6 ελληνικές συμμετοχές που απέτυχαν το ίδιο άσχημα με τον Βίκτωρα Βερνίκο στη Eurovision
Οι χειρότερες βραδιές της Ελλάδας στον πιο love to hate μουσικό διαγωνισμό.
- 12 ΜΑΙ 2023
Πριν καν πάει στην Eurovision είχε σπάσει ήδη το ρεκόρ για την πιο νεαρή συμμετοχή της Ελλάδας στον διαγωνισμό. Ο 16χρονος Βίκτωρ Βερνίκος ανέλαβε μία δύσκολη αποστολή αλλά, δυστυχώς, δεν τα κατάφερε και τόσο καλά. Αποκλείστηκε από τον ημιτελικό και η χώρα μας δε θα βρίσκεται στον τελικό για να πάρει το σίγουρο 12αρι από την Κύπρο.
Μπορεί να θυμόμαστε μόνο τις καλτ στιγμές, όπως τον Μιχάλη Ρακιντζή να αφήνει παγωτό με το ντύσιμό του όλη την Ευρώπη, τις μεγάλες επιτυχίες, όπως τον Σάκη Ρουβά να διεκδικεί με αξιώσεις την πρωτιά ή την Έλενα Παπαρίζου να φέρνει πίσω την κούπα στα καλύτερα χρόνια της χώρας (2004-2005), τότε που όπου και να παίζαμε βγαίναμε πρώτοι.
Μέσα στα χρόνια όμως πάντα υπήρχαν και κακές βραδιές στον διαγωνισμό. Στιγμές που ξεχάσαμε γιατί δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο ή επειδή φροντίσαμε να μην επαναφέρουμε ποτέ και για κανέναν λόγο στη μνήμη μας.
Ποιες άλλες ελληνικές συμμετοχές τα πήγαν πραγματικά άσχημα στην Eurovision από πλευράς βαθμολογίας; Ακολουθούν τα 6 πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Μία κρυφή ευαισθησία, Διονυσία Καρόκη (1998)
Το ότι τα πράγματα δεν πήγαν καθόλου καλά φαίνεται ήδη από το 0:56 του βίντεο όταν και ο παρουσιαστής κατακρεουργεί με βρετανική προφορά το όνομα της ελληνικής συμμετοχής. Πόσους βαθμούς είχαμε συγκεντρώσει; Μόνο 12.
Και όλοι γνωρίζουμε ποιος μας έδωσε αυτούς τους 12 βαθμούς για να βρεθούμε στην 20η και όχι την τελευταία θέση. Ευχαριστούμε Κύπρο.
Κλόουν, Αφροδίτη Φρυδά (1988)
Φαίνεται ότι κάθε 10 χρόνια το κακό επαναλαμβανόταν. Έτσι, στα τέλη των 80s το λίγο ντίσκο, λίγο λαϊκό άσμα της Αφροδίτης Φρυδά δε συγκίνησε τους κριτές. Μόλις 10 βαθμοί, 17η θέση, μόλις πέντε θέσεις από το τέλος. Η αλήθεια είναι ότι οι εναρκτήριοι στίχοι «Ένα τσίρκο ξανά, πουλά στη νύχτα τη χαρά» δεν αποτελούν και συνταγή για επιτυχία.
Μοιάζουμε, Τάκης Μπινιάρης (1985)
Σε ένα ακόμα πιο μακρινό ταξίδι στον χρόνο συναντάμε τον Έλληνα τραγουδιστή/τραγουδοποιό/ηθοποιό σε μία εμφάνιση που θα μπορούσε να κάνει θραύση στην αθηναϊκή νύχτα. Επικολυρική εισαγωγή, ορχήστρες, χορωδίες και αρκετό ελληνικό μουσικό φιλότιμο στη συνέχεια.
Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι δεν έπιασαν το νόημα. Μόλις 15 βαθμούς, 16η θέση και τέταρτοι από το τέλος της Eurovision.
Χωρίς σκοπό, Χρήστος Κάλοου και Wave (1990)
Λίγο crooner, λίγο new wave, λίγο κόκκινο σακάκι. Αυτή ήταν μία από τις ελληνικές συμμετοχές με το λιγότερο ελληνικό χρώμα. Κάτι που όπως δείχνουν τα αποτελέσματα κανείς δεν εκτίμησε: 19οι με 11 βαθμούς και πάλι τέσσερις θέσεις πριν το τέλος.
Όνειρό μου, Γιάννα Τερζή (2018)
Αρκετό παρασκήνιο εδώ, αφού από την ΕΡΤ διοργανώθηκαν προκριματικά με όχι ένα ή δύο αλλά 20 συνολικά συμμετέχοντες στο μίνι πρωτάθημα. Νικήτρια βρήκε η Γιάννα Τερζή με ένα ξεκάθαρο έθνικ τραγούδι με ελληνικό ηχόχρωμα. Μία ξεκάθαρη λάθος επιλογή αφού δεν κατάφερε να φτάσει ούτε μέχρι τον τελικό.
Utopian Land, Argo (2016)
Ωπ τι έχουμε εδώ; Αμανέδες, ταμπούρλα και αγγλικός στίχος για να το καταλάβουνε και οι ξένοι. Εντάξει, σίγουρα το σκληρό ραπ με τις ελληνικές ρίμες θα μπορούσε να λείπει. Τι σημασία έχει όμως αφού ποτέ κανείς -ούτε εδώ, ούτε έξω- δεν αγάπησε αυτό το τραγούδι. Εκτός τελικού Eurovision με συνοπτικές διαδικασίες.
