70 τραγούδια που θα σημαίνουν πάντα καλοκαίρι

Το καλοκαίρι συνδέεται με πράγματα που αιχμαλωτίζουν την ύπαρξή μας. Είτε πρόκειται για μία ρόδινη περίοδο είτε για ένα όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι, η ενθύμησή του είναι ισχυρή. Ο καιρός, δηλαδή το κλίμα κάθε μέρας, ενσαρκώνει ένα παράδοξο: αναδεικνύει την ανθρώπινη βλακεία σε ό,τι αφορά τη διάσταση της ματαιότητας, αλλά τα κέφια του οδηγούν σε σχεδόν ό,τι συμβαίνει στον κόσμο. Είτε πρόκειται για την ήττα του Χίτλερ στη Σοβιετική Ένωση είτε για το κίνημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, είτε για τον έρωτα της Έλλης Λαμπέτη με τον Δημήτρη Χορν, ο καιρός παίζει τον καθοριστικό ρόλο. Ίσως να συνδέεται με το περίγραμμα της ανθρώπινης ύπαρξης κάθε οντότητας ξεχωριστά. Και παρ’ όλα αυτά, η χρησιμότητά του στην κοινωνική ζωή είναι τα αναθέματα που συναπτά ρίχνουμε επειδή ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) είναι όπως τον θέλουμε.

Σε ό,τι αφορά τις εικόνες, προτού ξεκινήσουν οι διακοπές, εξαρτώνται βάσιμα από επίσης αρκετούς παράγοντες: το περυσινό καλοκαίρι, την ψυχική και τη σωματική διάθεση, τη διάρκεια. Πολλοί άνθρωποι θυμούνται ότι στα παιδικά χρόνια τους οι μέρες των διακοπών ήταν περισσότερες από ό,τι στους σύγχρονους καιρούς. Ανεξαρτήτως αν αυτό είναι μία αυταπάτη, μία ελάχιστη προσπάθεια μυθοποίησης, η αλήθεια είναι ότι συνήθως τα παιδικά χρόνια μας ζουν στην κορυφή, ολομόναχα, ασύνδετα με άλλες στιγμές, ίσως γιατί οι χαρές που παίρναμε είχαν όλων των ειδών τα λιπαρά, αλλά μηδέν θερμίδες. Με άλλα λόγια, οι συνεχείς αμφιβολίες για πρόσωπα και καταστάσεις, που μας κάνουν να τις φιλτράρουμε, δεν μπορούν να επιτρέψουν στο συναίσθημα της χαράς να επικρατήσει καθ’ ολοκληρία και ακατέργαστο. Ασφαλώς υπάρχει η μουσική, η οποία είναι ένας δροσερός τόπος ο οποίος παρεισφρέει ακουστικά μέσα στην πραγματικότητα. Σε δύο μέρη η μουσική είναι καθαρτήριο ή ένας κόσμος στον οποίο εντάσσεσαι: μέσα στο μπάνιο και στο αυτοκίνητο, με δεδομένη τη μοναξιά.

Ακόμα και το δικό σου τραγούδι στην μπανιέρα σου δίνει την καλύτερη μορφή ερμηνευτή που θα μπορούσες να πάρεις, ενώ μερικές φορές ο ήχος μέσα στο τετράτροχο ακούγεται σαν σάουντρακ, που μετατρέπει αυτό το υποτιθέμενο τίποτα που συμβαίνει, σε κάτι.

Αν και υπάρχει αναγνώριση των χρηστικών εργαλείων του υπολογιστή στη δουλειά, το mp3 στο αυτοκίνητο δεν ξέρει, όπως και ο ιδιοκτήτης του, από εύκολες ηλεκτρονικές διαδικασίες. Τα άγραφα cd περιμένουν να γεμίσουν από μελωδίες. Το τοπίο αλλάζει. Ο δρόμος απλώνεται, ενώ είναι περικυκλωμένος από βουνά και κάκτους, όπως στην άγρια Δύση. Η επιστροφή από το μπάνιο γίνεται την ώρα που ο ήλιος πέφτει και απλώνεται το γαλάζιο χρώμα, που δεν απειλείται από αυτό που αναφέρουμε ως ρουτίνα.

Το cd παίζει και τα κομμάτια αφήνονται στον αέρα, ενώ το αυτοκίνητο τώρα μπλέκεται σε στροφές. Πρωτύτερα, νύχτες ζεστές, σχεδόν ανώφελες, το youtube βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία. Ένα πρόγραμμα, το free studio video converter έχει ανοίξει και τα url αντιγράφονται για να μετατραπούν σε αρχεία μορφής mp4. Έχει ήδη δημιουργηθεί ο φάκελος στον οποίο εγκαθίστανται και σχεδόν τα ρουφάει. Η χωρητικότητα του cd είναι 700 mb. Περίπου 70 τραγούδια. Το ωραίο στην υπόθεση είναι ότι δεν υπάρχει αναγκαιότητα τα τραγούδια να μην ταιριάζουν μεταξύ τους. Μπορείς να φτιάξεις 3 ή 4 cd και, όπως πάντα βάζοντας μεγαλεπήβολους στόχους και εκτιμώντας το χρόνο με τρόπο που ασφαλώς και είναι ασύμβατος με τον τρόπο που κυλάει, να έχεις τη φιλοδοξία να τα ακούσεις όλα, ήχοι που θα χωρέσουν μέσα σε περίπου δύο εβδομάδες, αν είσαι από τους τυχερούς. Ωστόσο, δεν πρόκειται μόνο για τους δρόμους του νησιού: ακόμα και στην Αθήνα να παραμείνεις τον Αύγουστο, θα διαπιστώσεις ότι πρόκειται για μία αμιγώς θερινή πόλη, απομακρυσμένη από τη βαβούρα, με δρόμους αδειανούς και λεωφόρους που σου γεμίζουν το μάτι.

Στο θέμα: Ένα cd με 70 τραγούδια για το καλοκαίρι. Ένας κανόνας επιλογής είναι ότι στο συγκεκριμένο cd δε θα έστεκε αν φρόντιζες να τοποθετήσεις αυτούσια τα τραγούδια, ωστόσο κάποια θα ταίριαζαν μεταξύ τους και όλα θα μπορούσαν να στέκονται σε ένα άλλο cd με συγγενικά τραγούδια. Άλλος (κανόνας επιλογής), ότι δεν είναι ψαγμένα. Είναι η ενστικτώδης χαρά που σου προσφέρει η μουσική όταν την ακούς χωρίς να έχεις γνώση για αυτή και, ασφαλώς, οι αναπόφευκτες μικρές ή μεγάλες αναμνήσεις.

70. Καλοκαιρινό, Χατζηφραγκέτα. Διότι ο στίχος “ό,τι μπαίνει και δεν μπαίνει βάλ’ το στο σακβουαγιάζ” δεν έχει ταίρι στην αίσθηση που σου δίνει για τις επερχόμενες θερινές διακοπές.

69. Strawberry fields forever. Μία προφητεία που δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί, ένας ήχος που το μόνο αισθητικό ισοδύναμό του είναι το εν γνώσει κολύμπι στο μάρσιπο, ένα από τα ωραιότερα τραγούδια που έχω ακούσει ποτέ. Beatles, εννοείται.

 

68. Ατλαντίς. Ο Παυλίδης λέει ένα μυστικό και οι νότες μετατρέπουν το τραγούδι σε εκκλησίασμα.

67. Heatwave. Από εκείνα τα τραγούδια που, αν είσαι αγόρι, δεν θέλεις να φανείς θηλυκός και αναπόφευκτα φτάνεις να χτυπάς το πόδι σου ρυθμικά στο πάτωμα, στη λιγότερο ντροπιαστική περίπτωση. Η Martha υφαίνει τη συλλαβή ‘-νει’ της λέξης ‘όνειρο’, όχι πως οι Vandellas είναι αμέτοχες.

66. Καλοκαίρι, Διονύσης Σαββόπουλος. Συνίσταται να μην ακούγεται στην οριστική επιστροφή στην πόλη, ιδίως αν ο ακροατής προσπαθεί να μην αναλάβει την ευθύνη του τέλους του καλοκαιριού.

65. Innocent when you dream. Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί κάποιος ότι οισοφαγικά και χορδικά λάθη θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μία φωνή ‘χαλασμένη’, η οποία θα ήταν τόσο εθιστική. Ο Tom Waits αυτομαστιγώνεται διότι δεν μπόρεσε να γίνει ώριμος. Ενδείκνυται για το… βαθύ καλοκαίρι, χρονιάρες μέρες.

64. Cumbia sombre el mar. Οι Quantic and Flowering Inferno φαντάστηκαν τις Απόκριες καλοκαίρι. Σφύριξέ το ενώ περιμένεις το ΚΤΕΛ για να σε βγάλει κάπου που δεν ξέρεις. Σφύριξέ το ενώ, παραφράζοντας αυτό που λένε στο χωριό μου, πατάς το μάρμαρο το μήνα που δεν έχει ρο.

63. Whole lotta love. Και άμα θέλετε πραγματικά να χαθείτε από εξωπραγματικό ταλέντο, πάρτε το θρυλικό τραγούδι των Led Zeppelin και ζητήστε να σας το πει ο Μάικλ Γουίνσλοου. Δείτε το βίντεο δύο φορές και μετά βάλτε το url στο free studio. Όταν το ακούσετε, θα έχετε μαζί και την εικόνα.

 

62. Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς. Με εκτέλεση Μάνου στο δεύτερο κουπλέ, του ψευδού μοναχού του πενταγράμμου, του τόσο κουρασμένου από την πολλή αγάπη.

61. Οδυσσέας, Νάμα. Δεν είναι αστείο. Ακόμα και αν δεν συμβολίζει κάτι, ήταν θαυμάσιο όταν υπήρχε η αμεσότητα της ειλικρίνειας και οτιδήποτε λάμβανες είτε σου άρεσε είτε δε σου άρεσε, χωρίς να ψάχνεις για άλλοθι.

60. Nessun Dorma, όχι από όποιον κι όποιον, αλλά από Aretha Franklin. Στη λίστα η εικόνα, να έχεις δει το βίντεο πριν, παίζει σημαντικό ρόλο. Η εκτέλεση της Aretha, λανθάνουσα επειδή ο Λουτσιάνο είχε ασθενήσει, στα Grammy του 1998 ίσως να είναι μία ένδειξη για ποιο λόγο, πλην κλασικής μουσικής, η τζαζ ήταν η ανώτερη. Η Aretha ήταν τζαζ εξ ορισμού και ποπ εξ εμπορίου. Και μια και βρισκόμαστε στην κλάση της…

59. Mack the Knife, από Ella Fitzgerald. Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ (άσ’ το στα ελληνικά, άντμιν) δεν θα μπορούσε να το φανταστεί.

 

58. Ελεύθερη πτώση. Οι Going Through, τα Ημισκούμπρια και οι Terror X Crew ενώνονται σε ό,τι μοιάζει το (έστω εμπορικό) απόγειο και την αρχή της παρακμής αυτού που ονομάζουμε ελληνική χιπ χοπ. Τα ακούγαμε, έχουμε ευθύνη απέναντι στο παρελθόν.

57. With a little help from my friends. Από Beatles, από Τζο Κόκερ, από Across the Universe. Γιορτή.

56. Who’s loving you. Φωνή σε απάτητα υψίπεδα, μία εκκολαπτόμενη ιδιοφυΐα, με τα αρχικά MJ. Έγινε άραγε ποτέ;

55. American Pie. Ο Don McLean έγραψε την ιστορία και απαθανάτισε το κλίμα της μουσικής του του μεταπολεμικού κόσμου, με επίκεντρο τις ΗΠΑ. Ποίηση, με όλα τα συμπαρομαρτούντα.

54. Για ένα τανγκό. Δεν είναι μόνο η βαθιά φωνή της Χαρούλας, που είναι λίγο πιο μαγευτική σε ανοιχτό χώρο, είναι και το Πριν τα Μεσάνυχτα, 18 χρόνια μετά την πρώτη συνάντηση του Ethan Hawke και της Julie Delpy στη Βιέννη. Ήδη βρισκόμαστε στα μισά της 9ετίας, που είναι η απόσταση ανάμεσα στις τρεις ταινίες (1995, 2004, 2013). Σας παρακαλώ, ας μην είστε πικροί στη συνέχεια της ιστορίας. Ειδικά η μέση ηλικία χρειάζεται χαρά και ελπίδες.

 

53. Ναρκωτικά. Οι Χατζηφραγκέτα παίρνουν τη μουσική από το Κόκκινα Γυαλιά του Κραουνάκη και σπάνε το φράγμα της παρωδίας, σε σημείο που ακόμα και ο John Cleese θα δήλωνε ικανοποιημένος. Το τεστ που κάνεις με αυτήν την κομματάρα είναι να τη βάλεις να την ακούσει κοπέλα και να περιμένεις μέχρι να της φύγει το πρώτο πνιχτό γελάκι και να αρχίσει να γελάει με ένταση. Η στιγμή που η σοβαροφάνεια εξαφανίζεται.

52. Famous blue raincoat, Leonard Cohen. Για τη μελαγχολία που φέρνει η οπτική του φθινοπώρου στην αρχή του καλοκαιριού και εκείνα τα μεσημέρια στην Ύδρα, ρε γαμώτο.

51. Walking in Memphis. Απελευθερωτική εισαγωγή, ο Marc Cohn γιορτάζει το ταξίδι του στην πόλη του βασιλιά με τους εξωγήινους γοφούς. Tell me, are you a Christian, child, ma’am Ι am tonight. Η αλλαγή θρησκείας, έστω και για μία νύχτα, επιτρέπεται.

50. Jubilee Street, Nick Cave. Θα ήθελα να κάνω μία αφιέρωση, ναι.

49. I put a spell on you. O Screamin’ Jay Hawkins καλεί κάθε πιθανό θεό και δαίμονα και μετατρέπει τη βλασφημία σε προεκλογική ομιλία μπροστά στη θεϊκή ομήγυρη.

48. Volare. Το κορυφαίο ποπ τραγούδι όλων των εποχών, σε εκτέλεση Domenico Modugno. Ειπώθηκαν, ήδη, περισσότερα από όσα έπρεπε.

47. Cry, baby. Όταν η Σαρλίζ Θερόν στο Monster μοιάζει με αρσακειάδα και η Louise Fletcher στο One flew over the cuckoo’s nest σερβίρει γλυκό του κουταλιού τον επίδοξο γαμπρό μπροστά στην ηχητική παραφροσύνη της θρυλικής και απροστάτευτης Janis Joplin.

46. Βουλκανιζατέρ. Ο θησαυρός Νίκος Πορτοκάλογλου τραγουδάει “είμαστε πρώτοι και τελευταίοι” και βάζεις πέμπτη με το δρόμο να φαντάζει αχανή αμερικανική λεωφόρο. Αν δεν θέλεις αυτό το τραγούδι, άκου οποιοδήποτε άλλο δικό του.

45. Walk this way. Όχι, όμως, με τους Aerosmith μόνους, αλλά παρέα με τους Run DMC. Επαναλάβετε διαδικασία: παρακολούθηση του κλιπ, αντιγραφή url κ.λπ. Όταν το ακούτε χωρίς εικόνα, θα μπορείτε να βλέπετε τον πατέρα της Liv Steven Tyler να προσπαθεί να σπάσει τον τοίχο με το σκαμπό.

44. Μάτια μου η Ελλάδα. Η Λίνα γράφει “κοίτα μια νύχτα έξω που κάνει” και η χρήση του ρήματος αποτελεί ζωτικό λογοτεχνικό στοιχείο, άλλωστε ελάχιστοι είναι οι στιχουργοί που έπιαναν τον παλμό του εκάστοτε πραγματικού χρόνου τόσο αβίαστα όσο η Νικολακοπούλου. Η Χαρούλα δίνει το ειδικό της ηχόχρωμα για να ‘ντύσει’ ένα τραγούδι ρομαντικό, που δεν είναι γλυκανάλατο, παρά μισό κλικ ανέβασμα διάθεσης .

43. Comfortably Numb. Το live, με τον David Gilmour και τον David Bowie. Το live, με τον David Gilmour και τον David Bowie. Σε περίπτωση που κάποιος δεν έχει πειστεί για την ύπαρξη εξωγήινων, υπάρχουν πάντα οι Pink Floyd για αντεπιχείρημα.

42. Under Pressure. Και οι Queen. Η μόνη αληθινή ιδιοφυΐα στη μουσική μετά τους Beatles λέγεται Freddie Mercury, πριν από περίπου μισό χρόνο έγινε αστεροειδής. Στο youtube κάποιος που έχει περίσσευμα φαιάς ουσίας έφτιαξε μία εκτέλεση με τον Freddie και τον David Bowie, εν είδει μοντάζ, μια και δεν είπαν ποτέ αυτό το τραγούδι μαζί.

 

41. You ‘ll never walk alone. Διότι ποτέ δεν έβλαψε κανέναν μία μικρή ποδοσφαιρική τζούρα από το μεγαλύτερο σύλλογο στον κόσμο, έστω κι αν δεν της ανήκει: γράφτηκε το 1945 για θεατρικούς λόγους, για το μιούζικαλ Carousel, αλλά επιτυχία το έκαναν πρώτα οι Gerry and the Pacemakers και μετά ο λαός της Λίβερπουλ, της μόνης ομάδας-κίνημα στον κόσμο.

40. Υπάρχω. Όχι η κλασική εκτέλεση, αλλά εκείνη του Δημήτρη Πουλικάκου. Αυτό το τραγούδι έμεινε μεγάλο απωθημένο στο ‘θείο Νώντα’ της ελληνικής ροκ, ο οποίος το παράλλαξε και το τραγούδησε με έναν τρόπο που ίσως και να άνοιξε το δρόμο για όλες τις έξαλλες παραλλαγές που μετέπειτα έγιναν.

39. Minnie the moocher. O Cab Calloway δε λυπάται το φράγμα της ψυχαγωγίας, ούτως ή άλλως αυτή η σκηνή ήταν το κλειδί στο μύθο των Blues Brothers.

38. Dancing in the street. Ξανά Martha and the Vandella’s. Θεωρείται ο ύμνος της Motown, έχει διασκευαστεί συναπτά και, όπως θα περίμενε κάποιος, αποτυπώνεται με τους νόμους της RnB από την κυματιστή φωνή της Martha Reeves.

37. Walking on sunshine. Διαβάζεις τον τίτλο, ενεργοποιούνται οι ψιλές νότες στη φωνή της Katrina, οι Waves τραμπαλίζουν μέσα στην τρελή χαρά. Το ακούς και είναι ακόμα καλύτερο από αυτό που αναμόχλευσες.

36. In the summertime. Πρέπει να αποτυπωθεί με το συναίσθημα. Ο Mungo Jerry τραγουδάει κάτι που στην αρχή δεν είναι κάτι σπουδαίο. Το τραγούδι τελειώνει και υπάρχει κάτι που νιώθεις ότι έχασες. Το ξανακούς. Τη δεύτερη φορά είναι λίγο καλύτερο. Ο Mungo Jerry δεν τραγουδάει, τελικά, παίζει. Είναι γύρω στις 17:45 των καλοκαιρινών μηνών αυτό το τραγούδι, ακριβώς τη στιγμή που ο ήλιος δεν είναι τόσο ισχυρός.

35. Riders on the storm. Καμία σχέση, αλλά λίστα χωρίς τον James Douglas Morisson είναι χαμένη λίστα.

34. Το καλοκαίρι θα ‘ρθει. Ο Φοίβος Δεληβοριάς κάθεται στο πιάνο. Τραγουδάει για ένα κορίτσι. Το κορίτσι αρχίζει να νιώθει ότι αποκτά σώμα. Το κάνει μέσα από τα μάτια των άλλων.

33. Thunderstruck. Όχι από ACDC, αλλά από 2Cellos. Δεν είναι αστείο.

32. O γλάρος. Οποιαδήποτε εκτέλεση εκτός εκείνης της Αλίκης (προτιμότερη, του Φοίβου Δεληβοριά). Η Βουγιουκλάκη τραγούδησε ό,τι έγραψε ο Χατζιδάκις για να φτιάξει το μύθο της και όχι για να τα αναδείξει και ο Μάνος τα έφτιαξε για τον ίδιο λόγο.

31. History of rock. Στις 8 Μαρτίου του 2016 ένας τύπος με το προσωνύμιο Ithacaaudio ανέβασε στο youtube ένα βίντεο σχεδόν 14 λεπτών και 34 δευτερολέπτων με την περιγραφή History of Rock. Η ιδέα είναι πώς θα ήταν το ροκ αν υπήρχε το facebook. Το βίντεο είναι ψιλοαπίθανο, αφού ακούγονται νότες και στίχοι από την πλειοψηφία των σπουδαίων τραγουδιών που δημιούργησαν την ταραχώδη εποχή του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα, ωστόσο, παρά το γεγονός ότι μοιάζει γραφικό, ο ήχος ζει και βασιλεύει αφ’ εαυτού. Γνώμη μου.

30. Νεράιδα. Από Σωκράτη Μάλαμα. Για το “είσαι νεράιδα της αυγής, η πιομορφή όλης της Γης”. Φεύγοντας ξημέρωμα για το σπίτι ή τη σκηνή και έχοντας φτάσει στο επίπεδο γλυκιάς σούρας και όχι αποτρόπαιης συμφωνίας με τον Καλβίνο.

29. Love me tender. Πρώτον, πρόκειται για τον Elvis. Δεύτερον, είναι τέλειο πρώτο τραγούδι όταν φεύγεις από την παραλία, με τον ήλιο υποχρεωτικά να έχει δύσει.

28. Αύγουστος. Καμία πρωτοτυπία, ο Νίκος Παπάζογλου αγγίζει τα πόδια του Ίκαρου και παραλίγο να τον σώσει.

27. Αύγουστος. Καμία πρωτ… κι όμως. Από Παντελή Θαλασσινό και από ένα από τα πιο υποτιμημένα cd στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, το ‘Καλαντάρι’, με τα 12 τραγούδια για τους ισάριθμους μήνες του χρόνου. Και ο Ιούνιος και ο Ιούλιος είναι εξαιρετικά τραγούδια, αλλά τα μισά του Ιούλη έχουν παρέλθει και ο Αύγουστος «είναι το τραγούδι του Νικόλα», που αναφέρει και ο στιχουργός.

26. Paint it black. Θυελλώδης εισαγωγή, οι Rolling Stones πρέπει να βρίσκονται εδώ, είτε με αυτό είτε με το Gimmie Shelter. Ξεσηκωτικό.

25. My favorite things. Όχι με την Julie Andrews, αλλά οριακά. Χμμμ, δεν είναι βέβαιο ότι πρόκειται για κακή ιδέα. Η παραλλαγή του John Coltrane κατακτά το μυαλό σου. Με πόνο δεν βάζω στη λίστα το ‘Take Five’ του Dave Brubeck, διότι δύο τραγούδια τζαζ παραπάνε. Ο Coltrane, βεβαίως, τις κακές μέρες του είναι ό,τι οι περισσότεροι θεωρούμενοι καλοί καλλιτέχνες είναι στο πικ τους.

24. Το ‘Pas de Deux’ του Pyotr Tchaikovsky από τον Καρυοθραύστη. Ή ό,τι άλλο από τον Καρυοθραύστη. Ή από τη Λίμνη των Κύκνων. Η λέξη ‘αριστούργημα’ δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εύκολα, αλλά όταν ταιριάζει στη διάσταση που ο συνθέτης προκαλεί την παράβαση στα όρια της δημιουργίας είναι απαραίτητη. Πρέπει να κριθεί, στο παρόν κείμενο, ως τραγούδι και όχι ως φιλοτέχνημα της κατηγορίας του.

23. Μικρές ανήθικες προτάσεις. Ο Τάσος Βουγιατζής και η Ελένη Πέτα (ρε φίλε, η Ελένη Πέτα) σπάνε το φράγμα της καλτίλας. Σοβαρολογώ, ωστόσο.

22. Χάρτινο τσίρκο. Και εγένοντο Τρύπες, ένα μεσημέρι του καλοκαιριού του 1993.

21. Το σκουλαρίκι, Θανάσης Παπακωνσταντίνου.

20. Desaparesido. Τα τραγούδια του Manu Chao χρειάζονται ήλιο για να παραμένουν ανθισμένα. Μπορεί να στέκουν σε όλους τους καιρούς, όμως με τον ήλιο φυτρώνουν σε διάφορα χρόνια. Το ίδιο εύκολα στη λίστα θα μπορούσε να είναι το La Vida Tombola που τραγουδάει για τον Diego Maradona, αλλά και το ΤΙ.ΠΟ.ΤΑ., στο οποίο η Κλέλια Ρενέση αποδεικνύει ότι είναι Ελληνίδα θεά που ξελογιάζει τον τσιγγάνο. Αφήνω εδώ, πάντως, το βίντεο που ο Manu τραγούδησε μπροστά στον Diego στο ντοκιμαντέρ του Emir Kusturica.

 

19. We are the champions. Το απόλυτο σάουντρακ των αθλητικών διοργανώσεων ανήκει στους Queen και από το τοπ 5 των σάουντρακ των αθλητικών διοργανώσεων τα 4,5 ανήκουν στους Queen. Το καλοκαίρι είναι και οι αθλητικές διοργανώσεις.

18. Ας κρατήσουν οι χοροί. Τραγούδι 32 χρόνων, το οποίο από μόνο του αναδεικνύει την ελληνικότητα, η οποία (πρέπει να) υπάρχει. Όμως ο υπογράφων το έχει συνδέσει με το γκολ του Γιώργου Σαμαρά με την Ακτή Ελεφαντοστού, στο ματς πρόκρισης για τους 16 του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2014.

17. Space Oddity. Ο David Bowie φτιάχνει το αισθητικό ισοδύναμο του 2001: A Space Odyssey του Stanley Kubrick.

16. At last. Σας αρέσει η Eta James. Ξέρετε την Eta James;

15. Hey Jude. Στο 4’01’’.

 

14. A Change is gonna come. Ο Σαμ Κουκ το έγραψε για τους δικούς του, πιθανώς φυλετικούς, λόγους, όμως υπάρχει ένα ψηφιδωτό στιγμών, στο οποίο σχεδιάζεις το χειμώνα και προσπαθείς να βρεις το εσωτερικό σημείο σου ώστε αυτό το σχέδιο να συνοδεύεται από τη μηχανική κίνηση της υπακοής.

13. Blue moon. Αφήστε τον Dean Martin να κάνει κουμάντο, με ποτήρι στο ένα χέρι και τσιγάρο στο άλλο. 

12. Bohemian Rhapsody. Όποτε ακούω τον Freddie Mercury να κάνει ό,τι θέλει σε αυτό το τραγούδι, σκέφτομαι ότι δεν έχω ακούσε ποτέ καλύτερο τραγούδι στη ζωή μου. Κάθε φορά, το θεωρώ το κορυφαίο που έχει γραφτεί ποτέ.

11. Θερινά σινεμά. ‘Καίω’ την Κρουαζιέρα του Βαγγέλη Γερμανού, το Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι του Μανώλη Φάμελλου και οφείλω να αποταθώ στον Λουκιανό Κηλαηδόνη.

10. Final Duel Music. Από την ταινία For a few dollars more, ο Ennio Morricone κάνει ένα απίθανο μουσικό θέμα που ξεκινάει από τη μελωδία ενός ρολογιού. Ίσως να μην έπρεπε να ήταν σε αυτήν τη λίστα, αλλά ενώ υπάρχουν λέξεις να περιγραφεί το συναίσθημα είναι δυσάρεστη η  προοπτική της αποτύπωσής του, αφού μάλλον θα της λείπει η ακρίβεια.

9. Surfing USA, Beach Boys. Πρόκειται για το σύμβολο μίας κουλτούρας και ενός κλάδου που όσοι δεν έχουν δοκιμάσει είναι αδύνατον να καταλάβουν.

8. Άρχισαν τα όργανα. Ίσως ο Τραμπαρίφας σε εκτέλεση Βίκυς Μοσχολιού να ήταν πιο κατάλληλος, μια και έχει το ‘απόψε το κορίτσι θέλει θάλασσα’, αλλά το τραγούδι του Τώνυ Μαρούδα είναι κεφίστικο και μπορεί να μην είναι θερινό αλλά ό,τι σου αρέσει στο καλοκαίρι είναι πιθανό να αγαπάς και σε αυτό το τραγούδι.

7. Feeling good. Σε απευθείας σύνδεση από τα στοιχειωμένα ημιφωτεινά κέντρα της Νέας Ορλεάνης, η Nina Simone τραγουδάει ένα άσμα που όποιος το είπε μετά από εκείνη θεωρήθηκε έστω και για ένα δευτερόλεπτο ιερόσυλος.

6. Don’t stop me now. Σύμφωνα με έρευνες, το συγκεκριμένο τραγούδι των Queen θεωρείται το πιο ανεβαστικό όλων των εποχών.

5. Like a rolling stone. Κυρίες και κύριοι, ο νικητής του Νόμπελ Λογοτεχνίας 2016, Bob Dylan.

4. Summertime. Από οποιονδήποτε, αν και ο Luis με την Ella Fitzgerald πρέπει να προηγούνται.

3. Το βαλς των χαμένων ονείρων. Η κορυφαία ελληνική μελωδία όλων των εποχών. Γράφτηκε για τα Χαμένα όνειρα, μία ταινία που ο συνδυασμός της με τη μελωδία μπορεί να σου προκαλέσει κλονισμό ποιότητας. Συνίσταται όταν μπαίνεις οδικώς στην ελληνική επαρχία και είσαι περικυκλωμένος από βουνά.

2. What a wonderful world. Πρέπει να υπάρχει σε οποιαδήποτε λίστα, είναι τραγούδι για κάθε μέρα και το καλοκαίρι δεν αποτελεί εξαίρεση. Ας χαιρετίσουμε την κληρονομιά που άφησε ο Luis Armstrong στον κόσμο, που λίγα πράγματα της λείπουν σε σχέση με εκείνα των μεγάλων σύγχρονων φιλοσόφων.

1. Redemption song. O Bob Marley συνηθίζει να μεταφέρει το τροπικό κλίμα της Καραϊβικής στους ώτες και αυτό το πανανθρώπινο τραγούδι είναι στην κορυφή της λίστας. Προτιμάται στην εκτέλεση του playing for change, όταν ακουστικά συνδέουν μουσικούς σε διαφορετικές χώρες του κόσμου. Τραγουδάει ο γιος του, Stephen Marley, ενώ και ο ίδιος εμφανίζεται σε ένα live. Οι βαλβίδες της καρδιάς ανοίγουν διάπλατα τα μάτια τους.