Αναζητώντας το ιδανικό soundtrack για το ρεβεγιόν
Μία βόλτα σε hi tech δισκάδικα για τα απαραίτητα βινύλια πριν την Πρωτοχρονιά. Λίγη ηχητική πρωτοπορία δίπλα στα μουσικά έκτροπα του ρεβεγιόν δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
- 29 ΔΕΚ 2021
Στο τέλος αυτό που μένει είναι η μουσική. Όλα τα υπόλοιπα αναλώνονται ή καταναλώνονται: τα ποτά τελειώνουν, τα φαγητά μπαίνουν στην κατάψυξη, οι φιλικές συζητήσεις μετατρέπονται σε βαρετές κουβέντες μέσα σε ελάχιστες ώρες. Οι μελωδίες όμως που συνόδευσαν το ρεβεγιόν μένουν πάντα εκεί – παγωμένες μες στον χρόνο, σαν ένα λαμπερό αντικείμενο στο κενό του διαστήματος.
Ζούμε σε εποχές που η μουσική -ή έστω η μουσική βιομηχανία- πνέει τα λοίσθια. Για να υπάρξει ένα μουσικό γεγονός, δεν αρκεί πια να βγάλει δίσκο κάποιος σπουδαίος καλλιτέχνης. Θα πρέπει αυτό το άλμπουμ να κάνει κάτι εξωμουσικό για να αποτελέσει είδηση: όπως να προκαλέσει παγκόσμια έλλειψη σε βινύλια (ότι έκανε η Adele φέτος με άλλα λόγια) ή να γίνει μέρος ενός deal που αξίζει 500 εκ. δολάρια (ό,τι υπέγραψε δηλαδή ο Bruce Springsteen πριν λίγο καιρό).
Στο ενδιάμεσο, αν εξαιρέσει κανείς την trap, η μουσική έχει χαμηλώσει πολύ το volume. Κι όμως, ακόμα και οι πιο αδιάφοροι άνθρωποι για αυτήν, ανεβάζουν την ένταση στο ρεβεγιόν φτιάχνοντας ένα αποχαιρετιστήριο soundtrack για τη χρονιά που φεύγει – ιδανικά βάζοντας βινύλια στο πικάπ.
Υπάρχει, λοιπόν, ένα μικρό γαλατικό χωριό από φανατικούς συλλέκτες βινυλίων εκεί έξω, οι οποίοι συνεχίζουν να δίνουν πνοή σε αυτό που λέμε δισκογραφία. Εκείνοι πάντα κάνουν μία βόλτα τέτοιες μέρες στα δισκάδικα με σκοπό να ντύσουν μουσικά την Πρωτοχρονιά τους. Μήπως να τους ακολουθούσες;
Στα hi-tech δισκάδικα της πόλης
Τα δισκάδικα συνεχίζουν σε πείσμα των καιρών να παραμένουν ανοιχτά, όχι μόνο στο κέντρο αλλά και στις συνοικίες. Τα βινύλια τους έδωσαν τα τελευταία χρόνια νέα πνοή. Έτσι, είδαμε να ξεπηδούν σχεδόν από του πουθενά πολύ ενδιαφέρουσες προσπάθειες αρκετά μακριά από τις mainstream λογικές.
Αν λοιπόν το να περάσεις άλλη μία πρωτοχρονιά με κλασικά tunes στους ρυθμούς του Frank Sinatra σου ακούγεται τελείως τετριμμένο, μπορείς να περάσεις μία βόλτα από το Underflow Record Store Gallery (Καλλιρρόης 39). Χωμένο κάπου ανάμεσα στα μαγαζιά με ανταλλακτικά αυτοκίνητων και τις πολυκατοικίες του Nέου Kόσμου, αποτελεί μία πραγματική μουσική όαση.
Για πολλούς από εμάς η γνωριμία ήρθε μέσα από τα πολύ ιδιαίτερα μουσικά events που διοργάνωνε παλιότερα αλλά και την περιβόητη έκθεση με τις μάσκες που κοσμούσε τον χώρο. Σε κάθε περίπτωση εδώ μπορεί να βουτήξεις για τα καλά στον κόσμο της world music: από την Αφρική μέχρι το Περού υπάρχουν διαμάντια για ένα πολύ διαφορετικό ρεβεγιόν.
Αν πάλι θες να στήσεις ένα πάρτι σε σπίτι και αναζητάς κάτι διαφορετικό πριν τις ένοχες disco απολαύσεις και τα σκυλάδικα, ιδού: το HOMCORE (Βουλής 38 και Ηπίτου) είναι το δημιούργημα ενός μπαρουτοκαπνισμένου DJ της σκηνής της Αθήνας και θα σε μυήσει σε underground ηλεκτρονικούς ήχους.
Φέτος, δε χρειάζεται να βάλεις απλά ένα «χαλί» να παίζει. Λίγη μουσική πρωτοπορία πριν τα καθιερωμένα μουσικά έκτροπα του ρεβεγιόν δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Σε περίπτωση πάλι που θα ήθελες να συνδυάσεις τη βόλτα στα δισκάδικα με κάτι διαφορετικό, το LoFi Concept (Οδυσσέα Ανδρούτσου 38, Κουκάκι) είναι εδώ για σένα. State of the art δισκάδικο ή κατάστημα μικροαντικειμένων και κοσμημάτων; Και τα δύο. Έτσι, μπορείς να αγοράσεις βινύλια σε hip hop, funk και R n’ B ρυθμούς μαζί με δώρα που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα.
Κλείνοντας, αν είσαι από εκείνους τους αμετανόητους τύπους της κλασικής ροκ και heavy υπάρχει πάντα ο Ζαχαρίας (Ηφαίστου 20) στο Μοναστηράκι για να βρεις επιτέλους εκείνο το σπάνιο EP που έψαχνες. Άλλωστε, αναζητώντας το ιδανικό soundtrack για το ρεβεγιόν μπορείς πάντα να πέσεις πάνω σε κρυμμένα διαμάντια.
