Από τη Μικρή Γοργόνα ως το Lion King: Τα 21 live-action remakes της Disney, από το χειρότερο στο καλύτερο
- 27 ΜΑΙ 2023
Με αφορμή την κυκλοφορία του Η Μικρή Γοργόνα, κοιτάμε όλες τις live-action μεταφορές των παραμυθιών της Disney και τις κατατάσσουμε, από τη χειρότερη στην καλύτερη.
21. Alice Through the Looking Glass
Υπάρχει ο μαξιμαλισμός, υπάρχει και η εξάντληση.
20. 102 Dalmatians (2000)
Η Glenn Close εξακολούθησε να είναι μία εκπληκτική Cruella, όμως η ταινία ακολούθησε ακριβώς τόσο στενά τον βηματισμό του 101 Dalmatians που δεν ανέπνεε καθόλου.
19. Maleficent: Mistress of Evil
Πολύ λίγη Maleficent, πολύ παραπανίσιο CGI.
18. Pinocchio
Ο Tom Hanks ήταν αξιολάτρευτος, το Pinocchio όμως μετά βίας έμοιαζε με αληθινή ταινία με λόγο ύπαρξης.
17. The Lion King
Μία από τις επικερδέστερες ταινίες όλων των εποχών είναι πιο άψυχο κουφάρι και από αυτό του Mufasa.
16. Alice in Wonderland
Το remake της Disney από το 2010 που έγινε άμεσα υπεύθυνο για την εμμονή του στούντιο με τις live-action μεταφορές των παραμυθιών του. Η επιτυχία της ταινίας ήταν ασύλληπτη στη χρονιά της, όμως το καλλιτεχνικό στιλ του Tim Burton είχε συνδυαστεί με ακαλαίσθητο CGI και μία ιστορία χωρίς νόημα.
15. Maleficent
Η πρώτη κακιά της Disney με τη δική της αναθεωρητική ιστορία είχε τέτοια επιτυχία στο box office που θα ακολουθούσαν, υποτίθεται, και άλλα τέτοια ρεκτιφιέ. Τελικά προς ώρας έχουμε μείνει μόνο με το Cruella που θα βρεις ψηλότερα. Το Maleficent θα δοκίμαζε στα χαρτιά κάτι διαφορετικό, δεν κατάφερε όμως να μη μοιάζει με κάτι που έχεις ξαναδεί σε όλη του τη διάρκεια. Έχοντας πει αυτό, υπάρχει σίγουρα αξία στην Angelina Jolie στον ομώνυμο ρόλο, στη χημεία της με την Elle Fanning, και στην αλληγορία της ταινίας για τον βιασμό.
14. Dumbo
Είναι αναμφίβολο πως εδώ και πολλά χρόνια ο Tim Burton δεν είναι εκεί που ήταν δημιουργικά, όμως στο Dumbo παρέδωσε ένα αποφασιστικά σκοτεινό remake μίας εκ των πιο θλιμμένων ιστοριών της Disney. Παραμένει υποτιμημένο.
13. Lady and the Tramp
Ο Justin Theroux και η Tessa Thompson είναι γοητευτικότατοι στις ερμηνείες τους, όμως η ιδιότυπη μαγεία του πρωτότυπου του 1955 είναι άφαντη εδώ. Η ταινία ωστόσο είναι τόσο γλυκιά και απλή που δεν μπορεί να βαπτιστεί ως cashgrab.
12. Beauty and the Beast
Ο τόνος εδώ είναι camp – το οποίο θα ήταν μία κάποια επιλογή εάν το έκαναν καθαρόαιμα – έτη φωτός μακριά από τον συγκινητικό, διασκεδαστικό ρομαντισμό και τον γοτθικό τρόμο της ταινίας του 1991. Τα μουσικά νούμερα υπονόμευσαν ένα από τα καλύτερα σάουντρακ των τελευταίων 50 ετών, η διαφημισμένη gay στιγμή δεν ήρθε ποτέ και το φεμινιστικό twist με τις εφερεύσεις της ηρωίδας έμοιαζε κατασκευασμένο.
Η Emma Watson ωστόσο είναι υπέροχη Belle (δεν μπορούσε όντως να τραγουδήσει ή έφταιγε το overprocessing;), το νέο τραγούδι του πρίγκιπα ήταν στο repeat για καιρό και οι Hogwarts πινελιές στο κάστρο ήταν πανέμορφες.
11. Aladdin
Είχα ενθουσιαστεί με την πρόσληψη του Guy Ritchie για το Aladdin. Δεν είναι μεταξύ των αγαπημένων μου σκηνοθετών, όμως η επιλογή του υπονοούσε ότι η Disney είχε σκοπό να επιτρέψει σε δημιουργούς με ταυτότητα να αφήσουν το στίγμα τους στα remakes. Guy Ritchie δεν είδα ωστόσο παρά ελάχιστα στην ταινία.
Είδα όμως δύο χαρισματικά leads και ένα αναπάντεχα καλό Genie.
10. The Little Mermaid
Δεν έμοιαζαν, ούτε ένιωθες ότι είναι αληθινές οι εικόνες του. Τα μουσικά νούμερα επίσης δεν μεταφράστηκαν καλά στο live-action και είναι ένα σταθερό πρόβλημα της Disney αυτό, με εξαίρεση το Part of Your World. Η Halle Bailey όμως είναι σταρ και μία πολύ άξια Ariel.
9. Mulan
Εντυπωσιακές χορογραφίες, πλούσια visuals, καλή ερμηνεία από τη Liu Yifei, μία Gong Li που πάντα τα κάνει όλα καλύτερα. Ελάχιστο diversity ωστόσο πίσω από την κάμερα και μία διαχείριση της κινέζικης κουλτούρας στο επιδερμικό επίπεδο της εμμονής με την τιμή, όπως πολύ συχνά κάνει το Χόλιγουντ.
8. 101 Dalmatians (1996)
Η Glenn Close είναι το καλύτερο live-action casting που έχει κάνει ποτέ η Disney.
7. Peter Pan and Wendy
Η Χώρα του Ποτέ φαίνεται αληθινή, η μαγεία μοιάζει αληθινή, ο Peter και η Wendy ήταν τέλειοι, το ίδιο και ο Jude Law. Υπάρχει η αίσθηση όμως πως το πρότζεκτ του David Lowery κρατήθηκε πίσω. Δεν φτάνει στα ύψη που θα μπορούσε να φτάσει και το πακετάρισμά του για Disney+ σίγουρα δεν βοήθησε.
6. Christopher Robin
Δίκαιη υποψηφιότητα για Όσκαρ Εφέ και ο πιο αξιολάτρευτος Winnie που έχουμε δει. O Ewan McGregor κάνει επίσης ό,τι μπορεί για να υπηρετήσει έναν μισοψημένο χαρακτήρα.
5. Cruella
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση η ηρωίδα της συγκεκριμένης ταινίας, όποια και αν είναι τα ελαττώματά της, να καταλήξει ποτέ στη ζωή της να γδέρνει κουτάβια. Αυτό έρχεται ως αποτέλεσμα της ανάγκης της Disney να ξεδοντιάζει τις Big Bads του για να τις κάνει αντι-ηρωικές.
Η Emma Stone περνάει εκπληκτικά ωστόσο και αυτό βγήκε προς τα έξω, η Emma Thompson επίσης, τα κοστούμια είναι πραγματικός χαρακτήρας της ταινίας και το σάουντρακ δεν σε αφήνει να βαρεθείς.
4. The Jungle Book (1994)
Η ταινία του 1994 είναι πρακτικά το πρώτο live-action remake της Disney. Έλα για την campy δράση, μείνε για τον Jason Scott Lee που θα σε κάνει να κλάψεις.
3. Pete’s Dragon
Ο David Lowery είναι ξεχωριστός γιατί μπορεί να κάνει το Pete’s Dragon, το Green Knight και The Old Man and the Gun με την ίδια φροντίδα και τεχνική. Το live-action Pete’s Dragon είναι ατόφια γλύκα, έχει ψυχή που συνοδεύει τα ολόσωστα εφέ του.
2. The Jungle Book (2016)
Το πιο συχνό πρόβλημα με τα Disney live-action remakes είναι ότι ξεσηκώνουν τόσο πιστά τις ορίτζιναλ ταινίες, που δεν έχουν αυτόνομο λόγο ύπαρξης πέραν του box office. Το Jungle Book του Jon Favreau είναι η εξαίρεση: Ξεπατικώνει μεν, αλλά διατηρεί τη γοητεία του αρχικού φιλμ και το κέφι των τραγουδιών, και τα συνοδεύει με ένα masterclass πάνω στα οπτικά εφέ.
1. Cinderella
Αν μισοκλείσεις τα μάτια όταν προκύπτουν τα κακοφτιαγμένα CGI ζωάκια, το Cinderella γίνεται μία καλή ισορροπία έμπνευσης μεταξύ της ορίτζιναλ ταινίας και του παραμυθιού-πηγής, και ενός οργανικού εμπλουτισμού της ιστορίας μαζί με την επίσης οργανική χημεία του κεντρικού ζευγαριού. Ήταν ένα από τα πρώτα remakes της νεότερης περιόδου της Disney, πριν ακινητοποιηθεί σχεδόν τελείως η φόρμα τους, και φαίνεται.
