A.J. Finn, ο μυστηριώδης συγγραφέας πίσω από το The Woman in the Window

Μέσα σε λίγες γραμμές, αυτό είναι το κεντρικό story από το The Woman in the Window που φιγουράρει στο Top-10 του Netflix και αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Αμερικανού συγγραφέα A.J. Finn.

Η επιτυχία του άλλωστε ήταν περισσότερο από δεδομένη: ένας αναγνωρισμένος σκηνοθέτης (Joe Wright), ένα υπέρλαμπρο cast (Amy Adams, Julianne Moore, Gary Oldman), ένα πολύ δυνατό plot γεμάτο σασπένς, και η πλατφόρμα του Netflix έφτιαχναν το τέλειο success story. Τελικά, όμως, τα πράγματα είναι πολύ πιο διαφορετικά από ότι αρχικά δείχνουν.

Μεγάλες προσδοκίες, σκληρή πραγματικότητα

Το κοινό δεν καταπίνει πάντα αμάσητες τις συνταγές για σίγουρη επιτυχία. Έτσι, παρότι το The Woman in the Window είχε όλα τα φόντα για να γίνει το next best thing ανάμεσα στους bingewatchers, κάπου χάνει το στοίχημα. Ναι, μπήκε με ευκολία στο top-10 αλλά μέχρι εκεί. 

Οι κριτικοί το υποδέχθηκαν -στην καλύτερη των περιπτώσεων- χλιαρά ενώ οι θεατές δείχνουν να το μισούν. Η βαθμολογία 5,6 στο IMDB μιλά από μόνη της. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι απλό: η ταινία πνίγεται μέσα στις ίδιες τις προσδοκίες που δημιούργησε.

Κάτι, δηλαδή, που δε συμβαίνει με το λογοτεχνικό ντεμπούτο του A.J. Finn, αφού εκείνος σχεδίασε, εκτέλεσε και πέτυχε 100% τον στόχο του: να γίνει, δηλαδή, μπεστσελερίστας των New York Times με την πρώτη προσπάθεια.

Ποιος όμως είναι ο 42χρονος συγγραφέας που σκαρφάλωσε με τόση ευκολία το 2018 στην κορυφή του εκδοτικού κόσμου με το Η γυναίκα στο παράθυρο (εκδ. Ψυχογιός); Εδώ, λοιπόν, είναι που αρχίζει η αληθινά τρομακτική ιστορία και το σασπένς γίνεται πιο πηχτό από το σκοτάδι της νύχτας.

Ο ταλαντούχος κύριος A.J. Finn

Καλοντυμένος, καλογυμνασμένος, κινηματογραφικά όμορφος, με ένα αστραφτερό χαμόγελο και τρόπους που θα ζήλευαν ακόμη και οι stars του Χόλιγουντ. Ο Dan Mallory, κατά κόσμον A.J. Finn, όμως δε σταματά εκεί: διαθέτει κοφτερό χιούμορ γεμάτο αυτοσαρκασμό που συγκινεί ακόμα και τα πιο ξινά ακροατήρια. Aυτό, όταν δεν επιδίδεται σε προφορικό story telling ικανό να κρατήσει τους θεατές κρεμασμένους από τα χείλια του.

Είναι ένας νέος συγγραφέας που ο Steven King εκθείασε. Ένας ποιοτικός μπεστσελερίστας ο οποίος περνά συνειδητά και υποσυνείδητα μηνύματα μέσα από μία ιστορία προορισμένη να πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα. Με λίγα λόγια, ο A.J. Finn είναι πολύ καλός να είναι αληθινός. Και, ίσως, τελικά, δεν είναι.

Ο Dan Mallory γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, μεγάλωσε στη Σάρλοτ, σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Duke, έκανε μαθήματα υποκριτικής, έζησε στο Λονδίνο, δούλεψε με επιτυχία στον χώρο των εκδόσεων, αφού πρώτα πέρασε μία περίοδο που άλλαζε τις δουλειές σαν τα πουκάμισα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Τον ακολουθούσε μία παράξενη φήμη: έλεγα πολλά, πάρα πολλά ψέματα.

Όταν, τελικά, εμφανίστηκε ως συγγραφέας, αφού κατάφερε μέσα από ένα colpo grosso (το οποίο περιείχε ένα παιχνίδι με κρυμμένες ταυτότητες) να κλείσει ένα πριγκιπικό συμβόλαιο, οι δημόσιες εμφανίσεις που πραγματοποιούσε είχαν κάτι από την αχλή του μύθου: έλεγε απίθανες ιστορίες, έπαιζε με το κοινό, αστειευόταν εξαιρετικά, ήταν ικανός να κάνει το ακροατήριο να κλάψει και να γελάσει μέσα σε ένα λεπτό, φορώντας πάντα ρούχα που τον έκαναν να δείχνει ακόμα πιο όμορφος από ότι ήδη είναι. Κάτι, όμως, ήταν σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Όχι, ο Dan Mallory δεν αποφοίτησε από την Οξφόρδη, δεν ήταν εκείνος που αποφάσισε να εκδοθεί μία ιστορία της J.K. Rowling που όμως κανείς δε γνώριζε ότι εκείνη είχε γράψει, ούτε υπήρξε βιογράφος της κωμικού Tina Fey. Κι όμως, όλα αυτά είναι πράγματα που ισχυρίστηκε στις κατά καιρούς δημόσιες εμφανίσεις του.

Αν τώρα κάποιος σκαλίσει το παρελθόν του, το τοπίο γίνεται ακόμα πιο περίπλοκο – αν όχι σκοτεινό. Υπάρχουν άνθρωποι στον εκδοτικό χώρο που τον θυμούνται να το παίζει Βρετανός και να χρησιμοποιεί ψεύτικη αγγλική προφορά. Ακόμα χειρότερα, κυκλοφορούν αληθινές ιστορίες από την εποχή που ήταν φοιτητής, όταν και ξεπέρασε κάθε όριο όσον αφορά τα κατά συνθήκη ψεύδη: έβγαλε τη μάνα του νεκρή. Ναι, είχε πέρασει καρκίνο – αλλά μέχρι εκεί.

Η μεγάλη λίστα με τα ψέματα δεν έχει τελειωμό. Όποια πέτρα και αν σηκώσεις από τη ζωή του Dan Mallory, θα τη βρεις γεμάτη με ανακρίβειες και κατασκευασμένες ιστορίες.

Όπως μία αφήγηση που τον θέλει να βρέθηκε κλειδωμένος στο υπόγειο μπάνιο ενός σπιτιού· να έμεινε εκεί για μία μέρα σχεδόν· πριν τον βρουν να έχει ανοίξει την πόρτα έχοντας ρημάξει τα χέρια του από την προσπάθεια. Σε κάποια άλλη φάση, υποστήριξε ότι έπασχε και ο ίδιος από καρκίνο. Γενικά, έλεγε οτιδήποτε μπορούσε για να κερδίσει τη συμπάθεια – με έναν κυνικό, υπολογιστικό, σχεδόν αρρωστημένο τρόπο.

Ένας con-artist σε δράση

Μάλιστα, αν δεν ήταν ένα πολύ συγκεκριμένο long-read του New Yorker, ίσως ποτέ να μην είχαμε μάθει αυτές τις αλήθειες. Ο A.J. Finn θα παρέμενε ένας υπερβολικά καλός για να είναι αληθινός συγγραφέας. Σχεδόν χωρίς καθόλου ψεγάδια, αλλά μονάχα συμπαθητικές ιδιότητες. Το συγκεκριμένο άρθρο όμως έβγαλε μέσα από χιλιάδες λέξεις και ενδελεχές ρεπορτάζ όλα τα άπλυτα του Dan Mallory στη φόρα.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι σε κάποια φάση υπήρξαν ακόμα και υπόνοιες ότι το λογοτεχνικό του ντεμπούτο ίσως να αποτελεί προϊόν λογοκλοπής. Οι ομοιότητες με την ταινία Copycat (1995), ένα θρίλερ με πρωταγωνίστρια την Sigourney Weaver, είναι υπερβολικά έντονες για να περάσουν απαρατήρητες. Φυσικά, ως γνωστόν, οι μεγάλοι καλλιτέχνες γνωρίζουν πώς να κλέβουν με αριστοτεχνικό στυλ.

Τι έκανε, λοιπόν, ο A.J. Finn για να αντικρούσει όλες αυτές τις κατηγορίες; Όχι, πολλά, πέρα από το να αποδώσει την αλλοπρόσαλλη αυτή συμπεριφορά του στη διπολική διαταραχή από την οποία πάσχει. Ακόμα και αυτό όμως ελέγχεται, αφού οι ψυχίατροι δεν πιστεύουν ότι τέτοιου είδους συμπεριφορές (όπως οι ψευδείς ιστορίες με σκοπό τη δημιουργία συμπάθειας προς το πρόσωπο του) μπορούν να οφείλονται σε αυτή.

Σε γενικές γραμμές ο Finn έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να διαπράξει το τέλειο έγκλημα όσον αφορά την αυτοπροβολή. Το σχεδίασε, το διέπραξε κι όμως δε βρέθηκε ποτέ με την πλάτη στον τοίχο για όσα έχει πει ή έχει κάνει – τουλάχιστον όχι ακόμη. Το κοινό του παραμένει πιστό και φανατικό, καθώς περιμένει με αγωνία το δεύτερο χτύπημα του μπεστσελερίστα, το οποίο όπως ο ίδιος λέει θα έχει αύρα βικτωριανής εποχής.   

Το τέλειο θρίλερ που βασίζεται στο τέλειο best-seller από τον κύριο τέλειο; Σίγουρα όχι. Οι ρωγμές όμως στο προσωπείο του A.J. Finn αποτελούν μία από τις πλέον γαργαλιστικές ιστορίες που κυκλοφορούν στον κόσμο των εκδόσεων. Ένας ταλαντούχος κύριος Ripley του 21ου αιώνα, που όμως είναι 100% αληθινός.

Ναι, τα όσα έχει διαπράξει μέχρι στιγμής ελέγχονται από ηθικής πλευράς, η ιστορία του όμως είναι τουλάχιστον γοητευτική, άσχετα με το γεγονός ότι φανερώνει τις τρομερές παθογένειες που μαστίζουν τόσο τη show-biz όσο και τον χώρο του βιβλίο.

Αλήθεια, όμως, ποιος δε θέλει να βλέπει έναν ικανότατο con-artist σε δράση;