Και Legion και Arrow: Στη σειρά όλες οι υπερηρωικές σειρές της χρονιάς
- 16 ΑΥΓ 2017
Δεν είναι όλοι οι υπερήρωες ίδιοι. Πχ ο Flash και η Supergirl μπορούν να τραγουδάνε, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Επίσης κάποιοι είναι fun, κάποιοι ήταν fun και τώρα σοβάρεψαν, κάποιοι ήταν ολοσόβαροι αλλά στην πορεία μαλάκωσαν, κάποιοι παίζουν καλά με άλλους και άλλοι κινούνται αυστηρά σόλο, και τέλος υπάρχει κι ο Iron Fist.
Η τηλεόραση είναι γεμάτη με υπερήρωες αυτή τη στιγμή, σε σημείο που μπορούμε να κάνουμε τοπ-10 σειρών χωρίς καν να έχουν παιχτεί φέτος σεζόν ‘Daredevil’ και ‘Jessica Jones’. Κι αυτό εν μέσω ενός τυφώνα ανακοινώσεων για ένα σωρό νέες προσθήκες που θα έρθουν του χρόνου, από βαρύ πυροβολικό τύπου X-Men μέχρι αγαπημένους περιφερειακούς ήρωες σαν τους Cloak & Dagger ή τους Runaways.
Κάτι μας λέει, εν ολίγοις, πως αυτού του τύπου η λίστα δε θα είναι one-off.
Η παραδοσιακή τηλεοπτική σεζόν λοιπόν ολοκληρώθηκε για φέτος με τα Πάρα Πολλά Φινάλε του Μαϊου, τα υπερηρωικά του CW μπήκαν πια όλα στο Netflix για χαλαρούς καλοκαιρινούς μαραθωνίους (ένα από αυτά το βάλαμε και στην αντίστοιχη λίστα μας στην αρχή του καλοκαιριού), και σε λίγες μέρες οι ‘Defenders’ δίνουν μια πρώτη εκκίνηση στη νέα σεζόν, οπότε να μια καλή στιγμή να βάλουμε όλα τα περσινά σε μια σειρά, να δούμε τι κάναμε.
11, Iron Fist
Με τσαντίζει το whitewashing αλλά ακόμα περισσότερο με τσαντίζουν οι σκηνές δράσης που μοιάζουν να γυρίστηκαν από μια παρέα 14χρονων στο διάλειμμα ανάμεσα σε Γλώσσα και Μαθηματικά. Χαίρομαι που σειρές τόσο κακές όσο το ‘Iron Fist’ μας ενώνουν όλους, ό,τι κι αν ζητάμε από το entertainment μας. Η Marvel πήγε να γυρίσει σειρά της οποίας το κόνσεπτ κυριολεκτικά είναι ‘να ένας τύπος που είναι ο καλύτερος που έχει υπάρξει στο κουνγκ-φου’ και δε σκέφτηκε να δώσει τον κεντρικό ρόλο σε άνθρωπο που ένιωθε να ρίξει μια κλωτσιά ή να αναθέσει τις χορογραφίες σε κάποιον που ξέρει να στήνει μια γαμάτη σκηνή δράσης ή να δώσει τη σειρά σε κάποιον που δεν ήταν υπεύθυνος για τις πιο γελοίες σεζόν στην ιστορία του ‘Dexter’. Δεν πειράζει που ήταν βαρετή η ιστορία και οι χαρακτήρες, αλλά το να πας να φτιάξεις μια σειρά της οποίας το κόνσεπτ είναι ‘ξύλο’ και να καταλήξεις με τις πιο αδιάφορες σκηνές δράσης όλων των Marvel σειρών, με έναν πρωταγωνιστή που θυμίζει ηθοποιό ταινίας του Διαλιανίδη του οποίου τελικά μεταγλωτίζονται όλοι διάλογοι, είναι απλά ασυγχώρητο.
10, Jessica Jones
Δεν είχε ‘Jessica Jones’ φέτος αλλά και η απουσία της ‘Jessica Jones’ καλύτερη από το ‘Iron Fist’ ήταν.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Η Jessica Jones είναι η υπερηρωίδα της χρονιάς
9, Powerless
Μου άρεσε πολύ σαν προσέγγιση αυτό που πήγε να συμβεί εδώ. Άμα είναι να έχουμε τη μισή τηλεόραση γεμάτη με υπερήρωες, τουλάχιστον ας αρχίσουμε να βλέπουμε και μια κάποια διαφοροποίηση στη λογική των σειρών, να δούμε αστυνομικά, να δούμε σίτκομ, γιατί όχι. Αυτό εδώ είναι το ας πούμε ‘Parks and Recreation’ των υπερηρωικού σύμπαντος της DC αλλά παρά το ωραίο καστ (Vanessa Hudges, Danny Pudi, κι ο Alan Tudyk ως ο πιο lame Wayne κάθε παράλληλου κόσμου) και παρά το γεγονός ότι κάπου στην πορεία της η σειρά έστησε ένα επεισόδιο γύρω από Kelly Clarkson καραόκε, το τελικό αποτέλεσμα ήταν -απλά- ελάχιστα αστείο.
8, The Flash
Ναι αφήστε με να μαντέψω, φέτος ο Barry αμφισβήτησε πάρα πολύ τον εαυτό του και τις δυνάμεις του, σκέφτηκε σκυθρωπός τις συνέπειες του να είσαι ήρωας, λούστηκε τις συνέπειες των πράξεών του, έζησε μπόλικο δράμα με την Iris, και έσβησε και ξανάγραψε μερικές ακόμα φορές το παρελθόν και το μέλλον, κι όλα αυτά υπό την απειλή κάποιου πανίσχυρου speedster αγνώστου ταυτότητας. Παιδιά λυπηθείτε μας. Η σειρά αυτή έχει γίνει σαν κάτι VHS που τα αγοράζαμε από το σούπερ μάρκετ και ήταν ολοκαίνουρια, χαιρόσουν που τα είχες, έγραφες σε αυτό ένα επεισόδιο αγαπημένης σου σειράς και ήσουν ενθουσιασμένος, και 2 χρόνια μετά είχες γράψει τόσες φορές από πάνω που πλέον το βίντεο μάσαγε την ταινία και όλα φαίνονταν με κυματάκια στην οθόνη.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Στη 2η σεζόν ο Flash έτρεξε προς το άγνωστο
7, Supergirl
Από τις πολύ δυνατές εισόδους της λίστας ‘σειρές που θα ήθελα πάρα πολύ να μου αρέσουν’, κυρίως επειδή η Melissa Benoist είναι φανταστική. Η 1η σεζόν ήταν βαρετή πάντως, και η 2η τουλάχιστον ξεκίνησε δυνατά. Μεγάλωσε λίγο τον κόσμο της σειράς όχι μυθολογικά μιλώντας, αλλά κοινωνικά, σε street επίπεδο (σε μια κάποια αντιστοιχία με τη 2η σεζόν ‘Angel’ που εισήγαγε διαφορετικά είδη δαιμόνων, καταγώγια, κάστες, κλπ), και είχε επιπλέον και τον ωραίο χειρισμό στο coming out story της αδερφής της Kara. Αλλά οι πλοκές σκάλωσαν όσο προχωρούσε η σεζόν κι ακόμα και το power couple της Teri Hatcher με τον Ηρακλή δεν αρκούσε για να εξιτάρει στη κορύφωση της σεζόν. Επίσης αυτό το τυπάκι με το οποίο έχουν ζευγαρώσει την Kara είναι πιο βαρετό κι από το να σκέφτεσαι βαρετά πράγματα για να τα συγκρίνεις με αυτόν.
6, Gotham
Δεν το βλέπω το ‘Gotham’. Αλλά νιώθω πως κάπου εδώ θα πήγαινε.
5, Agents of S.H.I.E.L.D.
Το πιο ‘syndicated σειρά’ στα ’90s του κλαμπ, φέτος στην 4η σεζόν του είδε απρόσμενο ποιοτικό άλμα που, υποπτεύομαι, οφείλεται σε τεράστιο βαθμό στο ότι χαμήλωσαν τα φώτα με αποτέλεσμα να μη φαίνεται πόσο γκροτέσκα άσχημη και φτηνιάρικη σειρά είναι. Πάντα βλεπόταν ανετότατα στο background βέβαια, αρκεί να μη χρειαζόταν να πολυκοιτάς. Φέτος η προσθήκη του Ghost Rider έδωσε μια νότα ζωής στη σειρά, και η αφοσίωση με την οποία οι συγγραφείς βούτηξαν ολοκληρωτικά στο πλαστό σύμπαν στο β’ μισό της σεζόν έκανε τη διαδικασία αν και πολυφορεμένη, τουλάχιστον διασκεδαστική. Η σειρά παραμένει φτηνή και, σε ευρεία ανάγνωση, τελείως ανώδυνη, αλλά φέτος είχε τουλάχιστον την καλύτερη σεζόν της.
4, Luke Cage
Επίσης εκλεκτό μέλος της ‘θα ήθελα να μου αρέσει πάρα πολύ’ παρέας. Τουλάχιστον σε αντίθεση με τις περισσότερες σειρές της λίστας έχει εντελώς δική του αισθητική ταυτότητα, το οποίο πάντα βοηθάει ακόμα κι αν το τελικό αποτέλεσμα είναι πληκτικό. To ‘Luke Cage’ δεν είναι ακριβώς πληκτικό, αν μη τι άλλο έχει ειδικά στο πρώτο του μισό έναν ενδιαφέροντα κακό (τον οσκαρικό Mahershala Ali του ‘Moonlight’), έχει δυνατά visuals κι έχει ένα εκπληκτικό σάουντρακ που ξεπερνά κάθε αντίστοιχη προσπάθεια στο είδος. Αλλά η ιστορία τραβάει πολύ, η μονοτονία αργά ή γρήγορα κυριαρχεί (σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούνται πάνω από 5-6 επεισόδια βάσει αυτού του υλικού) και, το κυριότερο, από όλες τις Netflix Marvel σειρές, αυτή είναι εκείνη που περισσότερο από όλες προδίδει εντονότερα την ηλικία του πρωτογενούς υλικού της. Μοιάζει να διαδραματίζεται 2-3 δεκαετίες πίσω και ο στωικός καθωσπρέπει ηρωισμός του κεντρικού του ήρωα παραπέμπει περισσότερο σε υπερηρωικό Sidney Poitier παρά σε κάτι που βρίσκεται σε άμεσο διάλογο με τον σημερινό κόσμο.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Συνέντευξη: Ο συνθέτης του ‘Luke Cage’ δεν ακούει μουσικές που βγήκαν μετά το ’78
3, Arrow
Ναι δεν ξέρω, δεν είμαι καλά, ίσως έχω πυρετό. Δεν το έχω δει καν όλο, διάσπαρτα επεισόδια είδα και όρμηξα κατευθείαν στην 5η σεζόν, αλλά να πω κάτι, πέρασα φανταστικά. Καταρχάς έχει σούπερ σκηνές μάχης. Σούπερ όμως. Ο κομπάρσος ο Iron Fist να κοιτάει να μαθαίνει πώς γίνεται. Επιπλέον, βρήκα αληθινά χαριτωμένες τις προσπάθειες του Oliver (και της σειράς, κατ’επέκταση) να σπάσουν λίγο τη μουντάδα και τη σοβαρότητα με ένα τσικ χιουμοράκι, λίγη χαλάρωση, έστω μια διάθεση ‘ας κάνω παρέα και με κανάν άνθρωπο’. Το οποίο πολύ το εκτιμώ. Αυτή ήταν η σεζόν που ο Arrow προσπάθησε να γίνει team leader, κάτι που οδήγησε σε ενδιαφέρουσες σχέσεις και κόντρες, ενώ ο κακός κουβάλαγε daddy issue κόμπλεξ, το οποίο είναι υπερ-επιτυχημένη συνταγή δεκαετιών και άμα λειτουργεί, λειτουργεί. Το στόρι το τράβαγαν στο παρόν οι δεσμοί και τα άγχη μιας αμήχανης ομάδας απαίδευτων ηρώων, και στο παρελθόν τα διασκεδαστικά world-building flashbacks που μέχρι και Dolph Lundgren είχαν μέσα. Η σειρά φέτος είχε καλύτερο universe από το ‘Supergirl’, καλύτερο ξύλο από το ‘Iron Fist’, και περισσότερο χαβαλε από το ‘Flash’, δηλαδή τι να πω, το χάρηκα. Και για μπόνους, μέχρι και το 100ό επεισόδιο ήταν επιτυχημένο πείραμα, όντας μέρος ενός 4πλού crossover με όλες τις DC σειρές που κατάφερνε να μπλέξει τόσο τους υπόλοιπυος ήρωες της ιστορίας όσο και να αποδόσει τις κατάλληλες τιμές στο παρελθόν του ίδιου αυτού show. Εξαιρετικά.
2, Legends of Tomorrow
Η κορυφαία βελτίωση 2ης σεζόν για φετινή σειρά. Όπως έχω ξαναγράψει στο σάιτ, “αυτό ήταν φέτος το καλύτερο από όλα τα υπερηρωικά shows όλης της τηλεόρασης, με τους Legends να ταξιδεύουν πέρα-δώθε στο χρόνο, να γράφουν και να σβήνουν, να έρχονται αντιμέτωποι με τις πράξεις και με τους εαυτούς τους, και γενικώς ποτέ να μη μπορείς να είσαι σίγουρος για το πώς θα εξελιχθεί αυτό που βλέπεις.” Λίγο φαν ‘Flash’, λίγο ‘Doctor Who’, λίγο lame ‘Avengers’, πολλή διασκέδαση. Ακόμα και η συμμαχία των κακών είναι απολαυστική, και η χρήση (και εξέλιξ) των χαρακτήρων των Legends είναι άψογη. Δεδομένου του πώς είναι φτιαγμένη από τα περισσευούμενα κομμάτια των άλλων DC σειρών, αυτή η σειρά είναι σαν κάτι φορές που είναι Κυριακή, όλα κλειστά, κοιτάς το ψυγείο να δεις τι σου έχει απομείνει και πας να φτιάξεις ένα σάντουιτς της απόγνωσης με ό,τι μη-ληγμένο βρεις μέσα, πας να το φας με μισή καρδιά, αλλά στην πρώτη δαγκωνιά γουρλώνεις μάτια και είσαι σε φάση “αμάν, τι ποίημα είναι αυτό που έφτιαξα”. Εννοώ ΟΚ, συνεχίζει να μοιάζει με φτηνό μασκέ πάρτυ, αλλά ξέρει τι κάνει. Στην τελική από spare υλικά το έφτιαξες, ας είχες πάει για ψώνια εγκαίρως.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
Το απολαυστικό φινάλε της 2ης σεζόν του ‘Legends of Tomorrow’
1, Legion
Το έβαλα και στις καλύτερες σειρές μου για το 2017 ως τώρα.
Οι υπόλοιπες υπερηρωικές της λίστας. To ‘Legion’.
*Το ‘Defenders’ streamάρει στο Netflix αυτή την Παρασκευή.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ