Όσα είχαν πει οι δημιουργοί του Τα Πάντα Όλα στο OneMan
Όσα είχαν πει για το ανεξάρτητο χιτ της χρονιάς οι σκηνοθέτες Daniels (Kwan & Scheinert) κι οι πρωταγωνιστές Ke H uy Quan και Jamie Lee Curtis, λίγο καιρό πριν σαρώσει στα Όσκαρ.
- 13 ΜΑΡ 2023
Το Τα Πάντα Όλα σάρωσε στα Όσκαρ κι εμείς θυμόμαστε όταν τον περασμένο Δεκέμβρη οι σκηνοθέτες Daniels (Kwan & Scheinert) κι οι πρωταγωνιστές Ke H uy Quan και Jamie Lee Curtis μιλούσαν στο OneMan για την ανεξάρτητη ταινία φαινόμενο.
Αν δεν είχε γίνει ήδη σαφές, το Everything Everywhere All at Once θα είναι ο μεγαλύτερος οσκαρικός παίχτης της σεζόν. Μπορεί μια ανεξάρτητη ταινία με πολλαπλές εκδοχές των ίδιων χαρακτήρων κι ένα περίπλοκο multiverse στόρι να έχει όντως τέτοια επιτυχία στον συνήθως συντηρητικό θεσμό των Όσκαρ;
Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε πάντως. Στις χθεσινές υποψηφιότητες των Χρυσών Σφαιρών, η ταινία έπιασε τις 6 υποψηφιότητες, και προτείνεται για Ταινία (Μιούζικαλ ή Κωμωδία, Σκηνοθεσία, Σενάριο αλλά και τρία ερμηνευτικά βραβεία.
Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και άλλες τεχνικές κατηγορίες πιθανής διάκρισης στα Όσκαρ (Μοντάζ, Φωτογραφία, Κουστούμια, Μακιγιάζ, και ποιος ξέρει τι άλλο) τότε αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι ένας εν δυνάμει θρίαμβος.
Τα έχουμε πει φυσικά για την ταινία εμείς από πέρσι που κυκλοφόρησε στα σινεμά (με τον θαυμάσιο ελληνικό τίτλο Τα Πάντα Όλα) όμως από ό,τι φαίνεται, το ταξίδι του φιλμ ακόμα συνεχίζεται.
To Everything Everywhere All at Once (Τα Πάντα Όλα) κυκλοφόρησε στις αίθουσες από την Tanweer.
«Νιώθουμε ένα σοκ. Όταν το ξεκινήσαμε σκεφτόμασταν πως θα ήμασταν τυχεροί αν πήγαινε άνθρωπος να το δει. Μετά την πανδημία κιόλας. Το ότι μιλάει ο κόσμος ακόμα για την ταινία είναι ήδη μια μεγάλη νίκη», λέει ο ένας εκ των δύο σκηνοθετών, Daniel Kwan. Μαζί με τον έτερο Daniel Scheinert, δημιούργησαν ένα φιλμ που έχει ήδη ξεπεράσει κατά πολύ προσδοκίες και που τώρα ξεκινάει τον καλπασμό του προς τα Όσκαρ.
Ενόψει λοιπόν αυτού του επερχόμενου διαστήματος, οι σκηνοθέτες Daniels ο πρωταγωνιστής Ke H uy Quan (τον ξέρετε ως πιτσιρικά από το Indiana Jones and the Temple of Doom) και η θρυλική Jamie Lee Curtis μίλησαν για ό,τι αφορά αυτό το φιλμ, τη δημιουργία του κι όσα ελπίζουν να αφήσει πίσω. Κι εμείς ήμασταν εκεί για να κρατήσουμε σημειώσεις.
«Δεν ξέρω ποιο είναι το ταβάνι αυτού του φιλμ, αλλά συνεχίζει να μας εκπλήσσει», είπε ο Κουάν, λίγες ώρες πριν την εξαπλή του υποψηφιότητα στις Σφαίρες. Κι ακόμα έχει πολλή ανοδική πορεία να τραβήξει. Ως τότε, αυτά είναι όσα μάθαμε από τους ανθρώπους πίσω από την indie επιτυχία της χρονιάς:
Ο Daniel Kwan για το πώς η ταινία ξεκλειδώνει τις δυνατότητες που κρύβουμε μέσα μας:
«Δεν είναι ατύχημα που η Evelyn είναι ένας χαρακτήρας που πιστεύει πως είναι η χειρότερη εκδοχή του εαυτού της. Μεγαλώνοντας αυτό πίστευα για τον εαυτό μου, δεν πίστευα ότι θα καταφέρω τίποτα κι όταν ανακάλυψα το σινεμά άλλαξε η οπτική μου ως προς τα ενδεχόμενα και τις δυνατότητες, και το τι είμαστε ικανοί να πετύχουμε.
Η ταινία αυτή είναι μια απόπειρα να ανοίξω μια εσωτερική συζήτηση που έχουν αυτή τη στιγμή πολλοί άνθρωποι για την αξία τους. Γιατί το τωρινό σύστημα και το πώς οι ζωές μας έχουν εξελιχθεί μέσα σε ένα σύστημα που πραγματικά δε μας επιτρέπει να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητές μας– ίσα-ίσα, πολύ ενεργά το αποσυνθέτει και μας αποσπά από αυτό. Η ταινία μας είναι ένας τρόπος για ανθρώπους να συγχωρέσουν τον εαυτό τους για αυτό. Δεν είναι δικό τους το φταίξιμο. Αλλά και ώστε να δουν ένα άλλο μονοπάτι και μια ευκαιρία να γράψουν ξανά την αφήγησή τους».
Για το πώς είναι να παίζεις διαφορετικές εκδοχές πολύπλοκων χαρακτήρων:
Ke H uy Quan: «Μιας και δεν έχω παίξει σε ταινία εδώ και 30 χρόνια, μπόρεσα να παίξω με τη μία 3 θαυμάσιους ρόλους. Όταν πήρα στα χέρια μου το σενάριο ήμουν νευρικός και ήθελα να το δικαιώσω. Ένιωσα ότι ήταν γραμμένο για μένα. Πήγα για ύπνο αλλά κοίταγα έξω από το παράθυρο και σκεφτόμουν όλα τα πράγματα που ήθελα να κάνω. Πέρναγα τέλεια απλώς και που τα φανταζόμουν. Πέρασα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου. Μεγάλωσα με μια παραδοσιακή οικογένεια που με έμαθε να εσωτερικοποιώ τα συναισθήματά μου που είναι κάτι αντιθετικό με αυτό που κάνει ένας ηθοποιός. Μέχρι που είπα στον εαυτό μου να απελευθερώσω τα συναισθήματά μου, και τα απελευθέρωσα σε αυτούς τους τρεις χαρακτήρες».
Jamie Lee Curtis: «Γεννήθηκα σε οικογένεια ηθοποιών αλλά είχα μια δύσκολη συναισθηματική ζωή. Έκρυβα ό,τι ένιωθα. Ήταν μια συντηρητική οικογένεια, τα συναισθήματα δεν τα συζητούσαμε πολύ. Όταν συνάντησα την Deirdre, την ηρωίδα μου, ένιωσα πως την ήξερα. Ήξερα πόσο θλιμμένη ήταν, ήξερα πόση λαχτάρα έκρυβε. Ξέρω στη ζωή μου ανθρώπους σαν αυτήν. Και ξέρω τι δύναμη ασκεί μια τέτοια κατάσταση πάνω μας, πώς δημιουργεί ένα προσωπείο δύναμης και κάτι το αδιαπέραστο. Η χαρά μου ήταν η εξερεύνηση».
Daniel Kwan: «Από την αρχή με το που ήρθες, πατήσαμε γκάζι. Γιατί από τη στιγμή που κατάλαβες τον χαρακτήρα, φαινόταν να μας δίνεις απόλυτη εμπιστοσύνη. Μας είπες, Ξέρω αυτή τη γυναίκα, δε χρειάζεται να ξέρω τα πάντα, έχω εμπιστοσύνη στη διαδικασία. Ενσαρκώνεις αυτόν τον άνθρωπο και τίποτα άλλο».
Jamie Lee Curtis: «Είμαι ηθοποιός τόσο καιρό. Αυτό με νοιάζει, να καταλαβαίνω τον χαρακτήρα. Τι σκοπεύεις να κάνεις δε με απασχολεί. Καταλήγεις να πιστεύεις την Deirdre, τον πόνο και την οργή της; Τότε η δουλειά μου έγινε».
Οι Daniels για το πώς η ταινία βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο mainstream sci-fi και στο ανεξάρτητο σινεμά:
Daniel Kwan: «Ως αφηγητές πάντα κυνηγάμε τις αντιθέσεις. Είναι υπέροχη φλόγα για να ξεκινήσει μια διαδικασία. Κι είναι αυτό που πάντα κυνηγούσαμε με το φιλμ. Κοιτάγαμε την κινηματογραφική βιομηχανία να πηγαίνει προς δύο κατευθύνσεις. Στα ενήλικα φιλμ που πάνε για βραβεία, και στα μπλοκμπάστερ που πιάνουν όλο το χώρο στα σινεμά.
Εμείς βρίσκουμε αξία και στα δύο αυτά πράγματα. Και στο μπλοκμπάστερ αλλά και στα προσωπικά πράγματα που δε συναντούν τόσο μεγάλο κοινό. Θέλαμε να δούμε αν μπορούμε να τα συνδυάσουμε– αν μπορεί μια προσωπική ιστορία να επιβιώσει στο σημερινό σκηνικό. Και πολλοί άνθρωποι που δε θα το έβλεπαν κανονικά, πήγαν και το είδαν. Είμαστε περήφανοι».
Daniel Scheinert: «Θέλαμε κυρίως να κάνουμε μια διασκεδαστική ταινία στην οποία θα περάσει καλά ο κόσμος και μετά έγινε όλο και πιο προσωπική όσο προχωράγαμε. Και λέγαμε, μήπως παραείναι προσωπική για μια κουνγκ φου ταινία επιστημονικής φαντασίας; Αλλά οι ηθοποιοί έκαναν αυτούς τους χαρακτήρες αληθινούς. Γι’αυτό το λόγο μιλάμε ακόμα για αυτή την ταινία. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε σε αυτές τις ερμηνείες».
Ο Daniel Kwan για το πώς η προϋπηρεσία στο βίντεο κλιπ τους βοήθησε να φτιάξουν ένα παγκόσμιο χιτ:
«Μας βοήθησε που είμαστε σκηνοθέτες μουσικών βίντεο κλιπ, που έπρεπε να βασιστούμε στο να κάνουμε ιστορίες χωρίς διάλογο, μια απόλυτα οπτική αφήγηση. Κι αυτό είναι κάτι πολύ διεθνές. Αν κοιτάς την οθόνη ακολουθείς τους χαρακτήρες, όλοι στον κόσμο το ακολουθούν το ίδιο.
Γι’αυτό ο Mr. Bean είναι ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο, γιατί από όποια χώρα κι αν είσαι μπορείς να το απολαύσεις. Το φιλμ μας έχει κάτι το πολύ σωματικό, μας αρέσει ο χορός, η κίνηση, το κουνγκ φου. Όλα αυτά είναι παγκόσμια πράγματα. Είναι ένα οπτικό μέσο κι αυτό μας βοηθάει κι ας είναι περίπλοκη η ταινία μας».
Για το πώς είναι να δημιουργείς κάτι τόσο περίπλοκο έχοντας δύο ανθρώπους στην καρέκλα του σκηνοθέτη:
Daniel Scheinert: «Το σινεμά είναι συνεργατική τέχνη κι αυτό ισχύει είτε είναι ένας σκηνοθέτης και 200 μέλη συνεργείου, είτε δύο σκηνοθέτες και 200 μέλη συνεργείου. Οπότε ο Dan κι εγώ μάθαμε πως οι διαφωνίες είναι μεν αναπόφευκτες, αλλά οδηγούν σε ένα καλύτερο προϊόν στο τέλος. Γιατί έχουμε παρόμοιο γούστο αλλά ερχόμαστε σε ένα πρόβλημα από διαφορετικές πλευρές.
Συνήθως πάντα το πάθος του ενός ξεπερνά το πάθος του άλλου για ένα πράγμα, ή ο ένας πείθει τον άλλον και μετά σκεφτόμαστε πως, α, ευτυχώς είχαμε τη διαφωνία γιατί φτιάξαμε ένα πρόβλημα που δεν ξέραμε πως είχαμε εκεί. Ή κάποιες φορές, κάναμε δύο εκδοχές και το βλέπαμε στο μοντάζ. Είναι δοκιμή και ξανά δοκιμή, μέχρι να πετύχεις. Προσπαθούμε να τεστάρουμε τις ιδέες μας και να επικοινωνούμε καλά. Κάποιες φορές γίνεται λίγο δύσκολο αλλά τότε κρυβόμαστε από το καστ. Δεν τσακωνόμαστε ποτέ μπροστά σε άλλους!».
Ke H uy Quan: «Μόλις τη δεύτερη μέρα γυρίσματος, πήρα αντικρουόμενες οδηγίες. Πολύ διαφορετικές. Κοίταξα και δεν ήξερα τι να κάνω. Κι αυτό που έγινε ήταν πολύ χαριτωμένο. Μου λένε ευγενικά, «Κι, μας συγχωρείς λίγο;» Κι έφυγαν από το σετ, μιλούσαν οι δυο τους για πέντε λεπτά και γύρισαν και λένε, Κι, αυτό θέλουμε να κάνεις. Ποτέ δε μάλωναν μπροστά μας. Ήταν πολύ αποτελεσματική η μέθοδός τους».
Ο Daniel Kwan για το τι πετυχαίνει η ταινία για την ασιατική εκπροσώπηση στο σινεμά:
«Ο James Hong είναι στη βιομηχανία περισσότερο από όσο εμείς ζούμε και μας έλεγε ιστορίες. Κανείς δεν ήξερε το όνομά του όταν ξεκίνησε. Ήταν λέει σε μια σκηνή και άνθρωποι φώναζαν κινέζικες ρατσιστικές βρισιές για να πάει στο σετ. Έτσι ήταν στην αρχή. Και τώρα μπορούμε και κάνουμε αυτή την ταινία με ανθρώπους άλλων γενεών, όπου κάθε άνθρωπος εκπροσωπεί άλλες εκδοχές και στάδια αυτού του ταξιδιού μέχρι να φτάσουμε εδώ σήμερα.
Όταν ο Ang Lee γύρισε το Γαμήλιο Πάρτι, αυτό ήταν κάτι που είπε πως… οι Ασιάτες μπορούν να είναι άνθρωποι! Είναι ακραίο πράγμα να λες, αλλά ισχύει ως γεγονός για το τι πέτυχε αυτή η ταινία στο Χόλιγουντ. Και το Crazy Rich Asians έδειξε πως οι Ασιάτες μπορούν να είναι κερδοφόροι. Μπορούν να μαρκεταριστούν, μπορούν να σκίσουν στο box office. Αυτό που έχω ακούσει κόσμο να λέει ότι έκανε το Everything Everywhere All at Once, είναι να δείξει ότι… οι Ασιάτες μπορούν να είναι ό,τι διάολο θέλουν».
Ο Daniel Scheinert για την κληρονομιά καλοσύνης της ταινίας:
«Σκέφτομαι πάντα κακιασμένα αστεία γιατί φοβάμαι να είμαι ευαίσθητος εκτός κι αν είμαι ευαίσθητος μέσα σε κάποια ταινία μου. Αλλά προσωπικά, τώρα που έκανα μια ταινία για την καλοσύνη πρέπει να είμαι καλός απέναντι στον κόσμο αλλιώς θα φανώ υποκριτής και μαλάκας και θα απογοητεύσω τους φανς.
Κάτι που είναι ένα καλό πράγμα να κάνεις στον εαυτό σου. Έχω αυτό το βάρος τώρα στους ώμους μου. Η κληρονομιά της ταινίας είναι ότι θα πρέπει να γίνω καλύτερος άνθρωπος για να μην απογοητεύσω τον κόσμο!».
Danny Moloshok/Invision/AP
*To Everything Everywhere All at Once (Τα Πάντα Όλα) κυκλοφόρησε στις αίθουσες από την Tanweer.
