(Αντρικό) ποτό με καλαμάκι ή χωρίς;

Όλα ξεκίνησαν μία ωραία ατόφια καλοκαιρινή πρωΐα του Ιουλίου. Αν δεν κάνω λάθος, έβρεχε καταρρακτωδώς. Στο γραφείο, για να είμαστε και εντός κλίματος, συζητούσαμε περί ανέμων και υδάτων. Δεν θυμάμαι ακριβώς πώς βρέθηκε στο προσκήνιο το θέμα “Άντρας με καλαμάκι στο ποτό” ωστόσο, επιβεβαιώνω ότι αμά τη εμφανίσει του, άστραψε και βρόντηξε. Κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.

*Προτεινόμενο soundtrack περιγραφής θα μπορούσε να είναι και το “Αρχίζει το Ματς” του Λουκιανού Κηλαηδόνη*

Τάχθηκα αμέσως στους ‘κατά’, όπως επιβεβαιώνει και ο καλαμακιοφόρος Κωνσταντίνος παρακάτω. Γιατί αλήθεια, δεν βρίσκω την παραμικρή αφορμή για το αντίθετο και γιατί -ακόμα πιο αλήθεια- η εκάστοτε συναναστροφή μου με άντρα που πίνει το ποτό του με καλαμάκι μου προκαλεί μειδίαμα. Άλλοτε έντονο και άλλοτε ισχνό. Αν δε, τον πετύχω πάνω στη φάση που πιθανότατα ασυναίσθητα, το μασουλάει, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Δεν τα πάω καλά με την αυτοσυγκράτηση, το ομολογώ.

Αλλά να σου πω κάτι; Δεν φταίω. Το θέαμα είναι τουλάχιστον αστείο. Όχι γελοίο, μην προσβάλεσαι σε περίπτωση που είσαι ένας από αυτούς (ξέφυγε από αυτή τη μάστιγα, ευχή και κατάρα σου δίνω). Αστείο και κάπως κωμικοτραγικό να βλέπεις έναν άντρα ανεξαρτήτως στυλ ή φιλοσοφίας να πιπιλάει ένα καλαμάκι ή να παίζει με την πολύχρωμη ομπρελίτσα του ποτού του ή να μαδάει εκείνη τη διακοσμητική οδοντογλυφίδα ποτού με τις κολλημένες φωσφοριζέ σερπαντίνες.

Πριν περάσω στα αγόρια και στη δική σου τοποθέτηση επί του θέματος, θα ήθελα να επικαλεστώ τους διάφορους ζεν πρεμιέ, γόηδες, Δον Ζουάν, γυναικοκατακτητές, τέλος πάντων ας μην κολλήσουμε στο χαρακτηρισμό, όλων των μέχρι τώρα εποχών. Ποιος από αυτούς είχε σκηνή με ποτό με καλαμάκι;

Είδες εσύ ποτέ τον “Τζέιμς, όου, Τζέιμς” να πιπιλίζει το καλαμάκι του;

Είδες μήπως τον Ντον;

Αυτά από μένα, μαζί με ένα ας το πούμε σπόιλερ για αυτό που ακολουθεί: Αν οι φωτογραφίες των υποστηριχτών του καλαμακίου που ακολουθούν σε εντάξουν στους υπέρ, τότε i rest my case.

Με καλαμάκι (και περήφανος γι’ αυτό) ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Δεν καταλαβαίνω την έκρηξη σας. Ποιος έχει αποφασίσει ότι ο άντρας δεν μπορεί να χρησιμοποιεί καλαμάκι στο ποτό του; Πέρα από την Έρρικα, η οποία από την αρχή πήρε ξεκάθαρη θέση και χαρακτήρισε αστείο το θέαμα ενός άντρα με καλαμάκι, τα ίδια ακούω συχνά από την παρέα μου, κάθε φορά που αναγκάζω την σερβιτόρα να επιστρέψει προκειμένου να μου φέρει το καλαμάκι. Συγγνώμη κιόλας, αλλά εμένα με βολεύει το καλαμάκι. Κατεβάζω το τζιν μου πιο γρήγορα και πιο εύκολα, έχω κάτι να δαγκώνω όταν αισθάνομαι αμήχανα και δεν έρχομαι και σε άμεση επαφή με το ποτήρι, το οποίο δεν ξέρω πόσο καθαρό είναι. Μπόνους: Με βοηθάει να ξεχωρίσω το ποτό μου και αποφεύγουμε τα μπερδέματα. Beat that.

Χωρίς καλαμάκι ο Στέφανος Τριαντάφυλλος

Το να πίνει άντρας ποτό με καλαμάκι νομίζω ότι έχει απαγορευτεί ακόμη και στο… wait for it…. ακόμη και στο…. ναι, ναι ακολουθεί αυτό που φαντάζεστε… στο Καλαμάκι. Αν θυμάμαι ο θεσμός καλαμάκι στο ποτό ξεκίνησε για να μην χαλάνε τα κορίτσα το κραγιόν τους. Και συνεχίστηκε επειδή κάποιος είχε πει ότι “αν πινεις με καλαμάκι σε χτυπάει περισσότερο”. Προφανώς αυτός ο κάποιος το είχε πει την εποχή που το να σε χτυπάει το ποτό ήταν κάτι καλό. Όχι ότι κι εγώ δεν έχω πιει με καλαμάκι. Το έκανα για παράδειγμα για να βάλω το ποτό στο πέτο και να βγάλω αυτή την χαζή φωτογραφία.

Το κάνω για χάρη των ντάκιρι(ζ). Πως αλλιώς να το πιεις το ντάκιρι σαν άνθρωπος διάολε; (Diego’s στη Μαδρίτη – Δεν ξεχνώ). Τι εννοείς είναι γυναικείο ποτό; Τι εννοείς ότι πρέπει να σταματήσω; Τι εννοείς ότι μιλάει η ζάχαρη και όχι η λογική; Ναι, αλλά είναι σαν γρανίτα! Και σε ποιον δεν αρέσει η γρανίτα; Τι εννοείς το κανονικό ντάκιρι δεν είναι σαν γρανίτα; Τι εννοείς ότι πρέπει να σταματήσω αυτό το αστείο με τις ερωτήσεις; Με το πέρασμα των χρόνων πάντως ανακάλυψα ότι το ντάκιρι δεν είναι έτσι, οπότε διαγράφεται και ο μοναδικός λόγος να χρησιμοποιείς καλαμάκι. Όταν ζήτησα πχ ένα στο Baba au rum ο τύπος πίσω από το μπαρ μόνο που δεν μου πέταξε το σέικερ στο κεφάλι. Τέλος πάντων. Αν είναι να πιεις ντάκιρι ή άλλο γυναικείο κοκτέιλ κάντο σωστά και βάλε καλαμάκι (για να μη χαλάσει το κραγιόν σου), Διαφορετικά άσε το ποτήρι να κάνει όλη τη δουλειά. Και για να μην τραβήξει πολύ η κουβέντα υπάρχει και το ατράνταχτο επιχείρημα με τη μπύρα, η οποία λέει πάντα όλη την αλήθεια. Θα έπινες τη μπύρα σου με καλαμάκι;

Χωρίς καλαμάκι ο Ηλίας Αναστασιάδης

Το καλαμάκι έχει επινοηθεί για ροφήματα όπως η σοκολάτα (που πίνω), ο φραπές ή ο φρέντο (που δεν πίνω) και το ice tea (που έπινα κατά κόρον, αλλά βαρέθηκα). Οι πίνοντες το ποτό τους με καλαμάκι είναι σπάνια παιδιά, παραδομένα στην αισθητική του γιόλο και της street μοδός. Δεν θα μου έκανε εντύπωση αν τους έβλεπα να πίνουν του νερό τους ή την μπύρα (!!!) με καλαμάκι. Από αυτούς μπορείς να τα περιμένεις όλα. Αυτοί μπορεί να κατέβουν να αγοράσουν την εφημερίδα τους φορώντας σακάκι. Τι να κάνουμε; Να τους βάλουμε φυλακή; Όχι βέβαια. Είναι φίλοι μας και πρέπει να τους σταθούμε. Θα μου πεις, δηλαδή ρε Αναστασιάδη, το μοχίτο το πίνεις χωρίς καλαμάκι; Με καλαμάκι το πίνω, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Μια φορά δοκίμασα χωρίς και κόντεψα να πνιγώ με τον δυόσμο. Ε, δεν ξαναπήρα μοχίτο, τόσο απλά. 

Χωρίς καλαμάκι ο Μανος Χωριανοπουλος

Έχω ενα σοβαρό πρόβλημα. Όλες οι συνήθειες, οι συνδέσεις ή οι απορρίψεις που για άγνωστους λόγους έκανα μικρός με ακολουθούν μέχρι σήμερα. Το καλαμάκι το έχω συνδέσει με γάλα και αναψυκτικά και όχι με αλκοόλ. Το γιατί ειναι δύσκολο να το απαντήσω. Όταν απαντήσω ικανοποιητικά στο γιατί δεν θα φάω ποτέ ελιές θα πάω και στα καλαμάκια. Αναγνωρίζω ότι τα περισσότερα κοκτέιλ το θέλουν το καλαμάκι τους και ο μπαρμαν πρέπει να κανει και τους στολισμούς του και τα ακροβατικά του, αλλά αν το Old Fashioned μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτό, το ίδιο ισχύει και με μένα.

Χωρίς καλαμάκι ο Θέμης Καίσαρης

Αν πίνω το ποτό μου με καλαμάκι. Μάλιστα. Δηλαδή τι ποτό είναι αυτό που πίνεται με καλαμάκι; Κοκτέιλ; Και τι είμαι να πίνω κοκτέιλ, ξαναμμένη πελάτισσα στο μπαρ που σερβίρει ο Τομ Κρουζ; Για χρόνια έπινα μόνο ουίσκι σκέτο, χωρίς πάγο, πλέον πίνω και βότκα. Αυτά και τέλος, μαζί βέβαια με την εκάστοτε μπύρα. Το καλαμάκι που κολλάει σ’αυτά;

Η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα κάποιον να πίνει με καλαμάκι σε έξοδο ήταν στα τέλη των 90’ς όταν η Βάνα Μπάρμπα έπινε όλο το βράδυ στα μπουζούκια μια κόκα-κόλα απ’το γυάλινο μπουκάλι με καλαμάκι, ένα θέαμα που ενθουσίαζε όποιον την κοιτούσε. Πλέον βλέπω κοπέλες να πίνουν τα πάντα με καλαμάκι, είτε για να μη χαλάσει το κραγιόν, είτε γιατί τα πάντα, ποτήρια και μπουκάλια, είναι βρώμικα. Μπράβο τους και εις ανώτερα.

Αν είναι κακό να πίνουν πλέον και οι άντρες με καλαμάκι; Όχι, δεν είναι. Όπως δεν είναι οι αποτριχώσεις, τα βγαλμένα φρύδια, τα ντεκολτέ μέχρι τον αφαλό κι η ατάκα “από κοκτέιλ τι έχετε”. Ο καθένας κάνει ο,τι νομίζει.

Με καλαμάκι γιατί ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ο Χρήστος Χατζηιωάννου

Τα ποτά που πίνω με καλαμάκι πρέπει να είναι 1 στα 30. Άρα αν έπρεπε να απαντήσω ξερό αν πίνω ποτά με καλαμάκι ή όχι θα έπρεπε μάλλον να πω όχι. Αλλά εδώ που μπορώ να τεκμηριώσω τη θέση, θα πω αυτό που πιστεύω. Το ποτό είναι μια υπόθεση καθαρά προσωπική. Παίρνεις παραδείγματα, έμπνευση και συμβουλές από άλλους αλλά σε κάθε περίπτωση είναι αυτό που αρέσει σε εσένα που μας νοιάζει. Μπορεί στο whiskey σου να θες λίγο νερό και όχι πάγο, μπορεί τα cocktail σου να έχουν όλα αλάτι και ζάχαρη στο χείλος του ποτηριού οπότε να πίνεις από εκεί, μπορεί να σου αρέσει να βγάζεις selfies με το καλαμάκι και hash tags #teasemetouchme. Ποιοι είστε εσείς κύριοι βαρβατάντρες που θα πείτε στον άλλον να πίνει χωρίς καλαμάκι; Ποτά πλέον σε αυτή τη ζωή πίνω κατά 95% σκέτα. Ένα καλό ρούμι, μια ωραία λευκή τεκίλα, ένα gin καθαρό σαν νερό. Αλλά εκείνες τις σπάνιες φορές που θα προτιμήσω ένα cocktail γιατί πίσω από τη μπάρα βρίσκεται κάποιος που σέβεται τον όρο cocktail και έχει δώσε τη ζωή του στα ποτά, αν θέλω να βάλω καλαμάκι, θα βάλω. Και ομπρελίτσα μη σου πω. Και θα φάω και τον ανανά που έχει γαρνιτούρα έτσι για τη λιγούρα.

ps: Η φωτό πρέπει να είναι 2003 ή 2004. Τα καλαμάκια είναι δύο, ένα για το στόμα κι ένα για το ρουθούνι.

Και ένα υστερόγραφο από μένα: Προφανώς και μπορείς να πίνεις το ποτό σου όπως θέλεις. Αρκετά με τους περιορισμούς. Ωστόσο αν το κάνεις, τουλάχιστον φρόντισε να το χρησιμοποιείς όσο πιο διακριτικά γίνεται. και προς Θεού, πέτα τις ομπρελίτσες, “Είναι τρελοί αυτοί οι barmen“.