς «Σκοτεινά Νερά», ο αστυνόμος Καπετάνος πρέπει να διαπραγματευτεί για να κρατήσει στη ζωή έναν άντρα που είναι έτοιμος να πηδήξει από την ταράτσα ενός ξενοδοχείου. Τα πράγματα είναι πολύ πιο μπερδεμένα από ό,τι δείχνουν τα παρακάτω στοιχεία: Εύβοια, ταριχευμένα ζώα, θεωρίες συνωμοσίας.

Ο 34χρονος Δημήτρης Σίμος στο πέμπτο του αστυνομικό μυθιστόρημα υπόσχεται ένα συναρπαστικό ταξίδι, γεμάτο δράση, που αγγίζει ένα πολύ ευαίσθητο θέμα: τι σχέση έχουν τελικά τα σώματα ασφαλείας με τις εθνικιστικές φωνές; Μήπως πολλές φορές οι λύκοι φορούν προβιές αμνών ή, ακόμα χειρότερα, αλλάζουν τις στολές με κοστούμια για να προωθήσουν την επικίνδυνη ατζέντα τους;

Μην πεις λέξη | Patrick Radden Keefe

Βόρεια Ιρλανδία, Μπέλφαστ, αρχές της δεκαετίας του 1970. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια όχι απλώς τεταμένη ατμόσφαιρα, αλλά σε ένα ξεκάθαρα πολεμικό κλίμα. Οι συγκρούσεις στην περιοχή, οι οποίες έμειναν γνωστές ως οι «Ταραχές», διήρκεσαν περίπου 30 χρόνια, ήταν ό,τι πιο κοντινό έζησε σε πόλεμο η Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο (με εξαίρεση μόνο τον γιουγκοσλαβικό εμφύλιο) και είναι υπεύθυνες για μικρές και μεγαλύτερες τραγωδίες που εκτυλίχθηκαν επί βρετανικού εδάφους. Εδώ, σε αυτό το non-fiction διαμάντι, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Patrick Radden Keefe αφηγείται μία από αυτές (μετάφραση: Κώστης Πανσέληνος).

«Η αφήγηση του Keefe είναι ένα θαύμα από πλευράς δομής, που έχει κατασκευαστεί με υλικά περίπλοκα και αμφισβητούμενα, αλλά οργανωμένο και ισορροπημένο ακριβώς όπως πρέπει… Το βιβλίο αυτό θέτει ορισμένα δύσκολα και μάλλον αδύνατο να απαντηθούν ερωτήματα» αναφέρουν οι New York Times για ένα έργο που βρέθηκε στη λίστα με τις αναγνωστικές προτάσεις του Μπαράκ Ομπάμα και η διάσημη συγγραφέας Gillian Flynn χαρακτήρισε ως must-read.

Τελικά, τι αφηγείται το Μην πεις λέξη; Το πως μία πολύτεκνη μητέρα απήχθη από τον IRA, κατέληξε νεκρή, ενώ τα οστά της βρέθηκαν 30 χρόνια μετά σε μια παραλία. Πώς κατάλαβαν ότι ήταν εκείνη; Από μια μπλε παραμάνα που είχε πάντα μαζί της για να συγκρατεί τα μονίμως σκισμένα ρούχα των δέκα παιδιών της. Γιατί ενώ όλοι γνώριζαν τι είχε γίνει δεν μίλησε ποτέ κανείς; Η απάντηση βρίσκεται στη λέξη «τρόμος». Έναν τρόμο που όμως δεν έσπερνε μόνο η μία πλευρά, αλλά όλες.

Κατασκοπικές μεθοδεύσεις, βρόμικα κόλπα του βρετανικού στρατού, σκληρές αποφάσεις του IRA. Όλα αυτά σε μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα γης, όπου τα πολιτικά συμφέροντα τσαλαπατούσαν για χρόνια τις ζωές των ανθρώπων. Σε ένα κείμενο που καταφέρνει με συγκλονιστικό τρόπο να μεταφέρει το κλίμα μιας άλλης, πιο σκληρής εποχής.