Αναλύουμε τη χειρότερη εμφάνιση στην ιστορία του 'The Voice'

Ο Πάνος Μουζουράκης δεν είναι ο πιο συμβατικός κόουτς του ‘The Voice’, ας το θέσουμε έτσι κομψά και ευγενικά. Όταν λοιπόν ανέθεσε στους παίκτες της ομάδας του, Ross Hill και Παύλο Κίτση, να τραγουδήσουν το ‘Chop Suey’ των System of a Down, μου έκανε μεν εντύπωση, αλλά δεν έπεσα κι απ’ τα σύννεφα.

Και μου έκανε εντύπωση όχι επειδή είναι κανένα ψαγμένο τραγούδι, αλλά επειδή αντικειμενικά, είναι πάρα πάρα πολύ δύσκολο να το ερμηνεύσεις. Ορίστε, άκουσε την κανονική εκτέλεση στην -απίθανη- περίπτωση που δεν το ξέρεις και θα καταλάβεις:

Τραγουδάρα, αλλά ζόρικο, ΟΚ. Θαρραλέα επιλογή για battle σε μουσικό διαγωνισμό. Αλλά γίνεται, μπορεί να το τραγουδήσει κάποιος με αξιοπρέπεια, κι ας μην είναι ούτε ο Serj Tankian, ούτε ο Daron Malakian, ούτε κάποιο τεράστιο όνομα του χώρου. Να, ορίστε κι η απόδειξη:

Έπρεπε όμως να κάνει μια έρευνα ο Πάνος. Να ψάξει, να ρωτήσει. Να δει ότι στο παρελθόν έχει ρεζιλευτεί κόσμος προσπαθώντας να το πει στο συγκεκριμένο παιχνίδι.

Αλλά όχι. Εκεί αυτός. Αγύριστο κεφάλι. Τους έστειλε στη σκηνή σαν πρόβατα επί σφαγή. Και ο Ross με τον Παύλο μας χάρισαν 3,5 λεπτά αγνής ανατριχίλας. Δεν ξέρω αν είσαι έτοιμος, αλλά ήρθε η ώρα να δεις αυτή την τρομερά άτυχη στιγμή που πιθανότατα θα σε στοιχειώσει για πάντα.

Μια στιγμή την οποία ο Γιώργος Καπουτζίδης προλόγισε ως “την πιο ροκ μονομαχία της βραδιάς“. Πού να ήξερε. Μετά βέβαια προέβλεψε ότι η σκηνή θα πάρει φωτιά, κάτι που αν το σκεφτούμε τώρα, ίσως να ήταν το μόνο που θα μπορούσε να τους γλιτώσει από αυτό που θα ακολουθούσε, αλλά δυστυχώς για όλους, αυτό δεν έγινε. Οι δύο άνδρες, με διαφορά ύψους αντίστοιχη με αυτή του Μπακατσιά με τον Τάρλατς, βγήκαν, ο Μουζουράκης έσφιξε γροθιές, τα πρώτα riffάκια ακούστηκαν και η μαγεία ξεκίνησε. Να σημειωθεί ότι ενώ βλέπουμε τη σύντροφο και τους φίλους του Ross, δεν βλέπουμε κανέναν από την πλευρά του Παύλου. Κανένας δεν άντεχε να ζήσει αυτό το θέαμα από κοντά, πράγμα που δείχνει πόσο τον αγαπάνε.

Ώπα, ώπα, ώπα. Παύλο. Ώπα. Εντάξει, δεν είναι εύκολο να τραγουδήσεις τόσο γρήγορα με το στιλ του Tankian, αλλά τι είναι αυτό; Δεν προσπαθείς καν. Ενώνεις φθόγγους και λες απλά την κατάληξη της τελευταίας λέξης.

Αχ, αυτός ο στίχος ”ατσουφιου αλιοφφξ φέιμπλε”, πάντα με ανατρίχιαζε. Aλλά αγαπημένος μου θα είναι πάντα ο ”αρνβδξφ σξφρεβρ α λιρ σέικαπ”. Έγραψε ο τύπος. Άφησε κι έναν στίχο να περάσει, έτσι για τη φάση.

Τη ίδια στιγμή, ο Ross από μέσα του σίγουρα πανηγυρίζει που έπρεπε απλά να πει τους ψιθύρους. Και “θα σας φάω τις ψυχούλες” να ψιθύριζε εκεί, δεν θα ασχολιόταν κανένας. Η αρχή του πιο μελωδικού κομματιού του τραγουδιού, είναι πάντως πιο ενθαρρυντική.

OK, εδώ είναι κι οι δύο αξιοπρεπέστατοι και η αλήθεια είναι ότι ο κόουτς κάνει ό,τι μπορεί για να τους προστατεύσει. Αρχικά κάνει σαν να ραπάρει και μετά αρχίζει να μιμείται πράγματα τα οποία ξεκάθαρα δεν έχει ιδέα να κάνει, όπως το να παίζει ντραμς και κιθάρα. Τη δουλειά του πάντως την κάνει, ασχολούμαστε με αυτόν. Ο Παύλος το αισθάνεται και ουρλιάζει. Κάμερα πάλι στον Παύλο, γρήγορα.

Πρέπει να παραδεχτούμε ότι στο δύσκολο κομμάτι, ο Ross είναι πολύ πιο αξιοπρεπής από τον Παύλο, που τώρα ψιθυρίζει και βρήκε την υγειά του, αφού κανείς δεν ακούει αν και τι λέει. Το κοντινό στον Μουζουράκη και το τραγούδι του μέσα στην κάμερα εντελώς αχρείαστο, αλλά ΟΚ, οτιδήποτε βοηθάει να μην ακούμε αυτό που γίνεται στη σκηνή ευπρόσδεκτο είναι, ακόμα και πλάνο με αντιλόπη να τρώει λιοντάρι θα ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα.

Κορυφαία στιγμή, το κοντινό στους συγγενείς του Ross. Οι άνθρωποι υποφέρουν, είναι στεναχωρημένοι, θέλουν να τελειώσει.

Πριν:

Μετά:

Kill me, kill me now.

Ο Μουζουράκης είναι ο μόνος που περνάει τέλεια εκείνη τη στιγμή, χορεύει, τραγουδάει, κοπανιέται, ουρλιάζει. Η Παπαρίζου δίπλα του πάλι, μοιάζει να έχει αναθεωρήσει όλες τις αποφάσεις της ζωής της τα τελευταία 30 χρόνια.

Και κάπου εκεί, έρχεται το ουρλιαχτό του Παύλου να επανακαθορίσει τη λέξη ανατριχίλα. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Όπως λέει κι ο στίχος “αγκοσυφου επ αντου λα τσέκαπ“.

Κάπου εκεί μετά το φάδερ με την ψιλή φωνή έπρεπε να πέσει πλάνο Θεού ενοχλημένου που κάτι απροσδιόριστο τον ξύπνησε και ταυτόχρονα ο στίχος ‘Father why have you forsaken me?” μοιάζει πιο ταιριαστός από ποτέ. Ακούμε περισσότερο αναψοκοκκινισμένο Μουζού παρά το δίδυμο και η παρακάτω εικόνα τα συνοψίζει όλα:

Το δίδυμο μοντάς-μεταλλάς σιγά-σιγά φτάνει στο τέλος μιας εμφάνισης που έχει ήδη γραφτεί στην τηλεοπτική ιστορία και η ανακούφιση όλων συνοψίζεται σε αυτή τη φωτογραφία του έρημου του κιθαρίστα (με διόρθωσαν ότι είναι μπασίστας, συγγνώμη για όλα, πραγματικά είναι το τελευταίο που πρόσεξα μέσα στο σοκ μου):

Και επιτέλους, φτάνουμε στο τέλος αυτού του ντουέτου, τι ζήσαμε ε;

Εκτός από το “τι έγινε;” του Καπουτζίδη που νομίζω είναι κάτι που σκεφτήκαμε όλοι και το γέλιο του Μαραβέγια που δεν ξέρω αν βρήκαμε το κουράγιο να το βγάλουμε, θα κλείσουμε με μερικές χαρακτηριστικές φωτογραφίες, που αξίζουν όσο χιλιάδες λέξεις. Πάντα τέτοια.